เรื่องเล่าจากความฝัน

     "เรื่องเล่าจากความฝัน" เรื่องสยองขวัญโดยสมาชิกพันทิปนาม "เด็กหญิงจูดี้ขี้บ่น" โปรดติดตามเรื่องราวของเธอ และขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย

สวัสดีวันเสาร์จ้า วันนี้ไปเที่ยวไหนกันมาบ้างจ๊ะ
จูดี้ก็ยังคงอยู่บ้านเหมือนเดิม ทำความสะอาด บลาๆ
หลังจากนี้จูดี้อาจจะอัพไม่ค่อยบ่อยนะคะ อาจจะทุกวันอังคาร พฤหัส อาทิตย์ คงไม่ว่ากันเนอะ
สำหรับวันนี้ ตามที่ได้มีเสียงเรียกร้องอยากอ่านเรื่อง "เรื่องเล่าจากความฝัน"
จูดี้ก็จะเขียนให้ได้อ่านกันนะจ๊ะ แต่ขอบอกว่าจู่ๆ จูดี้ก็ดันนึกถึงอีกเรื่องนึง
ภาพติดตามาก.....รู้สึกว่าถ้าไม่ได้เขียนนี่ข่มตานอนไม่หลับเลย เพราะมันหลอนจริงๆ
เอาเป็นว่าจบจากเรื่องนี้แล้ว...จูดี้จะเล่าให้ฟังนะจ๊ะ

เรื่องเล่าจากความฝัน - คุณหรั่ง

เรื่องราวต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวผมเองและเพื่อนๆของผมด้วยครับ
ส่วนตัวผมเองกับเพื่อนๆอีก 2 คนคือไม่เชื่อเรื่องผี แต่ชอบดูภาพผี
ขยายความของคำว่ารูปผีคือ รูปคนที่เสียชีวิตไปแล้วที่ติดตามโกศกระดูกในบริเวณวัด
เมื่อไปวัด พวกผมก็จะแยกกันไปตามเมรู ไปตามโกศกระดูก
นอกจากรูปแล้วก็จะดูพวกวันชาตะ มรณะ แล้วก็จะคุยกันประมาณว่า
เออ คนนี้ตายตอนอายุยังน้อยอยู่เลย คนนี้อายุสั้นจัง อย่างโน้นอย่างนี้

วันนั้นในขณะที่เดินดูไปรอบๆ เพื่อนของผมคนหนึ่งชื่อว่าเดียร์ก็หยุดยืนมองรูปที่โกศๆหนึ่งเป็นเวลานานมาก
พวกผมเห็นอย่างนั้นจึงเดินเข้าไปดูว่าทำไมเพื่อนของผมถึงหยุดยืนดูอยู่นานจัง
ก็ปรากฏว่าสิ่งที่เพื่อนดูอยู่คือเป็นรูปของผู้เสียชีวิตคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง เธอเป็นคนที่สวยมากๆ
เพื่อนผมถึงขั้นพูดขึ้นมาว่า "เออ สวยว่ะ" จากนั้นเขาก็ใช้มือลูบไปที่แก้มของหญิงในภาพ
ถ้าผมจำไม่ผิด..วันที่ผู้หญิงคนนี้ตายน่าจะประมาณปี 2509 อายุตอนที่เสียชีวิตประมาณ 14 ปี

"กูขอแค่ดมผมทีนึง กูก็มีความสุขแล้ว...."     จู่ๆเดียร์ก็พูดขึ้นมาพร้อมกับวางนามบัตรของเขาเอาไว้ที่หน้าโกศ

----------------------------------------------------------------------------

คอนโดของเดียร์มีทั้งหมด 3 ตึก โดยเดียร์อาศัยอยู่ที่ตึกแรก ชั้นที่ 4 แต่ละชั้นจะมีอยู่ 8 ห้อง
เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป จะเจอกับห้องโถง เมื่อเดินเข้าไปทางขวามือก็จะเป็นห้องนอนและห้องน้ำ

เดียร์เล่าว่า......

หลังจากกลับห้องมาในคืนนั้น ขณะที่เขากำลังเล่นอินเตอร์เนตอยู่ในห้องโถง
สมัยนั้นอินเตอร์เน็ตจะเป็นแบบเชื่อมต่อกับโมเด็ม ที่จะมีเสียงดังเวลาเชื่อมต่อ (คนยุคนั้นน่าจะนึกเสียงออกนะคะ)
เขาเปิดประตูห้องทิ้งไว้ เหลือไว้แต่ประตูลูกกรงที่เป็นมุ้งลวด อีกด้านก็เปิดม่านหน้าต่างไว้ให้เห็นวิวด้านนอก
หลังจากเล่นไปได้สักพัก เดียร์ก็รู้สึกเพลียมากและเผลอหลับไป
เขาฝันว่า มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแล้วเขาก็ลุกเดินไปรับ ปลายสายพูดกับเขาว่า

"ฮัลโหล ฮัลโหลพี่.....หนูเอง จำได้มั๊ย?"

ในตอนนั้นเขารู้ตัวทันทีว่าเขาเองนั้นฝันไป แต่ก็ไม่วายที่จะตอบกลับปลายสายไปว่า ... "จำได้"

"พี่...หนูขึ้นมาได้ไหม?"
"ขึ้นมาเลย...ขึ้นมาสิ"

หลังจากวางหูไป เขาก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อหวีผม ดูแลการแต่งตัวแล้วรีบกลับมาที่คอมพิวเตอร์
แกล้งทำตัวเป็นว่ายังคงนั่งเล่นอินเตอร์เน็ตอยู่

แกร๊ก.....แกร๊ก.....แกร๊ก     

เสียงรองเท้าค่อยๆเดินมาจากที่บันไดที่อยู่ตรงกลางของอาคาร
ยิ่งเสียงเดินเข้ามาใกล้ห้องมาเท่าไหร่ ...กลิ่นหอมเหมือนพวกยาสระผมก็ลอยมาตามลม
กลิ่นนั้นแรงขึ้นเรื่อยๆจนเขาเริ่มรู้สึกขนลุก

นั่งไปได้สักพัก..ปลายหางตาของเขาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งชะโงกหน้ามาที่บริเวณประตูมุ้งลวดมาครึ่งหน้า
เมื่อเขาหันไปมองให้เต็มตา คราวนี้เธอก็ชะโงกมามองอีกครั้ง เขาจึงพูดออกไปว่า

"น้อง......เข้ามาเลย"
"พี่....เข้าได้นะพี่?"
"เข้าได้...."

เธอคือผู้หญิงคนนั้น....คนในรูปที่เขาจ้องมองอยู่ที่โกศกระดูก
เธอเข้ามาในห้องแล้วนั่งลงที่โซฟา เขาจึงลุกจากโต๊ะคอมลงไปนั่งที่โซฟาคู่กับเธอ
ในใจ..เขาหวังที่จะไปหอมผมเธอคนนั้น ด้วยความที่ผมของเธอสวยมากจริงๆ แต่อีกใจก็ยังกล้าๆกลัวๆ

"พี่...ไปหรือยัง?"  เธอถามเขาขึ้นมา
"ไปไหนเหรอ?"  เขาตอบรับด้วยความสงสัย
"เข้าห้องไงพี่...................."  (เธอหมายถึงห้องนอนนะคะ)
"ไปสิ ไปๆ"

เขาลุกขึ้นพร้อมกับดึงมือเธอจะพาเธอไปที่ห้องนอน แต่ก่อนที่จะไปนั้นเขาขอปิดคอมพิวเตอร์ก่อน
เขาเดินกลับไปปิดคอมพิวเตอร์....และเดินกลับมาหาเธอ

"เอ้ย....เดี๋ยวพี่เดินไปหยิบน้ำก่อน"

มันเป็นเรื่องปกติของเดียร์ที่ว่าที่หัวนอนของเขาจะต้องมีน้ำดื่มตั้งไว้ที่หัวเตียง
เขาจับมือของเธอเพื่อจะพาเธอไปที่ห้องนอน ตอนนั้นเธอเดินตามหลังเขา
....แต่แล้วก็มีความคิดขึ้นมาว่าควรจะเอาหนังสือไปด้วยมั๊ย

"เออ...เอาหนังสือไปอ่านด้วยมั๊ย เดี๋ยวพี่เดินไปเอาหนังสือก่อน..." เขาถามออกมาโดยที่ไม่ได้หันหน้าไปมองคนที่เดินตามมาเลยสักนิด

"จะเข้านอนได้หรือยัง!" 

เดียร์รู้สึกกลัวขึ้นมา สายตาเขาเหลือบไปเห็นที่ประตูห้อง
เขาเห็นผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่ง ชายคนนั้นถามเขาขึ้นมาว่า

"หนุ่ม....รู้จักเขาด้วยเรอะ?"

เพื่อนผมจึงหันไปมองที่ประตู ยังไม่ทันที่จะได้ตอบอะไร
จู่ๆก็มียายคนหนึ่ง โผล่ออกมายืนข้างๆผู้ชายคนนั้น...และยายก็พูดกับเขาว่า

"หนุ่ม...ให้เขาออกไป...อย่าให้เขาเข้ามา!"

แต่ว่าเพื่อนผมใจก็กล้าๆกลัว แต่ก็ยังไม่ได้หันไปมองเธอที่เขาจูงมือมา
ทันใดนั้นเองผู้หญิงคนนั้นก็ผลักเขาเข้าไปยังห้องนอน
เขาตกใจมากจึงรีบล็อคประตู แต่ด้วยความที่ล็อคลูกบิดเสีย เขาจึงทำได้แค่ใส่กลอนที่เป็นสายยูเท่านั้น
เขาเอาตัวของเขาเองดันประตูไว้....เขารู้สึกเหนื่อยมาก จนสุดท้ายก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา

ความฝันนั้นทำเขาเหนื่อยมากจริงๆ เขาจึงลุกขึ้นไปเพื่อหยิบน้ำดื่มที่ตู้เย็น
ในความมืดของห้องนั้น เขาลุกขึ้นมาจากเตียง....เดินไปที่ประตู มือกำลังจะปลดสายยู...........

เอ้ย.....แต่เมื่อกี๊เขาหลับอยู่ที่โซฟาข้างนอกนี่นา!

เขาจำได้เป็นอย่างดีว่าเขานอนหลับอยู่ที่โซฟา...เขาแค่ฝันว่ามาที่ห้องนอน... ใช่สิ เขานอนที่โซฟา
ตอนนั้นมือหนึ่งของเขายังคงจับลูกบิดประตูไว้ แต่จู่ๆประตูก็เหมือนกับว่ามีแรงกระแทกจากข้างนอก
แรงกระทุ้งนั้นรุนแรงคล้ายๆกับว่าพยายามจะเปิดประตูให้ได้ แต่ว่าดันติดสายยูที่คล้องเอาไว้จึงเปิดไม่ได้

"เปิดได้หรือยังห๊ะ เปิดได้หรือยัง" เสียงจากด้านนอกของประตูตะโกนถามเขา

เขามั่นใจแล้วว่าตอนนั้นเขาไม่ได้ฝัน เขากระโดดกลับไปยังเตียงนอน
ห้องนอนของเขาเปิดม่านทิ้งไว้ เมื่อมองออกไป เขาเห็นยายแก่ๆคนนั้นนั่งอยู่ที่ตรงระเบียงแคบๆที่ไว้วางคอมเพรสเซอร์แอร์

"อย่าเปิดนะ อย่าเปิดนะ!"

นี่ไม่ใช่ความฝันอีกต่อไปแล้ว นี่คือโลกแห่งความเป็นจริง และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่กับเขา
ซ้ายก็น่ากลัว....ขวาก็ใช่ย่อย.... เขาจึงตัดสินใจที่จะอยู่กลางห้อง คลุมโปง.. จนเผลอหลับไป

--------------------------------------------------------------------------------------

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

ในตอนนั้นผมยังไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นกับเดียร์
วันนั้นพวกผมนั่งเล่นกันอยู่ที่ชั้นหนึ่งของคอนโดกับเพื่อนๆอีกสองคน

ป้าที่อยู่ชั้น 6 แกคนเป็นชอบร้องคาราโอเกะครับ
แกสั่งทีวีใหม่มาส่งที่คอนโด แต่คนส่งของส่งให้แกได้แค่ที่ชั้นล่าง พวกผมเลยอาสาที่จะช่วยยกขึ้นไปให้
ทีวีที่แกสั่งมาใหญ่เกินไปที่จะขนเข้าไปในลิฟต์ พวกผมเลยต้องช่วยกันแบกขึ้นบันใดมาทีละชั้นจนถึงชั้นหก

พอเปิดประตูเข้าไปที่ห้องของป้า จู่ๆเดียร์ก็ปล่อยทีวีของป้าตกลงมากระแทกเข้าที่เท้าของเขาจนเลือดนองพื้น
(แก้ไขให้ตามคอมเม้นท์ที่ 7 ค่ะ จูดี้หูไม่ค่อยดีได้ยินว่าต่อย ก็งงเหมือนกันว่าต่อยทำไม)

ผมกับเพื่อนอีกคนก็งง จนสุดท้ายแล้วเราแหงนหน้าขึ้นไปมองก็เจอกับรูปผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในกรอบรูปสีชมพู
ท่าทางของป้าแกดูโกรธไม่น้อย แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าอยู่ดีๆเกิดอะไรขึ้น
ป้าเห็นเรามองรูปอยู่แบบนั้น ป้าแกจึงเล่าว่า

"ผู้หญิงในรูปน่ะเหรอ......เค้าเป็นน้องสาวป้าเอง"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความบังเอิญหรืออย่างใด
รูปผู้หญิงที่โกศศพคนนั้น เป็นรูปเดียวกับที่อยู่ในรูปที่ห้องป้า......และเธอเป็นน้องสาวแท้ๆของป้าคนนี้

"จะเอาสักใบมั๊ยล่ะ" ป้าถามพวกเดียร์ว่าอยากได้รูปน้องสาวไหม แต่เดียร์ก็รีบปฏิเสธไป

หลังจากเหตุการณ์นั้นเอง...เดียร์ก็จึงเริ่มเราเหตุการณ์ให้พวกเราฟัง

--------------------------------------------------------------------------------------------

เดียร์ตัดสินใจที่จะย้ายออกจากคอนโดนั้น แต่ระหว่างที่หาที่อยู่ใหม่เขาก็เลยตัดสินใจกลับไปอยู่บ้าน
สามวันให้หลังจากที่เดียร์ย้ายกลับบ้านไป แม่ของเดียร์ก็โทรมาหาเพื่อนคนหนึ่งของผมและแจ้งข่าวว่า

"เดียร์ตายแล้วนะ"

ทุกคนต่างไม่เชื่อความรู้สึกตัวเองว่าเดียร์ตายแล้วจริงๆ เพราะพวกเราเพิ่งเห็นกันอยู่ไม่กี่วันนี่เอง
ผมไปที่งานศพของเดียร์ ก็ได้มีโอกาสเจอกับเพื่อนของเดียร์ที่ทำงานอยู่มูลนิธิ และเพื่อนคนนี้ก็เป็นคนไปเก็บศพของเดียร์เอง

เพื่อน: เดียร์มันตายน่าสงสารมากเลยนะ
ผม: ทำไมอ่ะ มันตายยังไงเหรอ
เพื่อน: ก็ตอนมันตายอ่ะ ตามันเหลือก มือมันหงิก แต่ที่น่าแปลกก็คือ มันอ่ะอมรูปผู้หญิงเอาไว้
         แล้วก็อมเหรียญห้าใหญ่ (เหรียญสมัยก่อน) เอาไว้ 1 เหรียญ

ด้วยความที่สงสัย หลังจากงานศพของเดียร์ เราจึงติดต่อไปยังเพื่อนที่ทำงานมูลนิธิเพื่อขอดูรูปที่เดียร์อมไว้
และแน่นอนครับ.....รูปใบนั้นมันเป็นรูปของเธอ...รูปที่เราเห็นที่หน้าศพ...รูปที่เราเห็นในกรอบรูปสีชมพูในห้องป้า

เราติดต่อไปยังป้า บอกป้าว่าเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นและเราขอดูรูปในห้องป้าหน่อยได้มั๊ย?
ป้ายืนยันกับเราว่ารูปใบนั้นยังอยู่ในกรอบดี แต่ก็อนุญาตให้พวกเราขึ้นไปดูได้
......แต่เมื่อพวกเราและป้าไปดูที่กรอบรูปนั้นก็พบว่า......ไม่มีรูปใบนั้นอยู่ในกรอบ...รูปถูกดึงออกไป

พวกเรามั่นใจว่าเดียร์ไม่ใช่คนที่ดึงรูปออกไปแน่ๆ เพราะตัวเดียร์ก็ไม่ได้อยากได้รูปใบนั้นอยู่แล้ว
เรื่องราวการตายของเดียร์นั้นเป็นข่าวออกหนังสือพิมพ์ ในคอลัมภ์ประมาณว่า ตายพิสดาร

เพื่อนของผมอีกคนที่ได้ไปสำรวจโกศศพด้วยกันวันนั้น...ก็ได้เสียชีวิตไปเช่นกัน
ผมคิดว่าการตายของเขาคงไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องของผู้หญิงคนนี้ แต่มันเกี่ยวข้องกับคำสาบาน และทำให้เกิดอุบัติเหตุตาย

การไปสำรวจของพวกเรา จริงๆแล้วก็ไม่ใช่การลบหลู่หรืออย่างใดนะครับ
เพราะบางครั้งการที่ได้เดินดูรูปผู้เสียชีวิต วันที่เสียชีวิต มันก็ทำให้เราได้ปลงกับชีวิตของเราเหมือนกัน
แต่ก็ยอมรับว่ามีบางครั้งที่มีการเล่นแบบอุตริ เช่นเพื่อนของผมเอารูปคนที่โกศ (ที่ยังไม่ได้โบกปูน) เอากลับมาด้วยก็มี

ผมเองก็ฟังเดอะช็อคมาก็ 18 ปี ส่วนตัวผมเองก็ยังไม่เคยเจอผีเป็นตัวตนนะครับ
ความคิดเห็นส่วนตัวสำหรับการตายของเพื่อน ผมเชื่ออยู่แล้วว่าสาเหตุการตายเกิดจากผู้หญิงในรูปที่เขาเอานามบัตรไปวางไว้
เป็นไปไม่ได้แน่ที่เพื่อนของผมจะเอารูปและเหรียญยัดใส่ปากตัวเอง แล้วฆ่าตัวตาย คงเป็นเรื่องของผีมาเอาชีวิตไปแน่ๆ
ทางการแพทย์สรุปสาเหตุการตายว่า...หัวใจวายเฉียบพลัน

เรื่องนี้คนอื่นอาจจะไม่เชื่อ แต่มันเป็นเรื่องที่ผมและเพื่อนมองตากันก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น.............................

เรื่องจากพันทิป The Shock ตอน เรื่องเล่าจากความฝัน
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปนาม เด็กหญิงจูดี้ขี้บ่น