ผู้มารับพ่อ

          เรื่องจากผู้ไม่ประสงค์ออกนาม เรื่องของการจากไปของคุณพ่อที่เขาไม่อาจลืม เหตุการณ์ที่เขาเจอในช่วงที่พ่อเขาเข้าโรงพยาบาล ในช่วงปี 2543 ช่างที่เขาอยู่มัธยมปลาย เขาเข้าออกดูอาการพ่อเป็นประจำจนวันหนึ่ง วันที่เขาพบกับเรื่องนี้ลองไปติดตามชมเรื่องของเขากันเลยครับ

         ปัจจุบันผมทำงานแล้วครับประสบการณ์เกี่ยวกับสิ่งลี้ลับของผมก็มีบ้างพอสมควร แต่มีอยู่เรื่องนึงที่ผมต้องจดจำไปตลอดชีวิตก็คือเรื่องเกี่ยวกับพ่อของผมครับ ในช่วงปี 43พ่อของผมประสบอุบัติเหตุทำให้เป็นอัมพาตท่อนล่าง ท่านมีโรคแทรกซ้อนคือแผลกดทับแล้วก็เบาหวาน ทำให้ท่านอยู่ได้ไม่นาน ช่วงนั้นท่านนอนอยู่ห้องพิเศษประมาณ 2 อาทิตย์ ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายก็ต้องเข้าออกโรงพยาบาลสลับกับคุณแม่ คือช่วงกลางวันคุณแม่จะคอยดูแลพ่อส่วนกลางคืนหลังจากกลับมาจากโรงเรียนผมก็จะรับช่วงต่อ

             ระยะหลังท่านมีอาการทรุดหนักขึ้นทุกวัน วันหนึ่งขณะที่ผมลุกขึ้นมาดูท่าน คือต้องคอยดูแลสายน้ำเกลือไม่ให้ท่านนอนทับ ช่วงที่ผมล้มตัวลงนอนผมก็มีความรู้สึกว่ามีคนเข้ามาในห้อง คือเตียงที่ผมนอนจะเป็นโซฟาที่ตั้งอยู่ข้างเตียงคนไข้ ภายในห้องก็ไม่ได้มืดอะไรมากเพราะผมจะเปิดไฟที่ห้องน้ำทิ้งไว้ด้วย ตอนนั้นผมมีความรู้สึกว่ามีคนมายืนที่เตียงของพ่อผม ผมก็นอนตะแคงแล้วก็ลืมตาขึ้นมา ก็คิดว่าน่าจะเป็นหมอหรือไม่ก็พยาบาลที่เข้ามาตรวจเช็คในตอนกลางคืน ผมก็มองไปที่เตียงแต่ปรากฏว่าเป็นชาย 2 คน รูปร่างสูงใหญ่ ตัวดำทั้งตัว ผมพยายามเพ่งมองก็ไม่เห็นใบหน้า ต้องบอกว่าเขาไว้ผมทรงมหาดไทย นุ่งโจงกระเบนแต่สีอะไรก็มองไม่ชัด  คือตอนนั้นเห็นเป็นรูปร่างแค่ดำๆเท่านั้น แต่ขณะนั้นก็มีสติชัดเจนมากครับ

             ตอนนั้นผมตัวแข็งเลยครับไม่รู้จะทำอย่างไร เงาทั้งสองเดินไปที่เตียงพ่อผมแล้วพูดอะไรกันผมฟังไม่ถนัด แล้วสักพักเงาทั้งสองก็เดินไปที่ประตู แล้วผมก็ต้องตะลึง เพราะเงานั้นเดินทะลุประตูออกไปเลยครับ ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปที่เตียงพ่อก็เห็นท่านอนหลับอยู่อย่างสงบ ตอนนั้นผมงง แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ผมก็เลยลงไปนอนต่อ ก็นอนคิดทั้งคืนว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นเพราะอะไร สักพักก็เผลอหลับไป

             ตอนช่วงเช้ามืดผมก็ได้ยินเสียงกลุ่มคนคุยกัน ผมก็ลืมตาขึ้นมาแบบยังไม่เต็มตาเพราะคืนนี้ผมนอนไม่ค่อยหลับ ก็มองเห็นคุณแม่คุณป้า คุณลง แล้วก็หมอกับพยายามพยาบาลอีก 2-3 คนยืนอยู่รอบๆเตียงของพ่อผม ผมจึงกระพริบตาเพื่อไล่ความง่วงออกไป พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็เห็นผู้ชาย 2 คน นุ่งโจงกระเบนสีแดง ไว้ผมทรงมหาดไทย ลำตัวดำ ยืนอยู่ที่หน้าประตู แต่สิ่งที่ทําให้ผมตะลึงมากที่สุดก็คือ ผมเห็นพ่อของผมครับเดินตามทั้งสองคนนั้นออกไปที่ประตู ทั้งๆที่บนเตียงนั้นก็เป็นร่างของพ่อผมนอนอยู่ ซึ่งก่อนที่ท่านจะออกไปท่านยังหันหน้ามายิ้มให้ผมอยู่เลย แล้วทั้งสามคนก็เดินทะลุประตูไป ผมตกใจสุดขีดเลยครับ ผมจึงลุกขึ้น ขณะเดียวกันผมก็ได้ยินเสียงคุณแม่ร้องไห้ ซึ่งตอนนั้นผมรู้ทันทีครับว่าคุณพ่อของผมท่านได้จากไปแล้ว พอได้สติผมเลยคิดว่าชายสองคนนั้นคงจะเป็นผู้มารับวิญญาณบนโลก และเมื่อคืนนี้คงจะเป็นท่านทั้งสองที่มารอรับวิญญาณของพ่อ