วิญญาณที่อาลัยรัก

           เรื่องราวของคุณเมลกับคู่รักที่แสนจะผูกพันและแสนจะขี้เล่นหยอกล้อกันเป็นประจำ วันหนึ่งที่เธอรู้สึกแปลกๆเมื่อแฟนของเธอนั้น ทำให้เธอรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง เรื่องราวเกิดขึ้นอย่างที่เธอไม่คาดคิด ลองไปฟังเรื่องราวของเธอกันเลย

          เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อเมลนั้นได้แต่งงานกับแฟนชื่อว่าเอฟ โดยปกติแล้วเอฟสามีของเมลนั้นมักจะชอบแกล้งภรรยาอยู่เป็นประจำ เรียกได้ว่าเป็นคนยียวนกวนประสาท เอฟนั้นเป็นชายหนุ่มขี้เล่น ชอบรถมอเตอร์ไซค์เป็นชีวิตจิตใจ สามามีภรรยาคู่นี้ก็มักจะชอบแกล้งและเล่นยียวนกันอยู่เป็นประจำ แต่ว่ามีอยู่วันหนึ่งเอฟเดินเข้าไปในบ้านช่วงเวลาประมาณ 4 โมงเย็น วันนั้นมาแปลก เอฟนั้นเดินเข้าไปกอดเมลจากทางด้านหลัง แล้วก็เอ่ยปากบอกรักภรรยาด้วยตัวเองแบบจริงจัง เมลนั้นตกใจมากเนื่องจากปกติเอฟเป็นคนขี้เล่นและมักชอบยียวน แต่ว่าวันนี้มาแปลก ความรู้สึกในตอนนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าเอฟกำลังจะสั่งลา แต่ว่าพอเอฟพูดจบ เอฟก็เอาก้อนน้ำแข็งมาใส่ลงในหลังของเมล ก็คือเป็นการแกล้งกันอีกตามเคย ส่วนเมลนั้นพอโดนแกล้ง จากที่กำลังคิดเรื่องแปลกๆอยู่ก็กลับกลายเป็นโกรธเอฟเหมือนเดิม แล้วเอฟก็ยังบอกกับเมลอีกว่า "วันนี้จะกลับดึกนะ ไม่ต้องรอ"

              ตกกลางดึกคืนนั้นเวลาประมาณเที่ยงคืน จู่ๆก็มีเสียงหมาเห่าและหอนตลอดเป็นเวลานานอยู่สักครู่หนึ่ง พอสิ้นสุดเสียงหมาที่กำลังเห่าหอนนั้นก็มีเสียงดัง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เป็นเสียงเคาะประตู เมลรีบเดินไปเปิดประตูเพราะคิดว่าเอฟน่าจะกลับมาแล้ว แต่พอไปเปิประตูดูกลับไม่พบเจอใคร ในใจของเมลนั้นก็คิดว่าเอฟน่าจะมาแกล้งเล่นอีกตามเคยก็เลยพูดออกไปว่า "เอฟ มันดึกแล้วนะ อย่ามาเล่นแบบนี้" เมลตวาดใส่ทั้งๆที่ยังไม่เห็นตัวของเอฟเลย พร้อมกันนั้นเมลก็แง้มประตูเอาไว้เนื่องจากง่วงนอนจึงเดินกลับเข้าไปนอนต่อ ในช่วงที่กำลังเคลิ้มๆนั้น เหมือนกับกำลังฝัน ก็เริ่มได้ยินเสียง ก๊อก ก๊อก ก๊อก อีกครั้ง แต่ว่าคราวนี้เมลไม่ได้ลุกไปเปิดเนื่องจากนอนอยู่และรู้ว่าได้แง้มประตูไว้ให้แล้ว

               เมลรู้สึกได้เลยว่าขณะนี้ได้กลิ่นเหมือนกับกลิ่นคาวเลือดมาแรงมาก เมลเอะใจก็เลยลุกขึ้นมานั่ง มองซ้ายมองขวา ได้ยินเสียงคนกำลังเดินเข้ามาในห้อง คนคนนั้นก็คือเอฟ แต่ว่าเอฟนั้นเดินเข้ามาไม่พูดไม่จา และก้มหน้าตลอดเวลา เอฟเดินตรงไปที่เตียงแล้วก็หยิบหมอนเอาไปวางที่พื้นแล้วนอนคว่ำ เอาหมอนปิดที่หัว เมลนั้นก็แปลกใจเพราะเอฟไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อนเลย แต่ว่าเมลก็ไม่ได้คิดอะไรมากเนื่องจากง่วงนอน ก็เลยนอนต่อ เวลาในขณะนั้นก็ล่วงเลยไปตี 3 กว่าแล้ว เมลหลับๆตื่นๆ จนกระทั่งรู้สึกปวดท้องฉี่ จึงลุกขึ้นมาแล้วชะโงกหน้าไปดูข้างที่นอน ต้องบอกก่อนว่าตัวเอฟนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบนอนบนที่นอนเพราะมันร้อน เมลชะโงกหน้ามาดูเอฟแต่กลับไม่เห็นใครเลย เห็นเพียงแค่หมอนยับยู่ยี่

              แล้วจู่ๆก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เสียงจากปลายนั้นจับใจความได้ว่า "เมล เอฟอยู่ที่โรงพยาบาล รีบมาด่วน" เสียงนั้นเป็นเสียงของเพื่อนเอฟ เมลได้ยินแบบนั้นก็รีบถามกลับใจอย่างใจร้อน "เอฟเป็นอะไรหรอ" ยังไม่ทันจะพูดจบ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น เมลหันกลับไปดูแล้วค่อยๆเดินไปที่ประตูช้าๆ วินาทีนั้นเมลเริ่มกลัวแต่ก็ทำใจดีสู้เสือ เปิดประตูออกไปดู แต่ก็ไม่เจอใครจึงหันกลับเขามาในห้องก็เจอกับเอฟ เอฟมาโผล่ยืนอยู่ตรงหน้าของเมล! เมลตกใจมาก รีบถาม "เอฟเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเพื่อนโทรมาบอกว่าเอฟอยู่โรงพยาบาล เป็นห่วงนะ แกล้งกันแบบนี้ไม่ดีเลย" แต่ว่าเอฟกลับไม่ตอบอะไรสักคำ

               เอฟเดินตรงไปที่ระเบียง ลักษณะการเดินของเอฟนั้นแปลกมาก เป็นการเดินแบบย่องๆ ค่อยๆเดิน เมลได้แต่มองดูอยู่ห่างๆ เพราะเริ่มจะกลัว ตอนนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่เพื่อนของเอฟแต่ว่าเป็นแม่ของเอฟเองเลย เมลก็เลยรับแล้วก็เดินไปนั่งที่โซฟา เสียงจากปลายสายเป็นดังนี้ "เมลลูกใจเย็นๆนะ เอฟ.. เอฟตายแล้วนะลูก ตายตั้งแต่ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ แม่ก็เพิ่งจะรู้ เพราะเพื่อนเอฟเพิ่งจะโทรมาบอกนี่แหละ" เมลรู้สึก งง มาก แม่ของเอฟบอกว่าเอฟเสียชีวิตตอนเที่ยงคืน แต่ตอนเที่ยงคืนเอฟยังมาเคาะห้อง กลับมานอนอยู่เลย ช่วงเวลาตี 3เพื่อนของเอฟก็โทรมาบอกกับคุณแม่เอฟตายแล้ว แต่เอฟยังคงไม่อยากให้เมลรู้เรื่องจึงทำวิธีที่ให้เมลสนใจเดินไปเปิดประตูแทน

               ในใจตอนนั้นฉุกคิดขึ้นมาได้ว่าเอฟยังอยู่ในห้องและเดินมุ่งหน้าตรงไปที่ระเบียง เมลก็รีบวิ่งไปดู แต่กลับไม่เจอเอฟแล้ว ตอนนั้นเมลรู้แล้วว่าตัวเองกำลังเจออยู่กับอะไร ในใจนั้นไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้น ไม่อยากรู้ว่าเอฟตายยังไง ตายกับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ ใจของเมลแทบสลายได้แต่นั่งร้องไห้ฟูมฟาย แม้แต่ตอนที่กำลังร้องไห้นั้นเมลก็ยังรู้สึกได้ว่าเอฟกำลังเอามือลูบหัวของเมลอยู่ เอฟคงต้องการมาบอกลาเมล เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง เมลเริ่มตั้งสติได้จึงรีบไปโรงพยาบาลเพื่อดูศพของเอฟ คุณหมอบอกว่าเอฟนั้นประสบอุบัติเหตุมา บาดเจ็บสาหัสแต่ทนพิษบาดแผลไม่ไหว เสียชีวิต และในปัจจุบันเมลก็ยังรู้สึกว่าเอฟยังไม่ไปไหน ยังคงวนเวียนอยู่รอบๆกายเธออยู่แทบทุกวัน