ผูกคอตายริมถนน

     ผมไม่ได้อยากหยิบยกเรื่องนี้ออกมาเล่ามาก เพราะมันเกิดขึ้นใกล้ตัวสมัยยังอาศัยอยู่ที่ต่างจังหวัดก่อนจะขึ้นมาอยู่กรุงเทพ ไหนก็ไหนๆแล้วเขาคงไปเกิดเเล้วหล่ะเเต่ใจก็ยังหวิวๆที่จะนำออกมาเล่าสู่ทุกคนได้ฟังเข้าเรื่องกันเลย เรื่องมันเกิดขึ้นในตอนสมัยวัยรุ่นซึ่งผมยังอาศัยอยู่กับยายก่อนจะขึ้นมาเรียนต่อกับแม่ที่กรุงเทพ ซึ่งเรื่องนี้จะไปตรงกับเรื่องก่อนหน้าหมู่บ้านเดียวกัน เเต่เหตุการณ์คนละเหตุการณ์คนละเวลา เนื่องจากเย็นวันนั้นเป็นวันที่ผมกลับจากโรงเรียนช้า เนื่องจากใกล้สอบไฟนอลจึงต้องเร่งเครียงานส่งอาจารย์ กว่าจะได้กลับบ้านก็เป็นเวลาที่พระอาทิตย์ตกดินไปแล้ว แต่ยังมีเเสงจะพระอาทิตย์สะลั๋วๆ ยังมีเห็นต้นไม้เห็นอะไรข้างทางอยู่เมื่อผมขับรถจากถนนดำ มาถึงปากทางเข้าหมู่บ้าน ซึ่งถนนจะเป็นดินเเดง มีหลุมมาก จะใช้ความเร็วไม่ได้เลย เพราะต้องหลบหลุม ระยะทางกว่าจะถึงหมู่บ้าน ก็ประมาณ 4 กิโล  ทั้งสองข้างทางจะเป็นป่า สลับกับ เป็นทุ่งนา ไร่ข้าวโพด ไร่มัน จะไม่มีบ้านคนตลอดทั้งเส้นทาง และเมื่อขับไปได้สักครึ่งทาง เเสงจากพระอาทิตย์ก็เริ่มหาย มองเห็นบริเวณข้างทางเห็นเป็นเเค่เงาต้นไม้ดำๆ แล้ว เพราะเวลาก็ล่วงเลยไป 6 โมงกว่าเเล้ว ซึ่งผมก็เป็นคนชอบมองเงา ต้นไม้เเล้วจินตนาการไปเรื่อยๆ ตามประสาคนรุ่นใหม่ที่จะไม่ค่อยกลัวหรือสนใจเรื่องลี้ลับมากสักเท่าไหร่ เเต่ไม่ได้ลบหลู่ว่าไม่มีอยู่จริงนะ เเค่เป็นคนไม่ค่อยสนใจหรือกลัวมากเท่าไหร่ มีกลัวบ้าง สายตาผมก็มองไปเรื่อย สลับกับมองทางข้างหน้า เเล้วหันกลับไปมองข้างทางอีกครั้ง ซึ่งระยะสายตากับต้นไม้ข้างทางก็ประมาณ 200 เมตรน่าจะได้ ก็เห็นเงา เหมือนคนยืนอยู่ใต้ต้นไม้ คอหักลง ในใจผมคิดเลยว่า มันคือหุ่นไล่กา เพราะ ตามทุ่งนาต่างจังหวัด เขาจะชอบเอาหุ่นไล่กาไปตั้งไล่นกกัน ใจก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย มีตกใจนิดหน่อย จนขับรุถึงบ้าน อาบน้ำนอน ตื่นเช้ามา ก็อาบน้ำแปรงฟันเดินออกไปเล่นบ้านเพื่อนตามปกติ ก็ไปตรงจังหวะเขากำลังนั่งคุยกันเรื่องหนึ่งอย่างตื่นเต้น ก็เลยไม่นั่งลงตรงนั้น ฟัง ผมต้องตกใจมาก เนื่องจากเรื่องที่เพื่อนกำลังคุยอยู่นั้น คือมีคนมาผูกคอตายที่ต้นไม้ข้างทางเข้าหมู่บ้าน บ้านเรา ซึ่งฟังไปเรื่อยๆ มันคือต้นไต้ที่เราคิดว่า มันคือเงาหุ่นไล่กา เเต่จริงๆมันไม่ใช้มันคือศพ ที่ผูกคอตายอยู่ โอ้โหใจหล่นลงไปตาตุ่มทันที ตั้งเเต่นั้นผมก็ไม่ขับรถผ่านเส้นนั้นอีกเลยถ้าไม่จำเป็น จะอ้อมไปอีกทางถึงมันจะเป็นป่าก็เถอะ