กำหนดวันตาย

     เรื่องบางเรื่องก็ไม่ควรล้อเล่น ความคะนองของคนที่ชอบท้าทาย จากสิ่งที่มองไม่เห็น ชอบเล่นพิเรน บางครั้งเจอของจริงเข้า หรือสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง ไม่ควรไปล้อเล่นนะครับ เพราะเรื่องต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงกับการคะนอง ลองของล้อเล่น ลองไปติดตามกันเลยครับว่าจะสยองมากขนาดไหน

     คนเล่าเรื่องนี้เค้าชื่อคุณเบิร์ดนะครับ คือวันนึงเนี้ย

มีเพื่อนคุณเบิร์ดโทรมา

ให้ไปงานศพพ่อของเค้า
ที่วัดแถวๆเทเวศ
วัดนี้เค้าว่ากันว่าต้องมีเส้นมีสายพอ
สมควร
ถึงจะเอาศพมาตั้งได้
คุณเบิร์ดก็ได้ไปร่วมงานศพพร้อมกับเพื่อนๆกลุ่มนึง จนฟังสวดเสร็จ

แขกก็ทยอยกลับ
แต่คุณเบิร์ดกับเพื่อนๆยังคงนั่งคุยกับเพื่อนที่
เป็นลูกคนตายซักพัก

ระหว่างนั้นฝนก็ตกลงมาจนกลุ่มคุณเบิร์ดยังกลับบ้านไม่ได้

ระหว่างที่นั่งรอฝนหยุดอยู่นั้น กลุ่มเพื่อนๆคุณเบิร์ด ก็เกิดความคะนอง

มีคนนึง ชื่อเอก
พูดทำนองเล่นๆว่า " งานนี้ไม่ค่อยดีเลยเนอะ เลี้ยงแค่เอแคร์

ถ้าเป็นงาน ศพเรานะ
เราจะเลี้ยงเอสแอนด์พีเลย " หลังจากนั้นมีเพื่อนอีกคนนึง

มองไปเห็นกระดานหน้าศาลา(กระดานที่ไว้ใช้เขียนชื่อคนตาย เวลาสวด

ใครเป็นเจ้าภาพวันไหนฯลฯ)
ซึ่งคุณเบิร์ดเค้าลองให้ผู้ฟังและพี่ป๋องสังเกตดู
ว่าแทบทุกวัดกระดานพวกนี้จะไม่มีใครเค้าทิ้งชอร์คไว้เลย
ไม่มีแม้แต่เศษที่ตกตามพื้น
เวลาเขียนมักจะให้เจ้าหน้าที่ของวัดเท่านั้นเป็นผู้เขียน

และเขียนแล้วก็มักจะเก็บชอร์คไว้อย่างมิดชิด

แต่เพื่อนของคุณเบิร์ดคนนึง วิ่งหายไปซักพัก แล้วไปหามาได้

ซึ่งไม่รู้ไปหามาจากไหน
แล้วก็เอามาเขียนเล่น เป็นชื่อจริง นามสกุลจริง
ของคนชื่อเอก
แทนที่คนชื่อเอกจะโกรธ กลับบอกว่า " เฮ้ย!!!
มรึงเขียนนามสกุลกูผิด
จริงๆมันต้องแบบนี้
" แล้วเอกก็ไปแก้ชื่อให้ถูก ด้วยการลบตัวการรันต์

ด้วยความคะนองที่ยังไม่จบ เพื่อนคนนั้นก็เลยเขียนทั้งวันตาย วันเผา

เอกก็ให้ความร่วมมือด้วยการเล่นตอบ เอกบอกว่า " โห
ไม่เอา ไม่ตายวันนี้หรอก
(วันที่เพื่อนเขียน)กูตายวันนี้ เดี๋ยววันจันทร์พวกมรึงก็ไม่มางานกู
"
แล้วเอกก็เอาโทรศัพท์มาดูปฏิทินแล้วบอกต่อว่า
" เอาวันนี้ดีกว่า
วันที่ 14 ส.ค. 49 แล้วอีก 7
วันก็เผา วันที่ 20 ส.ค. 49"

ตอนนั้นก็ยังไม่มีใครคิดอะไร ต่างคิดกันว่าเป็นเรื่องขำๆ แล้วก็

ได้เขียนตามที่เอกบอกจนครบ มีทั้งชื่อ นามสกุล วันตาย วันเผา ครบถ้วน

หลังจากนั้นผ่านมาได้ซักพัก คนชื่อเอกก็โทรมาหาคุณเบิร์ด เล่าให้ฟังว่า

ช่วงนี้เค้าเหนื่อยเหลือเกิน นอนไม่ค่อยหลับเลย แล้วก็ฝันแปลกๆบ่อยมาก

เค้าจะฝันทำนองว่า
จะมีคนมาพาเค้าไปที่ไหนไม่รู้ คล้ายๆกับวัดที่เคยไปงานศพพ่อเพื่อน

เค้าบอกว่าเค้าก็เดินตามคนๆนั้นไป เค้าบอกว่าเค้าได้เจอคนมากมาย

เค้าเข้าไปพูดด้วยแต่ก็ไม่มีใครคุยกับเค้าซักคน

เอกบอกว่าเอกฝันทำนองนี้หลายครั้ง คุณเบิร์ดก็บอกว่า

คงทำงานเหนื่อย
วันนี้ให้มานอนที่บ้าน เดี๋ยวจะเปิดแอร์ให้นอน
ตอนกลางคืนเอกก็มานอน
แล้วตอนเช้าเอกก็ปลุกคุณเบิร์ดตั้งแต่ 6 โมงเช้า

ทั้งๆที่เอกเป็นคนขี้เซาและตื่นสายมาก(คุณเบิร์ดบอก)

เอกเล่าให้ฟังว่า
ระหว่างที่นอนหลับ รู้สึกเหมือนฝันว่ามี
คนมาลากเค้าออกจากเตียงไป ไปคล้ายๆที่เดิม แล้วก็เหมือนเดิม

คือคุยกับใครก็ไม่มีใครคุยด้วย คราวนี้เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดี

เค้าเลยวิ่งหนีคนที่พาเค้าไปจนตื่น
ในระหว่างที่เล่าคุณเบิร์ดถามว่าแขนไปโดนอะไรมา
( คุณเบิร์ดเหลือบไปเห็นแผลที่แขนเอก)
เอกบอกว่าก็ล้มตอนที่วิ่งหนีมาเนี้ยแหละ
และตอนวิ่งมาก็ใส่โรงเท้าสีแดงของแฟนคุณเบิร์ดที่อยู่หน้าห้องไปด้วย

วิ่งจนรองเท้าขาด คุณเบิร์ดก็ยังไม่คิดอะไร นึกว่าเอกคงเพลีย

อยู่มาวันนึง
กลุ่มเพื่อนคุณเบิร์ดก็ได้ไปเที่ยวกัน
แถวๆรัชดา
ซึ่งในกลุ่มนั้นก็มีเอกอยู่ด้วย
ซึ่งก็ได้ตกลงกันระหว่างเบิร์ดกับเอก
แล้วว่า
คืนนี้เอกจะขับรถให้เบิร์ด แล้วก็จะไปนอนที่บ้านเบิร์ด
เพราะว่าเอกจะเป็นคนที่ไม่ค่อยดื่ม ระหว่างทางขากลับ

คุณเบิร์ดก็สังเกตเห็นว่าเอกเหมือนคนที่เหนื่อยมากๆ

ทั้งๆที่เวลาอยู่กับเพื่อนเอกจะเป็นคนที่เฮฮามาก

แล้วเอกก็ได้
บอกว่าวันนี้เค้าจะไปนอนกับแฟนดีกว่า
เพราะเค้ารู้สึกไม่ค่อยดี เบิร์ดก็ไม่ได้ว่าอะไร

จนถึงประมาณตี 4
ในคืนเดียวกัน
ก็มีโทรศัพท์จากแฟนเอกโทรมาหาเบิร์ด มาบอกว่า

เบิร์ดล้มที่หน้าห้อง
ตอนนี้อยู่ที่รพ.พระราม 9
เบิร์ดก็รีบไปในทันที
แต่ก็ไม่ทันแล้ว

เพราะเอกเสียแล้ว
หมอบอกว่าเอกมีอาการคือปอดแฟบไปข้างหนึ่ง
คือเป็นโรคอะไรซักอย่าง
แต่ที่น่าแปลกคือเอกก็ไม่ดื่มและไม่สูบบุหรี่
แล้วที่สำคัญ
วันนั้นมันคือวันที่ 13 ส.ค. 49 ก่อนวันที่เขียนในกระดานเพียง 1 วัน

แต่ตอนนั้นทุกคนก็ยังไม่คิดอะไร เพราะลืมเรื่องกระดานกันไปหมดแล้ว

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังวุ่นวายอยู่กับเรื่องการตายของเอก

ก็ไม่มีใครนึกถึงเรื่องกระดาน เพราะทุกคนต่างก็ลืมไปหมด

เบิร์ดก็กำลังติดต่อกับญาติของเอก เพราะตอนนี้พ่อ แม่เอกอยู่ที่

ออสเตรเลียหมด
เบิร์ดนึกขึ้นมาได้ว่าเอกมีป้าอยู่คนนึง อยู่แถวลาดพร้าว

เบิร์ดก็ได้ติดต่อไป
ในระหว่างนั้นเบิร์ดก็ได้หาวัดที่จะเอาศพเอกไปตั้งด้วย
แต่ที่แปลกก็คือ
เบิร์ดหาวัดไม่ได้เลยซักวัดเดียว!!!(เบิร์ดอยู่แถวห้วยขวาง)

วัดแถวห้วยขวางก็ไปดูมาหมด บางวัดเบิร์ดก็สนิทกับเจ้าอาวาส แต่ก็ยังไม่ได้

เต็มทุกวัน
ในระหว่างที่เบิร์ดกำลังเครียดอยู่ ก็มีโทรศัพท์โทรมาจากป้าเอก

บอกว่าหาวัดได้แล้ว
โดยเพื่อนของป้าเค้าหาให้ โดยใช้เส้นของเพื่อนป้า เบิร์ดก็ดีใจ

ที่หาวัดได้
ก็ถามว่าวัดไหน และที่ป้าบอกมาก็คือ
วัดเดียวกันกับพ่อเพื่อนที่ตาย!!!! และที่สำคัญ
ศาลาเดียวกัน!!!!(ศาลาที่ไปเขียนกระดานเล่น) ตอนนี้ทุกคนเริ่มคิด

ถึงเรื่องกระดานแล้ว
เพราะอะไรมันจะบังเอิญขนาดนี้
เพื่อนทุกคนก็มางานศพของเอก ก็ได้มานั่งคุยกันถึงเรื่องของกระดาน

แล้วก็มีการกำหนดวันเผาของเอก ซึ่งก็เป็น
วันที่ 20 ส.ค. 49 ( วันที่เอกกำหนดไว้)
ตรงกับที่เขียนไว้เป๊ะ!!
เบิร์ดกับเพื่อนๆ
ก็ได้มีการ นำดวงของเอกไปดูหมอมากหลายที่
และแทบทุกที่ก็จะบอกคล้ายๆกัน คือ เอกยังไม่ตาย!!!

แต่ช่วงนี้จะต้องอยู่อย่างลำบาก จะทำอะไรก็ไม่ขึ้น

ในระหว่างนั้น
เบิร์ดเล่าว่า เอกมาเข้าฝันบ่อยมาก
บางทีก็มาเข้าฝันให้เพื่อนที่ยืมเงินเอาเงินมาคืน

เอากางเกงยีนมาคืน
บางทียามที่บริษัทเอกก็เห็นเอกทำงานจน
ถึง 4 ทุ่ม ทั้งๆที่เอกเป็นคนเช้าชามเย็นชาม
คือกลับ 5 โมงเป๊ะทุกทีและแฟนเบิร์ดก็ถามว่า
เบิร์ดเอารองเท้าสีแดงให้ใครใส่ไป
ทำไมรองเท้าถึงขาด(ที่เอกเคยเล่าให้
ฟังว่าใส่วิ่งหนีในความฝัน) เคยมีพระให้ความเห็นเรื่องนี้ว่า

เอกอาจจะยังไม่ถึงที่ตาย แต่มาเขียนให้ตัวเองตาย

ก็เลยยังไม่ได้ไปไหน
ต้องชดใช้กรรมให้หมดก่อน
หรือถ้าอยากให้เอกไปดี
ก็ต้องใช้กุศลแรง
คือการบวช
เบิร์ดกับเพื่อนๆ ก็ได้รวมตัวกัน
ลาพักร้อน
     แล้วก็บวชให้เอก จนทุกวันนี้ก็มีบ้างที่เอกมาเข้าฝัน
แต่ก็น้อยกว่าเมื่อก่อนแล้ว