ในตึกเรียน

      เรื่องราวของ "ต้น" ชายหนุ่มผู้พานพบประสบการณ์สยองขวัญมานับไม่ถ้วน ผู้ที่มี "สัมผัสที่ 6" ที่มีหลากหลายตอน เรื่องสั้นสุดสยองขวัญจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 4500170 ขอขอบคุณเรื่องดีๆ ไว้ ฌ ที่นี้ด้วย

เรื่องแต่งเรื่องนี้เป็นเรื่องผีที่ผมแต่งเล่นๆ ซึ่งเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับ ต้น ชายหนุ่มผู้พานพบประสบการณ์สยองขวัญมานับไม่ถ้วน เพราะเนื่องจากเขามี "สัมผัสที่ 6" ซึ่งสามารถสัมผัสสิ่งเร้นลับที่อยู่รอบตัวเขาได้ ถึงแม้จะเป็นคนธรรมดา แต่ต้นก็ต้องเจอเรื่องราวแบบนี้ต่อไปไม่รู้จักจบสิ้น

ณ โรงเรียนต่างจังหวัดแห่งหนึ่ง สภาพโรงเรียนเป็นตึกไม้ทั้งหมด นักเรียนวัยมัธยมทรงผมเกรียนเดินกันว่อน สมัยนั้นยังเป็นยุคที่สมาร์ทโฟนยังไม่แพร่หลาย เวลาเปิดเพลงก็เปิดกันในโน้ตบุ๊คแล้วต่อลำโพงเอา แต่เสียงเพลงจากลำโพงนั้นกระทบหูของกลุ่มครูฝึกสอน โดยกลุ่มครูฝึกสอนนั้นมี เอก บอส บัว และต้นนั่นเอง ต้นได้แต่บ่นอุบอิบกัยเสียงที่ดังมากระทบหูสั่นระรัว
ต้น : "ดังชะมัดเลย เด็กบ้านไหนเปิดเพลงดังขนาดนี้เนี่ย"
เอก : "ไม่รู้ดิ เปิดทีหยั่งกะจะเปิดผับที่ห้องเรียน"
บัว : "ใจเย็นสิ เดี๋ยวเราต้องสอนเด็กในตึกนี้นะ"
บอส : "มันก็จริง เอาเถอะ ไปสอนกันได้แล้ว"

ทั้ง 4 คนแยกย้ายไปสอนห้องตามที่กำหนด แต่ทว่า ต้นดันได้ไปสอนห้องที่เปิดเพลงเสียงกังเมื่อสักครู่ แถมตอนนี้ยังเปิดดังกว่าเดิมอีกด้วย

ต้น : "เอ้าๆ ปิดเสียงเพลงหน่อย มันรบกวนห้องอื่นแล้วเดี๋ยวนักเรียนฟังไม่รู้เรื่อง"

นักเรียนคนหนึ่ง : "เจือกอ่าครู ผมจาเปิดแล้วทัมมัย!!"

นักเรียนคนหนึ่งแทรกกวนส้นเท้าขึ้นมา ทั้งห้องหัวเราะกันลั่น ต้นได้แต่นับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วถอนหายใจ จานั้นก็หยิบแปรงลบกระดานมาเคาะกระดานดำ

ต้น : "ฟังครูหน่อย ครูชื่อครูต้น มาจากมหาวิทยาลัยxxx ครูมาสอนวิชาวิทยาศาสตร์นะครับ แล้วนักเรียนที่กวนครูน่ะ ชื่ออะไร เดี๋ยวจะให้คะแนน"
นักเรียนที่กวนครู : "ผมชื่อนัท ครูจะให้กี่คะแนนหรอครับ"
ต้น : "เดี๋ยวค่อยให้ ตอนนี้เธอยังไม่ได้ทำงานเลยครับ"
นัท : "ทำไปแล้ว ทั้งช่วยพ่อซ่อมคอม เป็นเด็กปั๊ม ล้างจานที่ร้านก๋วยเตี๋ยว จะให้ผมกี่คะแนนดี ฮ่าๆๆ"
ต้น : " มุกแป้กใช้ได้ งั้นปิดเพลงก่อน จะได้คุยรู้เรื่องครับ"

นัทจำใจปิดเพลงเพราะครูประจำชั้นมาแล้ว คาบนั้นผ่านไปอย่างเรียบง่ายจนออดดัง คุณครูประจำชั้นก็เซ็นสมุดโฮมรูมแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แค่ต้นที่กำลังเก็บกระเป๋าเตรียมจะเดินออกจากห้องเรียน แต่นัทกลับเรียกครูต้นไว้ก่อน

นัท : "เดี๋ยวก่อนครับครู ครูรู้ปล่าวว่าตึกนี่มีอะไร"
ต้น : "มีอะไร เรื่องผีหรอ ครูฟังจนเบื่อแล้วล่ะครับ"
นัท : "เอาเถอะน่า ฟังผมเถอะ"
ต้น : "ก็ได้ เล่ามาครับ"
นัท : "คือตึกนี้เมื่อ 2 ปีก่อน รุ่นพี่ม.4 ที่เป็นเพื่อนสนิทพี่สาวผมได้ผูกคอตายที่ห้องเรียนห้องนี้แหละ ว่ากันว่าตอนเย็นๆ จะได้ยินเสียงคนร้องไห้ไม่ก็เสียงเดินแรงๆ ดังตึงตังไปทั่วตึกด้วย จนพี่สาวผมยังย้ายไปโรงเรียนอื่นเลย ตอนนี้พี่สาวผมอยู่ม.6 แล้ว คิดดูเอาละกัน ขนาดครูประจำชั้นยังแขวนพระเลย"
แทน(เพื่อนนัท)​ : "นี่แกเล่าเรื่องอะไรให้ครูฟังเนี่ย แค่นี้ก็น่ากลัวพอแล้ว"
นัท : "เออ ก็ได้วะไอ้แทน งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนนะครับครู"
ต้น : "ครับผม อ้าว จะรีบไปไหนกันน่ะ"

นัท แทน และเด็กในห้องเรียนนั้นรีบกรูกันออกจากห้องอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว แต่เวลาแค่ 4 โมงเย็นก็ไม่เห็นต้องรีบกลับอะไรขนาดนี้เลย เด็กห้องอื่นยังมองเด็กห้องของต้นอย่างงงๆ พอๆ กับต้นและกลุ่มเพื่อนครูฝึกสอน

ต้น : "เอิ่ม นี่มันอะไรเหรอ หรือว่ากลัวผีในห้องนี้กันแน่หว่า"
เอก : "เราก็ไม่รู้ แต่โรงเรียนนี้มีผีด้วยเรอะ"
ต้น : "ไม่รู้สิ เมื่อกี้นักเรียนเล่าให้ฟัง"

ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน ต้นก็เหลือบเห็นอะไรบางอย่างห้อยลงมาจากพัดลมเพดาน แต่มันก็หายไปเร็วมาก เร็วจนต้นมองไม่ทันเสียด้วยซ้ำ แต่อยู่ดีๆ ขนแขนกับเส้นผมกลับตั้งชันอย่างบอกไม่ถูก ต้นเริ่มเหงื่อไหลย้อยจากศรีษะทีละนิดๆ และรู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว ส่วนเอกที่เห็นต้นกำลังเหงื่อแตกก็สงสัยว่าเป็นอะไร ก็เลยถามต้นว่าเป็นอะไร ทำไมเหงื่อไหลผิดปกติขนาดนี้ ต้นตอบปัดไปว่าไม่มีอะไร ก็แค่อากาศร้อน

จนถึงเวลา 6 โมงเย็น ทั้งสี่คนได้ขับรถกลับไปที่บ้านพักครู เป็นบ้านไม้เล็กๆ ดูสดใหม่และสะอาดเรียบร้อย ทุกคนต่างหยิบการย้านที่เด็กๆ ส่งมาตรวจต่อ แต่ต้นนั้นกลับรู้สึกแปลกๆ ว่าเหมือนจะลืมอะไรสักอย่าง พอเอามือจับที่กระเป๋ากางเกงปุ๊บ ก็รู้เลยว่าตนเองนั้นลืมโทรศัพท์ไว้ที่ห้องเรียนเสียแล้ว ต้นจึงชวนเพื่อนๆ ออกไป แต่ทุกคนกำลังตรวจงานอยู่ ยกเว้นบอสที่ตรวจงานเสร็จตั้งแต่ก่อนกลับบ้าน จึงไปเป็นเพื่อนกับต้น

เมื่อมาถึงโรงเรียน ต้นและบอสก็ได้สวัสดีลุงยามที่กำลังมองดูความปลอดภัย ทั้งสองเดินจ้ำอ้าวไปยังตึกเรียนที่ต้นสอนอยู่ ขณะที่ทั้งสองเดินขึ้นบันไดอาคารชั้น 1 ต้นก็เห็นเงาดำๆ ของใครบางคนกำลังยืนอยู่บนหัวบันได จากนั้นเงานั้นก็ล้มลงมา หัวของเงานั้นดิ่งมาหาต้น แต่ต้นหลบได้ แล้วเผลออุทานคำหยาบไป ทำให้บอสที่กำลังเดินตามต้นอยู่ก็ชะงัก

บอส : "แกเป็นอะไรวะ ตกใจหมด"
ต้น : "เมื่อกี้มีใครไม่รู้ตกกะไดแล้วหัวจะมาชนเรา"
บอส : "เอิ่ม ข้าว่าแกเริ่มตาฝาดละ"
ต้น : "อ้าว ไม่มีใครตกกะไดเลยหรอเนี่ย"
บอส : "อะไรของแกอีกละเนี่ย ก็บอกแล้วไงว่าแกตาฝาด"
ต้น : "เฮ้ย เมื่อกี้ข้าเจอจริงๆ นะ"

ทั้งสองเดินเถียงกันไปมา จนมาถึงชั้น 3 ซึ่งเป็นชั้นบนสุดของตึกเรียนนี้ แต่ละชั้นจะมีห้องเรียน 3 ห้อง ห้องที่ต้นสอนเป็นห้องที่อยู่ตรงกลางในชั้น 3 แต่ก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปถึงชั้น 3 ต้นก็เห็นเงาดำๆ ครวนี้เงานั้นกลับมีรูปร่างใหญ่กว่าเงาเมื่อกี้ แถมยังตกบันไดท่าเดียวกับเงาเมื่อกี้ และหายวับไป ทำให้ต้นตกใจหอบแฮ่กๆ แต่บอสกลับหัวเราะท่าทางที่ต้นตกใจกลัวอะไรก็ไม่รู้ที่บอสมองไม่เห็น พอต้นเห็นดังนั้นจึงไม่สนใจ รีบเดินขึ้นบันไดไปยังห้องตรงกลางเร็วๆ เพื่อที่จะได้ดับความกลัวเสีย

เมื่อมาถึงที่ห้องเรียน เป็นห้องเรียนที่ดูรกรุงรังเพราะการกระทำอันปั่นป่วนของพวกนัท แต่ต้นไม่สนใจ รีบไปยังโต๊ะครูตรงมุมประตูหน้าห้องเพื่อที่จะหยิบโทรศัพท์มา พอหยิบใส่กระเป๋าเสร็จก็เดินหันหลังกลับไป

แต่... กลิ่นเหม็นอันน่าสะอิดสะเอียนเหมือนหนูตายโชยเข้าจมูกต้นจนต้นต้องเอามือปิดจมูก ต้นรู้สึกใจคอไม่ดีจึงหันหลังกลับไป เพื่อนที่จะหาต้นตอของกลิ่น และแล้วทั้งสองก็ต้องสะดุ้ง เทื่อเห็นนักเรียนหญิงตัดผมสั้นถึงติ่งหูคนหนึ่งกำลังผูกคอตัวเองตรงพัดลมเพดาน มือทั้งสองตะกุยคอเหมือนโดนรัด ขาดิ้นไปมาเตะโต๊ะเตะเก้าอี้ น่าแปลกที่เวลาเตะโต๊ะและเก้าอี้กลับไม่มีเสียงเตะเลยแม้แต่น้อย บอสเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งไปช่วย แต่ต้นรู้สึกไม่ดีจึงห้ามไว้ แต่ไม่ทันเสียแล้ว บอสเริ่มวิ่งเตรียมจะยกขาเธอ ต้นจึงใช้ไฟฉายโทรศัพท์ส่องดูเพื่อจะให้บอสเห็นขาเธอได้ แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกรอบ เมื่อฉายไฟไปปุ๊บร่างของนักเรียนหญิงคนนั้นกลับหายไป เหลือแต่ห้องเรียนรกๆ ที่ว่างเปล่า โต๊ะเก้าอี้ที่ถูกเตะกลับอยู่ที่เดิม พัดลมเพดานไม่มีเชือกที่ผูกคอเลยแต่น้อย และน่าแปลกที่ไม่พบร่างเธอบนพื้นห้องหรือที่ใดเลยแม้แต่น้อย ทั้สองรู้เลยว่าสิ่งที่เห็นคืออะไร จึงรีบวิ่งหนีลงตึกอย่างเอาเป็นเอาตาย วิ่งเร็วกว่าวิ่งในงานกีฬาสีเสียอีก ทั้งอสองวิ่งไปถึงไหนไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ลุงยามหน้าประตูโรงเรียนทักว่าวิ่งหนีอะไรกันมา ต้นหยุดฟังลุงยามจึงหันกลับไปตอบลุงว่าหนีอะไรกันมา พอฟังเสร็จลุงยามก็เล่าดังนี้

ลุงยาม : "ผีที่เห็นนั่นน่ะ เป็นเพื่อนสนิทของเนย ลูกสาวผมเอง เธอชื่อพลอย คุณคงรู้จักเจ้านัทใช่ไหมล่ะ มันเป็นลูกชายผมแถมเป็นน้องชายของเนยด้วย เจ้านัทคงเล่าเรื่องผีให้คุณครูฟังแล้วใช่ไหมล่ะครับ คือคนที่เสียเนี่ยมีน้องพลอย แฟนน้องพลอย และคุณครูประจำชั้นน่ะครับ น้องพลอยเป็นซึมเศร้าเพราะแฟนเสียก็เลยผูกคอตัวเองกับพัดลมเพดานหลังเลิกเรียนน่ะครับ แต่ที่แปลกคือก่อนหน้านั้นครูประจำชั้นเสียเพราะสะดุดขาตกบันได ส่วนแฟนของน้องพลอยก็เสียด้วยสาเหตุเดียวกันกับคุณครูประจำชั้น พอน้องพลอยเสีย ลูกสาวผมก็กลัวผีมาก จนผมต้องย้ายโรงเรียนให้ลูกสาวผม ตอนกลางคืนนี่ผมได้ยินเสียงแปลกๆ จนชินแล้วล่ะ ส่วนที่มีเสียงดังตึงตังทั่วตึกนั้นอาจจะเป็นเสียงฝีเท้าของพวกที่เจอผีก็ได้นะครับ"

ทั้งสองคนได้ยินดังนั้นจึงขนลุกซู่ แล้วหันมองไปดูตึกเรียนที่ว่า แต่แล้วขณะที่จ้องมองตึกฝ่าความมืดไป ก็ได้ยินเสียงกระแทกเท้าดังๆ เป็นจังหวะเหมือนโกรธใครสักคนจากตึกเรียน เสียงดังตึงๆ ปังๆ ราวกับกระทืบเท้าแล้วทุบประตู ครูฝึกทั้งสองคนและลุงยามต่างฟังเสียงนั่นด้วยความกลัว

ต้น : "ข้าว่ามันไม่ใช่เสียงคนวิ่งหนีแล้วล่ะ"
บอส : "ข้าก็ว่างั้น"
ลุงยาม : "วันนี้ดูเหมือนเสียงดังผิดปกติแฮะ"

ครูฝึกทั้งสองคนรีบขึ้นมอไซค์กลับบ้านพักครูทันที ส่วนลุงยามก็หยิบพระเครื่องของตนเองมาสวดมนต์เบาๆ จนเสียงประหลาดนั้นหายไป

ต้นกับบอสที่ขับมอไซค์อย่างทุลักทุเลได้มาถึงหน้าบ้านพักครู ต้นรีบไปเปิดประตูแล้ววิ่งหอบกลับมา บอสวิ่งตามมาติดๆ แล้วรีบเข้าห้องนอนไปนอนคลุมโปงอย่างไว ไม่เล่าให้ใครฟังว่าตัวเองไปเจออะไรมา ต้นที่วิ่งเข้าบ้านก็นั่งพักบนโต๊ะกินข้าว กรอกน้ำจากเหยือกใส่แก้วใสดื่มเอื๊อกๆ แล้ววางแก้วแรงซะจนนึกว่าแก้วจะแตก

เอก : "ใจเย็นๆ ต้น เดี๋ยวแก้วแตก แกไปเจออะไรมา"
ต้น : "เจอผี... ตั้ง 3 ตน"
เอก : "ห๊ะ!! อย่าบอกนะว่า แกเจอเหมือนเมื่อตอนเลิกเรียน"
ต้น : "ใช่อ่ะดิ"

ต้นเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ส่วนเอกที่นั่งฟังอยู่นั้นกลับตะลึงในสิ่งที่เพื่อนเจอ เมื่อต้นเล่าจบ ต้นก็เทน้ำกินอีกหนึ่งแก้ว แล้วรีบเปิดโทรศัพท์ดู

ต้น : "อ้าว 2 ทุ่มแล้วหรอวะ"
เอก : "ก็ใช่น่ะสิ ตอนแกเล่าแกเล่นหอบไปตั้งหลายนาทีกว่าจะเล่าต่อให้จบ"
ต้น : "เออ ข้าตรวจการบ้านก่อนละ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะแจกการบ้านคืนให้เด็กๆ"
เอก : "เค ข้าง่วงนอนเหมือนกัน เพิ่งตรวจเสร็จไปก่อนที่แกจะกลับมาไม่กี่นาที"
ต้น : "ตรวจเสร็จแล้วหรอวะ ไวจริงๆ"

ต้นรีบไปยังโต๊ะญี่ปุ่นเพื่อที่จะไปทำการบ้าน ส่วนเอกไปนอนที่ห้องนอน ในห้องนอนมีที่นอนซึ่งต่อกัน 4  ผืน แล้วกางมุ้งตัวใหญ่ล้อมรอบที่นอนทั้งหมดไว้ เอกนอนข้างๆ บอส ส่วนต้นก็มัวแต่ตรวจการบ้านกับบัว บัวเห็นดังนั้นจึงถามต้นว่า

บัว : "เป็นอีกแล้วหรอ ทำไมแกเจออย่างนี้บ่อยจัง"
ต้น : "เรามีสัมผัสที่ 6 ทำไมเราต้องมีก็ไม่รู้ มันทำให้เรากลัวผีตลอดเวลาด้วยนะเนี่ย"
บัว : "งั้นเปิดสำนักหมอผีไหมล่ะ แกจะได้ตังเยอะๆ เลยนะเว้ย"
ต้น : "ไม่เอาอ่ะ เราอยากเป็นครู แถมเรากลัวผีอีก ถ้ากลัวผีแบบนี้ลูกค้าด่าเอาแน่"
บัว : "อย่ากลัวไปเลย เราเคยผ่านร้อนผ่านหนาวเหมือนกัน เราต้องสู้สิ ขนาดแฟนแกยังไม่กลัวผีเลย ถ้ามัวแต่กลัวแบบนี้ระวังอายแฟนนะ"
ต้น : "จ้าๆ คุณเธอ รีบๆ ตรวจให้เสร็จเถอะ"

ทั้งสองต่างคุยเล่นไปตรวจการบ้านไป เวลาล่วงเลยมาถึงสี่ทุ่มแล้วทั้งสองจึงแยกย้ายกันไปนอน แม้บัวจะเป็นผู้หญิงคนเดียว แต่เพื่อนๆ ในกลุ่มของเธอต่างให้เกียรติเธอและไม่ลวนลามเธอเลย แถมเธอยังเก่งมวยไทยอีก จะเอาอะไรไปสู้เธอได้ล่ะ เพราะฉะนั้นเธอเลยนอนกับพวกเพื่อนๆ ของเธอได้ แต่เธอนั้นคิดถึงความปลอดภัยเสมอ จึงลากที่นอนแยกไปนอนในห้องเก็บของแล้วใช้มุ้งเต็นท์ที่เธอซื้อมากาง หลังจากนั้นก็จัดแจงที่นอน ไปล็อคกลอนประตูให้เสร็จสรรพ แล้วก็ล้มตัวลงนอนหลับ

ดูเหมือนทุกอย่างจะผ่านไปปกติ แต่ต้นกลับฝันประหลาด เขาฝันเห็นเด็กหญิงคนนั้น เด็กคนนั้นคือน้องพลอย เธอเดินมาด้วยท่าทางที่อ่อนน้อม แต่หอบแฮ่กๆ เหมือนหนีอะไรมาสักอย่าง แล้วเดินมาหาต้น หน้าตาเธอดูเป็นคนปกติ แต่กลับมีสีหน้าหมองคล้ำ เธอนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าครูต้นแล้วพูดเรื่องราวที่เธออยากจะบอกครูต้น

พลอย : "ขอโทษนะคะคุณครูต้น คือหนูแอบหนีครูคนนั้นมา เพื่อจะมาบอกคุณครูต้นน่ะค่ะ ว่าที่หนูทำไปเพื่อไม่อยากให้ครูเจออะไรที่หนักกว่าหนู เพราะหนูแค่พยายามจะไล่พวกคุณครูไปให้ออกจากตึกเรียน แต่หนูเคยบอกดีๆ แล้วคนไม่ค่อยฟังก็เลยต้องใช้วิธีหักดิบแบบนี้แหละค่ะ"
ต้น : "อ้าวเหรอ ครูขอโทษที่กลัวหนู แต่หนูจะเล่าอะไรให้ครูฟังล่ะ"
พลอย : "คือครูหนูเข้มงวดตั้งแต่มีชีวิตแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้เวลาเหลือน้อยแล้ว ไม่งั้นครูจะลงโทษเอาได้ ตอนมีชีวิตครูเขาเหมือนไม่อยากให้หนูมีแฟนและแฟนหนูก็ทำตัวไม่น่ารักใส่ครูหลายครั้งตอนมีชีวิตน่ะค่ะ... ขอโทษนะคะ หนูพูดมากกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ"
ต้น : "พูดไม่ได้มากกว่านี้ คืออะไรหรือหนู"
พลอย : "หนูพูดไม่ได้ค่ะ ครูเรียกหนูแล้ว หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"

ภาพเด็กผู้หญิงร่างบาวที่ดูน่ารักสดใสได้หายลับไป ทิ้งไว้แต่เพียงความเงียบ จนแสงแดดอ่อนๆ ของยามเช้าแยงตา ต้นลืมตาตื่นขึ้นมา หยิบโทรศัพท์คู่ใจดูเวลา นี่มันเพิ่งตี 5 ครึ่งเอง

ต้นเดินอืดๆ มายังชานเรือน เขาสูดอากาศบริสุทธิ์เต็มปอดหนึ่งเฮือก จากนั้นจึงทิ้งตัวลงนั่งยองๆ กับพื้นชาน ขณะนั้นเอง บัวก็ได้เดินมาหาต้น หน้าตาดูอิดโรย ขอบตาดำเหมือนหมีแพนด้า

บัว : "เมื่อคืน... นายเจอไรป่ะ"
ต้น : "ไม่นะ ไม่เจอ"
บัว : "อืม... จะเล่าไงดี"
ต้น : "เอาเลยๆ บัว"
บัว : "อ่า... เมื่อคืนเรา... เรากำลังจะหลับ แต่มันมีเสียงอะไรสักอย่างเหมือนเท้าคนเดินตรงนอกบ้าน ตอนแรกเราก็นึกว่าเป็นชาวบ้านหรือครูแถวนั้น แต่มันไม่ใช่ เสียงนั้นเดินมาทางบ้านเรา แล้วก็เข้ามาบ้านเราโดยไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูหรือเปิดอะไรเลย เราก็เลยสงสัยว่าเป็นโจรหรือเปล่า... ก็เลยไปดู แต่ที่เห็นมันไม่ใช่โจร แต่เป็น... นักเรียนหญิง ตัวโปร่งแสงอ่ะ... โคตรน่ากลัวเลย... แล้วนักเรียนคนนั้นก็เดินทะลุเข้าห้องที่ต้นนอนไปด้วยนะ เราก็เลยพยายามข่มใจหลับแต่ก็ข่มใจไม่ได้ ภาพมันติดตาอ่ะ"
ต้น : "นักเรียนหญิง.... หน้าตายังไงอ่ะ"
บัว : "ก็ตัดผมสั้นเท่าติ่งหู เราไม่เห็นหน้า ดูเหมือนวิ่งเหนื่อยๆ มาด้วย"
ต้น : "ก็ผีที่เราเจอเมื่อคืนนั่นแหละ แถมเมื่อคืนยังเข้าฝันอีกด้วย"
บัว : "หา!? เข้าฝัน เป็นยังไงลองเล่าซิ"
ต้น : "คืออย่างนี้... นักเรียนคนนั้นบอกว่าเธอต้องทำอย่างนี้เพราะไม่อยากให้เจอผีตนอื่นหลอก แถมเธอยังโดนผีครูที่ตึกกักขังด้วยมั้ง"
บัว : "เดี๋ยวๆๆ มีผีครูด้วยหรอ แล้วผีครูจะกักขังเด็กทำไมอ่า"

ทั้งสองคุยเสียงดังจ้อกแจ้ก เอกเดินออกจากบ้านในชุดคุณครูฝึกสอน และถามทั้งสองคนด้วยความสงสัยว่า

เอก : "อ้าว ยังไม่อาบน้ำอีกหรอ จะได้เวลาไปเตรียวตัวสอนแล้วนะ"
ต้น : "เออๆ เดี๋ยวไปอาบ... บัว เดี๋ยวเราไปอาบน้ำก่อนนะ"
บัว : "เคๆ เดี๋ยวจะอาบต่อจากต้นนี่แหละ"

วันนี้เอก ต้น และบัวไปสอน ส่วนบอสนั้นจับไข้ไม่สบาย และขอนอนพักอยู่คนเดียว บอสนั้นไข้ขึ้นสูงมาก จนแทบจะลูกไม่ได้ แต่ก็ยังบอกให้ทุกคนไปทำงาน ทุกคนไปทำงานแบบจำใจเพราะกลัวบอสจะเป็นอะไรไปแล้วไม่มีใครคอยช่วยเหลือ แต่บอสนั้นก็เป็นหัวรั้นนิดๆ ด้วย ก็เลยยอมปล่อยให้บอสดูแลตัวเอง

ขออธิบายเรื่องลักษณะบ้านพักครูของต้นก่อนนะครับ คือบ้านนี้จะเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ยกพื้นสูง เมื่อขึ้นบันไดไปจะเป็นชานเรือน เลี้ยวซ้ายเข้าไปก็เป็นตัวบ้าน เลี้ยวซ้ายไปก็จะเป็นทางเดินเข้าห้องโถง โดยจะมีห้องขนาบทางเดินทั้ง 2 ข้าง ข้างละ 1 ห้อง ห้องด้านซ้ายเป็นห้องของต้น ส่วนห้องด้านขวาเป็นห้องเก็บของที่บัวนอนอยู่ ส่วนห้องโถงจะมีโต๊ะกับข้าว โต๊ะญี่ปุ่นไว้ทำงาน เดินอแกมาจากตัวเรือน ฝั่งด้านขวาของตัวเรือนก็มีห้องครัวอยู่ ข้างในมีขันโตกและเครื่องครัวอีกมากมาย ผมอาจจะอธิบายไม่เก่ง แต่ขอให้ทุกท่านอ่านอย่างสนุกสนานนะครับ

ขณะที่บอสกำลังนอนพักอยู่ ก็อยู่ในกึ่งหลับกึ่งตื่น เขาลุกขึ้นมาได้ตามปกติราวกับร่างกายกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง บอสดู
นาฬิกาแล้วรีบไปแต่งตัว เพราะเลยเวลาเข้าสอนที่ห้องเรียนของตนไป 10 นาทีแล้ว ขณะที่จะออกจากบ้าน ก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งลอยมาตามลม เสียงนั้นโหยหวนราวกับเสียงร่ำไห้ แต่เสียงนั้นยานผิดปกติ ขนบอสลุกซู่ชูชัน แต่ด้วยความที่ไม่ยอมกลัวผีเป็นครั้งที่สอง จึงเดินไปตามต้นกำเนิดของเสียง นั่นก็คือหน้าประตูทางเข้าบ้านนั่นเอง เมื่อเขาเปิดประตูอย่างฉับไว ก็เห็นเด็กชายกับเด็กหญิงนั่งร้องไห้พร้อมร้องขอความช่วยเหลือจากบอส บอสเห็นหน้าเด็กผู้หญิงนั้นจำได้ว่าเป็นเด็กผู้หญิงเมื่อคืน จึงทำใจกล้าเตะเข้าที่ก้านคอ เพื่อเอาคืนกับเรื่องเมื่อคืนที่เธอทำให้บอสกลัว แต่มันก็ผ่านวูบดั่งเตะอากาศ ไม่สะเทือนเลยแม้แต่น้อย บอสเริ่มใจคอไม่ดี

แต่แล้วบอสก็เริ่มหายกลัว เพราะมีครูผู้หญิงผมยาวสลวยในชุดเครื่องแบบคนหนึ่งกำลังเดินมาทางบ้านพักครูของบอส บอสเริ่มใจชื้นและเรียกให้ครูสาวมาช่วยตนเองจากเหล่าวิญญาณเด็กนักเรียนทั้งสอง แต่วิญญาณทั้งสองกลับขอร้องไม่ให้บอสเรียกครูคนนั้น น่าแปลก ที่อยู่ดีๆ ครูคนนั้นก็หายไป วิญญาณทั้งสองรู้ดังนั้นจึงเร่งบอกให้บอสหนีลงไปใต้ถุน บอสรู้สึกรำคาญกับวิญญาณสองตนนี้จึงกระทืบเท้าแรงๆ เข้าบ้านไป และแล้วก็ต้องสะดุ้ง กลิ่นเหม็นที่โชยมารุนแรงยิ่งกว่าวิญญาณเมื่อคืน บรรยากาศหนาวเย็นที่ลูบไล้ผ่านตัวบอสไป ขนกลับมาตั้งชูชันอีกครั้ง ร่างครูผู้หญิงเมื่อกี้ดูเน่าเฟะ ร่างกายบิดงอ คอหักเอียงไปด้านขวา ศีรษะอาบไปด้วยเลือดแดงฉาน กำลังยืนจังก้าในห้องโถง บอสรีบวิ่งหนีไปที่ประตูบ้านทันที เมื่อเปิดประตูออก ก็เจอครูผู้หญิงคนนั้นยืนหังหลังให้ตรงบันได ส่วนเด็กนักเรียนทั้งสองก็วิ่งหนีครูคนนั้นไปทางโรงเรียน และแล้วมือที่บิดงอของครูคนนั้นก็จับคอเสื้อบอสแล้วเหวี่ยงบอสตกบันได

บอสตื่นขึ้นบนที่นอนตัวเองจากความฝัน คราวนี้บอสหายเป็นปกติ เหงื่อบนหัวก็ไหลลงมาถึงคอ ตัวเขาสั่นเทาเหมือนเพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆ มา แต่พอเขาใช้แขนยันตัวลุกขึ้น เขาก็รู้สึกเจ็บแขนแปล๊บ ข้อมือก็ปวดระบม ทั้งตัวปวดเต็มไปหมดทั้งที่หายจากไข้ เมื่อลองดูแขนตัวเอง แขนก็เปื้อนดินแถมยังมีแผลถลอกเต็มไปหมดอีกต่างหาก เมื่อลองเอามือจับหัวก็มีเลือดไหลจากหัวลงมือเต็มไปมหด เขาเจ็บหัวมากเพราะบาดแผลที่หัว ความรู้สึกสับสนก็เข้ามาถาโถม ความฝันที่ฝันเมื่อกี้ก็พรั่งพรูเข้ามา และแล้วบอสก็สลบไปอีกครั้ง

เรื่องจากพันทิป (ต้น)​ในตึกเรียน

เรื่องโดย จากสมาชิกพันทิปหมายเลข 4500170