เรื่อง-เล่า-หลอน ตอน บ้านหญิงม่าย

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคนกันอีกครั้งนะครับ เรื่องราวที่ผมจะมาเล่าต่อไปนี้ผมได้เคยประสบพบเจอมากับตัวครั้นเมื่อนานมาแล้ว อย่างที่ผมเคยได้กล่าวไว้ในกระทู้ที่ผ่านมาที่ว่า ผมเป็นคนไม่กลัวผี ถึงกระนั้นผมก็ไม่ได้ไม่เชื่อว่าเรื่องผีเป็นเรื่องของอุปทานหรือเรื่องงมงาย ผมเชื่อว่าวิญญาณมีอยู่จริง ดังนั้นผมจึงอยากจะมาแชร์เรื่องนี้ให้เพื่อนๆ ได้รับชมกัน มันอาจจะไม่ค่อยน่ากลัวในสายตาผม แต่สำหรับเพื่อนๆ ยังไงก็โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะครับ

----------

สมัยที่ผมยังเป็นเด็กประมาณ ป.1 ปู่ผมมีแมวอยู่ตัวหนึ่ง มันชื่อว่าไอ้ด่าง ลักษณะของมันคือจะมีขนสีดำสลับกับสีขาวเป็นดวงๆ ตามตัว ปรกติแล้วไอ้ด่างมันเป็นแมวที่ไม่ค่อยอยู่บ้าน มันชอบเดินเตร็ดเตร่ไปเรื่อย ไปบ้านโน้นออกบ้านนี้ บางวันถ้าโชคดีมันก็จะได้กินข้าวฟรีจากเพื่อนบ้านของปู่ผม มันจะกลับมาอีกทีก็ประมาณช่วงเย็นหรือไม่ก็ช่วงที่มันหิว มันก็จะมาทำหน้าอ้อนใส่ปู่ของผม ปู่ผมแกก็มักจะเอาข้าวคลุกปลาทูมาให้มันกิน เพราะสมัยนั้นการซื้ออาหารแมวค่อนข้างมีราคาสูงพอสมควร อีกอย่างคือแมวบ้านนอกบ้านนาก็มักจะไม่ค่อยกินอาหารเม็ด
แต่แล้ววันหนึ่งไอ้ด่างมันก็หายไปแบบไร้วี่แวว ปู่ได้ยินเช่นนั้นจึงออกไปตามหามัน แต่ทว่าก็ไม่มีร่องรอยอะไรที่จะบอกว่ามันไปทางไหน เวลาได้ล่วงเลยไปเป็นวันที่สอง ปู่ของผมได้ข่าวมาจากป้าสมร ป้าที่อาศัยอยู่ข้างบ้านของบ้านปู่ผม ป้าแกบอกว่าไอ้ด่างมันไปเดินดุ่มๆ อยู่ในแถวบ้านร้างท้ายซอย บ้านหลังนั้นเคยเป็นที่อยู่อาศัยของหญิงม่ายคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ทราบเพราะเหตุใดผู้หญิงคนนั้นได้ล้มป่วยและเข้าโรงพยาบาลกระทันหัน ป้าสมรแกยังบอกอีกว่า เห็นไอ้ด่างมันยืนจ้องอะไรบางอย่าง ทั้งๆ ที่ในบ้านนั้นไม่มีคนเลยแม้แต่น้อย
ปู่ผมด้วยความรักและหวงแมว แกจึงเดินไปตามหาแมวคนเดียว ด้วยความที่ปู่ผมเป็นคนใจกล้าและไม่กลัวอะไรทั้งนั้น แกพกไม้กันหมาไปหนึ่งอันและตรงไปยังบ้านของหญิงม่ายคนนั้น ซึ่งนั่นก็เป็นเวลาใกล้พลบค่ำแล้ว แน่นอนว่าแกก็ต้องพกไฟฉายส่องทางไป
เมื่อปู่ถึงบ้านหลังดังกล่าวปู่แกก็รู้สึกประหลาดใจกับตัวบ้านที่มีรูปทรงแปลกๆ มันคงจะเคยเป็นบ้านสองชั้นมาก่อนแล้วเจ้าของคงจะต่อเติมห้องข้างล่าง ส่วนที่ต่อออกมานั้นเป็นบ้านชั้นเดียว หลังคาลาดเอียงจากใต้หน้าต่างชั้นบนของตัวบ้านเดิม บ้านหลังนี้ถูกปล่อยร้างมาสองสามปีคงจะได้ ตั้งแต่ที่หญิงม่ายเข้าโรงพยาบาลไปก็ไม่มีใครมาเช่าต่อ ไม่มีใครรู้ชะตากรรมของหล่อนนับตั้งแต่นั้นมา ตอนนี้สภาพบ้านรกร้างและวังเวงเป็นอย่างมาก
ปรกติแล้วจะไม่ค่อยมีคนเดินผ่านตรงบริเวณนี้เสียเท่าไหร่ เพราะมันสุดซอยและทางตัน เมื่อปู่ผมถึงประตูรั้วของบ้านก็พยายามสอดส่องเข้าไปในบ้าน ดูเหมือนว่าจะไม่มีวี่แววอะไร
"มีใครอยู่มั้ย?" ปู่ผมตะโกนถาม แต่กลับไม่มีคำตอบ มีเพียงความเงียบงันเท่านั้น
ปู่ผมพยายามอีกครั้งที่จะสอดส่ายสายตาเข้าไปในชายคาบ้าน จนกระทั่งสายตาของปู่ไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง ใช่แล้ว ไอ้ด่างกำลังนั่งอยู่ตรงหน้าบ้าน มันจ้องมองเข้าไปในบ้านของหญิงม่ายอย่างไม่คลาดสายตา
"ด่างเอ๊ย! กลับบ้านเร็วลูก!" ปู่ผมตะโกนเรียกมัน แต่เจ้าด่างกลับนั่งอยู่ที่เดิม
ปู่ผมเห็นว่าไม่ได้การแล้วจึงถือวิสาสะเข้าไปในบ้านของหญิงม่าย แกคิดว่าบ้านร้างขนาดนี้หญิงม่ายคงไปพักรักษาตัวที่บ้านเก่าของหล่อนก็เป็นได้ ตัวหญิงม่ายนั้นไม่ใช่คนที่นี่ ภูมิลำเนาเดิมของหล่อนมาจากภาคอีสาน ปู่ผมดันประตูรั้วอย่างง่ายดายก่อนที่จะแหวกพงหญ้ารกทึบสูงเท่าเข่าเข้าไป
ตอนนี้ตะวันเริ่มตกดิน แสงอาทิตย์เริ่มสลัวจนหายไป ความมืดเข้ามาครอบคลุมหมู่บ้านแห่งนี้ เสียงจั๊กจั่นและแมลงกลางคืนได้เริ่มบรรเลงเสียงร้อง เมื่อปู่ผมเริ่มมองไม่เห็น แกจึงเปิดไฟฉายเพื่อส่องทาง ใจหนึ่งแกก็กลัวจะโดนงูกัดเพราะหญ้ารกทึบเหมาะกับการอยู่อาศัยของสัตว์เลื้อยคลาน
ปู่ผมเดินไปอุ้มเจ้าด่างเพื่อกลับบ้าน ในตอนนั้นเอง! แสงไฟของปู่ก็ส่องเข้าไปในบ้านร้างอย่างไม่ได้ตั้งใจ แสงไฟส่องให้เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง เธอใส่ชุดเดรสยาวสีดำ ท่าทางการยืนของเธอเหมือนจะงอหลังเหมือนคนป่วย ผมของเธอยาวสลวยปิดใบหน้า เธอยืนห่างจากประตูบ้านที่ตอนนี้เหลือเพียงบานประตูประมาณสามถึงสี่ก้าว ปู่ของผมชาไปทั้งตัว แกพูดไม่ออก ยืนตัวแข็งเป็นหุ่นอยู่ได้สักชั่วครู่ก่อนที่แกจะเผ่นออกมาจากบ้านหลังนั้นโดยเร็วที่สุด
วันต่อมาปู่ผมก็เดินทางไปหาผู้ใหญ่บ้านเพื่อจะถามถึงเรื่องของหญิงม่ายท้ายซอย คำตอบที่ได้จากผู้ใหญ่บ้านเป็นประโยคที่ไม่ยาว แต่ทำให้ปู่ของผมเสียวสันหลังวูบ
"หล่อนน่ะเสียไปตั้งแต่สองสามปีที่แล้วแล้ว หลังจากหล่อนเข้าโรงบาลหล่อนก็เสีย"
นับตั้งแต่นั้นปู่ผมก็ไม่เคยคิดที่จะเดินไปบ้านหญิงม่ายท้ายซอยอีกเลย ส่วนเจ้าด่างก็ยังคงเที่ยวเตร็ดเตร่ไปตามประสาแมว ปู่คิดว่ามันน่าจะหลงเข้าไปและที่มันนั่งจ้องก็อาจเป็นเพราะวิญญาณหญิงม่ายนั่นกำลังสื่อสารกับมันอยู่ ส่วนถ้ามันไปบ้านหลังนั้นอีก ปู่คงต้องรอให้มันกลับมาเอง ถ้ามันไม่กลับคงต้องพาเพื่อนไปสามสี่คน

----------

เป็นอย่างไรกันบ้างครับสำหรับเรื่องนี้ นี่คือเศษเสี้ยวของประสบการณ์สยองขวัญที่ได้เกิดขึ้นในชีวิตและคนรอบตัวของผม ยังไงเสียก็โปรดใช้วิจาณญาณในการอ่านด้วยนะครับ สำหรับกระทู้นี้ก็หมดเพียงเท่านี้ ราตรีสวัสดิ์ครับ...

เรื่องจากพันทิป เรื่อง-เล่า-หลอน ตอน บ้านหญิงม่าย
เรื่องโดย สมาชิกพันทิป Tumbleweed
ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย