แฟนเสียไป6เดือนแล้วแต่มีคนเห็นว่าแฟนยังมารับมาส่งอยู่

     เรื่องราวสุดลี้ลับเป็นความผูกพันที่สวยงาม เรื่องที่สมาชิกพันทิปหมายเลข1745208 จากกระทู้ "แฟนเสียไป6เดือนแล้วแต่มีคนเห็นว่าแฟนยังมารับมาส่งเราอยู่" เรื่องราวความรักปนที่ไม่มีแม้เขตกัน ลองไปชมกันเลยครับ

เรื่องราวมีอยู่ว่า..
     เรากับแฟนคบกันมาได้3ปีแล้วค่ะ ด้วยความที่เราค่อนข้างโตกว่าแฟน และทำให้แฟนเปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดี มีความรับผิดชอบมากขึ้น ครอบครัวเขาเลยดูชอบเรามาก ช่วงที่คบกันเข้าปีที่2 เราเริ่มย้ายมาอยู่กับแฟนที่บ้านของเขาค่ะ ตั้งแต่ที่คบกันมาทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ แทบจะทะเลาะกันทุกวัน แต่พออีกวันก็จะหายโกรธหายงอนกันอย่างไม่มีเหตุผล มันทำให้เรามั่นใจมากว่าไม่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น ก็ไม่สามารถทำให้เราเลิกกัน

     การคบหาของเรากับแฟนเป็นที่ยอมรับของครอบครัวทั้งสองฝ่าย ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายมาคุยกันเรื่องแต่งงาน แต่แฟนเราขอบวชในเดือนกรกฎาคมก่อน หลังจากนั้นจะแต่งงานตอนไหนก็ตามแต่ผู้ใหญ่เห็นสมควร ทุกอย่างถูกวางแพลนเอาไว้หมดแล้ว เราดีใจและตื่นเต้นมากค่ะ
..ก่อนวันเกิดเรา2วัน แฟนซื้อทองให้เป็นของขวัญวันเกิด ตอนนั้นดีใจมาก เพราะตั้งแต่คบกันมา แฟนไม่เคยให้ของขวัญวันเกิดเลย มีแต่ซื้อเค้กเป่าเทียน กินข้าวด้วยกันเฉยๆ หลังจากวันนั้นแฟนก็ดูน่ารักเป็นพิเศษค่ะ มันบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าทำไม แต่มันรู้สึกว่าเขาทำให้เรารู้สึกว่า อยากให้ถึงงานแต่งงานไวไวจัง  จนกระทั่ง..เมื่อวันที่2เมษายน เป็นวันเกิดพ่อเราค่ะ เราตกลงกับแฟนไว้ว่า วันนี้เราจะซื้อเค้กไปเซอร์ไพรสพ่อของเรา และเขาก็บอกกับเราว่าจะไปให้คำสัญญากับพ่อเราว่าจะดูแลเราอย่างดีที่สุด และขอเราแต่งงานต่อหน้าพ่อ ..เมื่อประมาน10โมงเช้า ในขณะที่เรากำลังจะไปซื้อเค้กให้พ่อ เราก็ต้องมารู้ว่า แฟนได้รับอุบัติเหตุ(ขออนุญาติไม่บอกนะคะว่าอุบัติเหตุอะไร) เรารีบไปหาเขาที่โรงพยาบาล พอไปถึงเราก็เห็นเขานอนอยู๋ที่พื้นหน้าห้องฉุกเฉิน โดยที่มีคนล้อมรอบเกือบ10คน อาของแฟนดึงเรามากอด ไม่ให้หันไปมอง เราได้แต่ช็อคและร้องไห้ค่ะ พอเขายกร่างแฟนเข้าห้องฉุกเฉินได้ไม่ถึง5นาที ก็มีเจ้าหน้าเดินมา วอรายงานความเคลื่อนไหว จุดนี้ทำให้เราช็อคจนเป็นลมไปเลยค่ะ เจ้าหน้าที่บอกว่า "ตอนนี้ยอดผู้เสียชีวิตมี1ราย เป็นเพศชาย เสียชีวิตก่อนมาถึงโรงพยาบาล หมอปล่อยแล้ว.."  ตอนนั้นเหตุการณ์ในโรงพยาบาลวุ่นวายมากค่ะ (เรื่องที่เกิดเป็นอุบัติเหตุใหญ่ มีคนเจ็บและเสียชีวิตอยู่หลายคน) ได้ยินแต่เสียคนเจ็บและเสียคนร้องไห้โวยวาย ตอนนั้นทุกช่องทีวีรายงานข่าวอุบุติเหตุนี้หมด และทุกครั้งที่รายงานจะเอ่ยชื่อผู้เสียชีวิต ซึ่งแน่นอนค่ะ เราต้องได้ยินชื่อแฟนเราทุกครั้งที่ข่าวเสนอ มันเจ็บปวดจนทนฟังไม่ได้ ต้องวิ่งออกมาข้างนอกหรือปิดหูตลอด หัวใจมันแหลกสลายมาก มันบรรยายไม่ถูกมันยิ่งกว่าความเสียใจ เพราะเหตุการณ์ครั้งนั้นเราไม่ได้สูญเสียแค่แฟนไปคนเดียว..

     หลังจากวันนั้น..ก็จัดงานศพให้แฟนที่ต่างจังหวัดค่ะ สวด3คืนแล้วเผา ตลอดระยะเวลา3คืน ได้แต่ภาวนาขอให้เขาฝืนขึ้นมา พยายามไม่ร้องไห้ พยายามเข้มแข็ง ไม่ให้เขาห่วง แอบไปเคาะโลงศพ นั่งพูดอยู่คนเดียวหลายครั้ง จิตใจตอนนั้นย่ำแย่มากค่ะ แต่คนที่แย่กว่าเราแน่นอน ต้องเป็นแม่ของเขา เราสงสารแม่แฟนมาก แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเผื่อบรรเทาความเศร้าเสียใจให้แม่ได้ เพราะเราเองก็เศร้าเหมือนกัน
หลังจากเสร็จงานศพแฟน.. ก็กลับมากรุงเทพ กลับมาทำงานที่เดิม โดยที่ปกติทุกเช้า-เย็น แฟนจะคอยมารับ-มาส่ง ตอนนี้เรากลับไปอยู่ที่บ้านเราแล้วค่ะ

     เริ่มต้นใช้ชีวิตตัวคนเดียวมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างทำใจได้ยาก แต่ด้วยเพราะครอบครัวและเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆก็ช่วยทำให้ลืมเรื่องราวร้ายๆไปได้บ้าง แต่พอต้องอยู่คนเดียว ก็เป็นธรรมดาที่ต้องฟุ้งซ่านและร้องไห้อยู่บ่อยครั้ง ทุกอย่างเริ่มเป็นปกติของการใช้ชีวิต จนมีอยู่วันนึงพี่ร้านขายข้าวที่ข้างๆที่ทำงาน เริ่มมาพูดคุยกับเรา ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยคุยกันเลย เขาพยายามถามถึงแฟนเรา ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้สึกผิดปกติอะไร เพราะตอนนั้นมันกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่ทุกคนจะพูดถึงเรื่องนี้ แต่เราเริ่มรู้สึกว่าพี่เขาถามถึงแฟนเราแปลกๆ จนเราเริ่มสงสัยเลยถามว่าพี่เขาต้องการจะสื่ออะไร.. พี่เขาคงอึดอัดอยากจะพูดมานานเลยบอกกับเราว่า "ตั้งแต่เรากลับมาทำงานเนี่ยรู้ไหม ว่าเขาเห็นแฟนเรามารับมาส่งเหมือนเดิมเป็นปกติทุกวัน เมื่อเช้าก็เห็น.." ตอนนั้นอึ้งไปนิดนึงค่ะ แต่อีกใจก็คิดว่าเขาเอาความรเสียใจเรามาล้อเล่นรึป่าว เลยแกล้งถามกลับไปว่าแฟนแต่งตัวยังไง.. เขาก็บอกว่า"เสื้อยืดคอวีสีฟ้าน้ำทะเล กางเกงยีนส์ รองเท้าเตะ" ตอนนั้นเริ่มเชื่อค่ะเพราะชุดที่แฟนใส่ตอนเสียคือชุดนี้ และพี่คนนี้ก็ไม่เคยเห็นแน่ๆ เพราะเสื้อตัวนั้นแฟนเพิ่งใส่เป็นครั้งแรกเราเป็นคนซื้อให้แฟนก่อนหน้าที่เขาจะเสียแค่ไม่กี่วัน ตอนนั้นด้วยความคิดถึงแฟนก็เลยถามพี่เขาเยอะมาก พี่เขาบอกว่าเขาเป็นคนชอบนั่งสมาธิและจะเห็นอะไรแบบนี้บ่อยๆ พี่เขาอธิบายต่อว่า ในตอนช้าเขาจะเห็นแฟนเราก็ต่อเมื่อเราเดินมาแล้วแฟนเราก็จะเดินตามหลังจนกระทั่งเราเดินเข้าที่ทำงานแฟนเราจะยืนมองอยู่ข้างหน้าแล้วค่อยๆหายไป ตอนเย็นก็จะเห็นว่าแฟนเรามายืนรอที่เสาไฟข้างๆที่ทำงาน(เป็นที่ประจำของแฟนในตอนที่เขายังอยู่เขาก็จะมายืนรอเราตรงนี้ค่ะ)พอเราเดินออกมาจากที่ทำงานจะกลับบ้าน แฟนเราก็จะเดินตามเราไป.. เราเลยถามพี่เขาว่าที่เห็นเนี่ยเห็นเป็นรูปร่างแบบไหน เป็นคนตัวเป็นๆหรือยังไง เขาก็บอกว่า "เห็นเป็นร่างโปร่งแสงเป็นลางๆแต่ใบหน้าเรียบเฉยไม่มีเลือดไม่มีบาดแผลอะไรเป็นร่างปกติ" มีหลายครั้งที่แฟนเราไปเข้าฝันเขาให้มาสื่อกับเราและแม่ของแฟนว่าเป็นห่วงมาก แต่พี่เขากลัวถ้าเอามาเล่าให้ฟังแล้วเราจะไม่เชื่อ ด้วยความที่เราอยากเจอแฟนค่ะ อยากสื่อสารกับแฟน เลยขอร้องให้พี่เขาช่วยสื่อกับแฟนให้ได้ไหม พี่เขาดูหนักใจค่ะ เพราะการที่จะสื่ออะไรแบบนี้ได้ คนที่สื่อจะรู้สึกทรมานและร่างกายอ่อนแอ(อันนี้ไม่รู้ว่าจริงไหมเขาบอกมาแบบนี้)และถ้าสื่อให้1คน วิญญาณอื่นๆที่ต้องการสื่ออีกจะมาขอให้ช่วยซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ พี่เขาแนะนำว่าให้จุดธูปบอกเขาซะ ขอให้เขาไปเกิด บอกให้เขาหมดห่วง .. ในใจตอนนั้นคิดคัดค้านเขามากค่ะ เพราะเราอยากเจอแฟน อยากเห็นแฟน อยากสื่อสารกับแฟนได้ พยายามจะขอร้องให้เขาช่วยสื่อให้หลายครั้ง จนกลับมาคิดดูดีดีว่า ถ้าเราทำแบบนั้นมันจะเป็นการทรมานแฟนเรารึป่าว จะทำให้แฟนเรามีห่วงและไม่สงบสุขรึป่าว เลยตัดใจค่ะ จุดธูปกลางแจ้งบอกแฟนว่า.."ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องมาคอยรับคอยส่งอีกแล้ว ไปเกิดได้แล้ว เราดูแลตัวเองได้ เราจะเข้มแข็ง ถึงแม้ว่ามันจะทำได้ยาก แต่เราจะทำมันให้ได้ เราจะทำอะไรด้วยตัวเองให้ได้ เราจะไม่งอแง และอ่อนแออีก ถึงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วแต่เขาจะยังอยู่ในความทรงจำที่แสนดีของเราเสมอ.." พอพูดจบ ปักธูปลงพื้น..จู่ๆฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีเคล้า ตอนนั้นแอบคิดมโนไปเองว่าแฟนเราคงรับรู้แล้ว มันโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่มันก็ใจหายอย่างบอกไม่ถูกอีกเหมือนกัน..
หลังจากวันนั้นเราก็ฝันถึงแฟนค่ะ ฝันถึงชีวิตประจำวันของเรากับเขาที่อยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน ก่อนนอนเรากับแฟนจะต้องจุ๊บกันและบอกรักกันทุกครั้ง แต่ในฝันตอนนั้นเหมือนเราเผลอหลับไปก่อน แล้วแฟนก้มาลูบหัวเราจูบที่หน้าผาก แล้วพูดว่า.."เค้าไปก่อนนะ.." ตอนนั้นพอได้ยินแบบนั้นก็พยายามจะตื่น พอลุกขึ้นได้ก็ได้ยินเสียงประตูห้องปิดแบบเบาๆ เรารีบลุกวิ่งไปที่ประตูทันที เห็นประตูปิดไว้ไม่สนิท(ก่อนนอนเรามั่นใจแล้วว่าเราล็อกประตูไว้) เลยวิ่งออกไปที่หน้าบ้าน แต่ก็ไม่เห็นอะไรไม่เจออะไรแล้ว ตอนนั้นน้ำตาไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว เราได้แต่มองไปรอบๆเหมือนมองหาว่าเขาอยู่ที่ไหน จนแม่เราเดินตามออกมา แล้วกอดเราไว้ก่อนจะพูดว่า.."เขาไปแล้ว เขาไปดีแล้ว.." มารู้ทีหลังว่าที่แม่พูดแบบนั้นเพราะ แม่ฝันเห็นแฟนเราเหมือนกัน แม่ฝันว่าแฟนเรามาขอโทษที่ไม่ได้อยู่ดูแลเราเหมือนที่เคยให้สัญญากับแม่ไว้ แล้วก็มาบอกแม่เราว่าฝากดูแลเราด้วย เขาต้องไปแล้ว..


     ตอนนี้แฟนเราก็เสียไปได้6เดือนกว่าแล้ว จริงๆถ้าเขายังอยู่เดือนหน้าเราจะได้แต่งงานกัน เพราะฤกษ์ที่ผู้ใหญ่หามาให้คือวันที่2พ.ย.57
     น่าเสียดายที่เราไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดเจ้าสาวแต่งงานกับเจ้าบ่าวคนนี้.. ตอนนี้ไม่ว่าเวลามันจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้นแค่ไหน มันก็ไม่ได้ทำให้ความรักและความคิดถึงที่มีให้เขาลดลงเลย มันอาจจะเป็นเรื่องไม่ดีที่เราคอยไปโพสคิดถึงในเฟสเขาบ่อยๆ ยังคงส่งไลน์บอกเล่าเรื่องราวในแต่ละวันให้เขารับรู้ ก่อนแฟนจะเสีย แฟนเคยพูดไว้ว่าเขาอยากเห็นเราใส่ชุดแต่งงานแล้วสวยที่สุดอยากให้เราลดน้ำหนัก ตอนที่แฟนบอกเราน้ำหนัก68โลคะ ตอนนั้นลดให้ตายยังไงน้ำหนักก็ไม่ลง แต่พอหลังจากเขาเสีย น้ำหนักเราลดฮวบไปเกือบ20โล..ไม่รู้ว่าเป็นเพราะตรอมใจหรืออยากจะทำตามความตั้งใจของแฟน ตอนนี้น้ำหนักเราเหลือ49โลแล้ว น่าเสียดายที่แฟนเราไม่มีโอกาสได้เห็นเราตอนผอม ยังมีอะไรอีกหลายๆอย่างที่เรากับแฟนตั้งใจจะทำด้วยกันอีกเยอะเลยแต่มันก็คงไม่มีโอกาสอีกแล้ว