คืนสยองป่าไผ่

     ประสบการณ์ของคุณตาเล่าให้คุณแชมป์ เมื่อประมาณสี่สิบปีที่ผ่านมา คุณตาอาศัยอยู่ในจังหวัดอุบลราชธานี ในสมัยที่คุณตายังหนุ่มๆ  มักจะมีงานวัดอยู่บ่อยๆคุณตาจะเป็นคนที่ชอบเที่ยวมากๆ และเรื่องเกิดขึ้นที่ถนนสายหนึ่งในจังหวัดอุบลราชธานี

    เป็นประสบการณ์ที่คุณตาเล่าให้ฟัง เหตุการณ์เกิดขึ้นที่ถนนสายหนึ่ง ในจังหวัดอุบลราชธานี เมื่อประมาณสี่สิบปีที่ผ่านมา ในสมัยที่คุณตายังหนุ่มๆ คุณตาจะเป็นคนที่ชอบเที่ยวมาก และหมู่บ้านข้างๆ มักจะมีงานวัดอยู่บ่อยๆ

    หมู่บ้านข้างๆ จะอยู่ห่างจากหมู่บ้านของคุณตาอยู่พอประมาณ จะมีทางเดินเล็กๆ เชื่อมหากัน สองข้างจะทางเป็นป่าไผ่ วันนึง หมู่บ้านข้างๆก็มีหนังกลางแปลงมาจัดฉาย คุณตาซึ่งก็ไม่พลาดงานแบบนี้อยู่แล้ว

    จึงได้ชวนเพื่อนไปดูหนังด้วยกัน ก็ถือไฟฉายคนละกระบอก ออกเดินกันไปตามทางเล็กๆ สองข้างทางเป็นป่าไผ่ที่โน้มตัวลงมา จนทำให้เป็นเหมือนซุ้มทางเดิน ประกอบกับวันนั้น ลมค่อนข้างแรง ก็ทำให้ป่าไผ่ทั้งป่า ไหวโยกเยกไปมา ส่งเสียงดัง "แอ๊ดดดดดด..แก๊กๆๆๆๆๆ" ฟังดูชวนให้ขนลุก

    จนคุณตากับเพื่อนดูหนังจนจบ เวลาประมาณห้าทุ่ม ก็ได้เดินกันกลับมาตามทางเดิม แล้วคุณตาก็เกิดปวดปัสสาวะ จึงได้บอกเพื่อนว่า รอแปบนึง แล้วก็เดินเข้าไปทางทำธุระข้างทาง ตอนนั้นลมยังคงโหมพัดมาอยู่เป็นระยะๆ

    ทำให้ป่าไผ่ประสานเสียงร้องอยู่ตลอดเวลา "แอ๊ดดดดด..แก๊กๆๆๆ..แอ็ดดดดด" ระหว่างที่คุณตากำลังยืนทำธุระอยู่ ก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาตีที่หน้าผากเบาๆ จึงพยายามมองดู แต่ก็เห็นไม่ชัด เพราะมืดมาก จึงเปิดไฟฉายแล้วส่องดูข้างหน้า

    ก็เห็นต้นไผ่ต้นนึง โน้มเอนลงมาอยู่ข้างหน้าพอดี แต่สิ่งที่อยู่บนลำไผ่ก็คือคนตัวดำๆ ผอมๆ ช่วงลำตัวยาวประมาณสองเมตร นอนเกาะอยู่บนต้นไผ่ที่โน้มตัวลงมา จนเส้นผมที่มีอยู่น้อยนิดบนหัวโล้นๆ ย้อยลงมาโดนที่หน้าผากของคุณตา แล้วจ้องหน้าเขม่น ดวงตาสีขาวกลมโต ตัดกับใบหน้าและลำตัวสีดํามะเมื่อม จนเหมือนกับเป็นลูกกะตาทีลอยอยู่ในความมืด

    คุณตาตกใจจนขาตาย ยืนตัวแข็งทื่อ ตาเบิกโพลง แล้วก็ได้ยินเสียงเพื่อนที่อยู่ข้างหลัง วิ่งหนีหายไป ก็รู้ได้ในทันทีว่า ตอนนี้ตนเองยืนอยู่คนเดียว ผู้ชายตัวดำที่นอนอยู่บนต้นไผ่ ก็โยกขึ้นโยกลง เล่นสนุกเหมือนเป็นเด็ก

    คุณตายืนช็อค จนรู้สึกหน้ามืด สักพักเพื่อนก็วิ่งกลับมาตบหน้าคุณตาจนได้สติ จึงรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น จนพ้นมาได้สักระยะ คุณตาก็เหลียวหลังกลับไปมอง ก็เห็นคนตัวดำๆ กำลังลงมายืนอยู่ข้างกอไผ่ ลักษณะตัวสูงประมาณสามเมตรกว่าๆ มือสองข้างที่ยาวประมาณสองเมตร กวัดแกว่งอยู่ข้างลำตัว ปากฉีกยิ้มทำตาโต มองตามหลังคุณตา

    คุณตาวิ่งหนีสุดชีวิต ภาวนาขออย่าให้สิ่งนั้นวิ่งตามหลังมา เสียงป่าไผ่สองข้างทาง ส่งเสียงเหมือนเป็นสัญญาณบอกให้อะไรบางอย่างรู้ถึงตำแหน่งของคุณตากับเพื่อน "แอ๊ดดดด..แก๊กๆๆๆๆ..แอ๊ดดดดดด" สลับกับเสียงหัวเราะชอบใจ ดังตามหลังมาไกลๆ

    จนคุณตากับเพื่อนวิ่งกลับมาถึงบ้าน คุณตาก็ได้เล่าให้คุณพ่อคุณแม่ฟัง คุณพ่อบอกว่า เป็นผีเปรด เพราะมันจะชอบอยู่แถวๆกอไผ่

    รุ่งเช้ามา คุณตานอนจับไข้ จนคุณพ่อต้องพาไปรดน้ำมนต์ที่วัด อาการถึงจะดีขึ้น และนี้ก็คือเรื่องราวทั้งหมด