ก้อนหินของยายจัน

      เรื่องราวสุดหลอนจากสมาชิกพันทิปนาม เซเว่นหน้าหอใน ยังคงตามติดเรื่องราวหลอนๆของเขา ซึ่งเรื่องหนึ่งของเขาไม่สามารถเล่าได้ เพราะผีขู่ว่าถ้าเล่าเรื่องนี้ เขาต้องตาย และเขาผู้มีสัมผัสที่หกมักจะเจอผีบ่อยครั้ง ลองไปติดตามเรื่อง "ก้อนหินของยายจัน" กันเลย

...ย้อนกลับไปตอนที่ผมอยู่ม.3 ผมต้องไปเข้าค่ายลูกเสือครับ ครูนัดเจอกันที่สถานีรถไฟแต่เช้า เพราะจะต้องนั่งรถไฟไปลงที่พิษณุโลกไปค่ายสมเด็จพระเอกาทศรถ
ผมก็ต้องออกจากบ้านแต่เช้ามืด มารอรถเมล์ที่จะผ่านหน้าบ้าน ตรงศาลาท่ารถแถวๆบ้านก็จะมีเพิงขายกล้วยปิ้ง เผือกปิ้ง มันปิ้งที่เป็นก้อนกลมๆอ่ะครับ คนขายก็เป็นยายจันยายของไอ้โจ้เพื่อนผมเอง สมัยนั้นยังไม่มีโทรศัพท์มือถือครับ จะนัดอะไรกันก็ลำบาก ถ้าใครมาช้าก็ต้องรอกันไปจะตามกันก็ไม่ได้ ตอนตี5กว่าๆผมเดินออกมาจากบ้านมารอรถเมล์เที่ยวแรกที่จะมาตอนตีห้าครึ่ง บรรยากาศตอนเช้ามืดมันก็วังเวงอ่ะครับ อากาศเย็นๆ ผมเห็นแสงไฟจากเพิงขายของของยายจันก็ใจชื้น อย่างน้อยก็มียายจันเป็นเพื่อนหล่ะว๊ะ ไอ้โจ้ก็คงมารออยู่แล้วมันคงออกมาช่วยยายเตรียมของ ผมเดินไปจนถึงศาลาก็เข้าไปที่เพิงขายของของยายจัน เห็นเพียงเงาตะคุ่มๆ เพราะมีแสงไฟแค่ตะเกียงริบหรี่ๆกับไฟจากเตาถ่าน

"ยายจัน ไอ้โจ้ยังไม่ออกมาหรอครับ"

"อือ" เสียงยายจันตอบผม ผมก็คิดว่าเดี๋ยวอีกซักพักไอ้โจ้คงจะตามออกมา ก็เลยยืนรออยู่ตรงข้างๆเพิงยายจัน

จนผมได้ยินเสียงรถเมล์จอดรับคนก่อนที่จะมาถึงผม ไอ้โจ้ก็ยังไม่ออกมา ผมก็เริ่มกังวลกลัวมันจะไม่ทัน

"ยายไอ้โจ้ยังไม่ออกมาอีก รถเมล์มาแล้วเนี่ย" ผมหันไปบอกยายจัน

"อือ" ยายจันตอบผม แล้วก็กวักมือเรียกผมให้เข้าไปหา

ผมเดินเข้าไปหายายจัน ยายจันยื่นถุงกระดาษใส่ขนมมันปิ้งมาให้ (ไอ้ที่เป็นก้อนกลมๆอ่ะครับ) ผมก็รีบรับมายัดใส่กระเป๋าแล้วก็ไหว้ขอบคุณยายจัน ยังรู้สึกถึงความอุ่นๆของขนม แล้วก็รีบไปขึ้นรถเมล์ที่มาจอดรับพอดี ใจก็กังวลที่ไอ้โจ้ไม่ได้มาด้วยกัน

จนไปถึงสถานีรถไฟ ก็เข้าแถวนั่งรอรถไฟกันครับ ผมพยายามมองหาไอ้โจ้เผื่อว่ามันจะมา แต่มันก็ไม่มากระทั่ง พวกผมนั่งรถไฟออกเดินทางไปเข้าค่ายครับ บนรถไฟผมก็ถามไอ้โอมเพื่อนที่อยู่ใกล้บ้านไอ้โจ้มากที่สุด ไอ้โอมบอกผมว่าที่ไอ้โจ้ไม่ได้มาเข้าค่ายเพราะว่า ยายจัน ตายตั้งแต่ตอนตีสี่
ผมได้ยินก็ถึงกับจุก พูดอะไรไม่ออก แล้วยายจันที่ผมเจอเมื่อเช้าหล่ะ แล้วขนมมันปิ้งที่ยายจันให้ผมมาหล่ะ ผมค่อยๆเปิดซิบกระเป๋าสะพาย ด้วยอาการสั่นๆ หัวใจเต้นแรง ค่อยๆ แง้มดูถุงกระดาษที่ยายจันใส่ขนมให้ ผมไม่กล้ามอง เลยค่อยๆเอามือล้วงเข้าไปในถุงนั้น รู้สึกเลยว่ามือสั่นและมีเหงื่อซึมออกมา

ก้อนหิน...!!


ในถุงกระดาษเก่าๆนั้นมีแต่ก้อนหินครับประมาณสี่ห้าก้อน

ความรู้สึกของผมมันจุกๆ พูดไม่ออก ไม่ได้กลัวนะครับ แต่รู้สึกเศร้า ยายจันตายไปแล้วยังมีจิตใจห่วงลูกหลานกลัวจะหิวเลยให้ขนมมากิน

ผมเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบ ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง จนไปเข้าค่ายกลับมาก็เป็นวันสวดศพคืนสุดท้าย ผมไปช่วยงานที่บ้านไอ้โจ้ ก็เล่าเรื่องที่ไปเข้าค่ายมาให้มันฟัง แล้วผมก็ไม่ลืมที่จะขึ้นไปไหว้ศพยายจัน ขอบคุณยายที่อุตส่าห์ให้ขนมไปกิน ก้อนหินที่ยายจันให้ไว้ผมเอาไปไว้ที่เพิงขายขนมของยาย ทุกคนที่มางานต่างก็บอกว่า ยายจันสุขภาพแข็งแรงดี ทำไมอยู่ๆก็ตาย ไอ้โจ้เล่าให้ผมฟังว่า ก่อนที่จะรู้ว่ายายจันตาย มีเสียงเหมือนคนทุบฝาบ้าน ดังปังๆ แต่ก็ไม่มีใครสนใจเพราะต่างก็กำลังหลับกันอยู่ จนได้ยินเสียงยายจันร้องกรี๊ดลั่นบ้าน ทุกคนก็พากันตื่นไปดูยายจัน แต่ก็ไม่ทันแล้ว ยายจันนอนนิ่ง เงียบไป ยายจันตายแล้วโดยไม่มีใครรู้สาเหตุ

พอถึงวันเผาศพยายจัน มีคนมาบอกพ่อไอ้โจ้ว่า ยายจันโดนของ จริงๆแล้วมีคนทำของใส่พ่อไอ้โจ้ที่กำลังจะลงสมัคร อบต. แต่ของไปเข้ายายจัน ยายจันเลยรับเคราะห์แทน พ่อไอ้โจ้เลยถามว่าของนั้นอยู่ไหน คืออะไร แล้วใครเป็นคนทำ คนนั้นก็บอกว่า บอกไม่ได้ว่าใครทำ แต่ของอยู่ที่เพิงขายของของยายจันเป็นแผ่นไม้มีอักขระลงอาคม พวกญาติๆก็ไปค้นหากัน ก็เจอเศษไม้ที่ยายจันผ่าเตรียมทำเชื้อไฟ มีแผ่นไม้แปลกๆสีดำด้านมีอักขระลงไว้อยู่ในนั้นจริงๆ

ไอ้โจ้เห็นแผ่นไม้ก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วมันก็เล่าให้ทุกคนฟังว่า เมื่อสองวันก่อนยายจันให้มันไปช่วยขนไม้ที่ยายจะทำเชื้อไฟ มันก็เห็นไม้แผ่นนี้ แต่ก็ไม่ได้ถามว่ายายเอามาจากไหน

แล้วเรื่องนี้ก็เลยไม่มีใครสรุปได้ว่า ยายจันตายเพราะโดนของ หรือตายเพราะสาเหตุอะไรกันแน่ จนทุกวันนี้ทุกคนที่คิดถึงยายจันก็ยังกังขาว่ายายจันตายเพราะอะไร ส่วนชิ้นไม้พวกนั้นก็มีคนเอาไปเผาทิ้งแล้วครับ

เรื่องจากพันทิป  @@[มันจะผีๆหน่อยนะ] 11 เรื่องผีๆที่เราเคยเจอ ภาค.2 @@

เรื่องโดย โดยสมาชิกพันทิปนาม เซเว่นหน้าหอใน