ดวงตาคู่นั้น

          เรื่องราวทั้งหมดเกิขึ้นจริงกับคุณพลอยที่เธอจดจำไปตลอดชีวิต เมื่อครั้งหนึ่งที่ ปั้มน้ำมันแห่งหนึ่ง ในอำเภอหาดใหญ่ กับเหตุการณ์สุดลุ้นระทึก ที่เธอเคยพบเจอมาลองไปชมกันเลยครับว่าเธอนั้นต้องพบเจอกับเรื่องอะไรบ้างที่ทำให้เธอจดจำและนำมาเล่าสู่กันฟัง

          เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นที่ปั้มน้ำมันแห่งหนึ่ง ในอำเภอหาดใหญ่ เมื่อประมาณสองปีที่ผ่านมา เป็นช่วงที่คุณพลอยกำลังศึกษาอยู่ คืนนั้นคุณพลอยได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อน รวมคุณพลอยแล้วเป็นสี่คน ผู้หญิงสอง ผู้ชายสอง โดยนั่งรถเก๋งของเพื่อนไป

          ขากลับ มีเพื่อนคนนึงที่บ้านจะอยู่ไกล จึงคุยกันว่าจะไปส่งเพื่อนคนที่บ้านอยู่ไกลที่สุดก่อน ช่วงที่กำลังขับรถอยู่บนถนน เวลาประมาณตีสอง คุณพลอยและเพื่อนๆปวดท้องเบา จึงแวะปั้มน้ำมันที่ใกล้ที่สุด

    เป็นปั้มน้ำมันเล็กๆ ปิดไฟหมดแล้ว เพื่อนจึงขับรถเข้าไปจอดที่หน้าปั้ม เพราะทางเข้าปั้มจะมีเหล็กกั้นไว้อยู่ คุณพลอยและเพื่อนๆก็ได้ปีนข้ามเหล็กกั้น ตรงไปที่ห้องน้ำ ซึ่งจะอยู่ด้านหลังสุดของปั้มน้ำมัน

    ภายในปั้มจะดูมืดทึบ ประกอบกับแถวนี้ไม่มีไฟถนน มองเห็นหัวจ่ายน้ำมันเป็นลักษณะเงาลางๆ หลังคาปั้มเป็นสีดําทะมึนสูงใหญ่ดูหน้าขนลุก และน่าแปลกที่ว่ารอบๆข้างแถวนี้เป็นป่า แต่กลับไม่ได้ยินเสียงของแมลงต่างๆแม้แต่ตัวเดียว มีแค่เสียงฝีเท้าของมนุษย์สี่คน ที่ดังก้องไปมาในความมืด

    คุณพลอยรู้สึกไม่ค่อยดีจนขนลุกเป็นพักๆ ถึงแม้ว่าจะมีกันอยู่หลายคน อาจจะเป็นเพราะความเงียบจนผิดปกติและความมืดรอบๆตัว หลังจากที่กลุ่มของคุณพลอยเดินไปถึงห้องน้ำ ก็คลำหาสวิทช์ไฟในความมืดอยู่พักนึงจนเจอ จึงทำให้ห้องน้ำดูสว่างไสวขึ้นมาทันที ช่วยขับไล่ความกลัวต่างๆได้มากพอดู

    ห้องน้ำหญิงจะมีอยู่สี่ห้อง หน้าห้องน้ำจะมีซิงค์ล้างมือ ด้านบนจะมีกระจกยาวๆ เหมือนห้องน้ำปั้มทั่วๆไป สภาพไม่เก่ามาก แต่ก็ไม่ใหม่ ห้องน้ำจะใช้ได้แค่สองห้องแรก ส่วนอีกสองห้องด้านในจะมีกระดาษเขียนแปะอยู่หน้าประตูว่า ห้องน้ำชำรุด

    คุณพลอยจึงเดินเข้าไปในห้องที่สอง ส่วนเพื่อนอีกคนก็เข้าห้องแรก หลังจากที่คุณพลอยทำธุระเสร็จ ก็เดินออกมาหวีผมแต่งหน้าอยู่ที่กระจกหน้าห้องน้ำ สักพักคุณพลอยรู้สึกถึงกลิ่นสาบของอะไรบางอย่าง เป็นกลิ่นจางๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้กลิ่นมาก่อน

    ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรดลใจ จึงมองไปที่ห้องน้ำสองห้องด้านในที่ชำรุดผ่านกระจก ก็เห็นว่าประตูห้องที่สามมันเปิดแง้มไว้เล็กน้อย แต่ที่ทำให้คุณพลอยต้องชงัก เพราะเหมือนมีหน้าขาวๆของผู้หญิง แอบมองคุณพลอยอยู่หลังประตูห้องที่สาม

    คุณพลอยพยายามเพ่งมองผ่านกระจกหน้าห้องน้ำ เห็นเป็นผู้หญิงหน้าขาวซีด แต่ไม่เห็นลูกกะตา ผมยาวประบ่า เอียงคอไปมาอยู่ในห้องน้ำห้องที่สาม คุณพลอยเห็นเช่นนั้นก็ตกใจสุดขีด กระโดดกลับหลังหันไปมองห้องที่สาม

    ก็เห็นผู้หญิงหน้าขาวซีดคนนั้น ค่อยๆหลบหน้าหายเข้าไปในห้องน้ำ คุณพลอยยืนตัวแข็งทื่อ ก้าวขาไม่ออก ตะโกนหาเพื่อนที่อยู่ในห้องน้ำห้องที่หนึ่ง "ดา!! อยู่ห้องไหน" ในใจขอให้เรื่องนี้เป็นเพียงแค่การแกล้งอำกันเล่นๆของเพื่อนเท่านั้น

    แต่เสียงของคุณดาตะโกนดังออกมาจากห้องน้ำห้องแรก "อยู่ห้องแรกเนี่ย ทำไม" เช่นนั้นแล้ว ใครกันแน่ที่อยู่ในห้องที่สาม กลิ่นสาบที่รับรู้ได้ก่อนหน้านี้ ก็ยิ่งรุ่นแรงขึ้นเรื่อยๆ มันลอยออกมาจากในห้องที่สาม จนเหมือนกับว่าจะมองเห็นเป็นเปลวคลื่น คุณพลอยอยากจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด แต่เพราะความกลัวทำให้ขาทั้งสองข้างตายสนิท

    ได้แต่ยืนหลับตาปี๋ ร้องตะโกนเร่งเพื่อน "เสร็จหรือยัง เร็วๆ" สักพักคุณดาจึงเปิดประตูออกมา ทำให้คุณพลอยหลุดออกจากอาการขาแข็งทันที คุณพลอยรีบวิ่งออกจากห้องน้ำ ไปยืนหายใจหอบอยู่หน้าห้องน้ำ

    คุณดายืนจัดทรงผมอยู่หน้ากระจก แล้วหันมาถามคุณพลอยว่า "เป็นอะไร เมาเหรอ" คุณพลอยไม่คิดจะตอบ แต่อยากจะเร่งให้เพื่อนออกมาจากห้องน้ำจนใจจะขาด หางตาก็เหมือนไปจับเข้ากับอะไรบางอย่าง แถวๆหน้าประตูห้องน้ำห้องที่สาม

    ด้วยสัญชาตญาณและความตกใจในขณะนั้น คุณพลอยจึงเหลียวไปมองทันที ปรากฏว่าเห็นผู้หญิงหน้าขาวซีดคนนั้น โผล่หน้าออกมาแหงะมอง ห่างจากคุณดาแค่ไม่ถึงสามเมตร แต่คราวนี้มองเห็นทุกอย่างบนใบหน้าได้อย่างชัดเจน

    ลูกกะตากลมโตสีดำ ทำปากอมยิ้ม จ้องมาที่คุณพลอยแบบตาไม่กระพริบ เหมือนอยากจะเข้ามาคุยมาเล่นด้วย ความกลัววิ่งแล่นไปทั่วร่างกายของคุณพลอยจนรู้สึกคลื่นไส้ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เจอเข้ากับสิ่งที่เรียกว่าความกลัวสุดขีด

    คุณพลอยรีบวิ่งเข้าไปดึงแขนเพื่อนออกมา แล้วชี้มือเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับพูดว่า "นั่นไงๆๆ เห็นมั้ยๆ" คุณดาจึงหันไปมองตามที่คุณพลอยชี้ สิ่งนั้นส่งสายตาเย้าหยอกมาให้คุณพลอย ก่อนจะค่อยๆหลบหายเข้าไปในห้องน้ำ

    สายตาคู่นั้นทำให้คุณพลอยช็อคไปชั่วขณะ คุณดาพูดขึ้นมาว่า "เออ ไปดูกัน" คุณพลอยหันไปมองหน้าคุณดาทันที คิดว่าเพื่อนกล้าหรือว่าบ้ากันแน่ แต่ในใจลึกๆก็อยากรู้ว่าสิ่งนั้นมันคืออะไร

    คุณพลอยยืนตัวสั่นจับแขนเพื่อนอยู่สักพักใหญ่ๆ จึงพูดออกมาว่า "อย่าวิ่งนะ ห้ามทิ้งกัน" ทั้งสองคนจึงค่อยๆเดินเกาะแขนกันเข้าไปในห้องน้ำ จนไปถึงหน้าห้องที่สาม คุณดาค่อยๆใช้มือดันประตูเข้าไปเบาๆ

    แต่ก็พบแค่ความว่างเปล่า ทั้งสองคนจึงหันมองหน้ากัน ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาในตอนนั้น จึงค่อยๆเดินถอยหลังกันออกมาจากห้องน้ำ แต่สิ่งที่ทำให้คุณพลอยและคุณดาต้องสะดุ้งเฮือกก็คือ ประตูห้องที่สาม มันค่อยๆดันปิดของมันเอง "แอ๊ดดดดดดด ปั้ง!"

    ความกลัวที่อดกลั้นไว้ก่อนหน้านี้พลั่งพลูออกมาจนหมด คุณพลอยและคุณดาวิ่งเตลิดออกจากห้องน้ำแบบขาดสติ ปีนข้ามเหล็กกั้นแล้วกลับเข้ารถ ซึ่งเพื่อนอีกสองคนนั่งรออยู่บนรถก่อนแล้ว

    เพื่อนก็ได้ถามว่าไปวิ่งหนีอะไรกันมา แต่ตอนนั้นคุณพลอยและเพื่อนยังไม่กล้าเล่าอะไรให้ฟัง เพราะเดี๋ยวเหมือนจะเป็นการไปทัก กลัวว่าสิ่งนั้นจะตามกลับมาด้วย

    วันถัดมาที่มหาลัย คุณพลอยจึงได้เล่าเหตุการณ์ที่พบมาให้เพื่อนอีกสองคนฟัง เพื่อนจึงบอกว่า เดี๋ยวช่วงกลางวันลองขับรถไปดูกัน แต่พอคุณพลอยนึกถึงใบหน้าและดวงตาคู่นั้น ก็ทำให้รู้สึกบิดมวนที่ท้องจนแทบอยากจะอาเจียน จึงได้ปฏิเสธเพื่อนไป และนี่ก็คือเรื่องราวทั้งหมด