รีสอร์ทสยองขวัญ

     เรื่องราวสยองขวัญของคุณมีน ย้อนกลับไปเมื่อสองเดือนที่ผ่านมา เรื่องราวทั้งหมด เกิดขึ้นที่จังหวัดน่าน  คุณมีนมีเหตุจำเป็นที่ต้องเดินทางไปเชียงใหม่กับเพื่อนอีกสองคน และหลังจากนั้นทั้งหมดก็ตัดสินใจไปเยี่ยมคุณลุงท่านนึง ชื่อลุงชัย เป็นเจ้าของรีสอร์ท อยู่ในจังหวัดน่าน เรื่องราวสุดหลอนเกิดขึ้นหลังจากนี้

    พอตกลงกันเสร็จแล้ว จึงเดินทางไปยังรีสอร์ทแห่งนี้ พอไปถึง ปรากฎว่า รีสอร์ทกำลังปิดปรับปรุง ลักษณะเป็นบ้านไม้ปลูกห่างกันเป็นหลังๆ บ้านยกสูงประมาณสามขั้นบันได มีชานหน้าบ้าน และมีม้านั่ง มีหนึ่งห้องนอน กับหนึ่งห้องน้ำ คุณมีนจึงถามลุงชัยว่า

คุณมีน : มีห้องให้นอนมั้ย
ลุงชัย : นอนห้องไหนก็ได้ รีสอร์ทไม่ได้เปิด
คุณมีน : งั้นนอนห้องแรกละกัน ใกล้ที่จอดรถ
ลุงชัย : (ทำท่าทางอ้ำๆ อึ้งๆ) เอาห้องอื่นดีกว่ามั้ย
คุณมีน : อ่าวทำไมหละ อยู่ไม่ได้เหรอ
ลุงชัย : อ๋อไม่มีไรๆ ห้องแรกก็ห้องแรก

    คุณมีนกับเพื่อนอีกคน ชื่อกิจ ก็ขับรถออกไปซื้อของกัน เพราะรีสอร์ทปิด ห้องครัวจึงไม่มีของอะไรเลย ส่วนเพื่อนอีกคน ชื่ออัง ก็เข้าไปอาบน้ำ พอคุณมีนกับคุณกิจกลับมาถึงรีสอร์ท คุณกิจก็เห็นคุณอัง นั่งรออยู่ที่หน้าห้องพัก

    คุณกิจก็เลยพูดขึ้นมาว่า "อังมันหิวขนาดนั้นเลยหรอ" พอคุณมีนเอารถเข้าไปจอดแล้วลงจากรถมา ก็ไม่เห็นคุณอังแล้ว คุณมีนกับคุณกิจจึงเดินเข้าห้องพัก ก็เห็นคุณอังพึ่งอาบน้ำเสร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ

    คุณกิจก็ถามว่า "อ่าว เมื่อกี้ไม่ได้นั่งหน้าห้องเหรอ" คุณอังก็ตอบว่า "อะไร เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ" แต่ทุกคนก็ไม่ได้สนใจอะไร หลังจากนั้นประมาณทุ่มนึง คุณมีนและเพื่อน ก็นั่งเล่นไพ่กันในห้อง

    สักพัก ได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้อง คุณมีนจึงลุกขึ้นไปเปิดดู แต่ก็ไม่เจอใคร เจอแต่ความมืดหน้าห้องพัก จึงมานั่งเล่นกันต่อ สักพัก เสียงเคาะก็ดังขึ้นอีก พอไปเปิดก็ไม่เจออะไรเลย

    เป็นแบบนี้อยู่ประมาณสี่รอบ จนคุณมีนกับเพื่อนๆคิดว่าอยากเคาะก็เคาะไป ไม่สนใจแล้ว จนเวลาประมาณเที่ยงครึ่ง ก็ได้ปิดไฟนอนกัน สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะหน้าต่างบนหัวนอน ลักษณะเหมือนเอาเล็บเคาะ

    คุณมีนจึงลุกขึ้น แง้มผ้าม่านหน้าต่างดู ก็เจอแต่ความมืด คุณมีนกับเพื่อนอีกสองคนจึงมองหน้ากัน แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมา คุณมีนไม่อยากคิดอะไรมาก จึงนอนต่อ แต่ในใจเริ่มวิตกกังวล

    สักพัก คุณมีนก็ได้กลิ่น เหมือนกลิ่นของผ้าเน่าๆ ที่แช่น้ำไว้หลายๆวัน คุณมีนพยายามนอนนึ่งๆ เพื่อข่มความกลัวที่เริ่มเพื่มขึ้นเรื่อยๆ เพื่อนจึงสะกิดคุณมีน คุณมีนก็บอกว่า "ช่างมัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องคุยกับลุงชัยหน่อยแล้ว"

    จนเวลาประมาณตีหนึ่ง คุณมีนรู้สึกตัวขึ้นมา ได้ยินเสียงเหมือนคนเอาเล็บแกะฝาไม้ตรงแถวๆหัวนอน คุณมีนรู้สึกตัวสั่นขึ้นมาทันที เพื่อนจึงพูดขึ้นมาว่า "สวดมนต์เหอะ" ทุกคนจึงลุกขึ้นสวดมนต์เสียงสั่นๆ แข่งกับเสียงแกะฝาไม้ สวดยังไม่ทันจบ เสียงก็เงียบลง

    ทุกคนจึงพยายามข่มตานอน  สักพักเสียงก็มาอีก คุณอังพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้ว่า "เอาอะไรไปทับม่านหน้าต่างที" คุณมีนจึงเปิดเสียงบทสวดมนต์ทางโทรศัพท์ด้วยความลนลาน แต่เสียงแกะฝาไม้ก็ยังดังรอบๆบ้าน บางทีก็มาแกะตรงหน้าต่าง แล้วก็เปลี่ยนไปแกะตรงประตู จนทำให้ทุกคนเกือบจะประสาทเสีย

    ตอนเช้า ประมาณเจ็ดโมง เด็กพนักงานของรีสอร์ทก็มาเคาะประตูห้องแล้วพูดว่า "พี่ๆ ลุงชัยเรียกไปกินข้าวที่เรือน" พอคุณมีนและเพื่อนๆไปถึง ก็ถามลุยชัยว่า

คุณมีน : ลุง ตกลงรีสอร์ทมีไรป๊ะ
ลุงชัย : มีอะไรเหรอ มันก็ไม่เห็นมีอะไรหนิ
คุณกิจ : ลุงคิดดีๆนะ ถ้าลุงไม่บอก พวกผมจะไม่มาหาอีกแล้วนะ
ลุงชัย : มันไม่มีอะไร ก็แค่เกิดเรื่องนิดหน่อยในรีสอร์ท
คุณกิจ : มันไม่นิดหน่อยนะลุง จะเล่าไม่เล่า ถ้าไม่เล่าจะกลับแล้วนะ
ลุงชัย : แล้วเมื่อคืนเจออะไรหละ
คุณอัง : ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเหรอลุง ผู้หญิงผมยาว ทำไมต้องมากวนทั้งคืน เค้ามาขนาดนี้หนูกลัว
ลุงชัย : คือจริงๆ แล้ว ไม่ได้อยากจะปิดรีสอร์ทหรอก แต่ว่ามีลูกค้าร้องเรียนหลายคน จึงต้องปิดไปก่อน มีแม่บ้าน ไปทำความสะอาดห้อง แล้วถูกไฟดูดตายในห้องนั้น ลุงเอาพระมาทำพิธีหลายครั้งแล้ว แต่เค้าก็ไม่ไปไหนสักที ลูกค้าที่พักในห้องนั้นมาเล่าให้ฟังว่า ตอนกลางคืนเห็นผู้หญิงมายืนที่ปลายเตียง บางคนได้ยินเสียงเคาะประตูตอนกำลังอาบน้ำ หนักสุดได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าบ้าน พอไปเปิดดู ก็เห็นผู้หญิงหน้าบวมๆ ยืนอยู่หน้าประตู จนลูกค้าเป็นลมนอนอยู่ตรงนั้นทั้งคืน
 
    หลังจากนั้น ตอนที่กลับออกมาจากรีสอร์ทแห่งนี้แล้ว คุณอังมาเล่าให้ฟังทีหลังว่า คืนแรก ตอนที่ผ้าม่านหน้าต่างตรงหัวนอนเปิดออก คุณอังเหลือบไปเห็น เป็นผู้หญิงผมยาว หน้าบวมๆ ทำตาโตๆ พยายาบเอาเล็บแกะตามช่องไม้ของหน้าต่าง เหมือนจะหาทางเข้ามาในห้องให้ได้

    ทุกวันนี้รีสอร์ทแห่งนี้ก็ยังไม่ได้เปิดให้บริการ และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด