อย่าลืมไหว้เจ้าที่

     ถึงแม้ว่าเราต้องย้ายที่อยู่อย่างไรก็ตาม ที่อยู่ใหม่นั้นมีเจ้าที่คอยปกปักรักษาอยู่ควรที่จะเข้าไปไหว้เจ้าที่เพื่อเป็นการเคารพต่อสถานที่ เช่นเรื่องต่อไปนี้จากกระทู้พันทิป "ลืมไหว้เจ้าที่ หอพักหลอนย่านกรุงเทำ" ลองไปติดตามชมกันเลยครับว่าเรื่องราวนี้จะเป็นอย่างไร

     เราเป็นคนนึงค่ะ ที่ชอบฟัง ชอบอ่าน เรื่องผี วนเวียนอยู่พันทิปหลายๆห้อง วันนี้ว่างๆ ก็อยากจะแชร์ ประสบการณ์ที่เจอกับตัวเอง เป็นอุทาหรณ์ให้กับหลายๆคน ที่อยู่หอหรือไปเที่ยวบ่อยๆ บอกก่อนว่า เราเป็นคนไม่มีสัมผัสพิเศษนะคะ ตั้งแต่เด็กไม่เคยเจออะไรเลย แค่มีบ้างที่จะรู้สึกแว้ปๆ เจอกุมารที่ๆ บ้านเลี้ยงมาแกล้งแค่ครั้งเดียว ก็ไม่เคยเจออะไรอีกเลยค่ะ

     จนพอถึงวัยทํางานเราก็ย้ายมาอยู่หอที่กรุงเทพค่ะ (เป็นคนต่างจังหวัด) เราอยู่กับพี่สาวแท้ๆอยู่กัน 2คน หอแรกที่เราอยู่ๆแถวๆย่านประตูน้ํา (แต่ไม่ใช่หอที่เกิดเรื่องนะคะ) แต่ที่ต้องเกริ่นก่อนจะได้บอก ถึงสาเหตุที่เราต้องย้ายหอ และทําให้เราเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืมค่ะ

     เราท่างานเป็น Sale ค่ะ ที่ทํางานอยู่แถวอโศก เราไปทํางานโดยการนั่งเรือค่ะ เพราะไวและไม่ต้อง หงุดหงิดกับรถติด 10 นาทีก็ถึง ซึ่งเป็นที่ทราบกันดีว่า ถ้าเป็นช่วงเวลาเข้างานเนี่ย เรือจะแน่นแค่ ไหน เราก็ต้องไปเบียดไปแย่งชิงที่ยืนในเรือกับคนอื่นทุกวัน ซึ่งหลายๆคนที่ใช้เรือคงจะเข้าใจดีนะคะ ว่ามันไม่ค่อยปลอดภัยซักเท่าไหร่ แต่เราก็ไม่ได้มีทางเลือกมากนัก งาน Sale ของเราเล็กดึกค่ะ เกิน 22.00 ทุกวัน บางทีเลยไปถึงเที่ยงคืนก็มี เหนื่อยมากพักผ่อนไม่เพียงพอ ขากลับเราต้องนั่ง TAXI เกือบทุกวัน เพราะเรือก็หมด รถเมล์ก็ติด MRT BTS นี่ตัดไปเลยค่ะ เพราะหอเราไม่ติดกับรถไฟฟ้า ข่อนข้างลําบาก

     ก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆค่ะ งานที่เราทําก็ไม่ได้มีเงินเยอะตลอดเวลา นั่ง TAXI ทุกวันก็ไม่ไหว ค่ารถไม่ ใช่ถูกๆ จนวันนึงที่ออฟฟิศมีไปสังสรรค์กันที่ถนนข้าวสาร ก็ดื่มกินกันเต็มที่ค่ะ เราตั้งใจจะไปนอนหอ เพื่อนที่ทํางานอยู่แล้วเพราะหอเพื่อนอยู่แถวรัชดาจะใกล้ที่ทํางาน ติด MRT ด้วยค่ะ แปปเดียวก็ถึง

      พอไปนอนหอเพื่อนเราก็รู้สึกสนใจอยากอยู่แถวย่านนี้บ้าง เพราะเดินทางสะดวก ตื่นสายได้มากขึ้น หอเพื่อนเราราคาถูกกว่าหอที่เราอยู่ด้วยค่ะ เราเลยเอาเรื่องย้ายหอไปปรึกษากับพี่ค่ะ พี่เราก็โอเคนะ คะ ตอนนั้นพี่เราทํางานย่านเพลินจิตก็เดินทางสะดวกอยู่แล้วไปอยู่แถวไหนก็ได้ เราเลยหาหอว่างๆ ค่ะ สรุปได้หอเดียวกับเพื่อนเลยว่างพอดี ตอนนั้นดีใจมาก รีบจัดการวางมัดจําเตรียมย้ายหอ

      พูดถึงหอเก่าย่านประตูน้ําก่อนนะคะ เป็นหอใหม่สวย ราคาตกเดือนละเกือบ 5,500 บาท รวมน้ําไฟ หอเก่าเราจะมีศาลพระภูมิตรงหน้าหอพอดี เวลาเดินเข้า-ออก จะเห็นศาลเราก็จะยกมือไหว้ตลอด วันพระก็เอาพวงมาลัยมาไหว้บ้าง ตามที่เราสะดวกค่ะ ส่วนหอใหม่ย่านรัชดาจะเป็นหอเก่า แต่ใหญ่ มากมีคนอยู่เยอะ ศาลจะอยู่ด้านหลังหอ ถ้าไม่สังเกตเนี่ยจะไม่รู้เลยค่ะว่ามีศาลอยู่

       ช่วงที่เราย้ายหอจะตรงกับช่วงปีใหม่ค่ะ พอย้ายของเข้าที่เรียบร้อยพี่สาวเราก็จะธรรมมะธรรมโม หน่อย พี่เราก็จะพกพระมาตั้งเป็นหิ้งพระ เอาพวงมาลัยมาไหว้ถวายน้ําแดง ไปไหว้ศาลพระภูมิด้าน หลัง เรายังไม่ทันได้ไหว้อะไรเลย ไม่ได้ขอว่าจะมาอยู่ คือไม่ได้ทําอะไรเลยค่ะ เหมือนเดินถือของ เข้ามาอยู่เลย (ลิ้มด้วย) เพราะเรามีแพลนจะไปเที่ยวช่วงปีใหม่วุ่นๆกับการจัดกระเป๋าเดินทาง เราจํา ได้ว่าย้ายมาหอใหม่ได้1วัน เราก็ไปเชียงใหม่ ให้พี่เรานอนอยู่หอคนเดียว

      พอกลับมาจากเที่ยวประมาณ 2 ทุ่ม เราก็เพลียจากการเดินทางก็นอนหลับสนิทไปเลยค่ะ ปกติเราจะ หลับยากมาก มีเสียงเพลง เสียงทีวี มีแสงไฟแยงตา นี้นอนไม่ได้เลย และก็ตื่นง่ายมากแค่พี่พลิกตัว เราก็รู้สึกแล้วค่ะ ถ้าไม่เพลียจริงๆจะนอนยากมาก พี่เราจะตื่นไปทํางานก่อนเรา พี่เราตื่น 7 โมง เรา ตื่น8โมง ตอนพี่เราตื่นอาบน้ํา แต่งตัว และออกไปทํางาน เรารู้สึกตัวค่ะรับรู้ทุกอย่าง แต่ยังง่วงๆอยู่ยัง ไม่ลืมตา

      สักพักเราก็กําลังจะหลับต่อ รู้สึกว่าเตียงมันยุบค่ะ เหมือนมีคนมานั่งที่เตียง เรานอนฝั่งนอก พี่นอน ด้านในติดผนังห้อง ในความคิดเราคือนึกว่าพี่มานั่งเพราะพี่เราชอบมานั่งตรงนี้เวลาแต่งตัวค่ะ และ ทันที่สมองเราก็นึกขึ้นได้ว่า เฮ้ยย ไม่ใช่ละ ก็พี่เรามันออกไปทํางานแล้วนี่หว่า ทันทีที่คิดได้แบบนั้น เราก็รู้สึกว่ามีมือมาคว้าแขนซ้ายเรา เหมือนมากําไว้ไม่ได้มาบีบนะคะ เรายังไม่ลืมตาแต่เรามีสติ แน่นอนค่ะ เราสัมผัสได้ว่ามือนั้นไม่ได้เย็นยะเยือกเหมือนหลายๆคนที่เจอนะคะ เราเริ่มกลัวคิดว่าเป็น โจรเปล่าวะ แต่ถ้าโจรมันจะเข้ามาได้ไง ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ตอนนั้นหัวใจเต้นเร็วมาก กลัวมากค่ะ

      เหมือนเขาพยายามให้เราลืมตา แต่เราไม่ลืมค่ะ ฝืนก็ฝืน กลัวก็กลัว เหมือนสู้กันด้วยจิต ตัวแข็งมาก ไม่กล้าขยับ ได้แต่นอนงอตัวเป็นกุ้ง เรารู้สึกว่าเขาพยายามลากเรามาปลายเตียง และให้เราลืมตาให้ ได้ เรารู้สึกเหมือนช่วงเวลานั้นจิตเราเปิด (อธิบายไม่ถูก) เราเห็นหน้าเขาด้วยจิตค่ะ ไม่ใช่ตาเนื้อ เป็น ผู้หญิงผอมมาก ใส่ชุดนอน ผมสั้นแบบเด็กนักเรียน ผมดําสนิท ค่อยๆก้มตัวมาช้าๆ (ขนลุก) เพื่อให้ หน้าเขามาพอดีกับหน้าเรา เขาไม่มีหน้าค่ะเป็นรูปโครงหน้าที่ว่างเปล่าสีดํา (จําได้ขึ้นใจ) ลอง จินตนาการดูนะคะ เห็นแค่นั้นเราก็หลุดค่ะ เขาหายไป (พิมพ์มาถึงตรงนี้ขนลุกมาก)

      เราลุกขึ้นมาหายใจ หอบ เหมือนหัวใจจะหลุดออกมา หัวใจเต้นไวมาก เรารู้สึกเหนื่อยเหมือนไปวิ่ง รอบสนามมา เราเริ่มตั้งสติไปอาบน้ําแต่งตัว รีบออกจากห้องไปทํางาน ไปไหนก็ได้ที่คนเยอะๆ กลัว มาก เราไลน์ไปบอกพี่สาวเรา พี่ก็บอกว่านอนคนเดียวไม่เห็นเจออะไรเลย นอนสบายมาก เราก็เลย โทรไปเล่าให้พ่อแม่ฟัง พ่อเราเล่นพระเครื่องค่ะ พ่อแม่ก็ทักว่าเราได้ไหว้เจ้าที่หรือยัง ได้บอกเขามั้ย ว่ามาขออยู่อาศัย เราก็อ่อขึ้นมาเลย รีบไปซื้อพวงมาลัย ซื้อน้ําแดงมาถวายทั้งศาลพระภูมิ ทั้งไหว้ พระในห้องด้วย จากนั้นก็ไม่เจออะไรเลยค่ะ แต่ก็ทําให้เราไม่กล้านอนที่ห้องคนเดียว อยู่คนเดียวก็จะ หวั่นๆนิดนึง เราก็ไม่ใช่คนไม่กลัว กลัวมาก แม้แต่ตอนกลางวันเรายังไม่กล้าหลับมันระแวงค่ะ

ปัจจุบันเราก็ยังอยู่ห้องนี้ค่ะ เกือบปีแล้ว ก็ไม่เคยเจออะไร