ไก่ผี

ดึกดื่นคืนหนึ่ง เมื่อนานมาแล้ว
คืนนั้นเดือนขาวสว่างส่องแสงนวลตา เมฆเกลื่อนฟ้าล่องลอยอ้อยอิ่ง
ลมแล้งโชยแผ่วพัดเข้าหน้าต่าง พาความร้อนอบอ้าวให้บรรเทาไปเป็นพักๆเท่านั้น
นอนเหงื่อท่วมอยู่บนเตียง พัดลมเปิดเบอร์แรงสุดครางอือๆอยู่ปลายเท้า
ขยับตัวพลิกตะแคงแผ่นหลังที่เหนอะหนะไปอีกด้านเพื่อให้สบายตัวขึ้น เหมือนจะค่อยยังชั่วขึ้นมาหน่อย
คืนนั้นอบอ้าวจนนอนไม่หลับ ได้แต่พลิกซ้ายพลิกขวาแก้เมื่อย
ตาหลับแต่ใจยังตื่น เข็มวินาทีของนาฬิกาแขวน ยิ่งดึกก็เหมือนจะยิ่งดัง
หนูออกล่าหากินดังก๊อกๆแก๊กๆ จิ้งหรีดก็ร้องไม่หยุดหย่อนเหมือนไม่รู้จักจะง่วงเหงาหาวนอน
เวลานอนไม่หลับนี่ช่างทรมานเสียจริง
นอนตะแคงฟังสรรพเสียงเพลินจนชักเริ่มเคลิ้มเข้าสู่ภวังค์

กุกๆ กุกๆ

สะดุ้งตื่นอีกครั้งเพราะได้ยินเหมือนเสียงไก่ หรือว่าหูฝาดไปเอง
ลองเงี่ยหูฟังอีกที เป็นเสียงไก่จริงๆ เสียงดังมาจากลานดินด้านล่างห้องนอนนี่เอง
ยันตัวขึ้นแล้วมองผ่านหน้าต่างชั้นสอง จึงได้เห็นที่มาของเสียงเต็มตา
เป็นไก่ขาวตัวผู้หางโค้งสวยกำลังใช้ขาตะกุยเขี่ยพื้นหากิน
เท้าเขี่ยพื้น ปากก็ส่งเสียงกุกๆ กุกๆ
ทว่าดวงตามันกลับมีสีแดงสว่างหน่อยๆ เหมือนเรืองแสงได้เอง
ความแปลกใจระคนตกใจ ดูเหมือนจะมากกว่าความกลัว
คิดวนเวียนกับสิ่งที่เห็นจนหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
พอรุ่งเช้าจึงได้เล่าให้แม่ฟัง แม่ไปตลาดก็เล่าให้แม่ค้าฟัง เรื่องราวจึงกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
คนแก่คนเฒ่าว่าเป็นไก่ผีกะ มักออกล่าหากินตอนกลางคืน
นับว่าเป็นเรื่องที่แปลก เพราะบ้านระแวกนี้ก็ไม่มีใครเลี้ยงไก่สีขาวสักคน
ท่านว่าแม้กระทั่งนกผีกะก็ยังมี

จนทุกวันนี้ ก็ไม่เคยเห็นไก่ตัวนั้นอีกเลย
แต่บางคืนที่นอนไม่หลับและอากาศร้อนอบอ้าว
ภาพไก่ขาวที่ดวงตาสีแดงเรื่อคู่นั้น ยังคงโผล่มาให้เห็นบ้างประปรายในความทรงจำ

เรื่องจากพันทิป ไก่ผี
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 1001408