ปริศนาบ้านคุณย่า

      เรื่องประสบการณ์หลอนที่เกิดขึ้นโดยตรงกับคุณเปรมเหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อปี2012 คุณเปรมมักไปเยี่ยมและนอนพักที่บ้านคุณย่า  คุณย่าอาศัยคนเดียวที่บ้านหลังหนึ่ง ในช่วงวันหยุดต้นเดือนเมษาเปรมและครอบครัวพ่อแม่และพี่รวมแล้ว4คน จะไปเที่ยวต่างจังหวัดเป็นเวลา 5 วัน  ย่าของเปรมก็โทรศัพท์มาอาการไม่ค่อยจะดีนัก พอถึงวันกลับ
ก็รีบไปเยี่ยมคุณย่ากัน ย่านั้นอาการดูไม่ค่อยจะดี ล้มบ่อย อาจจะเกี่ยวเนื่องกับยาที่กินอยู่เป็นประจำหรือเปล่าก็ไม่แน่ใจ

       เวลาผ่านไป 1 อาทิตย์ เปรมกับพ่อแม่และพี่ก็อยู่ด้วยกันที่บ้านของตัวเองครบทั้งหมด แล้วอยู่ดีๆคุณย่าก็โทรศัพท์มาบอกว่าพี่ของเปรมที่ชื่อว่าปลื้มนั้นได้ไปที่บ้านของคุณย่าแล้วก็หยิบปลากระป๋องที่บ้านของคุณย่าทั้งหมด 14 กระป๋องไป แล้วก็ยังบอกอีกว่าส่วนเจ้าเปรมนั้นไปนอนอยู่ซอกเตียง เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมออกมา พ่อได้ยินคุณย่าพูดแบบนั้นก็เลยลองบอกกับย่าว่า "ไหนลองไปเรียกเปรมมารับสายโทรศัพท์หน่อยสิ" คุณย่าก็หันไปเรียกทางปลายสายแล้วก็หันมาบอกกับพ่อว่า "เปรมไม่ยอมออกมา" คุณพ่อเลยยื่นโทรศัพท์ที่คุยอยู่กับย่านั้นให้กับเปรมแล้วบอกกับย่าว่า "เปรมไม่ได้ไปบ้านย่านะครับ เปรมอยู่ที่นี่รวมทั้งปลื้มด้วย ปลื้มก็ไม่ได้ออกไปไหนอยู่บ้านทั้งวัน"  พอพูดกับย่าจบย่าก็ยังยืนยันคําเดิมว่าปลื้มมาเอาปลากระป๋องไป ส่วนเปรมนั้นก็ยังคงนอนซุกอยู่ใต้เตียง พ่อก็เลยบอกกับยาว่า "ถ้างั้นขอคุยกับเปรมคนที่นอนอยู่ใต้เตียงหน่อย" ย่าก็บอกกับพ่อว่า "มันไม่ยอมคุยด้วย"

              พอพ่อคุยกับย่าเสร็จก็ตกลงกันว่าเปรมที่อยู่ที่นี่จะออกไปรับย่าที่บ้าน แล้วจะพาไปกินข้าวนอกบ้าน พอทุกคนไปถึงที่บ้านย่าก็ได้เห็นย่านั้นมีหน้าตาเหมือนกับคนที่ไม่ได้นอน สะลึมสะลือเหมือนอดหลับอดนอนมา เปรมเจอหน้าย่าก็เลยถามกับยาว่า "ย่าครับย่าเห็นเปรมจริงๆหรือ" ย่าก็บอกว่าเห็นจริงๆ แล้วเปรมก็ถามอีกว่าเปรมคนที่มานั้นใส่ชุดแบบไหน คุณย่าก็ตอบว่า"ก็ชุดแบบนี้แหละ" พร้อมทั้งชี้มือมาที่ชุดของเปรมเปรมได้ยินแบบนั้นก็เริ่มจะคิดมาก คุณพ่อก็เลยตัดบท รีบพาคุณย่าออกมาจากบ้านหลังนั้น ลืมบอกไปอย่างนึง ในหมู่บ้านที่อาศัยอยู่นั้นเป็นหมู่บ้านเล็กๆ แต่คนที่อยู่ติดกับข้างบ้านของย่าเขาเป็นคนที่เล่นของ ก่อนหน้านี้ทางครอบครัวของเปรมก็เคยเชื่อว่า คุณย่านั้นเคยโดนของใส่ตัวมาทีนึงแล้ว พอทุกคนออกไปถึงร้านกุ้งเผาคุณย่าก็กินกุ้งเข้าไปเยอะมากๆ เรียกได้ว่าเยอะกว่าปกติ

              ระหว่างที่เรานั่งทานข้าวกันอยู่นั้นคุณพ่อของเปรมก็ซักย่าว่าเจออะไรอีกบ้างไหม คุณย่าก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ปลื้มและเปรมนั้นมาหาคุณย่าที่บ้าน ปลื้มเป็นคนหยิบปลากระป๋องไป สวนเปรมวิ่งหนีเข้าไปหลบอยู่ในห้องนอน หลังจากนั้นก็โทรบอกกับพ่อ ระหว่างที่คุยกันอยู่ พอย่าวางหูโทรศัพท์เสร็จ เดินออกมาจากห้องนอน ก็เห็นหลังเด็กคนหนึ่งว่าเดินไปที่ห้องลุงของเปรม ซึ่งลุงของเปรมนั้นได้เสียชีวิตไปแล้วภายในห้องนอนที่ย่าเห็นหลังเด็กไวๆกำลังเดินเข้าไป ย่าก็เลยเดินตามเข้าไปดูในห้องของลุง ก็เห็นเด็กคนนั้นกำลังเขียนอะไรบางอย่างลงในกระดาษแผ่นเล็กๆใบนึง พอเขียนเสร็จก็วางกระดาษแผ่นนั้นแล้วก็หายไปต่อหน้าต่อตา พอย่าเล่าเรื่องทุกอย่างจบคุณพ่อก็บอกคุณย่าว่ากินกุ้ง
เสร็จแล้วก็กลับไปนอนที่บ้านของพ่อกับแม่นะ ย่านั้นในตอนแรกเหมือนจะไม่ยอมแต่ว่าคุณพ่อก็คะยั้นคะยอจนพาคุณย่ามานอนที่บ้านได้สำเร็จ

              พอมาถึงบ้านคุณย่าก็ล้มไปอีก 1 รอบ พ่อนั้นรีบอุ้มคุณย่าเข้าบ้าน พอถึงที่นอนย่านั้นหลับเป็นตาย พี่ของเปรมก็มานั่งนวดหน้านวดตัวคุณย่าจนอาการใกล้ดีขึ้นก็แยกย้ายกันไปนอน เปรมนั้นนอนห้องส่วนตัวคนเดียว ส่วนคุณย่านอนห้องเดียวกับพ่อและแม่ เปรมนั้นนอนหลับอยู่ในห้อง หลับไปตอนไหนไม่ทราบได้ รู้สึกตัวอีกครั้งก็เหมือนกับว่าได้ยินเสียงคนยิงปืนหรือไม่ก็เสียงระเบิดในห้องที่พ่อกับแม่นั้นกำลังนอนอยู่ เปรมนั้นรีบลุกขึ้นเดินออกไปดูก็เห็นกับตาว่าพ่อกับแม่นั้นนอนดูทีวีกันอยู่สองคน เปรมจึงถามว่า "อ้าวแล้วย่าล่ะ ย่าไปนอนอีกห้องนึงเหรอ" พ่อก็เลยเรียกเปรมเข้าไปนั่งข้างๆ ส่วนแม่ก็บอกกับเปรมว่า "ทำใจดีๆไว้นะ ตอนนี้คุณย่านั้นเสียแล้ว พ่อแม่และปลื้มพาคุณย่าไปส่งโรงพยาบาลตอนตี 3 เนื่องจากระหว่างนั้นคุณย่านอนอยู่ดีๆก็ตื่นขึ้นมาแล้วบอกกับพ่อว่าไม่ไหวแล้วจึงรีบพาไปส่งโรงพยาบาล พอไปถึงคุณย่าก็ยังพูดได้นิดหน่อย แล้วก็เหมือนมีอาการลิ้นแข็ง หลังจากนั้นไม่นานคุณย่าก็เสียชีวิตลง"

                พอคุณพ่อคุณแม่เล่าเรื่องทุกอย่างจบเปรมก็ร้องไห้แล้วก็เดินกลับไปที่ห้องนอนของตัวเอง หน้าบ้านของเปรมนั้นจะอยู่ติดกับหน้าวัดก็เลยได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ขับมาด้วยความเร็ว แล้วจู่ๆก็มีเสียงหวีดร้องด้วยความตกใจดังขึ้น แล้วมอเตอร์ไซค์คันนั้นก็บิดหนีไป เวลาในขณะนั้นกำลังจะ 6 โมงเช้าอยู่แล้ว แต่ว่าเปรมก็ล้มตัวลงเพื่อที่จะนอนต่อ กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่ครู่นึงเปรมก็ลืมตาขึ้นมาแต่ว่าตัวนั้นไม่สามารถขยับได้ตาที่ลืมขึ้นมานั้นก็ลืมได้เพียงแค่ครึ่งเดียว แต่ว่าภาพเบื้องหน้าที่เปรมกําลังเห็นอยู่นั้นชัดเจนมาก เปรมเห็นแขนของคุณย่ากำลังกวักมือเรียกเหมือนกับว่าจะเรียกให้ตื่นนั่นเอง เปรมจำได้ดีว่าเป็นคุณย่าเพราะดูจากชุดแล้วก็สีผิว แขนของคุณย่าที่กำลังกวักมือเรียกนั้นกวักอยู่พักหนึ่งแล้วก็หายเข้าไปในกำแพง เปรมติดอยู่ในภวังค์นั้นประมาณ 5 วินาทีก็สามารถขยับตัวได้ รีบลุกขึ้นมาแตก็มองไม่เห็นใครเลย เห็นเพียงแต่ไฟในห้องน้ำเปิดอยู่

                เวลาตอนนั้นก็ 8 โมงเช้าแล้ว เปรมเดินออกจากห้องเห็นคุณแม่กำลังแต่งหน้าแต่งตัวอยู่ก็เลยถามว่ากำลังจะไปไหน แม่บอกว่า"จะไปรับศพคุณย่า จะไปด้วยกันไหม" เปรมก็บอกว่าจะขอไปด้วย หลังจากนั้นพ่อแม่และเปรมก็ได้ไปบอกงานศพในหมู่บ้าน แล้วก็มีเพื่อนของคุณย่าคนหนึ่งเล่าให้ฟังว่าก่อนวันที่คุณอยากจะเสียนั้น เพื่อนคุณย่าคนนี้ได้นั่งคุยกับป้าอีกคนหน้าบ้าน ซึ่งอยู่ตรงกันข้ามกับหน้าบ้านของคุณย่า เพื่อนของคุณย่านั้นบอกว่าได้ยินเสียงของคุณย่าคุยกับเด็กๆ มีเสียงเด็กดังออกมาจากในบ้าน แต่ว่าพอมองเข้าไปในบ้านก็กลับไม่เห็นเด็กสักคน หลังจากงานศพของคุณย่านั้นทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติเรียบร้อยดี เพียงแต่ว่า เรื่องเด็กที่วิ่งเล่นอยู่ในบ้าน เปรมกับปลื้มที่ไปอยู่ในบ้านของคุณย่า รวมไปถึงเด็กอีกคนหนึ่งซึ่งไปยืนเขียนกระดาษแผ่นเล็กๆในห้องของคุณลุงที่เสียชีวิตไปแล้ว ทุกอย่างเหล่านี้ยังคงเป็นปริศนาที่ไม่สามารถหาคำตอบได้