ไปเล่นน้ำนู่น

          เรื่องของคุณเบาหวิวตั้งแต่เธอยังเด็กๆแม่คุณเบาหวิวเปิดร้านอาหารที่ชายทะเล และวันหนึ่งเรื่องราวเกิดขึ้นเมื่อมีเสียงตะโกนขึ้นมา"เร็วๆเด็กจมน้ำ" และหลังจากนั้นก็มีเรื่องราวประหลาดเกิดขึ้น ลองไปติดตามฟังเรื่องนี้กันคับว่าเหตุการณ์สุดหลอนนี้จะเป็นอย่างไร

          สมัยตอนคุณเบาหวิวยังเด็ก ประมาณป.หก คือย้อนไปประมาณสิบกว่าปี แม่คุณเบาหวิวเปิดร้านอาหารที่ชายทะเล บ้านก็อยู่ใกล้ๆกับทะเลห่างกันไปประมาณยี่สิบกิโลได้ ลักษณะของร้านอาหารของคุณแม่นั้นเป็นคล้ายๆกับเพิงข้างหน้า มีห้องครัว และก็มีโต๊ะอาหารตั้งอยู่ริมทะเลเลย แต่เดี๋ยวนี้เค้ารื้อออกหมดแล้ว เหตุการณ์วันนั้นน่าจะเป็นวันอาทิตย์ เป็นวันหยุดนักท่องเที่ยวเลยค่อนข้างเยอะ เหตุการณ์ที่จะเล่าเกิดขึ้นที่ร้านข้างๆ

         วันนั้นคุณเบาหวิวอยู่ที่ร้านกับแม่สองคน แล้วอยู่ๆก็มีเสียงโวยวายจากข้างร้านบอกว่า "เร็วๆเด็กจมน้ำ" คุณเบาหวิวก็จะวิ่งไปดู แม่ก็ดุว่าจะวิ่งไปดูทำไม แขกเต็มร้านเลย ซึ่งตอนนั้นแขกก็พากันวิ่งไปดูที่ชายทะเล คุณเบาหวิวก็เลยวิ่งตามไป พอไปถึงก็พบว่าเค้าช่วยขึ้นมาจากทะเลได้แล้วหนึ่งคน คือเด็กจมน้ำแล้วมีคนลงไปช่วยสองคน คือคนนึงจะจมน้ำ อาสาสมัครลงไปช่วยหนึ่งคน แต่มีคนจมน้ำไปสองคน เค้าบอกว่าจำไม่ได้ว่าอีกคนใส่เสื้อสีอะไร แต่มีคนนึงใส่เสื้อสีแดง คุณเบาหวิวก็บอก อ๋อ คนที่มาวิ่งเล่นแถวร้านเรา เค้าไปวิ่งเล่นแถวนู้นนี่ทำไมมาจมตรงนี้ เด็กคนที่โดนช่วยมาได้ก็กำลังร้องไห้อยู่เลย เค้าบอกว่าเค้าช่วยน้องไม่ได้เลย น้องจมน้ำหลุดจากมือเค้าไปสองคนเลย

          หลังจากนั้นก็มีเสียงคนตะโกนขึ้นมาจากทะเลบอกว่า เจอแล้วๆ! ก็วิ่งกันขึ้นมาอีกจากทะเล ปรากฎว่าเจอน้องผช.คนนึงถอดเสื้อ ใส่กางเกงสีดำ ยังไม่เสียชีวิตแต่อาการหนักมากเพราะจมลงทะเลไปประมาณยี่สิบนาที เค้าก็ช่วยกันปั๊มหัวใจแล้วพาไปรพ. แต่น้องคนเล็กน่ะหาศพไม่เจอ ดูเสร็จคุณเบาหวิวก็กลับมาร้านอาหารตามปกติ คือตอนนั้นคนวิ่งกันเต็มหาดเลย พวกมูลธินิและพกที่มามุงดูกัน แม่ก็ถามคุณเบาหวิวว่าเค้าเจอกันหรือยัง คุณเบาหวิวก็บอกว่ายังเลยแม่ แล้วปกติร้านของคุณเบาหวิวจะปิดประมาณสี่ทุ่ม แต่วันนี้จะปิดดึกหน่อย อาศัยขายน้ำให้คนที่มาดูหาด แม่ก็บอกว่าวันจันทร์แม่จะไม่อยู่นะ คืนนี้ก็นอนที่ร้านนี่แล้วกัน คงไม่น่ากลัวหรอกคนก็เยอะ เดี๋ยวตอนเช้าแม่จะมา คุณเบาหวิวก็บอกว่าโอเคแม่ งั้นเดี๋ยวปิดร้านเลย อธิบายถึงห้องน้ำก่อนคือร้านก็เป็นหลังคาสังกะสี กำแพงเป็นไม้อัด ประตูเป็นไม้อัดทำเป็นร่องเลื่อนเอา พอปิดร้านเก็บเงินเข้าห้องเรียบร้อยคุณเบาหวิวก็ปิดประตูล็อกกุญแจแล้วลงไปดูว่าเค้าหากันเจอหรือยัง ก็ยังไม่เจอ เค้าหาศพกันดึกมากเลย

          พอถึงตีหนึ่งคุณเบาหวิวก็เริ่มง่วงแล้ว พยายามจะเดินกลับมาที่ร้าน แล้วทางด้านขวามือของร้านจะมีตุ่มที่เอาไว้ดองแมงกระพรุน คุณเบาหวิวก็เห็นเด็กผู้ชายมาตอกไม้ที่ไว้ใช้ทุบเล่น คุณเบาหวิวเลยดุบอกว่าอย่าไปเล่น ไปนั่งตรงโต๊ะนู่น เพราะกลัวของจะเสียหาย เสร็จปุ้บคุณเบาหวิวเลยขึ้นห้องไปนอน นอนสักพักนึงก็เหมือนคนเริ่มทะยอยกลับ เหลือคนที่ดำน้ำจริงๆไม่เกินสิบคน คุณเบาหวิวก็บอกพวกเค้าไปว่าแจกน้ำฟรี น้ำแข็ง เอาไปได้เต็มที่เลยนะ พอไปนอนได้ยินเสียงคนทุบเปลือกไม้อีก เลยเลื่อนประตูมันก็ดังครืด ไม่เห็นมีใคร ก็เลยนอนสักพักนึง แต่มันนอนไม่ค่อยหลับเพราะคนมาเยอะ เลยมานั่งเฝ้าแมงกระพรุนดีกว่า กลัวมันเสียหาย แล้วก็เห็นเด็กคนเดิม เลยตะโกนทักว่ายังไม่นอนอีกเหรอไอ้หนู เค้าก็บอกยัง คุณเบาหวิวเลยถามทำไมยังไม่นอน เด็กก็บอกเปล่า เปล่า พูดแค่นี้ แล้วมูลนิธิก็มาถามคุณเบาหวิวบอกว่า ยังไม่นอนอีกเหรอ เลยบอกว่า ยังเลยครับ พอดีแม่ไม่อยู่ผมเลยมาเฝ้าร้าน แล้วคุณเบาหวิวก็ฟังเค้าพูดกันเนาะว่า เนี่ยยังหาไม่เจอเลย สงสัยต้องไปจุดธูปกับศาล แล้วก็มีป้าอีกคนขี่มอเตอร์ไซค์มา ก็บอกว่า เอ๋ ปกติถ้าคนจมน้ำเนี่ยนะ มันจะไม่เลยศาลไปไหนหรอก จะไปอยู่สองที่ ไม่ทางซ้ายก็ขวา มันจะไม่ลงลึก ถ้าไปทางซ้ายจะไม่เลยตอหินที่มีเยอะๆ ทางขวาจะไม่พ้นศาล คุณเบาหวิวก็นั่งฟัง เห็นเด็กคนเดิมนั่งอยู่คนละโต๊ะก็นึกว่าเป็นลูกหลานมูลนิธิ ใส่เสื้อยืดสีเหลืองธรรมดากางเกงสีน้ำตาล ญาติของเด็กที่จมน้ำก็มานั่งคุยว่าจะเอายังไง พอไปจุดธูปบอกศาลกลับมาปุ้บมูลนิธิก็ถามว่าเด็กใส่เสื้อผ้าแบบไหน แม่เด็กก็ร้องห่มร้องไห้บอกว่าเด็กน่ะใส่เสื้อสีเหลือง กางเกงสีน้ำตาล คุณเบาหวิวก็หันไปมอง แต่ไม่ได้นึกถึงเด็กคนนั้นเลยนะ ก็ยังเห็นเค้าอยู่ เลยไม่คิดว่าใช่คนนี้หรอกมั้ง เด็กผู้ชายคนนั้นก็เดินมาเกาะโต๊ะตรงที่เค้าคุยกัน ห่างไปประมาณสองโต๊ะ เค้าก็ชี้ไปทางขวา คุณเบาหวิวก็มองผ่านๆไม่สนใจคิดว่าชี้หาญาติ เลยกลับขึ้นไปนอน

          ตื่นมาอีกที่เกืแบหกโมงเช้า รถน้ำแข็งจะมาลงของ พวกนักประดาน้ำ ญาติ ก็หลับกันบนโต๊ะแถวนั้นเลยบ่นในใจว่าไม่เก็บของกันเลย ขยะเกลื่อนไปหมด แต่ก็เห็นเด็กผช.คนนั้นคนเดิมเดินที่ชายหาดแล้วเดินขึ้นมาที่ร้าน ก็นึกว่าไม่มีที่นอน คนอื่นแย่งที่นอนไปหมดแล้วหรือเปล่า เลยให้ไปนอนที่ห้องตัวเอง แต่เด็กไม่ไป คุณเบาหวิวเลยกลับไปอาบน้ำ ออกมาปุ้บเค้าบอกกันว่าเจอแล้วๆ คือเจอศพแล้ว ไปทางศาลนั่นแหละ คุณเบาหวิวก็เลยบอกว่าไปด้วยๆ ผมไม่มีรถไป ก็ไปกับเค้า สักพักคนก็เริ่มรุมดูศพกันแล้ว สภาพศพคือใส่ห่อพลาสติกยกขึ้นมา พอเปิดถุงออกมาศพใส่เสื้อสีเหลืองกางเกงสีน้ำตาล ขนาดยังไม่ได้พลิกศพขึ้นมาดูเห็นแค่ด้านหลัง คุณเบาหวิวก็จับมือป้าข้างๆร้านบอกป้าว่า ป้า ผมว่าเค้าคุ้นๆนะ ป้าก้ปิดตาคุณเบาหวิวแล้วบอกอย่าไปดูเลย ภาพมันจะติดตา เค้าก็พลิกศพ จังหวะที่มือป้าหลุดจากตา คุณเบาหวิวก็ลืมตาพอดี ก็เห็นศพว่าเป็นคนเดียวกับที่คุณเบาหวิวเจอเมื่อตอนเย็นที่แล้วเลย ที่มั่นใจเพราะพอหันศพมาก็เห็นเสื้อเป็นลายการ์ตูนเดียวกัน แต่หน้าตาของเด็กก็เปลี่ยนไปเนาะเพราะศพก็ผ่านมาหลายชั่วโมง

           พอเสร็จแล้วก็เลยเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็ถามว่าแล้วเราได้ทำอะไรเค้าหรือเปล่าล่ะ คุณเบาหวิวก็บอก่า เปล่าอ่ะแม่ ผมก็แค่ไล่เค้าตอนที่เค้ามาทุบไม้ แม่ก็บอกว่า ไอ้เด็กคนนั้นน่ะเรอะ ก็เมื่อตอนเที่ยงแม่เพิ่งจะไล่ไป คือแม่เจอก่อนที่เด็กจะจมน้ำ เจอไปแล้วรอบนึง ไล่ไปแล้วรอบนึง แม่คุณเบาหวิวก็บอก มันจะหลอกแม่มั้ยวะ คุณเบาหวิวก็บอกว่า เค้ามาหลอกผมแล้วแหละแม่ แล้วสภาพศพของเค้าคือตาปิดไม่สนิทน่ะ มือก็เกร็งกำกับชายเสื้อ เรื่องของเรื่องคือแม่เจอเด็กคนนี้มาเล่นทุบไม้ตอนแม่เอาอาหารไปเสิร์ฟลูกค้าก็เลยไล่ไปบอกว่าให้ไปเล่นน้ำนู่น แล้วพอสักบ่ายโมงเด็กก็จมน้ำ เลยลงความเห็นกันว่าเด็กน่าจะจมน้ำเพราะแม่ของคุณเบาหวิวไปไล่ให้เด็กเล่นน้ำ