เหตุเกิดเพราะ....

เว็บเเทงบอลออนไลน์

     เรื่องสยองขวัญจากนักเขียนจากพันทิปนาม รัชต์สารินท์ นักเล่าฝีมือดีเรื่องน่าติดตาม ดำเนินเรื่องดีและสยอง ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย

ท้องฟ้าสีคล้ำช้ำเลือดช้ำหนอง ลมแรงจนพัดใบไม้ปลิวว่อน บรรยากาศซึม ทะมึน  ราวกับเป็นลางบอกเหตุร้ายที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ...หรือเปล่านะ


เมฆาสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านที่หลอนจิตตัวเองออกไป แล้วยกข้อมือดูนาฬิกา ตายแล้ว...ใกล้ทุ่มนึงเต็มที มิน่า...มหาวิทยาลัยถึงได้เวิ้งว้าง  เปล่าเปลี่ยว  ไร้ผู้ไร้คนแบบตอนนี้


เมื่อสักครู่ก่อนหน้าเพียงไม่นานลุงภารโรงเพิ่งใช้กุญแจล็อคห้องเลคเชอร์ แล้วไล่เขาให้รีบกลับบ้านไปซะก่อนที่ฝนจะตกด้วยสีหน้าถmึงทึง...ถ้ากลับได้ก็ดีน่ะสิ  แต่ยังมีธุระบางอย่างที่เขาต้องจัดการ  เมฆายกนาฬิกาข้อมือดูอีกที  ใกล้ถึงเวลานัด เขากำลังจะไปเจอกับใครบางคนเพื่อยุติปัญหาทั้งหมด..อีกครั้ง


ปั ง !!!!


เสียงลมพัดประตูกระแทกกับวงกบดังมาจากชั้นบน ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัว  ความคิดที่มีอยู่ในใจพลันสะดุดกึก นั่นมัน...เสียงนั่น  มันดังมาจากทางชั้นสองที่เขาเพิ่งจากมา


เมฆาใจหายวูบ จะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อลุงภารโรงเพิ่งไล่ล็อคประตูทุกห้องจนมาถึงห้องที่เขานั่งอยู่เป็นห้องสุดท้าย


ทั้งๆที่หน้าอกกระเพื่อม หัวใจเต้นรัว   ความปั่นป่วนในช่องท้องก่อตัวขึ้นพร้อมความกลัวบวกความเครียด  กวักมือเรียกให้เขารีบออกไปจากตึกนี้  เดี๋ยวนี้  ทันที!  แต่ขาของเขากลับไม่ยอมทำตาม มันกำลังพาเขาเดินขึ้นไปบนชั้นสอง  ที่ซึ่งอาจมีอันตรายรออยู่ตรงหน้า


ตึ่ก! !   ตึ่ก! !    ตึ่ก! !
ในยามที่ก้าวเดินแต่ละครั้ง เสียงรองเท้ากระทบพื้นชวนกระอักกระอ่วนใจพิกล อะไรก็ดูน่ากลัวไปหมด  ตั้งแต่สรินยาเพื่อนสาวร่วมรุ่นหัวใจวายตายในห้องน้ำเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เสียงลือเสียงเล่าอ้างถึงตำนานสยองอันอาจเป็นสาเหตุการพรากชีวิตของสรินยาไป ย้อนกลับมาดังในหัวสมองเมฆา



มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีประวัติ!! พื้นที่เชิงตีนเขากว่ายี่สิบห้าไร่นั้น  ก่อนเคยเป็นสุสานของคนจีนที่บริจาคให้แก่ทางมหาวิทยาลัยเพื่อก่อสร้างสถานศึกษา หากแต่หลังการก่อสร้างและเริ่มต้นใช้เป็นมหาวิทยาลัย ไม่เคยมีปีไหนที่การตายจะไม่เกิดขึ้น  ทั้งเรื่องการฆ่ากันตาย  ตกตึก แขวนคอตาย เชือดข้อมือ รวมถึงรายล่าสุดอย่างสรินยาที่หัวใจวายตายเพราะโรคลิ้นหัวใจรั่วที่เป็นมาตั้งแต่กำเนิด


แต่..ใครจะตายก็ช่างเหอะ..ขอเพียงแต่อย่าเป็นเขาแล้วกัน


ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ   อันที่จริงจะเรียกว่าสรินยาหัวใจวายตายเพราะโรคกำเริบได้ไหมนะ ถ้าเขาไม่บดยา RU-486  ผสมในข้าวให้เธอกินหลังจากที่เธอบอกเขาว่าประจำเดือนไม่มาตามปกติ   คนในวงการรู้กันดีว่ายานี้มีผลในการทำให้มดลูกหยุดส่งเลือด สารอาหารและออกซิเจนไปเลี้ยงทารกที่อยู่ในครรภ์     ไม่นานมดลูกฝ่ายหญิงก็จะขับซากอดีตทารกออกมา  ใครจะไปรู้ล่ะ  ว่าผลข้างเคียงของมันจะทำให้โรคเก่าของสิรินยากำเริบจนตาย...คาห้องน้ำ....ห้องน้ำที่เขากำลังเดินตรงเข้าไปหาเพื่อเช็คว่าประตูของมันปิดสนิทดีใช่ไหม  และคงไม่ใช่ที่มาของเสียงดังปัง!!!ที่เขาได้ยิน


แสกกกกก   แสกกกกกก   แสกกกกกกกก!!!
เสียงนกอัปมงคลที่อยู่ในป่าบนเขาร้องดังแว่วมาได้ยินถึงตึกอาถรรพ์แห่งนี้  ทำให้เมฆาที่กำลังเดินขึ้นบันไดตรงไปชั้นสองสะดุ้ง อดเหลียวมองไปทางป่าด้านหลังไม่ได้


โดยไม่ทันตั้งตัว พอหันกลับมาเขาก็ต้องเบิกตาสุดขีด ปากคอสั่น หน้าซีดเมื่อเจอสรินยา...
ไม่สิผีสรินยา ยืนหน้าซีดขาว  มองเมฆาด้วยความเคียดแค้น ก่อนเลือดสีแดงจนกลายเป็นดำคล้ำไหลย้อยทางปากขณะที่พูดกับเขาด้วยเสียงแหบห้าวผิดเสียงเดิมว่า


"mรึงฆ่ากู"


"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" เมฆาตาเหลือก อ้าปากกว้าง  ส่งเสียงร้องโหยหวนจนลิ้นไก่สั่นระรัว  พลันก้าวพลาด  เสียการทรงตัว หงายหลังก้าวเหยียบอากาศโดยไม่มีสิ่งใดรองรับ   ส่งผลให้ร่างของเขากลิ้งตกบันได  โชคร้ายที่ตอนเด็กครูพละคงไม่เคยสอนเมฆาว่าถ้าเกิดเหตุร้ายอะไรขึ้นอย่างแรกที่ต้องทำคือตั้งสติแล้วเก็บคองอเข่า  ซึ่งจะเป็นการปกป้องจากอันตรายที่อาจเกิดขึ้น  ดังนั้นหัวของเมฆาจึงกลิ้งตกลงกระแทกขั้นบันไดซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างแรง...จนผลสุดท้ายร่างชายหนุ่มก็ร่วงไปถึงพื้นชั้นหนึ่งพร้อมอาการเลือดไหลออกจากหัวไม่ยอมหยุด แน่นิ่งไปอย่างแน่ใจได้ว่า..ไม่ตายก็คงเลี้ยงไม่โต


หึ หึ หึ....ผีสาว  ไม่ใช่สิ  สิรินยายังมีชีวิตอยู่  เปล่า...เธอไม่ได้เกิดอาการหัวใจวายหลังกินยาRU-486 แค่ปล่อยข่าวแล้วหายตัวออกจากมหาลัย  มันไม่ใช่เรื่องเหนือบ่ากว่าแรงผู้หญิงซึ่งเชี่ยวชาญเรื่องผู้ชายอย่างเธอจะทำไม่ได้  และทำไมเธอจะไม่รู้จักยานี้  คงเป็นความโชคร้ายของเมฆาเองมากกว่าที่เธอแอบเห็นยานี้ในกระเป๋าเป้ของเขาตอนไปเข้าห้องน้ำ เธอรู้ดีว่า มันจะถูกนำไปใช้ทำอะไร กับใคร ในเมื่อเธอเพิ่งบอกเขาก่อนหน้านี้ว่าประจำเดือนไม่มาและต้องการเงินสดแปดพันเพื่อไปทำแท้ง.... เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอผ่านเรื่องแบบนี้  เมื่อรู้ก่อนแล้วจะกลัวอะไร  เมฆาคงไม่เคยรู้ว่าพี่สาวของเธอเป็นเภสัชกรและสามารถจัดหาฮอร์โมนเอสโตรเจนเตรียมไว้ให้เธอตลอดยี่สิบสี่ชม.   ฮอร์โมนจะไปจัดการยุติผลของยาRU -486 และรักษาชีวิตเด็กในท้องไว้อย่างเดิม


เธอจะทำแท้งทำไมให้โง่  ในเมื่อคนที่อาจเป็นพ่อของเด็กทุกคนในท้องเธอโพรไฟล์ดี  มีเงินถุงเงินถังให้เธอไถไปใช้ได้ตามสบายไปตลอดชาติ

  ถึงสรินยาจะR่านแบบนี้...แต่เธอก็เลือก!!!


ถ้าไม่เพราะเมฆาแอบปันใจไปมีอะไรกับลูกสาวแม่ค้าข้าวแกงในโรงอาหาร แล้วมีข่าวซุบซิบว่าอีกฝ่ายกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆมาเข้าหูเธอ  เขาคงไม่ต้องมาพบจุดจบน่าอนาถอย่างที่เห็น

เมเอ๋ยเมฆา  คงจะไม่รู้เลยสินะว่าเธอจัดการให้ยา RU-486พร้อมหัวเชื้อแอมเฟตามีนบริสุทธิ์หนึ่งช้อนกินข้าวพูนๆผสมน้ำแดงกับยัยเด็กหน้าแบ๊วนั่นโดยหลอกว่าเป็นยาตัวใหม่มาแทนตัวเก่าที่เป็นข่าวครึกโครม มั่นใจชัวร์ได้ร้อยเปอร์เซนต์ว่ายานี้ไม่ได้ผลิตโรงงานเดี๋ยวกับการผลิตปุ๋ยเคมีชวนสยองขวัญแบบเมจิกสกิน ช่วยให้ขาวเว่อร์  ขาวไว  ขาวอลังการแบบเธอ ซึ่งยัยเด็กนั่นก็ซื่อบื้อเชื่อ  เพราะเห็นผิวขาว หน้าใสจากเชื้อสายคนจีนของเธอเป็นแบบอย่าง


ดังนั้นหลังจากคืนนี้ไป เมื่อมีคนพบศพหญิงสาว  และเจอยาRU- 486  ในกระเป๋ากางเกงของเมฆา  อะไรๆก็คงจะง่ายขึ้น  ไม่มีทางสาวมาถึงตัวเธออย่างแน่นอน


สิ่งที่เธอต้องทำเป็นอย่างสุดท้าย...เพื่อความมั่นใจ  คือยัดหัวเชื้อแอมเฟตามีนใส่ในกระเป๋ากางเกงของเมฆาแล้วไม่ก้าวขากลับเข้ามาในมหาลัยแห่งนี้...อีกเลย


เธอคบซ้อนได้แต่คนอื่นทำแบบเดียวกับเธอไม่ได้  นั่นคือคติในการคบผู้ชายของสิรินยา..ทุกคน

...............................................................................................


ปล. มหาวิทยาลัยดังกล่าวมีตัวตนอยู่จริง   เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นบทบาทสมมุติ

จากพันทิป เหตุเกิดเพราะ....
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปนาม รัชต์สารินท์