โรงพยายาลบ้า-คุณคิง
สรุปเรื่องเล่าจากรายการ The Shock ที่เคยได้ฟังมา โดยสมาชิกพันทิปนาม มดตะนอยตัวน้อยนิด และหากอ่านแล้วอยากจะฟังโปรดติดตาม The Shock ขอขอบคุณประสบการณ์สยอง ไว้ ณ ที่นี้ด้วย
คุณคิงมาเล่าประสบการณ์บำบัดอาการติดเหล้าของพี่นก
ในโรงพยาบาลเฉพาะด้านระบบประสาทแห่งหนึ่ง
ผู้ป่วยที่สมัครใจเข้ารับการบำบัด จะต้องเซ็นต์ยินยอมรับการบำบัด
และสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติโดยไม่ถูกจำกัดขอบเขต ใช้เวลาทั้งหมด2เดือน
ทุกเย็นผู้ป่วยจะได้รับยาลดอาการอยากสุรา ทำให้มีอาการซึม บางคนถึงกับน้ำลายไหล
เตียงตรงข้ามพี่นก มีลุงคนหนึ่งซึ่งมีอาการติดสุรามาก ตอนกลางวันจะไม่มีใครพบเห็นแก
แต่ตอนกลางคืนแกจะมีอาการคุ้มคลั่งถูกพามามัดอยู่บนเตียง
ทุกคนก็จะนอนฟังเสียงแกโวยวาย จนกว่ายาของแต่ละคนจะออกฤทธิ์แล้วจึงพากันหลับไปได้
หลังจากที่พี่นกอยู่ไปได้สักเกือบเดือน อาการเริ่มดีขึ้น และสามารถอยู่ได้โดยไม่ติดสุราอีก
ก็เกิดความสงสัยถึงลุงคนนั้นว่าแกหายไปไหน จึงได้ถามกับป้า พนักงานโรงพยาบาล
ป้าแกก็ตอบมาแบบไม่พอใจ "มันตายไปแล้ว"
พี่นกแกก็คิดในใจ เอ้า ทำไมตอบแบบนี้ สงสัยแกคงไม่อยากคุยกับเรามั้ง
เพราะปกติป้าคนนี้แกจะขี้หงุดหงิดง่าย ไม่ค่อยพูดคุยกับผู้ป่วย
พี่นกแกก็กินยาเข้าไป สักพักแกก็เห็นลุงคนเดิมเดินมา แล้วก็พยักหน้าให้
ก่อนที่ยาของพี่นกจะออกฤทธิ์ แกก็เห็นลุงคุ้มคลั่งเหมือนเดิม จนพี่นกแกหลับไป
ระยะ2-3วันมานี้ พี่นกจะเห็นลุงเดินมาเอง แล้วก็โวยวายคุ้มคลั่งเหมือนเดิม
จนวันที่4เป็นวันครบหนึ่งเดือนพอดีที่แกมานอนโรงพยาบาล ลุงแกเดินมาก่อนที่พี่นกจะกินยา
แล้วก็พยักหน้าให้ พี่นกก็เลยรีบกินยา กลัวลุงจะโวยวาย
ในขณะที่ยาเริ่มซึมออกฤทธิ์ พี่นกก็เห็นลุง เริ่มกระสับกระส่าย ผุดลุกนั่งและเริ่มร้องโวยวาย
ในขณะที่หนังตาของพี่นกเริ่มจะปิดเพราะฤทธิ์ยา แกก็เห็นลุงลุกขึ้นมากระชากแก แล้วตะคอกถาม
"สงสัยอะไร เมิงสังสัยอะไร!!" แล้วพี่นกแกก็หลับไป
เช้ามาพี่นกแกก็เลยถามป้า ไหนว่าลุงแกตายไปแล้วไง 2-3วันนี้ผมยังเห็นแกอยู่เลย
ป้า:ก็บอกว่ามันตายไปแล้วไง
พี่หนุ่มก็รู้สึกไม่พอใจ ทำไมป้าพูดกับคนไข้ไม่ดีเลย
จึงหันไปบ่นกับลุงอีกคน ลุงบอก ไม่ต้องใส่ใจหรอก ถึงเวลาก็กินยาให้หลับไปไอ้หนุ่ม
คืนนั้น ลุงก็มาอีก แล้วก็มากระชากพี่นกเหมือนเดิม "สงัสัยอะไร เมิงสงสัยอะไร!!"
ตื่นเช้ามาพี่นกก็มาพูดกับลุงเตียงข้างๆอีก ลุงบอก เห้ย! ไอ้หนุ่ม เค้าบอกว่าตายไปแล้ว ก็ตายไปแล้วไง
งั้นที่ผมเจอก็ไม่ใช่คนสิลุง? พี่นกแกก็เริ่มคิดแล้วว่าน่าจะถูกผีหลอก
จึงทำเรื่องจะขอกลับบ้าน ถ้าไม่ให้กลับก็ขอย้ายห้อง หมอก็เลยมาตรว
จและให้ย้ายไปอีกตึกสำหรับผู้ป่วยเตรียมกลับบ้าน
ที่ตึกนี้จะมีทีวี และให้อยู่รวมกันชายหญิง
ก็เจอกับเด็กสาวคนหนึ่ง กับผู้หญิงวัยสี่สิบอีกคน ก็คุยกันปกติ
ตกกลางคืน สองคนนี้จะลากเตียงมาชิดกันและนอนริมในสุดของห้อง
พี่นกแกก็จะนอนอีกฝั่งนึงริมประตู นอนดูทีวี แล้วก็สังสัยว่าทำไมสองคนนั้นไม่มาดูทีวีด้วยกัน
ตอนเช้ามาก็เลยถามสองคนนั้นว่า กลัวผีหรอ เด็กผู้หญิงก็ร้องไห้ แล้วบอกว่าพี่อย่าพูดสิ
หญิงวัยสี่สิบ ก็บอกว่าอย่าพูดถึงเป็นดีที่สุด แต่พี่นกก็ยังกวนแล้วแหย่สองคนนั้น เค้าอยู่คนละตึก ไม่มาหรอก
ตกกลางคืนพี่นกก็นั่งดูทีวีเหมือนเดิม ทีวีที่ดูอยู่ก็ดับ พี่นกเลยเดินไปเปิด เมื่อเดินกลับมาที่เตียง
ก็เห็นหญิงสาววัยยี่สิบต้นนั่งกอดเข่าเอาคางเกยเข่านั่งอยู่บนเตียงข้างๆ
พี่นก:อ้าว น้องย้ายมาตั้งแต่เมื่อไหร่
หญิงสาว: ดูทีวีด้วยค่ะ
พี่นก:เชิญเลยครับ น้องจะดูช่องไหน เดี๋ยวพี่นอนก็ได้ แล้วพี่นกแกก็หันไปตะโกนเรียกสองคนนั้น
จากปกติที่เค้าจะคุยตอบ ก็กลับเงียบ ผ่านไปสักประมาณครึ่งชั่วโมง
หญิงสาวผู้มาใหม่คนนั้นก็นิ่งและนั่งอยู่ท่าเดิม ไม่ขยับ ไม่กระดุกกระดิก
พี่นกจึงหันไปถามว่าจะนอนรึเปล่า ถ้านอนเดี๋ยวพี่ปิดทีวีให้
พี่หญิงคนนั้นก็ยืดตัวขึ้น และหันมาบอกว่า แค่ช่วยเบาๆหน่อยก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเหมือนทุกวัน
พี่นกก็ชะงักและถามซ้ำ ห๊ะ อะไรนะ? "แค่ช่วยเบาๆหน่อยก็ได้ค่ะ ไม่ต้องเหมือนทุกวัน"
พี่นกจึงปิดทีวีและหันกลับมากำลังจะล้มตัวลงนอน
ก็เห็นผู้หญิงคนนั้นอ้าปากกว้างแล้วส่งเสียงร้อง
"แหะ แหะ แหะๆๆๆๆ แอร๊แฮ๊รรรรรร!!!"
แล้วกรีดร้องสุดเสียง พี่นกก็รู้สึกตกใจและปวดประสาทมาก
ฟังอยู่2-3ยก พี่นกก็ถามและตกใจว่าเป็นอะไร จนรู้สึกว่าผิดปกติ เพราะผู้หญิงหัวเราะและอ้าปากกว้างผิดมุนษย์
จึงวิ่งพร้อมกับผู้หญิงสองคนนั้นที่ลุกขึ้นมาจากเตียงแล้วพากันวิ่งออกไปจากห้อง
ก็ไปเจอบุรุษพยาบาลสองคน ถามว่า อ้าวไหนว่าหายดีแล้วไง ทำไมยังคุ้มคลั่งอยู่
พี่นกจึงบอกว่าไม่ใช่พี่ ผู้หญิงสองคนนั้นก็บอกว่า เห็นมั้ยว่ามันมี คนมาใหม่ก็เจอ
บุรุษพยาบาลก็ไล่ให้กลับเข้าไป แต่ไม่ยอมไปส่ง ถ้าไม่เข้า ก็จะตีด้วยกระบอง
พวกพี่นกจึงกลับเข้าไปในห้องและไปอยู่รวมกันที่มุมห้อง ทีวีก็ยังเปิดอยู่ และเปลี่ยนช่องเองทั้งคืน
รุ่งเช้าจึงโทรตามเมียพี่นกและมาชวนคุณคิงให้มารับ โดยต้องมีญาติมาเซ็นต์ยินยอมและรับกลับได้
สรุปเรื่องเล่าจากรายการ The Shock โดยสมาชิกพันทิปนาม มดตะนอยตัวน้อยนิด
เรื่อง โรงพยายาลบ้า-คุณคิง
Post a Comment