ผีรายวันโรงเรียนประจำ

     เรื่องราวของผู้ไม่ประสงค์ออกนามกับประสบการณ์ครั้งยังเรียนโรงเรียนประจำ เรียกได้ว่าพบกับเรื่องสยองขวัญยังกับหนังผี ทุกวันทุกคืน วันแล้ววันเล่า เจอจนเป็นเรื่องประจำวันเลยก็ว่าได้ กับหอพักที่เขาพักอาศัยอยู่ เรื่องราวของวิญญาณที่เสียชีวิตในโรงเรียน มาชมกันครับว่าสุดท้ายเขาจัดการเรื่องนี้ได้อย่างไร

  เรื่องราวนี้ต้องย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีที่ผ่านมา ช่วงนั้นเป็นปีที่ผมดวงตกทั้งปี มีแต่เรื่องแย่ๆเกิดขึ้นในชีวิตตลอด พอดีกับช่วงจังหวะที่แม่ของผมนั้นได้ส่งผมไปเรียนที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งในจังหวัดเพชรบูรณ์ ซึ่งที่โรงเรียนแห่งนี้มีหอพักชายทั้งหมด 6 หลังด้วยกันทั้ง 6 หอเรียงกันเป็นแถว ตัวผมนั้นได้อยู่หอพักชายหอที่ 4 ซึ่งมีเรื่องเล่าสยองขวัญเกิดขึ้นที่นี่จริง แต่ผมไม่รู้เรื่องราวเพราะว่าเป็นเด็กใหม่ เมื่อเข้าไปเรียนได้ประมาณ 1 อาทิตย์ พวกเพื่อนๆก็ได้เล่าเรื่องราวน่ากลัวต่างๆมากมายให้ผมฟังตามประสาเด็กหอ ในใจตอนนั้นผมก็กลัวมาก แต่ก็อยากฟังจนเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน เพื่อนบอกว่าวันนี้เป็นวันพระใหญ่ ถ้าได้ยินเสียงอะไรอย่าลุกขึ้นมาดูเด็ดขาด ตอนนั้นผมก็รู้สึกแปลกใจมากแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าเพื่อนคงจะแกล้งกันแน่ๆ

                 แล้วเวลาก็ผ่านล่วงเลยไปถึงประมาณสักตี 2 ตอนนั้นเองผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงหมาหอนมาจากหลังโรงเรียน หอนยาวมากๆหอนยาวมาได้เรื่อยๆ เสียงนั้นผ่านหอหญิงมา ผ่านโรงอาหาร แล้วสุดท้ายเสียงมาหยุดอยู่ที่หน้าหอของผม สักพักหนึ่งผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคน3วิ่งขึ้นบันไดมาอย่างรวดเร็ว เสียงวิ่งนั้นดังมากๆ ดังมาเรื่อยๆ ดังจนเพื่อนที่นอนอยู่ข้างๆเตือนผม กระซิบบอกว่าหลับตาแล้วนอนซะ อย่าไปสนใจแต่ด้วยความสงสัยผมก็นอนตะแคงหันหน้าไปทางประตูทางเข้า ซึ่งตรงนั้นมีเด็กหอนอนกันอยู่ ข้างนอกจะเปิดไฟเอาไว้เพียงพอให้มองเห็นตัวคนหรือว่าเงาต่างๆ ผมแอบมองไปที่ประตูทางเข้าห้องนอน พร้อมกันนั้นผมก็ได้ยินเสียงคนค่อยๆเดินลากเท้ามา ค่อยๆเข้ามาตรงประตู และพอมาถึงประตูเสียงนั้นก็หายไป ไม่กี่อึดใจผมก็มองเห็นเงาดำๆ ค่อยๆขยับตัวเหมือนว่าแอบมองคนที่นอนอยู่ในหอนอน และเงานั้นก็หายไปพร้อมกับเสียงวิ่งลงบันไดไป

                อีกประมาณ 5 นาทีเสียงนั้นก็กลับมาอีกครั้ง วิ่งขึ้นบันไดมาเหมือนเช่นเคย คราวนี้ผมตั้งสมาธิแล้วก็มองไปที่ประตู ทันใดนั้นเองผมก็เห็นเงาสีดำนั้นวิ่งเข้ามาในหอนอนเร็วมาก มาที่เตียงนอนชั้นล่าง ผมตกใจมากตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก เพราะสิ่งที่ผมเห็นผมรู้ได้ทันทีว่ามันไม่ใช่คนแน่นอน มันเป็นเงาดำๆ รูปร่างเหมือนกับเด็ก ผมชะโงกหน้าลงไปดูเพราะเตียงนอนนั้นอยู่ไม่ไกลกับผมมากนัก ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเด็กร้องออกมาอย่างสุดเสียงว่า "ออกไป ออกไป กูไม่ไป!" ทุกคนในหอต่างตื่นตกใจลุกขึ้นมาดู แล้วถามเด็กว่าเป็นอะไร เด็กคนนั้นพูดออกมาว่า "ผีหลอก ผีหลอก ผีครูธงหลอก" ทุกคนต่างตกตะลึงมาก จนครูที่ดูแลหอก็ตื่นขึ้นมา แล้วก็ถามถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น หลังจากที่สอบถามเรื่องราวก็ได้แต่บอกว่าให้เด็กทุกคนไปนอนได้แล้ว แล้วเรื่องนั้นก็จบลงในคืนนั้นเอง พอตอนเช้าผมก็ได้ไปถามเรื่องแปลกๆที่เกิดขึ้นก็ได้ใจความว่า ที่โรงเรียนแห่งนี้เคยมีเด็กจมน้ำตายที่สระน้ำหลังโรงเรียนถึง 2 คนด้วยกัน และหนึ่งในนั้นเคยเป็นเด็กที่พักอยู่หอเดียวกับผม ทำให้ผมตกใจมาก อึ้งไปสักพักใหญ่ เรื่องราวทั้งหมดมันไม่ได้จบแต่เพียงเท่านี้ครับ

                ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอม ผมและเพื่อนๆอีก 10 คนและคุณครูอีกหนึ่งคนต้องอยู่ที่โรงเรียน เพราะต้องซ้อมบอลกันจนถึงเปิดเทอมคืนนั้นเวลาประมาณตี 1 เห็นจะได้ ผมปวดปัสสาวะมากแต่ไม่กล้าลงไปข้างล่าง ด้วยความกลัว ลองนึกสภาพดูสิครับว่ายามดึกสงัดแบบนั้นความน่ากลัวที่สุดของที่สุด แล้วมันเงียบมากๆมันจะเป็นยังไง ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยตัดสินใจยืนปัสสาวะตรงหน้าต่างของหอพักซึ่งเตียงที่ผมนอนนั้นมันตรงกับหน้าต่างพอดี พอผมปัสสาวะเสร็จผมก็นอนไปได้สักพัก ตอนนั้นผมมีความรู้สึกเหมือนมีคนมาสะกิดที่ขาขวาผมตอนนั้นผมก็นึกว่าเป็นเพื่อนที่นอนอยู่เตียงข้างๆมาแกล้ง เพราะว่าเตียงนั้นมันใกล้กันมาก ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร สักพักหนึ่งผมมีความรู้สึกเย็นวาบที่เอวผม ผมเลยหันกลับไปมอง

                 ภาพที่เห็นนั้นเป็นเงาของผู้หญิง นอนตะแคงหันหน้ามาทางผม ลองนึกภาพตามผมนะครับ หน้าของเธอนั้นอยู่ระยะใกล้กับผมมากเรียกได้ว่าหายใจใส่จมูกผมเลยทีเดียว ตอนนั้นผมกลัวมากทำอะไรไม่ถูกเลย นอนตัวเย็นไปทั้งตัว ตัวสั่นงันงก แล้วก็พยายามจะหลับตาแต่จะทำยังไงก็หลับตาไม่ได้ ดวงตาของเธอจ้องมาที่ตาของผม ซึ่งแววตานั้นมันทำให้ผมต้องจดจำมาจนถึงวันนี้ และตอนนั้นเองผมกลั้นใจแล้วตะโกนเรียก "ไอ้เบิร์ด เบิร์ด!" แล้วผมก็กระโจนลงจากเตียงทันที วิ่งไปหาเพื่อน เพื่อนๆทุกคนก็ตื่นมาแล้วก็สอบถามว่าเป็นอะไรผมบอกว่า "ผีหลอก! ผีหลอกกูอีกแล้ว!" เพื่อนทุกคนก็ต่างหัวเราะ เพราะว่ามันเป็นเรื่องปกติของผม พอหลังจากที่ผมย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนแห่งนี้ทำให้ผมเป็นคนจิตอ่อนขึ้น ผมมักจะเจอเรื่องราวอะไรแปลกๆอยู่มากมาย จนทำให้เพื่อนๆเริ่มชินกับสิ่งที่ผมได้เจอมา เพื่อนๆซักถามผมว่าไปทำอะไรมาล่ะ ผมก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้เพื่อนฟัง และเพื่อนทุกคนก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า "เอ็งก็รู้อยู่แล้วว่าหอพักแห่งนี้เฮี้ ยนขนาดไหน ก็ยังจะซ่าไปยืนฉี่ตรงนั้นอีกเหรอ"

                หลังจากที่เกิดเหตุการณ์วันนั้น ผมไม่กล้าที่จะนอนเตียงคนเดียวอีกเลย และผมก็เจอเหตุการณ์บ่อยขึ้น บ่อยขึ้น จนสุดท้ายผมทนไม่ไหวเลยขอแม่ย้ายออกจากโรงเรียนนั้นไปเลย และนี่คือเรื่องราวทั้งหมดที่ตัวผมเองเจอะเจอมา ที่โรงเรียนประจำแห่งหนึ่งที่อยู่ในจังหวัดเพชรบูรณ์