เรื่องเร้นลับ จากเรื่องจริง (ตอนที่ 2 ตอน เด็กชายผู้หวังดี)

      ซีรีย์ "เรื่องเร้นลับ จากเรื่องจริง" จากสมาชิกพันทิปนาม Balletbonne จาก "ตอนที่ 1 ตอน เริ่มต้น" ดำเนินมาถึง "ตอนที่ 2 ตอน เด็กชายผู้หวังดี" และโปรดติดตามต่อไปของซีรีย์ "เรื่องเร้นลับ จากเรื่องจริง" ขอขอบคุณประสบการณ์สยอง ไว้ ณ ที่นี้ด้วย

"นี่ไม่ใช่ที่ของเจ้า กลับไปซะ ไม่มีใครว่าอะไรเจ้าได้ เราไม่โกรธแต่เราอยากให้เจ้ารีบกลับไป" น้ำเสียงแบบเคร่งขึมแต่ ดูแบบมีน้ำใจ ผมจึงแอบมองท่านคนนั้นในกระจก

---> เสนอเรื่องจริงตอน เด็กชายผู้หวังดี
หลังจากผมตื่นนอน ผมก็แปลกๆ ใจแต่หลังจากวันนั้น ผมก็มีอาการเดิมๆผมฝันว่าได้ไปที่นั่นบ่อยๆ แต่ครั้งล่าสุดที่ผมฝันนะครับ ผมฝันว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งให้ผมกำอะไรไว้ในมือ แต่ผมมองไม่เห็นความรู้สึกตอนนั้นคือผมเหมือนสัมผัสอะไรบ้างอย่าง ระหว่างนั้น "ตื่นๆๆๆได้แล้ว สายแล้วไม่ไปเรียนกันรึไงว่ะ" คุณแม่ก็ดันโทรมาปลุกเสียก่อน ผมจึงได้อาบน้ำแต่งตัวไปเรียน แล้วตอนเย็นจึงมีข่าวออกมาว่า เกิด สึนามิที่ตามชายฝั่ง อันดามันในไทย คนตายเป็นแสนคนแต่นั่นไม่ใช่ประเด็นครับ มันอยู่ที่ขณะนั้นผมอยู่บนตึกที่สูงแห่งหนึ่ง ระหว่างที่ยืนอยู่นั้น มีแหวนทองเหลือง พร้อมกับพลอยสีสดเม็ดใหญ่ตกลงมาจากไหนไม่รู้ ด้วยความที่มองแล้วไม่มีใครผมจึงเก็บไว้ก่อน (ใจจริงยินดีคืนนะครับ) หลังจากเก็บแหวนไว้ ผมก็เดินเข้าบ้าน ความรู้สึกของผมตอนนั้นมันหวิวแต่ไม่ได้คิดอะไร เดินไปที่เตียงนอน สักพักก็เอนตัวลงนอนดูรูปถ่ายในโทรศัพท์ ก็เผลอหลับ ระหว่างที่หลับฝันว่า ตัวเองเห็นตัวเราเองนอนกับเตียง และก็มีพ่อแม่เก็บของเข้าบ้าน เรางงมากพ่อแม่ไม่ได้ยินเราเลยเดินไปเรื่อยๆพอกำลังจะออกประตูบ้าน มีเสียงเด็กคนนึงเรียก "พี่ครับ อย่าออกไปพี่ยังไม่แข็งแรง ระวังจะมีคนทำร้ายนะครับ" ผมหันกลับมาเป็นเด็ก น่ารัก ตัวนิดเดียวเหมือนพวกคนแคระ แต่ตาสีแดง หน้าตาเป็นเนื้อคนที่แตะระแหงเหมือนดินเผา ผมจึงร้องดังลั่น เพราะรู้แน่นอนว่าไม่ใช่คน ผมจึงบอกว่าอย่าทำอะไรผมเลย เด็กน้อยคนนั้นยิ้มแล้วบอกว่า ชู่ว์ๆๆๆๆ พี่เงียบ พี่รู้ไหม ชีวิตข้าลำบากมากมีคนแกล้งข้าเอาข้ามาฝังไว้แล้วให้ข้าอยู่กับแหวนวงหนึ่ง ข้าปวดข้าเจ็บข้าทนมานานมาก ข้าไปเจอพระองค์หนึ่งพระบอกว่าข้าต้องเดินมาทางใต้แล้วข้าจะเจอคู่บุญปลดปล่อยได้ ถ้าพี่อยากให้งานข้าพี่ก็แค่เก็บมันไว้ แต่ถ้าพี่อยากให้ข้าจากไปให้พี่ทำลายมันทิ้ง แต่ห้ามให้ใคร
-- สักพักผมก็ตื่นผมงงกับฝันมากๆหันมาเห็นในมือยังกำแหวนที่ตัวเองเก็บมาได้เอาไว้ ด้วยความอยากลอง จึงลองถอดนั่นๆนี่ๆดู จริงด้วยถ้าเอาแว่นขยายส่องพลอยเข้าไปจะเจอรอยสลักอะไรไม่รู้ ผมก็งัดแงะออกมาเสร็จก็เอาน้ำมันก๊าซราดแล้วจุดไฟ ทำหลายครั้ง หว่าจะไหม้หมด แล้วหลังจากวันนั้นมันก็ทำให้ผมมีอาการแปลกขึ้นฝันถึงเด็กทุกคืนเด็กพาไปเที่ยว ไปหลายที่มากเลย จนเราเลิกกลัวผี สักระยะหนึ่ง แล้วเขาก็หายไป
    ในวันที่เขาหายไป แม่ไปวัดกับผมไปหาพระชื่อดังแถวเมืองตรัง พอเข้าวัดกันไปกัน2คน พระถามแม่ว่า"ไม่ให้เขาเข้ามาด้วยละ เข้ามาสิ" เราแม่ลูกตกใจมาก ผมจึงเล่าให้ฟัง แม่ก็ค่อนข้างไม่เชื่อ แต่พระบอกว่าเค้ามาดี เค้าอยากเป็นลูกด้วยซ้ำติดที่ว่าผู้มอบบุญได้ปลดปล่อยเข้าไปแล้วอยากให้เขาไปในภพภูมิดี ดีกว่าให้เขาต้องอยู่ชดใช้กรรมที่เขาไม่ได้ก่อนานเกินไป พรุ่งนี้ให้โยมและลูกนำเทียนมาจุดหน้าบ้านพร้อมเรียกชื่อเข้า ถ้าไม่รู้ชื่อให้บอกเขาว่าเขาชื่ออะไรแล้วเขาจะจำชื่อนั้นจนกว่าจะหมดจิต
   ถึงบ้านแม่เริ่มทำตามที่พระบอก สักพักมีลมพัดแรงมากๆ แล้วก็กลับสู่ปกติ เมื่อทำพิธีเสร็จผมจึงขออนุญาติแม่ไปตลาดไปเอารูปถ่ายทำโครงงานที่เอาไปล้างง ระหว่างทางผมเห็นผู้หญิงกวักรถแต่เพื่อนผมคนขับไม่เห็นและเงียบผมทักเขาก็ไม่ตอบ พอผ่านทางโค้งมาใจเราเริ่มหวั่นแล้วสักพักรถปิ้คอัพขับมาด้วยความเร็ว ผมรู้แล้วว่าผมไม่รอดแน่ พอรถชน  โครม!!!! ผมกระเด็นลอย ระหว่างนั้นมีเสียงก้องในหูว่า "พี่จงหลับตา พี่จะไม่เจ็บปวด " ผมตกลงพื้นถนน เอาแก้มขวาตัวเองครูดไปกับพื้นถนน ศรีษะชนขอบฟุตบาท แล้วผมก็สลบไปเลย .......

ระหว่างที่ผมสลบ มีเหตุการณ์หนึ่งซึ่ง ผมเชื่อแน่นอนว่าป้าไม่โกหก ป้าที่บ้านอยู่แถวนั้นจะเป็นคนดีมาก เป็นคุณครูเก่าที่เคยได้รับรางวัลต่างๆในทางดีๆมากมายแถมไม่สนใจรางวัลที่มีแต่ชื่อเสียง เป็นคนธรรมะ ถือศีลและเป็นมังสวิรัตด้วย ป้าบอกว่า "ชนดังมากรถกระบะยุบเลย แถมหนีอีกตั่งหาก ป้าก็รีบหานะว่าไครเจ็บใครตายบ้าง หาไม่เจอ แต่ดีนะคู่แฝดของลูกที่มาด้วยกัน มาตามป้าไปหาลูกแถมอุ้มให้อีกด้วย นี่แหละพี่น้องกันมันก็รักกันอย่างนี้" สิ้นคำป้าผมตกใจมาก ป้าครับผมไม่มีแฝด

ตื่นมาผมอยู่โรงพยาบาล แม่บอกแม่กำลังกินข้าวอยู่ แม่ร้องไห้ไปด้วยผมเจ็บมากตอนนั้น แต่ผมสงสารพ่อแม่มายืนมาเฝ้า กลัวผมเจ็บ ผมแอบร้องไห้ตลอดอยากให้เขารู้ว่าผมปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง แต่ก่อนหน้านี้เหตุการต่างๆผมจำไม่ได้เลย จนป้าคนที่เห็นเหตุการเล่าให้ฟัง

นับจากวันนั้นผมก็ไม่เจอเขาอีกเลย ผมหวังว่าเขาคงโชคดีไปดีแล้ว ผมขอให้เป็นอย่างนั้น
****แต่เหตุการต่อจากนี้ กลับมีอะไรแปลกใหม่กว่านั้น รับรองว่าเป็นเรื่องจริงเหมือนเดิม ไม่ผิดหวังครับ

(พบกับเรื่องจริงตอนต่อไป "ตอนที่3 ตอน ชายแปลกหน้า")

เรื่องจากพันทิป เรื่องเร้นลับ จากเรื่องจริง (ตอนที่ 2 ตอน เด็กชายผู้หวังดี)
เรื่องโดย โดยสมาชิกพันทิปนาม Balletbonne