ดวงไฟสีแดง...ร้านขายของ...ในคืนนั้น

เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ของผมเองสมัยยังเป็นเด็ก แต่จะกี่ขวบก็จำไม่ได้
ตอนนั้นจำได้ว่าพอถึงวันเสาร์อาทิตย์เมื่อไหร่ เป็นต้องได้ไปค้างบ้านสวนของตายายเสมอ
แม่ชอบเอาไปฝากให้ยายกับตาช่วยเลี้ยง
บ้านสวนที่ว่าปลูกอยู่บนเนิน มองไปทางไหนมีแต่ลำไยเต็มพรืดสุดลูกหูลูกตา
คืนหนึ่งในหน้าร้อน ตายายพามานอนเล่นนอกชาน
ลมพัดเอื่อยๆพอเย็นสบาย ตาก็เล่านิทานเก่าแก่หลายเรื่องราวให้ฟัง
นอนฟังเพลินจนเคลิ้ม ดวงตาก็เหม่อมองไปไกลทางภูเขาด้านทิศตะวันตกที่ทอดยาวเหยียดสีดำทะมึน
เส้นสีแดงๆจากไฟไหม้ป่ามีให้เห็นเป็นหย่อมๆ
สามแยกปากทางเข้าสู่ดงดอยแถบนั้น ห่างจากบ้านไม่เกินสองร้อยเมตร
ระหว่างที่มองเพลินอยู่ เห็นรถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาจากทางทิศใต้
แล้วเลี้ยวเข้าปากทางเข้าดอย ไฟท้ายสีแดงสองดวงสว่างโร่
แต่มีไฟสีแดงอีกดวงหนึ่ง สว่างออกมาจากพงหญ้า
แล้วลอยไปติดตรงท้ายรถ ติดอยู่อย่างนั้นไม่ไปไหน
รถก็แล่นเข้าเส้นทางมืดๆไปจนไกลลิบ
ตกใจจนต้องร้องเรียกยาย

"ยายๆๆ อะไรน่ะๆ สีแดงๆที่ลอยไปติดรถนั่นน่ะ"

"ผีตาแดง ระวังนะ มันชอบมาหลอกเด็กหลับดึกไม่ยอมนอน"

ยายจะเห็นหรือไม่เห็นไม่รู้ แต่เชื่อสนิทว่ามันคือผีที่ยายบอก
ตายังจ้องมองตามติดรถคันนั้นอยู่ไกลๆ
คราวนี้ไม่ไกลจากสามแยกนัก เห็นร้านของชำเก่าๆร้านหนึ่ง เปิดไฟสีส้มสว่างไสว หน้าร้านเปิดโล่งมีของขายเต็มไปหมด
พยายามเพ่งดูชัดๆก็ไม่เห็นมีคนสักคน เลยถามยายว่านั่นร้านใคร

"ไม่มี๊ มืดขนาดนี้ มีร้านอะไรที่ไหน ไปๆ ไปนอน"

ก็ยังเถียงแกอยู่ว่านั่นไง ร้านนั้นไง ยายก็ไม่ยอมฟัง
หนำซ้ำยังลากเข้าห้องนอนแล้วเอาผีเมื่อกี๊มาขู่อีก
ก็มันเห็นอย่างนั้นจริงๆนี่
รุ่งเช้าออกไปนอกชานชะเง้อมองหาร้านที่เห็นเมื่อคืน

เห็นแต่ป่าต้นลำไย ไม่มีร้านอะไรสักร้าน

เอ้า แล้วมันหายไปไหนซะแล้ว
หลังจากนั้นมองหาอีกหลายคืนก็ไม่เห็นอีกเลย จนกระทั่งทุกวันนี้

ดวงไฟสีแดง
ร้านขายของชำเก่าๆที่ไม่เคยมีตรงนั้นมาก่อน เปิดไฟสว่างแต่ไร้คน

ทุกวันนี้ยังสรุปไม่ได้เลย ว่าสิ่งที่เห็นตอนนั้นมันคืออะไรกันแน่