เรื่องเล่าเมื่อฟ้ามืด เรื่องที่ 2 เสียงครวญ
เรื่องสั้นสุดสยองจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 4743149 หรือในนาม เสียงนกแสก ที่ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย และอย่าลืมติดตามผลงานของเขากันต่อไป
คุณชอบไปเที่ยวมั้ยครับ การไปเที่ยวก็ต้องสนุกใช่มั้ย แต่การไปเที่ยวของผมมันไม่เป็นอย่างที่คุณเคยได้รับ.....
วันหยุดยาวนี้ผมกับเพื่อนนัดกันไปเที่ยวทางอีสานตอนบน มีแผนการจะไปเที่ยวน้ำตก วัดวาอาราม แหล่งธรรมชาติที่ขึ้นชื่อหลายที่ รอบนี้ผมกับเพื่ิอนรวมกัน 6 คน เราออกจากกรุงเทพฯประมาณ 6 ทุ่ม เดินทางร่วม 8 ชั่วโมง ถึงที่หมาย
เราพากันเที่ยวในที่ต่างๆ ทานอาหารอีสานแสนอร่อยแบบต้นตำรับ วันนี้เราขอนอนที่จังหวัดนี้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือ ไอ้ตูนผู้ที่ได้รับมอบหมายให้หาโรงแรม
มันดันลืมจองโรงแรมซะนี่!!!
เกือบทุ่มที่เราตามหาโรงแรมจนมาเจอโรงแรมแห่งหนึ่งที่นอกเมืองป้ายโรงแรมติดบอกที่ข้างทางพร้อมเบอร์โทร ผมโทรสอบถาม เสียงจากปลายสายเป็นเสียงผู้หญิง
"สวัสดีค่ะ แสงจันทรา โฮมสเตย์ ยินดีให้บริการค่ะ " เสียงนั้นหวานนุ่มนวล สอบถามได้ความว่า มีห้องว่าง 2 ห้อง มา 6 คนพักได้พอดี พวกผมจึงตกลงกันพักที่โรงแรมแห่งนี้
โรงแรมอยู่ลึกพอสมควร ทางเข้าเป็นต้นไผ่ที่ปลูกสองฝั่งทาง ต้นไผ่โน้มตัวหากันเป็นโดม น่าจะประมาณ 1 กิโลเมตรได้ที่โดมต้นไผ่ ถ้ากลางวันคงสวยน่าดูแต่นี้ จะ 3 ทุ่มแล้วไฟหน้ารถไม่อาจจะทำให้โดมไผ่สว่างได้มาก ไฟที่รั้วเตี้ยที่โคนกอไผ่ก็เป็นสีเหลืองราวกับตะเกียง ทางโรงแรมคงจะตั้งใจทำให้เป็นแบบนี้ ถึงโรงแรมมีพนักงานรออยู่ที่ลานหน้าเรือนรับรอง ผู้ชายที่รอเราบอกว่าตอนนี้พนักงานของเรากลับหมดแล้ว ครัวก็ปิด ทางโรงแรมของเราต้องการรักษาความเป็นอีสานแบบเก่า และเงียบสงบ ในใจผมก็คิดว่า เงียบสงบจริงๆ เงียบจนขนลุก เราแยกย้ายกันเข้าห้อง ผม ไอ้ตูน ไอ้แดน พักห้องเดียวกัน
ไอ้พล ไอ้บูม ไอ้พัด พักห้องเดียวกัน แต่สองห้องนี้ห่างกันพอสมควร บรรยากาศโรงแรม ร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ๆ รวมถึงไม้ดอกไม้ประดับ สวยงาม บ้านที่เป็นห้องพัก เป็นแบบยกใต้ถุนมีบันไดก็ประมาณ 6 ขั้น ขึ้นสู่ห้องพัก บ้านแบบ อีสานเป็นไม้ และในที่สุดผมก็ได้นอนสักที ตี 1 ดูจากโทรศัพท์ ผมบ่นกับตัวเองว่า 'ตูตื่นมาทำไมว่ะ' ไอ้สองตัวนั้นหลับเป็นตาย ผมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ
ฮืออออออออออออออออ
ฮืออออออออออออออ อึกๆๆๆ
เสียงนั้นที่ผมได้ยินเสียงดังจากด้านหลังบ้านผม ที่เป็นสวนกึ่งป่า
ฮืออออออออออออออ
ยังดังไม่หาย "ยิ้ม ใครวะมาร้องไห้ดึกดื่นเที่ยงคืน "
ผมเดินไปปลุกเพื่อน ที่นอนอยู่ มันก็บอกผมว่าให้ผมนอน ผมจึงนอนได้พักนึง ไอ้แดน เรียกผมเบาพร้อมเขย่าตัวผม
"ฟังๆๆ"
"ฮือออออออ เปิดให้แน่......
ช่อยหนูแน่....."
"ใครว่ะ" ไอ้ตูนตื่นขึ้นพร้อมกับลุกไปเปิดประตู ผมกับไอ้แดนเรียกไว้ไม่ทัน
ประตูเปิดออก สิ่งที่เห็นคือความว่างเปล่า เสียงนั่นหายไปแล้ว "ใครยิ้ม ทะเราะกับผัวมั้ง มาร้องไห้แถวนี้ โทรศัพท์ผมดังขึ้น ไอ้พลโทรมาพูดแบบเบาๆ ว่า มันออกมาดูดบุหรี่มันเห็นใครไม่รู้เดินอยู่รอบๆห้องพวกผม แต่พอ ไอ้ตูนเปิดประตู เงาคนนั้นที่มันเห็นก็ไปแอบอยู่ที่ต้นไม้ข้างห้อง มันบอกว่าเดี๋ยวพวกมันไปหา สักพักสามคนนั้นก็มาถึง เราสงสัยว่าเป็นโจรหรือเปล่า คืนนี้เราจะนอนรวมกันของก็ขนมาแล้ว
ตีสาม ไอ้พลปลุกพวกผมอีกครั้ง
ฮือออออออ อึกๆๆๆ
คราวนี้มาพร้อมกับเสียงฝีเท้าวิ่งรอบบ้านเรา ไอ้ตูนบุกขึ้นเปิดหน้าต่างดู พร้อมกับนิ่ง และกลับมานั่ง
"....กูว่าไม่ใช่โจร นอนเถอะชั่งยิ้มมัน"
ไอ้ตูนหน้าซีดๆพร้อมกับเอาผ้าห่มคลุมหัว พวกเราก็งงๆ ปกติไอ้นี่มันไม่เคยกลัวอะไรเลย มันต้องมีอะไรสิ
"อ้าย อ้าย ช่อยหนูแน่.....เปิดให้แน่...."
เสียงทุบประตูดังขึ้น ไอ้ตูนร้องโวยวาย
"มันมาแล้ว มาแล้ว ฮือๆๆๆ"
"อะไรของ บอกกูมา" ไอ้บูมพูด
" กูเห็นผู้หญิงหน้าซีดขาวยืนยิ้มให้กูอยู่ที่หน้าต่าง ฮือๆๆๆๆ"
พวกผมต่างตกใจกับสิ่งที่เพื่อนที่ถือว่ากล้าสุดในกลุ่มพูด ปังๆๆๆๆๆๆ เสียงทุบประตูดังขึ้นอีก หน้าต่างที่ปิดไว้ ก็มีเสียงทุบ พวกเราสติไม่มีอีกต่อไป ไอ้พลสะพายกระเป๋า "กูไม่อยู่แล้ว หลอกกูโจ๋งครึ่มเกินไปมั้ย อีบ้า " เสียงหายไปแล้วพวกเราสติหลุดวิ่งขึ้นรถที่จอดอยู่ข้างบ้านอีกด้านนึง รีบขับออกจากโรงแรมที่ตอนนี้ เรือนรับรอง รั้วต่างๆ ต่างปิดไป ผมรู้สึกว่าถนนมันไม่นิ่มเลยเหมือนกับขาเข้ามา ขับมาถึงปากทางที่มีป้ายโรงแรม ป้ายนั้นก็ไม่เปิดไปเก่ามากเก่ากว่าตอนที่เราเห็นแรกๆ เราขับมาถึงร้านข้าวต้มโต้รุ่ง เราจอดเพื่อพักทบทวนเรื่องราว และกันข้าวด้วย
"หนุ่มๆรับอะไรดี " เราสั่งอาหาร
"นี้พึ่งมาถึงหรอ " ป้าแม่ค้าถาม
"เปล่าครับ ผมพักที่ แสงจันทรา "
"บ้าหรอ แสงจันทรามันปิดไปเป็น สิบปีแล้วคุณหรือคนละที่นะ " พูดจบป้าแกก็เดินไปทำอาหาร เราก็ได้แต่มองหน้ากัน....
จากพันทิป เรื่องเล่าเมื่อฟ้ามืด เรื่องที่ 2 เสียงครวญ
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 4743149 หรือในนาม เสียงนกแสก
Post a Comment