แอบรักผี

     "แอบรักผี" เรื่องสยองขวัญที่น่าสนใจมากระหว่างคนและผี โดยสมาชิกพันทิปนาม  "เด็กหญิงจูดี้ขี้บ่น" โปรดติดตามเรื่องราวของ "เด็กหญิงจูดี้ขี้บ่น" และขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย


สืบเนื่องจากกระทู้ก่อนเนอะ มีเสียงเรียกร้องว่าอยากอ่านคอมเม้นท์เกี่ยวกับเรื่อง "แอบรักผี"
ไม่รู้ว่าเจ้าของคอมเม้นต์แอบมาเล่าเองหรือเปล่าเน้อ....อิอิ
ใครมีเรื่องเล่าจาก The Shock ที่อยากให้เพื่อนๆลองติดตามก็แจ้งมาได้นะคะ ไว้จูดี้จะพิมพ์ไว้ให้อ่านเนอะ
มาอ่านกันต่อเลยดีกว่าจะ...กับเรื่อง....แอบรักผี จากคุณโอค่ะ (28 กรกฏาคม 2558)

--------------------------------------------------------------------------

คุณโอ: สวัสดีครับพี่ขวัญครับ
พี่ขวัญ: สวัสดีครับคุณโอ เรื่องนี้เห็นบอกว่าเกิดขึ้นเมื่อสองสามเดือนที่ผ่านมา
คุณโอ: ก่อนอื่นต้องขอย้อนความไปก่อนนะครับ ตอนที่เจอเนี่ยคืออยู่ปีหนึ่ง ตอนนี้ผมขึ้นปีสองแล้ว
          ผมก็เรียนสาขาดนตรี ตกเย็นเราก็ซ้อมกันที่มหาลัย ห้องซ้อมก็จะแบ่งเป็นโซนๆ
          สักพักผมก็อยากไปเข้าห้องน้ำ ขณะที่เดินไปสายตาก็ไปสะดุดอยู่ที่ห้องซ้อมห้องหนึ่ง
          เธอเป็นผู้หญิงครับ กำลังซ้อมเป่าฟลุตอยู่ เสียงเพลงของเธอไพเราะมากครับ
          ผมหยุดฟัง...ในใจก็อยากเข้าไปทัก ไปถามว่าทำไมยังซ้อมอยู่ดึกจัง
          เธอเองก็เป็นคนที่สวยมาก ผมก็อยากจะชวนเธอเข้ามาอยู่วงเดียวกัน เพราะวงผมก็ขาดคนเป่าฟลุตอยู่พอดี


หลังจากผมเข้าห้องน้ำเสร็จเรียบร้อย ก็เดินกลับมา..ปรากฏว่าห้องซ้อมของเธอนั้นไฟปิดไปแล้ว

"...เธอคงกลับไปแล้วสินะ"  ผมได้แต่คิดเสียดายในใจ แต่ก็ไม่เป็นไร
ผมก็กลับมาซ้อมกับเพื่อนต่อแล้วก็เลยเล่าให้เพื่อนฟังว่าเนี่ยเจอผู้หญิงคนนึง โคตรน่ารักเลย

เพื่อน: บ้าปะวะ ห้าทุ่มเที่ยงคืนแล้ว ผู้หญิงที่ไหนจะมานั่งซ้อมอยู่คนเดียววะ
ผม: เฮ้ย นี่เห็นจริงๆ ไม่ได้โม้นะ คือแบบน่ารักเลยอ่ะ
เพื่อน: แล้วได้ไลน์เค้าหรือยังล่ะ?
ผม: เออว่ะ ลืมขอ ยังไม่ได้ทันได้แลกเลย

-----------------------------------------------------------------------------------------

ผมกลับมายังหอพัก ผมบังเอิญเจอเธออีกครั้ง เธอพักอยู่หอเดียวกันกับผมนี่เอง
เหมือนกับว่าเธอพักอยู่ชั้นบนของห้องผมเอง...ห้องตรงกันเลย

โชคชะตาให้โอกาสผมอีกครั้ง เอาล่ะผมเองก็ลูกผู้ชาย ... ทำความรู้จักเขาซะเลย
ตอนนั้นผมอยู่ฝั่งตรงข้ามของหอ กำลังจะข้ามถนน เธออยู่หน้าหอ สะพานฟลุตอันเล็ก
ขณะที่เธอกำลังจะแตะคีย์การ์ดเพื่อเข้าหอ ...เธอหันมายิ้มให้ผมครับ
......ผมต้องขอเบอร์เธอให้ได้......นั่นคือสิ่งที่ผมรู้สึก

เราคลาดกันนิดเดียว เธอขึ้นห้องไปแล้ว...แต่ไม่เป็นไรครับ โอกาสหน้ายังมี
พอผมถึงห้อง ผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ
ตอนนั้นเอง จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงฟลุตลอยมา...เป็นเพลงเดิมกับที่เธอเล่นตอนที่ผมเจอเธอที่ห้องซ้อมเลย
แต่ทำนองคราวนี้มันแลห้วนๆ โหยๆ เหมือนเธอกำลังเศร้า
ผมคิดว่าอาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเป็นช่วงสอบ...เธออาจจะเครียดก็ได้
ตัวผมเองก็เอากีตาร์ออกมาแกะเพลง และผมเองก็เครียดเรื่องสอบอยู่เช่นกัน

ขณะที่แกะไปได้เพียงหนึ่งเพลง จู่ๆผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้

ฮือ.....ฮือ........เพล้ง!  มีเสียงแก้วแตกดังขึ้น

ผมเอะใจว่าขโมยขึ้นห้องเธอหรือเปล่า? เกิดอะไรขึ้นกับเธอหรือเปล่า
ผมตัดสินใจเดินขึ้นไปดูที่ชั้นบน ที่ห้องของเธอ ผมเคาะประตู

ก๊อก ก๊อก......."ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท ไม่ทราบว่ามีใครอยู่หรือเปล่าครับ? ผมดีได้ยินเสียงดังลงมาอ่ะครับ"

เธอเดินมาเปิดประตูแล้วถามผมว่า "อ๋อ มีอะไรเหรอคะ?"
บรรยากาศในห้องเธอว่างเปล่าและเงียบมากเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผมจึงใช้โอกาสนี้ชวนเธอคุย

ผม: อยู่หอนี้มานานแล้วเหรอครับ
เธอ: อ๋อ อยู่มาได้สามเดือนแล้วค่ะ......ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรอีกหรือเปล่าคะ พอดีจะขอตัวไปซ้อมเพลงต่อ

ด้วยความที่ผมไม่อยากรบกวนเธอ ก็เลยถอนตัวออกมา
พอผมกลับมาที่ห้อง ผมก็ออนไลน์เฟชบุคคุยกับเพื่อน
ผมเองก็เล่าให้เพื่อนฟังว่าเธออยู่ห้องข้างบนผมนี่เอง เธอน่ารักอย่างโน้นอย่างนี้
เพื่อนๆก็ต่างยุให้ผมจีบเธอเลย แต่...เจมส์ มือกลองของวงผม กลับบอกสิ่งที่แตกต่างออกไป

"ระวังผีนะ  5555+"

ผมก็ตอบไปว่าจะเป็นผีได้ยังไงสวยขนาดนี้ ต่อให้เป็นผีผมก็รัก
หลังจากจบการสนทนาคืนนั้น ผมก็ปิดคอมแล้วเข้านอนทันที เพราะต้องเล่นดนตรีในตอนเช้า
และในคืนนั้นเอง...ผมก็ฝันว่าเธอมาเคาะประตูห้องผม ในมือของเธอเอาอาหารมาด้วย

เธอ: ก็เห็นบอกว่าอยู่หอคนเดียว ไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน...ก็เลยทำกับข้าวมาให้

ในความฝันคือผมก็กินข้าวนะครับ......
ที่แปลกที่สุดคือในตอนเช้าที่ผมตื่นขึ้นมา...อาหารพวกนั้น ก็อยู่บนโต๊ะของผมจริงๆ
ผมจำได้ดีว่าอาหารในฝันคือยำมาม่า ยำปลากระป๋องและมีข้าวสวย

ผมเหวอไปพักนึงที่เห็นอาหารพวกนั้นอยู่บนโต๊ะ
อาหารพวกนั้นถูกใส่ปิ่นโตมา ผมจำได้ดีเลยครับ เถาแรกเป็นยำมาม่า เถาสุดท้ายเป็นข้าวสาว
ในนั้นมีกระดาษโน๊ตเขียนข้อความว่า

"กินให้หมดนะ ทำมาฝาก เห็นบอกว่าอยากกิน"

ผมสงสัยว่าอาจจะเป็นรูมเมทผมหรือเปล่า เพราะผมบ่นๆกับเพื่อนอยู่ว่าอยากกิน
ต้องขอเล่าก่อนนะครับว่าห้องผมจะอยู่กับเมท รวมผมด้วยก็ 3 คน
ก็มีผม...เจมส์มือกลองแล้วก็อีกคนนึง
ตอนนั้นเจมส์มันไม่อยู่ครับ ไปตีกลองคอนเสิร์ตพี่ป้าง ส่วนอีกคนก็กลับบ้านแม่
แต่คือทุกคนมีกุญแจเข้าห้องคนละดอก ผมเลยสงสัยว่าเพื่อนอาจจะทำมาให้ผมหรือเปล่า
ผมไม่ได้คิดอะไร ก็ทานจนหมด พอตอนเช้าไปเจอเพื่อน ผมก็ไปขอบคุณเพื่อนบอกว่าอาหารที่ทำมาให้อร่อยมากเลย
เพื่อนผมทำหน้างง ยิ้มแหยๆใส่ ตอบว่าเออ กูทำมาให้ เห็นเพื่อนทำหน้าอย่างนั้น ผมก็ไม่ค่อยเชื่อ เลยถามออกไปว่าตกลงทำให้จริงปะเนี่ย

คืนวันนั้น..เราก็กลับมาซ้อมดนตรีอีกครั้ง
ผมเจอเธออีกแล้วครับ......เธอกำลังซ้อมดนตรีอยู่...ห้องเดิม ท่าเดิม เพลงเดิม
มันเป็นโอกาสดีครับที่ผมจะได้ทำความรู้จักเธอ ผมเลยถือวิสาสะผลักประตูห้องเข้าไป

ผม: ขอโทษนะครับ ผมขอเบอร์คุณหน่อยได้มั๊ย
เธอ: เราอยู่นี่อีกไม่นานเราก็ไปแล้วนะ
ผม: จะไปแล้วก็ดีสิ ผมขอเบอร์หน่อยได้มั๊ย ผมอยากจะจีบ
เธอ: ไม่ให้ได้มั๊ย...แต่จะไปหาอีก
ผม: อำผมปะเนี่ย
เธอ: ไม่ได้อำนะ นี่พูดจริงๆ

เธอดูยิ้มแย้มแจ่มใส.....นี่แหล่ะผู้หญิงที่ผมตามหามานาน
สุดท้ายแล้วผมก็ไม่ได้เบอร์เขาหรอก แต่ว่าเค้าก็ให้ชื่อเฟชบุคผมมา
ผมแอดเธอไป แต่เธอก็ยังไม่ได้ตอบรับเป็นเพื่อนแต่อย่างใด
ผมนั่งเฝ้ารอแล้วรออีก จนสุดท้ายก็มีข้อความเด้งขึ้นมาว่า "รับเป็นเพื่อนแล้ว"

หลังจากนั้นผมก็เริ่มคุยแชทกับเธอ ถามตอบกันไปมาทันทีทุกครั้ง
จนเธอเริ่มหายไปเป็นเวลาอาทิตย์นึง ผมทักไปเธอก็ไม่ตอบ
ผมเห็นสถานะขึ้นออนไลน์ตลอดเวลา แต่ผมถามอะไรไปเธอก็ไม่ตอบ
ผมเริ่มสงสัยแล้วว่าเธอเป็นอะไรหรือเปล่า

ผมรอจนกระทั่งได้ยินเสียงเธอเริ่มเป่าฟลุต ผมก็รีบทักเธอในเฟชทันที

ผม: ยังไม่นอนเหรอครับ?

สักพักเธอก็ส่งอีโมติคอนรูปร้องไห้กลับมารัวๆๆๆๆๆๆ ประมาณ 40 อัน
ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอมาก มีปัญหาอะไรหรือเปล่า เครียดกับการเรียนหรือเปล่า ผมจึงรีบวิ่งขึ้นไปหาเธอทันที

ผมเคาะประตูดัง ปัง ปัง ปัง!

ผมมองไปในห้องเธอ ห้องเธอก็ว่างเปล่า มองไปที่คอมก็ไม่เห็นเหมือนอีโมติคอนรูปร้องไห้ที่เธอส่งให้ผมเลย
ผมคิดว่าเธอคงรีบลบตอนที่ผมกำลังวิ่งขึ้นมา

------------------------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันต่อมา มีคนมากมายมามุงดูห้องของเธอ
ผมเดินมาเห็นเพื่อนก็ถามว่ามีอะไรกันเหรอ

เพื่อน: อย่าเพิ่งรู้เลย คืนนี้ไปเล่นดนตรีกับกูก่อน เดี๋ยวคืนนี้เราให้ฟัง

หลังจากเล่นดนตรีเสร็จที่แถวๆรัชดา พวกเราก็แวะไปกินข้าวต้มกัน

เพื่อน: เฮ้ย....ถ้ากูเล่าอะไรให้ฟังไปแล้ว จะเสียใจป่าววะ
ผม: กูจะเสียใจได้ไงวะ ยังไม่ทันได้เล่าอะไรเลย ให้กูรู้ก่อนสิ กูถึงจะรู้ว่าจะเสียใจหรือไม่เสียใจ

เจมส์ เพื่อนมือกลองของผม พยายามสะกิดเพื่อนคนนั้นเชิงว่าอย่าเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังเลย
พอเพื่อนเริ่มจะเล่า เจมส์ก็พยายามขัดคอ หาเรื่องโน้นเรื่องนี้เข้ามาแทรก
ด้วยความที่กินเพลิน ...... ผมก็ลืมที่จะถามเพื่อนว่าสรุปแล้วมันมีเรื่องอะไรวะ

คืนนั้นพอกลับถึงห้อง กำลังจะเอนตัวนอน ผมก็นึกขึ้นมาได้ว่า เอ๊ะ เช็คเฟชหน่อยดีกว่า
ผมเห็นเธอออนไลน์ครับ แต่คืนนี้ไม่มีเสียงฟลุตของเธอเลย ผมจึงตัดสินใจนอนหลับ

ผมฝันเห็นเธออีกครั้ง คราวนี้เป็นภาพห้องที่ผมเคยยืนแอบมองดูเธอซ้อมเป่าฟลุตที่หน้าห้อง
จากนั้นภาพเก่าๆของเธอผุดขึ้นมา....เป็นภาพของเธอกำลังทะเลาะกับแฟนของเธอในห้องนั้น
แล้วก็เห็นภาพเธอเอาคัตเตอร์ (ส่วนหนึ่งของฟลุต) เอามากรีดแขนตัวเอง กรีดเส้นเลือด
ผมเห็นแล้วก็ตกใจ สะดุ้งตื่นขึ้นมา.....

เธอนั่งอยู่ที่ตรงโต๊ะกินข้าว!!!!!

เธอใส่ชุดนักศึกษา..เหมือนว่ากำลังจะไปเรียน ผมก็ไม่คิดว่าแปลกเพราะปกติผมเล่นดนตรีก็กลับมาตีสามตีสี่แล้ว
แต่ผมเองก็ตกใจ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายเวลานอนก็ไม่ใส่เสื้อ ใส่แต่บ๊อกเซอร์นอน ผมจึงรีบคว้ากางเกงยีนส์มาใส่ เพราะกลัวดูไม่ดี
ผมคิดว่าผมคงเผลอลืมล็อคประตูห้อง เธอก็เลยเข้ามาดูว่าผมอยู่ในห้องหรือเปล่า

เธอ: เราจะไปแล้วนะ
ผม: อ๋อ จะไปไหนล่ะ ให้ไปส่งมั๊ย
เธอ: ไม่เป็นไรหรอก มีรถมารับแล้ว

ทันใดนั้นเอง....ผมได้ยินเสียงหวอ คล้ายเสียงไซเรนของรถกู้ภัย
ตอนนั้นเธอยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ผมบอกเธอว่าขอตัวสักครู่นะครับ ผมขอไปดูก่อนว่ามีอุบัติเหตุอะไร
พอวิ่งออกไปก็พบว่าเจอคนมามุงที่ชั้นสาม ตรงด้านบนของห้องของผมพอดี
ผมขึ้นไปก็พบว่าเป็นห้องเธอ....พอผมเดินเข้าไปใกล้ก็พบว่า...

เป็นศพของเธอขึ้นอืดอยู่.....สภาพศพของเธอใส่ชุดนักศึกษา

ผมรีบวิ่งกลับลงมา...ในใจก็คิดว่าที่ผ่านมาผมเจอใคร ผมคุยกับใคร คนที่ผมทักเฟชไปคือใคร
พอมาถึงห้อง....ผมก็ไม่เจอเธอแล้ว
ตอนนั้นผมช็อคมาก สติแตก เลยรีบโทรบอกเพื่อนให้มา

พอทุกคนมาถึงเราก็เริ่มคุยกันทันที

เพื่อน: เนี่ยกูก็กะจะบอกนานแล้วแต่กูลืม
เพื่อน: วันก่อนกูก็เห็นไปยืนคุยกับใครไม่รู้เป็นผู้หญิง .......แต่คือขาไม่มี ขาไม่สุดพื้น (เหมือนกับลอยอยู่มั้งคะ)

--------------------------------------------------------------------------------------------

จากการตรวจสอบห้องพัก เจ้าหน้าที่พบว่านักศึกษาหญิงคนดังกล่าวกำลังทำกับข้าว
อาหารที่เธอน่าจะกำลังทำคือ ผัดมาม่า ยำปลากระป๋อง และข้าวสวย
เจ้าหน้าที่บอกว่า เธอเสียชีวิตมาได้เกือบเดือนแล้ว...แต่ไม่น่าเชื่อว่า ห้องเธอกลับไม่มีกลิ่นอะไรเลย

ผมก็มานั่งคิดว่าที่ผมกินเข้าไปนั่นมันคืออะไร..................

หลังจากนั้นห้องของเธอก็ถูกเปลี่ยนเป็นห้องเปล่าที่เจ้าของห้องนำพระมาทำพิธี แล้วก็เอาพระพุทธรูปมาวางไว้เต็มห้องเลย
ตัวผมเองก็ยังคงอยู่หอเดิม ห้องเดิมกับเพื่อนๆ โดยเปิดไฟนอนแทบจะทุกคืน
ผมไม่รู้สึกกลัวเธอนะครับ ผมถือว่าที่ผ่านมาผมรู้สึกดีกับเธอมาโดยตลอด
และเธอก็เป็นคนดี

ผมลืมเล่าไปว่าคืนหนึ่งในฝัน....เธอเคยถามว่าถ้าเธอเป็นผี ผมยังจะคบเธออยู่ไหม
ซึ่งตอนนั้นผมก็ตอบไปว่า ต่อให้เป็นผีก็ยังจะคบเธอ

ผมรู้สึกว่าเธอยังคงอยู่ข้างกายผมเสมอ ผมเล่าให้พ่อแม่ฟังท่านก็พาผมไปทำบุญเก้าวัด
พระท่านก็ทักว่าเธอมากับผมด้วย ผมก็รู้สึกว่าเธอไปไหนมาไหนกับผมตลอด

ผมรู้สึกว่าเธอคือคนที่ใช่ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้คิดจะคบคนอื่นอีกเลย
ผมรู้สึกว่าผมรักเธอไปแล้ว และผมก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจไปจากเธอ
ครั้งหนึ่งเคยมีผู้หญิงมาจีบผม เอาเบอร์ผมไป
แต่หลังจากนั้น ผู้หญิงนั้นก็เล่าให้ผมฟังว่าก็มีเบอร์ผมโทรไปหาเธอ แต่ว่ามีแต่เสียงผู้หญิงพูดซ้ำๆว่า

"อย่าโทรมาอีก อย่าโทรมาอีก อย่าโทรมาอีก"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องราวอาจจะมีมากกว่านี้นะคะ แต่ว่าพอดีจะห้าทุ่มแล้ว จูดี้เป็นเด็กอนามัยนิดส์นุง
เอาไว้จูดี้จะมาฟังต่อแล้วพิมพ์ให้จบพรุ่งนี้นะคะ จากจุดที่จูดี้พิมพ์จบกับที่คลิปจบนั้นคือ 26 นาที
ใครอยากฟังต่อให้ฟังหลังจากนาที่ที่ 26 เป็นต้นไปนะคะ
รักเสมอ

จูดี้ขี้บ่น

เนื้อหาต่อจากนาทีที่ 26 ค่ะ

คุณโอบอกว่าจากที่สอบถามมูลนิธิมา น้องผู้หญิงที่เสียชีวิตเกิดจากการผูกคอตายค่ะ
วันนั้นที่จนท.มาก็คือเพิ่งเอาศพน้องลงมา
ทุกวันนี้คุณโอยังคงเก็บจดหมายลาตายที่เขียนถึงแฟนเก่า คุณพ่อคุณแม่ของน้องเอาไว้

คุณโอยืนยันว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง
โดยคุณโอมีหลักฐานแชทที่เคยคุยกัน ทุกอย่างพร้อมสามารถให้ดูได้ แต่พี่ขวัญคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของผู้ตายค่ะ
ไม่อยากให้เอามาเปิดเผย เพื่อเป็นการให้เกียรติแก่ผู้ตายด้วย

คุณโอสืบหาประวัติของตัวน้องผู้หญิงจนทราบชื่อ และได้คุยกับแฟนเก่าของน้อง
ช่วงเวลาเหตุการณ์ที่คุณโอเจอน้องคือหลังจากที่น้องผู้หญิงเลิกกับแฟนได้ 4 วัน

เหตุการณ์ที่ฟังดูสับสนค่ะ เพราะตอนนาที่ที่ 33 คุณโอบอกว่าเจอน้องผู้หญิงตอนยังมีชีวิตอยู่
เลยไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วน้องผู้หญิงตายช่วงไหนกันแน่อ่ะค่ะ
ยังไงจูดี้ขออนุญาตจบเรื่องนี้เพียงเท่านี้นะคะ
ลองกดลิ้งค์ฟังดูกันเน้อ...... บ๊าย บายค่ะ


เรื่องจากพันทิป The Shock ตอน แอบรักผี
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปนาม เด็กหญิงจูดี้ขี้บ่น