ผีขอส่วนบุญ

     ผีวิญญาณที่ไม่ได้ไปเกิด วนเวียนใช้เวรใช้กรรม และการที่ไม่ได้รับส่วนบุญมันเป็นสาเหตุที่วิญญาณต้องพยายามสื่อสารให้ใครสักคนทำบุญตักบาตรให้บ้าง เรื่องจริงต่อไปนี้มาจากคุณปุ้ม เธอไม่เคยคาดคิดเลยว่าที่ทำงานจะมีวิญญาณผีคอยหลอกหลอนเธออยู่ เธอต้องมาพัวพันกันเหตุการณ์ประหลาด ลองไปติดตามเรื่องของเธอได้เลยครับ

  เรื่องราวและเหตุการณ์ทั้งหมดพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ปุ้มได้ประสบพบเจอมาด้วยตัวเองในที่ทำงานแห่งหนึ่งวันนั้นหลังจากที่ปุ้มทานข้าวกลางวันเสร็จ ปุ้มก็เดินกลับไปหาเพื่อนยังห้องทำงานของเพื่อนเธอเอง ทั้งปุ้มและเพื่อนได้นั่งคุยเล่น นั่งทานขนมเล่นกันอยู่พักใหญ่ พอถึงเวลาที่ต้องเข้าทำงานต่อ ปุ้มก็เดินออกมาจากห้อง แต่ระหว่างที่เดินออกมานั้นปุ้มเหลือบไปมองที่ใต้โต๊ะของพี่คนหนึ่งเข้า ซึ่งโต๊ะทำงานตัวนี้ก็ตั้งอยู่ในห้องทำงานห้องเดียวกับเพื่อนของปุ้ม หางตาของปุ้มเห็นเหมือนมีเด็กคนหนึ่ง
นั่งซุกตัวอยู่ใต้โต๊ะทำงานของรุ่นพี่ ตัวของปุ้มนั้นได้เดินออกไปถึงประตูแล้ว แต่ด้วยความสงสัยปุ้มจึงเดินกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งเดินเลยโต๊ะทำงานของรุ่นพี่คนนั้นไปถึงหลังห้อง แค่ก็กลัวเพื่อนจะสงสัยก็เลยแกล้งทำเหมือนว่าลืมของไว้ แกล้งกลับมาหยิบแก้วน้ำแล้วค่อยๆเดินออกจากห้องไป ระหว่างที่ปุ้มหันหน้าจะเดินออกจากห้องนั้นสายตาก็จ้องไปที่ใต้โต๊ะของรุ่นพี่ รอบนี้เป็นการมองแบบตั้งใจซึ่งสิ่งที่ปุ้มเห็นในรอบแรกก็ยังคงเป็นเรื่องจริง ใต้โต๊ะทำงานตัวนั้นมีเด็กคนหนึ่งนั่งซุกตัวอยู่ใต้โต๊ะ ปุ้มตกใจหลุดปากร้อง เฮ้ย!! ออกมาแล้วรีบเดินผ่านโต๊ะทำงานตัวนั้นไปอย่างรวดเร็ว คนอื่นๆที่อยู่ในห้องนั้นก็ถามว่า เป็นอะไร มีอะไรรึเปล่า ปุ้มก็บอกว่าไม่มีอะไรแค่ลองเสียงเฉยๆ รุ่นพี่คนอื่นๆในห้องนั้นก็ต่อว่าไล่หลังมาโทษฐานที่ทำให้ตกใจ ส่วนปุ้มเองก็รีบออกจากห้องทำงานนั้นทันทีขนลุกไปทั่วทั้งตัว รู้สึกเลยว่าคำว่าขนหัวลุกมันเป็นยังไง พอเลิกงานช่วงเย็นปุ้มก็ต้องเดินไปตอกบัตรออกงานที่ห้องนั้น แต่ปุ้มนั้นไม่อยากเข้าไปเลย พอปุ้มเข้าไปในห้องอาการขนหัวลุกก็กลับมาอีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนกับว่าปุ้มรับรู้ได้ในทันทีว่าเด็กคนนั้นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ลักษณะของเด็กคนนั้นในความรู้สึกน่าจะเป็นเด็กผู้ชาย ใส่เสื้อสีเหลือง นั่งก้มหน้าก้มตากอดเข่าอยู่ใต้โต๊ะ ปุ้มไม่ได้เห็นหน้าของน้องเขา แต่เห็นเลยว่าตัวของน้องเขานั้นขาวและซีดมาก เรื่องราวของเย็นวันนั้นก็จบไป

              เช้าวันรุ่งขึ้นปุ้มก็เดินเอาขนมไปตั้งไว้ที่โต๊ะทำงานของรุ่นพี่ตั้งแต่เช้าตรู่ แล้วบอกกับเด็กที่เห็นว่าให้น้องทานซะ คืนนั้นปุ้มก็ได้ฝันว่าเธอได้เปิดประตูเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ภาพที่ปุ้มเห็นคือมีเด็กคนหนึ่งกำลังขี่คอรุ่นพี่ผู้หญิงที่เป็นเจ้าของโต๊ะตัวนั้นปุ้มได้แต่อึ้ง ทำอะไรไม่ถูก "ความฝัน ความฝัน!!" ปุ้มคิดอยู่ตลอดเวลาว่านี่คือความฝัน แล้วในฝันนั้น รุ่นพี่คนนั้นก็ถามปุ้มว่า"เป็นไงปุ้ม นี่ลูกของพี่ น่ารักมั้ย" เด็กคนนั้นยังคงขี่คอของรุ่นพี่อยู่ แต่ก้มหน้าก้มตาไม่เงยหน้ามาทางปุ้มเลย รุ่นพี่คนนั้นก็ชวนปุ้มทานข้าว
ปุ้มก็นั่งทาน แต่ว่าน้องก็ไม่ยอมลงมาจากคอของรุ่นพี่เลย แล้วจู่ๆเด็กคนนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่โกรธแค้น "กรุกินไม่ได้!! นี่ไม่ใช่ข้าวของกรุ เมิ ง ไม่เคยใส่บาตรให้กรุเลย!!!" เสียงที่โกรธแค้นดังออกมาจากปากเด็กคนนั้น ดังมากจนทำให้ปุ้มตื่นจากความฝัน

               ในเช้าวันต่อมาปุ้มตัดสินใจเดินไปเล่าเรื่องทุกอย่างให้รุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นตามความจริงทั้งหมด เล่าตั้งแต่เรื่องแรกที่ปุ้มได้เห็นไปจนถึงเรื่องความฝัน รุ่นพี่คนนั้นพอได้รับฟังก็ได้แต่ก้มหน้า ท่าทางเหมือนจะร้องไห้ แล้วบอกกับปุ้มว่า "เดี๋ยววันเสาร์นี้พี่จะไปทำสังฆทางให้น้องเขาก็แล้วกัน" เรื่องราวทั้งหมดก็จบลงเพียงเท่านี้....