เพื่อนข้างห้อง

     เรื่องหลอนๆของคุณโอ๋ เล่าผ่านรายการเดอะซ็อค เล่าถึงประสบการณ์หลอนๆเมื่อครั้งที่เขามีเหตุต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัด เรื่องเราวเกิดขึ้นเมื่อเขาต้องพักอาศัยอยู่ที่แห่งหนึ่ง คือจุดเริ่มต้นของเหตุการหลอนนี้เกิดขึ้นไปติดตามกันเลยครับ

     เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 6 เดือนที่แล้วที่จังหวัดระยอง ทางโรงงานที่คุณโอ๋ทํางานอยู่ได้ส่ง คุณโอ้ไปดูงานที่จังหวัดระยองเป็นเวลา 1 เดือน ตอนแรกทางโรงงานก็บอกว่ากับคุณ โอ้ว่า มีห้องให้อยู่จองห้องไว้แล้ว แต่พอถึงเวลา กลับไม่มีห้อง ห้องเต็ม ก็เลยให้คุณโอ้ ไปหาแถวๆนั้นเอา แล้วค่อยมาเบิกบริษัทเอา คุณโอ๋ก็เดินหาอพาร์ทเมนท์ไปเรื่อยๆ จน ไปเจออพาร์ทเมนท์ที่นึ่ง ที่ห่างจากโรงงานประมาณ 600 เมตร คุณโอ๋ก็ถามเจ้าของอ พาร์ทเมนท์มีห้องว่างหรือเปล่า เจ้าของก็บอกมีว่างอยู่ห้องนึ่ง อยู่ชั้น 5 คุณโอ๋ก็บอกว่า ผมอยู่แค่เดือนเดียวนะครับ เจ้าของหอกก็บอกว่าไม่เป็นไรอยู่ได้ ห้องที่คุณโอ๋อยู่ ถ้า ออกจากลิฟท์ก็จะเลี้ยวขวา เดินตรงมาก็จะมีห้องทั้งด้านซ้ายและขวา ห้องคุณโอ๋อยู่ ด้านซ้ายห้อง 513 ห้องข้างๆ ห้อง 512 และห้องตรงข้าม 506 ตอนนั้นที่มาดูงานก็มีแค่ คุณโอ๋มาแค่คนเดียว ไม่มีเพื่อนมาด้วย แล้วก็ไม่รู้จักใครเลย เวลาไปทํางานก็หาเพื่อ นร่วมศัย ก็ไปคุยกับคนนั้นที่คนนี้ที แต่ก็ไม่มีใครที่อยู่อพาร์ทเมนท์เดียวกับคุณโอ้เลย พอผ่านไปซักอาทิตย์นึง คุณโอ๋ก็แวะดื่มหลังเลิกงานแถวๆใต้อพาร์ทเมนท์ แล้วก็มีพี่ คนนึงชื่อว่า พี่โจ เดินมาทักคุณโอ๋ว่า น้องอยู่ชั้น 5 นี่หว่า พี่เคยเห็นอยู่ คุณโอ๋ก็ตอบไป ว่า ใช่ครับ ผมอยู่ชั้น 5 พี่มีอะไรหรือเปล่า พี่โจก็บอกว่าไม่มีอะไร พี่อยู่ห้อง 512 ติดกับ ห้องเอ็งแหละ คุณโอ๋ก็ทําความรู้จักกับพี่โจ พอกินเหล้าไป คุยไปคุยมาก็รู้สึกถูกคอ พอเลิกงานในแต่ละวันก็มานั่งกินเหล้ากับพี่โจด้วยกันทุกวัน หลังจากอยู่ได้ 2 อาทิตย์ วันนั้นคุณโอ๋เลิกงานมาตอน 5 โมงครึ่งเดินกลับมาที่พัก พอถึงหน้าอพาร์ทเมนท์ก็เห็น

     ว่า มีคนเยอะแยะมุงอะไรอยู่ไม่รู้ที่ใต้ตึก และมีตํารวจอยู่ด้วย คุณโอ๋เลยเดินเข้าไปดู ก็ เห็นศพของผู้ชายคนนึงที่โดดตึกลงมาตาย แต่คุณโอ๋ก็ไม่ได้สนใจอะไร ไม่ได้รู้จักด้วย ก็เดินเข้าไปในตึกขึ้นลิฟท์กลับห้อง พอออกจากลิฟท์ก็เห็นตํารวจยืนอยู่เต็มหน้า ห้อง ของคุณโอ๋เลย คุณโอ๋ก็เลยถามตํารวจว่า พี่ มีอะไรหน้าห้องผมหรือเปล่า ตํารวจก็บอก ว่า ห้องตรงข้ามน้องโดดตึกตาย คุณโอ๋ก็ไม่ได้กลัวอะไร แต่ก็มีหวั่นๆบ้าง แต่ก็จะย้าย ก็ย้ายไม่ได้ เพราะอยู่แค่เดือนเดียว อีก 15 วันก็จะกลับอยู่แล้ว คงไม่มีใครให้เช่า และก็ คิดว่าเราไม่ได้ทําอะไรให้เขา เราก็อยู่ส่วนของเรา คงไม่มีอะไร ประมาณวันที่ 17 - 18 พี่ โจมาบอกกับคุณโอ้ว่า โอ้ พี่ต้องกลับบ้านไปหาแม่ 2 วันหวะ แม่พี่ป่วย เดี๋ยวพี่กลับ มานะ ผ่านไป 2 วัน พี่โจก็กลับมา ตอนนั้นเวลา 4 ทุ่ม พี่โจก็มาเคาะประตูห้องคุณโอ๋ ถามว่า โอ้ กินไรยังวะ กินเหล้าป่าว แต่วันนั้นคุณโอ้เหนื่อยมาจากงานเลยตอบไปว่า วันนี้ไม่กินหรอกพี่ ผมเหนื่อย พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน พี่โจก็บอกว่า งั้นพี่ไปนอนละนะ และก็ ตั้งแต่ที่ผู้ชายที่อยู่ห้องตรงข้ามตายไปก็มีอะไรแปลกๆตลอด เช่น วันนั้นคุณโอ๋เลิกงาน กลับมาตอน 3 ทุ่มเดินเข้าไปในลิฟท์ก็เห็นผู้ชายใส่เสื้อสีดํากางเกงขายาว ยืนอยู่ตรง หน้าแป้นกด คุณโอ๋ก็บอกไปว่า ชั้น 5 ด้วยครับ ผู้ชายคนนั้นก็กดชั้น 5 ให้ พอลิฟท์เปิด ผู้ชายคนนั้นเดินออกจากลิฟท์มาก่อน และคุณโอ๋ก็เดินตามเขามาเรื่อยๆ พอผู้ชายคน นั้นเดินมาถึงหน้าห้องคุณโอ้เขาก็เลี้ยวขวาไปทางห้อง 506 ทะลุกําแพงไปต่อหน้า ต่อตาคุณโอ้ คุณโอ๋ก็ยืนอึ้งอยู่พักนึง และคิดว่าตัวเองตาไม่ฝาด เพราะเห็นตั้งแต่อยู่ใน ลิฟท์แล้ว ตอนนั้นก็คิดในใจว่า อยากทําไรก็ทําไป ถ้าอยากจะขอส่วนบุญก็มาดีๆหน่อย

     เช้าวันรุ่งขึ้น คุณโอ๋ก็ไปทํางานตามปกติ หลังเลิกงานตอนนั้นก็มากินเหล้ากับพี่โจ เหมือนเคย วันนั้นคุณโอ้นั่งกินเหล้าอยู่ที่ห้องของคุณโอ๋ ซึ่งปกติพี่โจจะเป็นคนที่ไปซื้อ เพราะว่าอยู่ที่อพาร์ทเมนท์นี้มานาน สามารถเซ็นไว้ได้ แต่คราวนี้พี่โจบอกให้คุณโอ๋ไป ซื้อ พี่ไม่อยากลงไปหวะคุณโอ๋ก็ถามว่า ทําไมหรอพี่ ผมไม่ค่อยมีตั้ง พี่โจก็บอกว่า เออ ซื้อไปก่อน มีเท่าไรก็ซื้อมาเท่านั้นแหละ พอซื้อเหล้าขึ้นมาคุณโอ๋ก็มานั่งกินอยู่กับพี่โจ หลังจากนั่งกินไปซักพัก พี่โจก็เปิดประเด็นขึ้นมาว่า โอ้ กลัวผีป่ะ ตอนนั้นคุณโอ้คิดว่า คงเป็นเรื่องของห้องตรงข้าม คุณโอ๋ก็ถามกลับไปว่า ทําไมหรอพี่ พี่โจก็ตอบกลับมาว่า เปล่า พี่ก็ถามโอ๋เฉยๆ กลัวโอ๋จะกลัว คุณโอ๋ก็ตอบไปว่า ไม่กลัวหรอก แล้วก็เล่าเรื่องที่ คุณโอ้เจอผู้ชายในลิฟท์ให้พี่โจฟัง พอกินเหล้าเมาต่างคนก็แยกย้ายกลับห้องไปนอน คุณโอ๋ก็เข้าไปอาบน้ํา ปกติคุณโอ๋จะไม่ล็อคประตูห้อง เพราะว่าในห้องก็ไม่มีอะไรที่จะ ต้องกลัวหาย เป็นห้องเปล่าๆ คุณโอ๋ก็อาบน้ําในห้องน้ําอยู่ ระหว่างที่อาบน้ํา ก็ได้ยิน เสียงลูกบิดประตูเปิด ก็คิดว่าพี่โจเดินเข้ามา คุณโอ๋ก็เปิดประตูออกไปดู กําลังจะถาม แต่ก็ไม่เห็นใครอยู่ในห้อง ตอนนั้นคุณโอ๋ก็คิดว่าพี่โจคงเข้ามาแล้วก็ออกไปแล้ว แต่ก็ แปลกใจว่าทําไมไม่ปิดประตูห้องให้ พอวันถัดไป คุณโอ๋ก็ได้ยินเสียงห้องตรงข้าม ทะเลาะกันบ้าน ตีกันบ้าง เพราะก่อนหน้านี้ ห้องนั้นอยู่ด้วยกัน 2 ผัวเมีย พอผู้ชายโดด ตึกตาย ผู้ชายก็เก็บของย้ายออกไป บางทีก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู พอเปิดประตูออก ไปก็ไม่เจอใคร เวลาเจอทุกครั้งก็จะมาเล่าให้พี่โจฟังตอนนั่งกินเหล้าด้วยกันเสมอๆ แต่ พี่โจก็บอกว่า ทําไมพี่ไม่เคยเจอ

     จนมาถึงวันที่ 28 คุณโอ้ก็ใกล้จะกลับกรุงเทพแล้ว เลยเดินไปเคาะประตูห้องพี่โจ แต่ก็ ไม่มีใครเปิด เรียกเท่าไรพี่โจก็ไม่ขานตอบ คุณโอ๋ก็เลยเข้านอน พอวันที่ 29 คุณโอ้ ทํางานกลับมา ก็มาเคาะประตูเรียกอีก พี่โจก็ไม่เปิดประตูออกมาทั้งที่ห้องเหมือนกัน ว่าล็อคอยู่จากด้านใน คุณโอ๋ก็คิดในใจ พี่แกออกไปไหนวะ ไปไหนทําไมไม่บอกจะกลับอยู่แล้วเนี่ย โทรไปก็ไม่รับ จนถึงวันที่ 30 คุณโอ๋ก็ต้องกลับละ ก่อนกลับคุณโอ๋ก็ลง ไปเคลียร์ค่าห้องกับเจ๊เจ้าของหอที่อยู่ข้างล่างตึก ระหว่างที่เคลียร์ค่าห้อง คุณโอ๋ก็ถาม เจ๊ว่า เจ๊ๆ เจ็เห็นพี่โจบ้างมั้ย ผมโทรแกก็ไม่รับ เคาะประตูก็ไม่เปิด เจ๊ก็ถามว่า โจไหน คุณโอ๋ก็ตอบว่า โจที่อยู่ห้อง 512 ไง เจ็กตกใจ ต๊ะ ห้องไหนนะ คุณโอ๋ก็ตอบไปว่าห้อง 512 เจ้ก็บอกกับคุณโอ้ว่า ห้อง 512 เขาคืนห้องไปตั้งแต่กลางเดือนแล้วนะ คุณโอ๋ก็บอก ไปว่า เขาจะคืนห้องได้ยังไง ผมเจอพี่โจอยู่ทุกวัน กินเหล้าด้วยกันอยู่ทุกวัน แต่เจ๊ก็ ยืนยันว่าคืนห้องไปแล้วจริงๆ ก็เลยขึ้นไปเปิดห้อง 512 ให้คุณโอ้ดู พอมาถึงที่ห้อง 512 ก็มีกุญเจตัวยูคล้องหน้าห้องอยู่

     พอเปิดเข้าไปในห้องก็เป็นห้องเปล่าๆ ไม่มีใครอยู่ คุณโอ๋เลยตัดสินใจโทรหาพี่โจอีกที โทรไปรอบแรกยังไม่รับ โทรไปอีกรอบ รอบนี้มีคนรับ คุณโอ๋ก็ถามว่า นี่ใครครับ ปลาย สายก็ตอบมาว่า นี่แม่ของโจ คุณโอ๋ก็ถามว่า แล้วพี่โจหละครับ แม่ของพี่โจก็นิ่งไปซัก พักและร้องไห้ แล้วบอกว่า โจเสียแล้วลูก คุณโอ๋ก็ถามว่า เสียไปตั้งแต่เมื่อไร ผมไม่เห็น รู้เรื่องเลย แม่ก็บอกว่า เสียไปตั้งแต่ตอนที่มาหาแม่ที่โรงพยาบาล ตอนขากลับรถ กระบะที่พี่โจขับเสียบท้ายรถพ่วงที่จอดอยู่ข้างทาง คอหักเสียชีวิต แล้วคุณโอ๋ก็เล่า เรื่องที่เจอพี่โจให้แม่พี่โจฟัง แม่ก็ถามว่าจริงหรอลูก คุณโอ๋ก็ตอบไปว่า จริงครับ ให้ผม ไปสาบานที่ไหนก็ได้
ตกเย็นวันนั้นแม่ก็มาจากต่างจังหวัดมาที่อพาร์ทเมนท์แห่งนี้พร้อมกับนิมนต์พระมา เชิญวิญญาณของพี่โจกลับบ้าน ทางหอก็ยินยอมเพื่อความสบายใจของแม่ ทีนี้พอคุณ โอ๋กลับมากรุงเทพแล้ว วันนั้นคุณโอ๋ทํางานอยู่ ก็มีเบอร์พี่โจโทรมาหา 2 สาย แต่ไม่ได้ รับ พอคุณโอ้พักจากงาน ก็โทรกลับไปคิดว่า แม่ของพี่โจคงมีอะไรจะถามหรือคุยอะไร ด้วยแน่ๆ แต่พอโทรกลับไป 2-3รอบก็ไม่มีคนรับ และโทรอีกครั้งนึง ก็ไม่สามารถติดต่อ ได้เหมือนปิดเครื่อง พอคุณโอ้วางโทรศัพท์ก็มีไลน์เด้งเข้ามา เป็นไลน์ของพี่โจ เป็นรูปคู่ ของพี่โจและคุณโอที่ถ่ายด้วยกันตั้งแต่ตอนที่นั่งกินเหล้าด้วยกัน แต่พอส่งสติ๊กเกอร์ กลับไป ทุกวันนี้รูปนั้นก็ยังอยู่ และสติ๊กเกอร์ที่คุณโอ๋ส่งกลับไปก็ยังไม่มีคนอ่าน