ผีเหรียญ

     เรื่อง "ผีเหรียญ" อีกหนึ่งเรื่องที่น่าติดตามมาก จากสมาชิกสมาชิกพันทิปหมายเลข 1001408 ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย

ผมเองเป็นเด็กบ้านนอก เติบโตมากับโดเรมอน และหนังเรื่องเปาบุ้นจิ้น
หนังกับการ์ตูน ถือว่าเป็นความบันเทิงอย่างดีแล้วในตอนนั้น ถ้าไม่นับเกมส์ตลับนะ
เสาร์อาทิตย์นี่ชอบมาก แปดเก้าโมงก็มานั่งเฝ้าช่องเก้ากันเป็นกลุ่มหน้าสลอน
พอการ์ตูนจบประมาณสิบโมงกว่าๆ ก็เป็นเวลาวิจารณ์และเกทับกัน

"เห็นมั้ยๆ โงกุนวันนี้อย่างเท่เว้ย"

"ถ้าkูเป็นเบชิต้านะ จะปล่อยพลังใส่บ้าน-ึงให้พังเลยคอยดู"

"kูมีพลังคลื่นเต่าเว้ย อย่าหวังๆ แต่บ้าน-ึงสิ อย่างกะบ้านอาลาเล่ เดี๋ยวจะขี่เมฆสี่ทองเอากระบองฟาดให้กระจุย ฮ่าๆๆ"

คุยทับกันพอให้หมั่นไส้นิดๆก็ถึงเวลากิจกรรมกลางแจ้ง

"วันนี้ทำไรดีวะ"

"เล่นน้ำมั้ย"

"ไม่เอา เช้าอยู่เลย หนาวจะตาย"

"เล่นผีเหรียญมั้ย"

"เฮ่ย จะดีเหรอวะ กลัวนะเว้ย"

"น่าๆ ไม่เห็นมีอะไร เล่นที่โรงเรียนออกจะบ่อย เดี๋ยวจะวาดตารางให้เอง"

ใครคนหนึ่งอาสาว่าจะวาดตาราง ที่เหลือถามกันว่าจะเล่นที่ไหนดี สุดท้ายไปลงตัวที่วัด
เพราะคิดว่าน่าจะมีผีเยอะสุด ตารางเสร็จเรียบร้อย เหรียญก็พร้อม ก็ปั่นจักรยานเป็นกลุ่มตรงดิ่งไปวัดทันที
แต่จะเล่นในวัด ก็กลัวพระจะมาไล่ตะเพิด หน้าวัดมีต้นโพธิ์ใหญ่ร่มครึ้มติดท่าน้ำ คงเป็นทำเลที่เหมาะสุดแล้ว
จัดการวางผังกระดาษที่มีตัวอักษร ก-ฮ สระครบทุกตัว คำว่า ใช่ ไม่ และรูปบ้านสำหรับพัก

"ใครจะเล่นก็เล่น ขอไม่เล่นนะเว้ย กลัวว่ะ"

คนหนึ่งเกิดปอดแหก ที่เหลืออีกสามสี่คนก็พลอยถอนตัวไปด้วย เหลือแต่ผมกับเพื่อนอีกคน
พวกที่เหลือยืนมองอย่างใจจดใจจ่อ
จัดการวางเหรียญไว้ตรงบ้าน เอานิ้วชี้มาแตะตรงเหรียญแล้วพูดขึ้นมาลอยๆว่า

"วิญญาณที่อยู่แถวๆนี้ ถ้าพวกท่านมีอยู่จริง ขอให้มาสถิตอยู่ที่เหรียญด้วยเถิด"

รอสักพัก นิ้วยังคาอยู่บนเหรียญ แล้วพูดต่อว่า

"ถ้าท่านมาแล้ว ขอให้ไปที่คำว่า ใช่"

เฮ้ยๆๆๆๆ มาแล้วๆ อุทานเกือบจะพร้อมกัน

เหมือนมีใครมาดันเหรียญให้เคลื่อน

"แกดันเหรียญเหรอ"

"ป่าววว วางนิ้วไว้เฉยๆเลยนะเว้ย" เลยถามต่อไปว่า

"แล้วเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง ถ้าชายให้ไปที่ ช.ช้าง ถ้ผู้หญิงให้ไปที่ ญ.ผู้หญิง"

เหรียญค่อยๆเคลื่อนไปที่ ญ.

"เป็นอะไรตาย"

เหรียญขยับไปที่ ต เลื่อนไปที่ ก น  ้  ำ แล้วหยุด

"ตกน้ำตายใช่หรือไม่"

เหรียญเลื่อนไปที่ ใช่

"ตายพ.ศ.อะไร"

คราวนี้เร็วกว่าเดิม ไปที่เลข 2..... 4.....8.....แล้วหยุด
ถามต่อไปว่าชื่ออะไร แต่เหรียญกลับวนเป็นวงกลมไม่หยุด

"ท่านอยากพักหรือไม่"

เหรียญเลื่อนไปที่คำว่า ไม่

"ท่านอยากออกแล้วหรือไม่"

เหรียญหยุดที่คำเดิมคือ ไม่ แล้วเลื่อนต่อเองไปที่ ต....... า........ย
เสร็จแล้วก็วนกลับมาที่ ต......า......ย อีกรอบ คราวนี้ขนลุกกันเป็นแถว บ้างหน้าถอดสี

"เฮ้ยย ไม่เข้าท่าแล้วเว้ย เลิกเหอะๆ ชักน่ากลัวแล้ว"

คนหนึ่งเสนอ แต่มันไม่ยอมออกไป แล้วลมก็มาจากไหนไม่รู้ พัดต้นโพธิ์ดังซู่ใหญ่
สี่ห้าคนตกใจกลัวเตลิดกันออกไปหมด คงเหลือแต่ผมกับเพื่อนอีกคนที่นิ้วยังคาเหรียญอยู่

"เอาไงต่อดี กลัวชิบ"

"งั้นเคาะเหรียญสามทีแล้วปล่อยพร้อมกันเลยนะ เอ้า หนึ่ง...สอง...สาม"

ปล่อยนิ้วพร้อมกันก็โกยอ้าวไปคว้าจักรยานกลับบ้านทันที
ทุกคนเก็บเงียบเป็นความลับไม่เล่าให้ใครฟังเพราะกลัวโดนด่า
ต่อมาจึงได้รู้จากคนเฒ่าคนแก่ว่า เมื่อก่อนหลายสิบปีมาแล้ว มีผู้หญิงคนหนึ่งได้มากระโดดน้ำตายจริง
เป็นคนในหมู่บ้านนี้แหละ เหตุเพราะบ้านเธอนั้นฐานะยากจนข้นแค้นแสนสาหัส เมื่อหาทางออกไม่ได้
หนทางแห่งความตายคือบทสรุปของชีวิตเธอ
เล่ากันว่า วันที่เธอจะกระโดดน้ำตายนั้น เธอเดินไปร้องไห้ไปตามถนนที่ทอดไปสู่แม่น้ำ
พอถึงริมฝั่งทั้งหน้าก็เปียกชุ่มด้วยน้ำตา ตัดสินใจกระโดดลงน้ำด้วยใจที่ทุกข์ระทม
เธอคนนั้นหมายใจว่า ความตายจะช่วยให้เธอพ้นจากความยากจนข้นแค้นได้
แต่แล้วมันกลับกลายเป็นบ่วงพันธนาการ ให้ดวงวิญญาณเธอเองไปไหนไม่ได้
เพราะอัตวินิบาตกรรมที่ได้ทำลงไปนั้นหนักหนาเหลือเกิน จึงต้องติดอยู่จนกว่ากรรมนั้นจะบรรเทาเบาบางลง

ในบางปี
ยามฤดูน้ำหลาก ในค่ำคืนที่ฝนโปรยปราย
บ้านที่ปลูกติดถนนเส้นนี้ จะได้ยินเสียงร้องไห้ฮือๆไปตามถนน
แล้วตามด้วยเสียงกระโดดน้ำดังตูมที่ท่าน้ำ
ช่วงที่เธอเสียชีวิตก็เป็นช่วงน้ำหลาก
ดวงวิญญาณเธอยังคงไม่ไปไหน
ยังอยู่ที่เดิม ตรงต้นโพธิ์ท่าน้ำนั่นเอง!

เรื่องจากพันทิป ผีเหรียญ
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 1001408