ประสบการณ์จริงไม่มีแต่ง

      เป็นเรื่องจากประสบการณ์จริงของคุณ อิง สมาชิกพันทิปหมายเลข 1856583 จากกระทู้พันทิป "ประสบการณ์ขนหัวลุก เรื่องจริงไม่มีแต่ง ยาวหน่อยน่ะ" เป็นเรื่องหลอนยาวมากและมีคนให้ความสนใจเป็นอย่างมากลองไปติดตามกันเลยครับ

      สวัสดีค่ะ ชาวพันทิป เราชื่อ อิง  (นามสมมุติ) แนะนำตัวก่อนละกันเน้อะ  ยิ้ม  เราอายุ ย่าง 30 (ไม่อยากจะบอกเล้ยยย) อาชีพ ทำธุรกิจส่วนตัว  วันนี้ได้ตั้งกระทู้เพราะอยากจะมาแชร์ ประสบการณ์หลอนๆ ของเราเอง    มาเริ่มกันเล้ยยยยย✌🏻

        เมื่อ 5 ปีที่ผ่านมา เราได้มาทำงานใน กทม ซึ่งตัวเราเองอ่ะ ก้อได้ตั้งใจว่าจะทำงานไปเรียนไปด้วย คือจากบ้านนอกมาในเมืองกรุง  ไม่รู้จักใครเลยก้อว่าได้  เราก้อตั้งใจว่าจะมาพักแถวๆนวมิทร์  เย็นวันนั้นเราก้อหาที่พัก เป็นตึก 5 ชั้น  เราได้ชั้นที่ 5 ไม่แพง และพอจะหางานทำแถวนั้นได้  (ตอนนี้คือยังไม่ได้ดูห้องเลย) จากนั้นเราก้อตกลง อยากขอสำรวจดูในห้องสักหน่อย ป้าแม่บ้านเค้าก้อพาเราไป  คือมันทำให้เราแปลกใจอยู่อย่างนึง ลูกกุญแจมีแค่ดอกเดียว และมีผ้าสี่เหลี่ยมสีแดงผืนเล็กๆๆมาก ติดอยู่  เราก้อแปลกใจน่ะว่ามันคืออะไร แต่ก้อไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น ป้าเค้าก้อเปิดประตู
ป้า : นี่แหละจ้ะ  น้องลองเดินสำรวจดูได้น่ะ  เดี๋ยวป้ามา
เรา : !!!!?  ค่ะ (คือ งง ว่าทำไมไม่อยู่กับเรา นึกภาพออกป่ะ ว่าเค้าต้องอยู่กับเราเวลาดูห้อง)
แล้วป้าเค้าก้อเดินจากไป  (ก้อไม่รู้ว่าจะรีบไปไหน เดินเหมือนวิ่ง) คือตอนนั้นเรา งง หนักมากจริงๆ แต่ก้อไม่ได้คิดอะไรมากมาย  เราก้อเดินดูก้อเป็นห้องโล่งๆ ข้าง หลังจะเป็นระเบียงยื่นออกไป  มีประตูหลัง เราก้อเปิดออกไปดู ก้อคิดว่าลมโกรกดีน่ะ  ชอบเลย ภายในห้องก้อเหมือนจะไม่มีอะไร  แต่พอเดินไปเปิดประตูห้องน้ำ คือ ตกใจเลย  ทำไมห้องน้ำแบบสภาพคือ ทาสีแดงด้านนึง   อีกด้านก้อเป็นสีขาว  เรายิ่งแปลกใจ  จะถามป้า ก้อไม่มาสักที  เราเลยนั่งรอป้า  เวลานั้นก้อประมาณ ทุ่มเศษๆ เชื่อป้ะ  เรานั่งรอป้าอยู่ในห้องนั้นนานมาก  (ขี้เกียจเดินบันไดขึ้นลงไง) ป้าก้อวิ่งหน้าตาตื่นมา
ป้า: รอนานมั้ยน้อง  ป้าว่าเรารีบลงไปกันดีกว่า
เรา : ก้อสักพักอ่ะค่ะป้า ว่าแต่มีอะไรเหรอค่ะ (เห็นว่าป้ารีบ)
ป้า : ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ ป้าแค่มีธุระนิดหน่อย เราไปคุยกันข้างล่างดีกว่าจ้ะ
เรา : ค่ะ (ยังมึนๆกับป้า)
ก้อลงมาถึงข้างล่าง เราก้อได้พูดคุยตกลงเรื่องห้อง
ป้า : น้องเรามาคุยเรื่องห้องกัน ตกลงน้องชอบห้องนั้นมั้ยจ้ะ
เรา : ค่ะ ก้อชอบน่ะค่ะ ลมโกรกดี แต่ว่าป้าค่ะ  ทำไมห้องน้ำต้องทาสีแดงอ่ะค่ะ ? ( ด้วยความสงสัยไง)
ป้า : อ่อไม่มีอะไรหรอกจ้ะน้อง พอดีมันมีคราบเลอะ ทางตึกเค้าเลยให้ช่างทาสีทับเลย มันทาสีขาวไม่ได้ ทาไปมันก้อเห็น ไม่มีอะไรหรอก
เรา : อ่อค่ะ
ป้า : ป้าคิดแค่ 500 น่ะ ให้น้องเข้าอยู่ก่อนค่อยมาจ่ายป้าน่ะ ปกติเค้าคิดห้องละพันห้าจ้ะ เห็นหนูมาคนเดียวป้าลดให้
เรา : (เห้ย คือถูกอ่ะ คือดีอ่ะ ตังน้อยๆอยู่พอดี ) จริงเหรอค่ะป้า
ป้า : จริงจ้ะ (แล้วป้าก้อยิ้ม)
เรา : ป้าใจดีจัง   ขอบคุณน่ะค่ะ ตกลงหนูเช่าค่ะ 😬😬
ป้า : ส่วนเรื่องสัญญาเช่าค่อยทำทีหลังก้อได้จ้ะ ถ้าหนูพร้อม
เรา : (คือเริ่มจะมึนกับคำพูดป้าอีกละ ) โอเครค่ะ
พอตกลงอะไรกับป้าเสร็จ เราก้อคิดๆน่ะว่า เจ้าของตึกอยู่ไหนหว่า ทำไมตั้งแต่มาไม่เห็นเลย แต่ก้อไม่ได้สนใจมาก คืนนั้นเราก้อเก็ยสัมภาระของเราขึ้นห้องเลย  ห้องที่หน้าประตู มีเลข 7 ติดอยู่ ซึ่งเป็นตัวเลขโดด ๆไม่เหมือนห้องอื่น  ห้องข้างๆเรา 1506  กับ 1508  เราเลยคิดว่าห้องเราคง 1507 แต่เลขอีกสามตัว คงหายไปหรือมีคนแกะออกมั้ง

....คืนแรกก้อหลับสบายไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ตื่นเช้ามาก้อนึกได้ว่า ยังไม่ได้ไหว้เจ้าที่เลย  เลยลงไปถามป้า
เรา : ป้าค่ะ ศาลเจ้าที่อยู่ตรงไหนเหรอค่ะ?
ป้า : อ่อศาลไม่มีหรอกจ้ะน้อง ไหว้ในห้องได้เลยจ้ะ
เรา : (เริ่มคิดว่ามันแปลกละ ไม่เคยเห็นใครเค้าไหว้เจ้าที่ในห้องกัน
ป้า : อย่าคิดมาก ไม่มีอะไรหรอกจ้ะน้อง ทุกห้องเค้าก้อทำกันหมดจ้ะ
เรา : แล้วห้องข้างๆหนูมีคนอยู่มั้ยค่ะป้า  ?
ป้า : มีจ้า
เรา : (รู้สึกโล่งใจจัง อย่างน้อยก้อมีเพื่อนข้างห้อง)
ป้า : แล้วน้องชื่ออะไรจ้ะ  ป้าชื่อ ป้าลำใยน่ะจ้ะ (นามสมมุติ)
เรา : หนูชื่อ อิง ค่ะป้า  ^^ เอ่อ ป้าค่ะ แล้วหนูต้องไปซื้อดอกไม้ธูปเทียนที่ไหนค่ะ
ป้า : น้องอิง เดินออกไปปากซอยเลยจ้ะ มีร้านขายของชำอยู่ เค้ามีขาย
เรา : โอเคร ขอบคุณน่ะค่ะป้า

     แล้วเราก้อไปหาซื้อของไหว้ มาเสร็จสรรพพร้อมไหว้ค่ะ แต่เราก้อยังไม่ชินคือให้ไหว้ในห้องเนี่ยแหละ (ตอนนั้นเราก้อยังรู้สึกแปลกๆน่ะแต่ไม่คิดเยอะ คิดอย่างอื่นกลบเกลื่อนไง 55) เราก้อขึ้นห้องก้อไหว้ตามที่ป้าบอกค่ะ

      และในคืนนั้น เวลาประมาน เกือบๆ ห้ามทุ่ม เราก้อนอนเล่น กลิ้งไปกลิ้งมา (เรื่องของเรื่องคือมันนอนไม่หลับ) อาจจะเป็นเพราะแปลกที่  เราก้อได้ยินเสียงห้องข้างๆ    ตึงงง!!!!! คือมันดังมากๆ (ไม่รู้เค้าทำอะไรกัน) ผ่านไปสัก สองนาทีก้อดังอีก   ตึงงงงงโครมมมมมม!!!!!!!!!!  เราตกใจมากเพราะเสียงมันดังมาก  เหมือนใครเอาหินก้อนใหญ่ๆมาปาผนังห้องแรงๆค่ะ  สักพักก้อเงียบ   คือเงียบแบบ ได้ยินเสียงหายใจตัวเองค่ะ เงียบกริบแปลกๆ  ก้อพยายามคิดว่า เค้าคงหลับกันหมดแล้ว (ไม่มีแม้แต่เสียงแมลง)

   เราก้อเลยมันเสียงอะไรว่ะ ดังขนาดนี้ ทำไมคนอื่นๆหรือห้องอื่นมันเงียบกันจัง(เงียบวังเวงแปลกๆอ่ะ) เราเลยเปิดประตูออกไป  เดินดูห้องข้างๆ 1506 ไม่มีแสงไฟ  ไม่มีเสียงอะไรเลย เงียบ  (เล่าไปขนลุกไป) เรายิ่งเป็นคนขี้กลัวอยู่ด้วย  แต่จริงๆ ณ ตอนนั้น  เราคิดว่า ผัวเมียทะเลาะกัน คงทำลายข้าวของ ยังไม่ได้คิดเรื่องอะไรหลอนๆเลย  เราก้อหันหลังเดินเข้าห้อง แต่พอดีเราได้ยินเสียงเปิดประตู   แอ๊ดดดดดดดดดดด เราเลยหยุด และก้อกำลังจะออกไปดู (เราขี้สงสัย) ก้อเห็น ผญ คนนึง ใส่ชุดคลุมท้องอ่ะ  ท้องนางใหญ่มากกๆ เหมือนคนใกล้คลอด  กำลังไขกุญแจ เหล็กดัดข้างใน   (แทนชื่อคนท้องว่า พี่บี  น่ะค่ะ)
เรา : สวัสดีค่ะพี่ ^^
พี่บี : เงียบ
เรา : ไปไหนมาเหรอค่ะ  หนูเพิ่งมาอยู่ใหม่  ชื่อ อิงค่ะ ^^ (คือในตอนนั้นอยากหาเพื่อน)
พี่บี : เงียบ แล้วก้อเข้าห้องไปเลย
เราก้อ เอ๋อลง สิค่ะ เอิ่ม คิดๆอยู่พักใหญ่ ว่าทำไมพี่เค้าเงียบจัง เราอุตส่าทักทายดีๆแท้ๆ เราก้อเลย เดินกลับเข้าห้องตัวเอง  ตอนนั้นก้อรู้สึกแห้วๆไงไม่รู้ค่ะ  เหมือนหดหู่ (จริงๆแค่อยากมีเพื่อนคุย) เราเลยนึกในทางบวกค่ะ ว่าพี่เค้าคงไม่อยากคุยกะเรา เพราะเราเป็นคนแปลกหน้าก้อได้  คืนนั้นก้อนอนหลับปกติ ค่ะ ก้อไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกเลย......

     วันต่อมาเราตื่นประมาณ ตีสี่เกือบๆตีห้า  กำลังจะเดินไปแปรงฟันตรงระเบียงหลังห้องอ่ะค่ะ คือเปิดไปแล้วแทบช้อค 
แมวตาย!!!!!!!! ตรงระเบียงห้องพอดี (ตรงคานปูนอ่ะ) สภาพศพแมว  😱😱😧😱มีแต่เลือด เหมือนตกจากที่สูงเลยค่ะ  ตอนนั้นช้อคมากๆ จากงัวเงีย เป็นหัวใจเต้นตุบตับๆๆๆ เลยค่ะ ในหัวก้อคิดไปค่ะว่า  แมวตายตอนไหน ตกลงมาจากไหน หรือใครทุบหัวมันมาโยนใส่ห้องเรารึเปล่า คิดไปต่างๆนาๆ  เราก้อเลยตั้งสติค่ะ ถอยหลังปิดประตู  และลงไปเรียกป้า ทั้งชุดนอนเลยค่ะ
เรา : ป้าค่ะ!! ป้าลำใย   ป้าๆ
ป้านอนหลับกรนอยู่ในห้องประชาสัมพันของตึกค่ะ
ป้า เศร้า งัวเงีย) มีอะไรจ้ะน้องอิง
เรา : มีแมวตายที่หลังห้องหนูค่ะ  เลือดเต็มเลยค่ะ 😰
ป้า : ฮึ้ ? ตาฝาดรึเปล่าจ้ะน้องอิง
เรา : ไม่ค่ะป้า  ป้าลองขึ้นไปดูได้ค่ะ หนูไม่กล้าเก็บ มีแต่เลือดจริงๆค่ะป้า
ป้า : ป่ะๆ เดี๋ยวป้าขึ้นไปดู  (แกก้อหยิบแว่นมาสวม)
ป้าแกก้อเดินตามเรามาบนห้อง เปิดประตู แล้วก้อให้ป้าไปเปิดประตูหลัง(จขกท ไม่กล้าเปิดเลย) ก้อมีแมวตายจริงๆค่ะ สภาพอย่างที่บอก
ป้า : มันคงจะกัดกันตายจ้ะ น้องอิงอย่าคิดมากน่ะจ้ะ(ทำหน้านิ่ง)
เรา : (สภาพนี้เรียกว่ากัดกันตายเนี่ยน่ะ) ป้าค่ะ หนูว่ามีคนแกล้งหนูป่าวค่ะ แบบนี้คงไม่กัดกันตายหรอกค่ะ ถ้ากัดกัน หนูต้องได้ยินเสียงบ้างค่ะป้า (เรายืนยันนอนยันเลยค่ะเพราะไม่ได้ยินเสียงจิงๆ)
ป้า : บางทีแมวพวกนี้มันก้อกัดกันที่อื่น แล้วเดินมาตายตรงนี้ก้อได้จ้ะ
เรา: (ป้าพูดหยั่งกะในหนัง) มันเป็นไปได้เหรอค่ะป้า
ป้า : เป็นไปได้สิจ้ะ ป้าเคยเก็บมาแล้ว สองตัว ชั้น 2 กับชั้น 4 จ้ะ
เรา : (มันกัดกันตายเป็นว่าเล่นเลยหรอ) จริงเหรอค่ะป้า😨
ป้า : เดี๋ยวป้าเก็บให้น่ะจ้ะ  หนูหาถุงให้ป้าทีน่ะ
เรา : ได้ค่ะ

     แล้วป้าก้อเอาศพแมวออกจากห้องเราไป ป้าก้อทำความสะอาดให้เรียบร้อย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  วันนั้นเราก้อออกไปหางานเรื่อยๆ จนได้งานค่ะ

     หลังจากวันนั้น เราก้อทำงานมาเรื่อยๆ ก้อไม่เคยเจออะไรแปลกๆ ผ่านมา 4 เดือนกว่าๆเกือบ 5 เดือน  เราสนิทกะพี่ห้องข้างๆเรา 1508 แทนชื่อว่าพี่ ท้อปฟี่ น่ะค่ะ  นางเป็นตุ๊ดค่ะ  เวลาเราทำกับข้าว เราจะเรียกพี่ท้อปฟี่มากินด้วยตลอดค่ะ  และก้อชวนพี่ท้อปฟี่ มากินเหมือนอย่างเช่นเคย  เราเป็นคนทำ พี่ท้อปฟี่เป็นคนล้างจานค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : อิง นี่ห้องหล่อนทำไมเหม็นเน่าจังอ่ะวันนี้
เรา : เน่ายังไงนิ
พี่ท้อปฟี่ : เน่าแบบหนูตายเน่าอ่ะ หล่อนไม่ได้กลิ่นเหรอย่ะ
เรา : ไม่น่ะเจ้ หนูไม่เห็นได้กลิ่นนิ
พี่ท้อปฟี่ : กลิ่นเตะจมูกขนาดนี้ ไปๆ สำรวจดูซิ มีอะไรตายตรงไหนรึป่าว
เรา : อือ  (เดินทั่วห้องเพื่อหาต้นตอของกลิ่น)ไม่เห็นจะมีกลิ่นอะไรเลย เจ้มั่วและ หาเรื่องให้หนูเก็บกวาดห้องอ่ะดิ
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นพูดจริงนะ  ก้อชั้นได้กลิ่นจิงๆ
เรา : พอๆ ค่อยว่ากันเหอะ ถ้ามีอะไรตายหนูก้อต้องได้กลิ่นดิ ไปสูดอากาศตรงหน้าห้องกัน
     แล้วเรากะพี่ท้อปฟี่ก้อเดินออกจากห้อง ไปคุยกันตรงทางเดินหน้าห้อง  ทายซิว่าเราเห็นอะไร?    พี่บีค่ะ  นางเดินท้องโย้มา หลักจากไม่เจอนางมา 4 เดือนกว่าๆ  ตอนนั้นก้อเวลาประมาน 2 ทุ่มกว่าๆค่ะ และนางก้อเงียบคือเก่า (หรือนางจะเป็นใบ้) พอนางเข้าห้องไป
เรา : เจ้ๆ รู้จักพี่บีป่ะ  (กระซิบกระซาบ)
พี่ท้อปฟี่ : ไม่อ่ะ  ทำไมหรอ
เรา : ไปคุยกันในห้องป่ะ  (แล้วก้อเดินเข้าห้อง)
พี่ท้อปฟี่ : อะไร ยังไง เล่า
เรา : ป่าว แค่ถามดูนึกว่ารู้จัก แต่หนูก้อแปลกใจอ่ะเจ้ ทำไมเค้าไม่คลอดสักทีหว่า   เห็นท้องโตตั้งแต่4 เดือนก่อน  หนูนึกว่าเค้าคลอดนานแล้ว
พี่ท้อปฟี่ : หล่อนมาถามชั้น ชั้นก้อคงจะรู้เนาะ ไม่เคยเห็นด้วย
เรา : อ้าว เจ้อยู่ที่นี่มาก่อนหนูอีก เจ้ไม่เคยเห็นเค้าเลยเหรอ
พี่ท้อปฟี่ : ก้อเพิ่งเห็นกับหล่อนวันนี้แหล่ะ
เรา : เค้าจะได้ยินมั้ยเนี่ย  ที่เราคุยกันอ่ะ  (กระซิบ)
พี่ท้อปฟี่ : โอ้ย  นี่หล่อนจะถามทำไมเนี่ย อย่าไปยุ่งกะเค้าเลย   (ทำเสียงเหมือนรำคานเราอีเจ้)
เรา : ก้อมันแปลกๆไงไม่รู้อ่ะ
พี่ท้อปฟี่ : พรุ่งนี้หล่อนก้อลองถามป้าลำใยดูสิ ป้าเค้าอาจจะรู้น่ะ แต่ถามชั้น ชั้นก้อเห็นพร้อมกับหล่อนเนี่ย ชั้นไม่รู้
เรา :  (อะไรของอีเจ้ว่ะ ) เออๆ ก้อได้
แล้วก้อคุยเรื่องต่างๆสัพเพเหระ เรื่อย จนเกือบเที่ยงคืน เจ้ท้อปฟี่ก้อขอตัวไปอาบน้ำค่ะ ส่วนเราก้ออาบน้ำเหมือนกัน  สักพักตอนนั้นก้อประมาณ เที่ยงคืนกว่าๆ เจ้ท้อปฟี่ มาเคาะประตูห้องเราค่ะ  เคาะรัวเลย
พี่ท้อปฟี่ : อิง เปิดประตูเร็วๆ  เร็วๆๆๆสิ  เร็วๆ อิงงงงง (เสียงดังอ่ะ)
เรา : (ก้อรีบไปเปิดให้  ) อะไรเนี่ยเจ้ นึกว่านอนแล้ว
พี่ท้อปฟี่ : วิ่งพรวดเข้ามาในห้องเราเลย  แล้วแกก้อนั่งเงียบ
เรา : เจ้  เป็นอะไร  ไม่พูดไม่จา  ( เราก้อตกใจที่แกวิ่งเข้ามาแล้วเงียบ)
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นโดนผีหลอกอ่ะอิงง  (แล้วนางก้อร้องไห้)
เรา เศร้า อ้าวเห้ยอีเจ้มันพูดเรื่องผีทำไมว่ะ) หลอกอะไร หลอกยังไง ผีไหน (เราขี้สงสัย)
พี่ท้อปฟี่ : ในห้องชั้นเลย ชั้นขอนอนกับหล่อนน่ะคืนนี้  (เจ้เอ้ย จิตใจเจ้เป็น ญ ก้อจริง แต่ร่างกายเจ้เป็นชาย อิอิงหวาดๆ 55)
เรา : เดี๋ยวๆ เล่ามาก่อน เรื่องเป็นไง  มาไง (จะมาขี้สงสัยอะไรตอนนี้)
พี่ท้อปฟี่ : พรุ่งนี้ชั้นจะเล่าให้ฟัง  คืนนี้หล่อนห้ามปิดไฟน่ะ นอนแบบนี้แหล่ะ
เรา : ก้อได้  งั้นนอนน่ะ  เจ้ก้อนอน สวดมนต์ก่อนนอนด้วยสิเจ้
      เรากะเจ้ท้อปฟี่ก้อนอน เปิดไฟทิ้งไว้ค่ะ แต่ดูเหมือนว่าเจ้ท้อปฟี่เค้าจะนอนไม่หลับ ชวนเราคุยทั้งคืนเลย  (เราง่วงสุดๆ) เราดึกได้ไง เพราะวันถัดไปเราไม่ได้ทำงาน จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันเสาร์

     พอตื่นเจ้ท้อปฟี่นางก้อเล่าถึงเหตุการณ์ที่นางพบเจอมาค่ะ แต่ว่าลงไปเล่าข้างล่างตึก จะมีโต้ะหินอ่อนอยู่
พี่ท้อปฟี่ : เมื่อคืนตอนชั้นไปอาบน้ำ ชั้นก้ออาบน้ำปกติแหละ พออาบเสร็จ เปิดประตูออกมา แต่งตัวเสร็จ ก้อยังไม่มีอะไรน่ะ
เรา : ......อือ  ไงต่อ
พี่ท้อปฟี่ : แต่วตัวเสร็จสักห้านาทีนี่แหละ ชั้นได้ยินเสียงถ้วยจานชามข้างหลังห้องตก  ชั้นก้อเอ้ะ  อะไร ก้อเดินไปดู
เรา : อือ
พี่ท้อปฟี่ : ตอนนั้นแหละ ชั้นกรี๊ดไม่ออกเลย คือช้อค สติหลุดเลย
เรา : (จะหยุดทำไมเนี่ย) ......
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นเห็น ผญ นั่งยองๆบน คานปูนอ่ะ  มันจ้องหน้าชั้นแล้วก้อชี้มาทางชั้น   ชั้นยังขนลุกไม่หายเลย
เรา : คนป่าว (กวนทีนอิเจ้สักหน่อย)
พี่ท้อปฟี่ : คนบ้าอะไร จะไปนั่งอยู่ตรงนั้นย่ะ
เรา : แล้วรูปร่างลักษณะเค้าเป็นไงอ่ะเจ้
พี่ท้อปฟี่ : เป็นคนรูปร่างผอมน่ะ ผมยาว ตอนนั้นมันเหมือนคนมาก  คือเห็นเป็นคนนี่ละ  แต่ชั้นไม่คิดว่าเป็นคนหรอกน่ะ
เรา : ห้องข้างเจ้รึป่าว  เค้าอาจปีนมาทักทายเจ้ป่าว
พี่ท้อปฟี่ : อิง ถ้าเป็นหล่อน หล่อนคิดว่าคนรึป่าว หล่อนจะกล้าปีนระเบียงชั้น 5 ข้ามไปเพื่อทักทายและชี้หน้าเพื่อนห้องข้างๆหรอย่ะ
เรา : ไม่รู้จิ แต่ยังไม่เคยทำอ้ะ (ระวังจะโดนทีนน่ะอิง)
พี่ท้อปฟี่ : อยู่มาตั้งนาน ชั้นไม่เคยเจออะไรแบบนี้น่ะ เพิ่งเจอครั้งแรก  และขอเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ  (นางกลัวมากๆ)
เรา : เจ้  หนูว่าไปถามป้าดีมั้ย  เผื่อป้าเค้าอาจจะรู้น่ะ
พี่ท้อปฟี่ : หล่อนไปเรียกมานั่งคุยกะพวกเราสิ ชั้นก้ออยากรู้
เราก้อเดินไปหาป้า  ที่กำลังกวาดๆถูๆ ระเบียงทางเดินชั้น 1 อยู่
เรา : ป้าค่ะ พอดีเจ้ท้อปฟี่เค้าอยากคุยด้วยอ่ะค่ะ (เราก้อชี้ไปทางเจ้ท้อปฟี่)
ป้า : .....เดี๋ยวป้าขอทำตรงนี้เสร็จก่อนน่ะจ้ะ  เดี๋ยวป้าไป
เรา : ค่ะป้า   รอตรงนั้นน่ะค่ะ (โต้ะหินอ่อน)
แล้วเราก้อเดินมาหาเจ้ท้อปฟี่ นั่งคุยกันต่อ
เรา : ป้าเค้าบอกทำงานเสร็จเดี๋ยวมา
พี่ท้อปฟี่ : อืม

     แล้วเราสองคนก้อนั่งคุยเรื่องอื่นกันไป รอป้า รอๆ แต่ป้าก้อไม่มาสักที  เราสองคนเลยคิดว่าป้าคงงานยุ่งมาก  ป้าเค้าเลยไม่สะดวก เราสองคนเลยเดินขึ้นห้อง  เจ้ท้อปฟี่นางอยากกลับห้อง
แต่นางไม่กล้าเข้าไปคนเดียว นางเลยให้เราไปกับนางค่ะ  ก้อเปิดประตูเข้าไป เราก้อกลัวน่ะแต่ใจดีสู้เสือไง (มีเพื่อนพร้อมตาย55)ก้อไม่มีอะไรค่ะ เปิดดูหลังห้องก้อไม่มีอะไร รอเจ้ท้อปฟี่ทำธุระเสร็จ  ในตอนนั้นเอง เสียงเดิมก้อมา   ตึงงงงงงง!!!!   โครมมมมมมม!!!!!! ตึงตึงตึง!!!!!! 

เรา : อะไรว่ะ!!!! ผัวเมียทะเลาะกันอีกแล้วหรอ?
พี่ท้อปฟี่ : เสียงไรอ่ะ  เค้าทำไรกันอีกเนี่ย
เรา : เสียงมันดังมาจากห้องพี่บีอ่ะ( คือมันดังมากๆค่ะ)
พี่ท้อปฟี่ : ลองเดินไปดูมั้ย เผื่อมีเรื่องรัยจะได้ช่วยเค้า
เรา : จะดีหรอเจ้  ไปยุ่งกะเค้าเนี่ย ว่าแต่ไม่เคยเห็นผัวพี่บีเลยน่ะ
พี่ท้อปฟี่ : ออกไปดูก่อนป่ะ

       เราสองคนก้อเดินออกไปดูค่ะ  ยืนดูตรงหน้าห้องเราค่ะ  แล้วก้อได้ยินเสียงร้องไห้   ฮืออออออออออออฮืออออออออ  เบาๆอยู่ข้างในค่ะ แต่ก้อไม่กล้าเคาะประตูถาม
เรา : เจ้พี่บีเค้าร้องไห้ด้วย  เค้าเป็นอะไรมั้ย ท้องด้วยอ่ะ
พี่ท้อปฟี่ : หล่อนก้อลองถามเค้าสิย่ะ (ทำไมอิเจ้มันไม่ถามมันร่างกายเป็นชายน่ะ)
เรา : ไม่กล้าอ่ะ เคยทักพี่เค้าน่ะ แต่เค้าไม่พูดกับหนูเลยอ่ะดิ
สักพักเสียงร้องไห้ ก้อหายไปค่ะ  แต่ได้ยินเสียง ตึงๆๆโครมๆๆ ดังหลายๆครั้ง  ช่วงเวลานั้นก้อประมาณ 2 ทุ่ม ค่ะ  เราก้อเลยตัดสินใจเคาะประตูค่ะ  ก้อกๆ ก้อกๆ
เรา : พี่ค่ะ เป็นอะไรรึป่าวค่ะ  มีอะไรให้พวกหนูช่วยมั้ย
พี่บี : เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
เรา : เจ้ เอาไงดีอ่ะ  เห็นป่ะพี่เค้าเงียบเลย เค้าคงไม่เป็นอะไรใช่ป่ะ
พี่ท้อปฟี่ : (เคาะประตูรัวเลยค่ะ) คุณครับๆ มีอะไรให้พวกผมช่วยมั้ยยยยย  พวกผมได้ยินเสียงดังครับ  (มันจะครับจะผมทำไมเนี่ยอิเจ้ตุ๊ด)

     ทันใดนั้นเองก้อมีพี่ ผช คนนึงกำลังเดินมา เค้ามองเราสองคนค่ะ แทนชื่อว่า พี่บอยน่ะค่ะ พี่บอยเค้าอยู่ตึกนี้มาหลายปีแล้วค่ะ เค้าเป็นคนดั้งเดิมของตึกเลยก้อว่าได้ ที่สำคัญเค้าหล่อค่ะ จมูกเป็นสัน ขาว คือหล่อเลยอ่ะ  พี่บอยเค้าพักอยู่ห้อง 1509 ค่ะ เราเลยชอบมองๆพี่บอยบ่อยๆ 😂
พี่บอย : ทำอะไรกันครับ มีอะไรรึป่าวครับ เห็นเสียงดังกัน(นางเดินมาทักเราสองคนค่ะ )
เรา : คือพวกหนูสองคนได้ยินเสียงดังมาจากข้างในห้องพี่บีค่ะ ดังมากๆ ดังโครมๆตึงๆ แล้วก้อเสียงร้องไห้ค่ะ เลยเคาะประตูถามพี่เค้า เพราะเป็นห่วงกลัวพี่เค้าเป็นอะไรไปค่ะ ( นี่ตูแช่งเค้าใช่มั้ย)
พี่บอย: เงียบ...... ได้ยินเสียงเหรอ?
พี่ท้อปฟี่ : ครับ ได้ยินครับดังมากๆครับ  ดังมาจากข้างใน (แล้วยิ้มอ่อยพี่บอย😏😏)
พี่บอย : เค้าคงไม่เป็นอะไรหรอกครับ เค้าเป็นแบบนี้ประจำครับ....(นางพูดแบบชิวมากพร้อมทำหน้าหล่อๆ)☺️
เราสองคนก้อไปต่อไม่เป็นค่ะ เลยเดินไปคุยกันตรงหน้าห้องเจ้ท้อปฟี่  (สายตาก้อจ้องพี่บอยค่ะ😘)
พี่บอย : ถ้าเกิดว่าได้ยินเสียงอีกคือไม่ต้องสนใจน่ะครับ
เรา : ( ทำไมอ้ะ ขี้สงสัย) อ่อค่ะ  (ยิ้มกว้างง)
แล้วพี่บอยก้อขอตัวกลับห้องค่ะ เรากะเจ้ท้อปฟี่ ก้อเดินกลับห้องเราค่ะ คืนนั้นก้อนอนเปิดไฟทั้งคืนเหมือนเดิม ( ยังงงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่ค่ะตอนนั้น) คือมันดึกด้วยแหละเลยไม่อยากคุยเรื่องผีๆกัน กลัวกันทั้งคู่ค่ะ

     เช้ามาก้อตื่นไปทำงานกันปกติค่ะ ก้อไม่มีอะไรเกิดขี้นหลังจากนั้น 1 อาทิตย์ เลิกงานก้อ5 โมงเย็นค่ะ ที่ทำงานอยู่ไม่ไกล ตอนนั้นนั่งวินไปทำงาน ขากลับก้อนั่งวินกลับค่ะ คือเรามีพี่วินเจ้าประจำของเราทุกวันค่ะ เราใช้บริการพี่เค้าตลอด จนสนิทคุยกันได้ทุกเรื่อง(ยกเว้นเรื่องเงิน) พี่เค้าเป็น ผญ น่ะค่ะ  แทนชื่อพี่ เกด น่ะค่ะ

พี่เกด : (ขับมาส่งที่ตึก) อิง เราพักชั้นไหน
เรา : ชั้น 5 ค่ะพี่ (ทำไมเพิ่งมาถามวันนี้เนี่ย)
พี่เกด : ชั้น 5  ห้องไหน?
เรา : ห้อง 7 ค่ะพี่ มีไรหรอค่ะ ( ด้วยความที่พี่เค้าถามละเอียดไง)
พี่เกด : ทำไมเราไม่อยู่ห้องอื่น ทำไมอยู่ห้องนั้น  รู้มั้ยห้องน้ำเค้าทาสีแดงครึ่งนึงน่ะ
เรา : ค่ะ  ก้อมันถูกดีเดือนละ 500 เองค่ะพี่ส่วนห้องน้ำหนูเห็นแล้วแต่ก้อใช้ปกติดีค่ะ
พี่เกด : แล้วเคยเจออะไรแปลกๆบ้างมั้ย ( อะไรที่ว่าแปลกอะ)
เรา : แปลกๆหรอ ห้องที่อยู่ยังไม่เคยเจออะไรน่ะค่ะ (ยังนึกๆอยู่)
จะมีก้อแต่ห้องข้างๆค่ะ ที่แปลก
พี่เกด : แบบไหน เล่ามาซิ  ( พี่เกดแกก้อเลยนั่งคุยกับเราที่โต้ะหินอ่อนใต้ตึกค่ะ)
เรา : เล่าๆๆ เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้แกฟังค่ะ
พี่เกด : เจอเข้าให้แล้วไง
เรา : เจอไรอ่ะพี่ (ขี้สงสัย)
พี่เกด : ห้องข้างอิง ไม่มีคนอยู่หรอกน่ะ  (อ้าวห้องไหนหว่า)
เรา : ห้องไหนพี่  (อิงนี่แกแกล้งโง่ใช่มั้ย)
พี่เกด : ก้อห้องสาวท้องไง มันไม่มีคนอยู่นานหลายปีแล้ว
เรา : !!!!!!!!!! แล้วที่เห็นอ่ะ
พี่เกด : ป้าเค้าไม่บอกอะไรเราเลยรึ ว่าห้อง 7 น่ะเฮี้ยนมาก หลอกทุกคนเลย เมื่อก่อนมีสาวคนนึงนางอยู่คนเดียว ทำงานแบบอิงนี่แหละ (อย่าเปรียบเทียบหนูเลย กลัว😱😱) พี่ก้อไปรับไปส่งเขาประจำ  เขาก้อมีแฟนน่ะอยู่คนละที่กัน วันนึงเขาเกิดท้องขึ้นมา เห็นบอกว่าแฟนไม่รับผิดชอบ จนท้องโตขึ้นเรื่อยๆใกล้คลอด เขาอยู่คนเดียวไม่มีคนดูแล ลื่นหัวฟาดพื้นในห้องน้ำ  ตายทั้งกลม
เรา : !!!!!!!!!!!!!!!😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱😱(อิงเทออยู่ห้องนี้ด้วยแล้วเห็นบ่อยๆด้วยแต่เห็นห้องข้างๆ คือยังหาคำตอบไม่ได้ค่ะว่าทำไมเค้าเดินเข้าห้องข้างๆเรา)
พี่เกด : เคยมีคนมาพักห้องอิงก่อนหน้านี้ อยู่ไม่ได้สักคน ย้ายหนีกันหมด พี่ก้อยังว่า เราอยู่ได้ไง
เรา : พี่เกด เรื่องจริงใช่มั้ย ทำไมหนูไม่เห็นข่าวเลย แล้วทำไมหนูเห็นพี่เค้าเดินเข้าห้องข้างๆหล่ะ    ( ใจสั่นมากไม่กล้าขึ้นห้อง)
พี่เกด : เค้าปิดข่าว เจ้าของตึกนี้เค้ามีตัง เค้ารวย เค้ามีเส้นสายเยอะ ยังไงพี่ก้อว่าให้อิงย้ายห้องเถอะ พี่ได้ข่าวว่าเฮี้ยนมากๆ ทำคนเกือบตายมาแล้ว (เราเข้าใจว่าพี่เค้าห่วงเรา)
เรา : เกือบตายเลยหรอค่ะ 😨 พี่ไม่น่าเล่าให้หนูฟังเลยอ่ะ
พี่เกด : พี่ก้อไม่รู้ว่าเราพักอยู่ห้องไหนชั้นไหน เห็นเวลาพี่มารับ กว่าจะลงมาได้ก้อใช้เวลา เลยคิดว่าต้องอยู่สูงแน่ๆ คงจะไม่ใช่ชั้น 5 ห้อง 7 น่ะ พี่คิดแบบนี้เลยถามเราไงอิง
เรา : 😰 (ชักกลัวขึ้นมาจิงๆ ต้องรีบบอกเจ้ท้อปฟี่) ขอบคุณน่ะพี่เกด แต่ตอนนี้เงินไม่ค่อยมีด้วย จะย้ายก้อต้องใช้เงินอีก เดี๋ยวหนูจะลองขอนอนกับเพื่อนดูค่ะ (เรากะว่าจะไปนอนกะเจ้ท้อปฟี่)

     แล้วเราก้อเดินขึ้นบันไดไปค่ะ แต่คนละฝั่งกับทางที่เคยขึ้นประจำ (ขนลุก) นี่ยังไม่ถึงตอนขนหัวลุกจริงๆน่ะ ยิ่งกว่านี้ค่ะ  ติดตามกันต่อไป เดินขึ้นไปกว่าจะถึงชั้น 5 นี่ปวดขาไปหมด ผอมค่ะผอม เดินตรงดิ่งไปห้องเจ้ท้อปฟี่  นางไม่อยู่ค่ะ ทำไงดีทีนี้ ก้อต้องจำเป็นเข้าห้องตัวเองค่ะ แบบหวาดๆ กลัวได้ยินเสียง เข้าห้องปุ๊ป เปิดเพลงเลยค่ะ กลบเกลื่อนความเงียบค่ะ
หาอะไรทำรอเจ้ท้อปฟี่ค่ะ แล้วนางก้อกลับมาค่ะ รีบปิดเพลงออกจากห้องทันที อั้นฉี่ ไม่อยากเข้าห้องน้ำค่ะ เลยกะว่าจะไปเข้าห้องน้ำเจ้ท้อปฟี่เอา

     เจ้ท้อปฟี่กลับถึงห้อง เราก้อยืนอยู่หน้าห้องรอเลย ปวดฉี่มาก
เรา : เจ้  เร็วๆเปิดประตูให้ก่อน ปวดฉี่  ด่วนๆ
พี่ท้อปฟี่ : อะไรของหล่อน จะอั้นทำไม ห้องหล่อนไม่มีห้องน้ำไงย่ะ (หวงห้องน้ำหรอโด่)
เรา : เร็วดิ  เดี๋ยวเล่าให้ฟัง (เจ้เค้าเปิดประตู เราวิ่งไปฉี่ก่อนเลย ไม่สนฟ้า 😀)
พี่ท้อปฟี่ : (ตะโกน) กินข้าวยังงงงง อิงง
เรา : (เสร็จแล้วเดินออกมา) ยังเลย กินอะไรไม่ลงเนี่ย
พี่ท้อปฟี่ : เป็นอะไร  ลดหุ่นรึไงหล่อน( จะแขวะกันไปไหน)
เรา : ป่ะ ไปข้างล่างเถอะเจ้  ไปหาที่โล่งๆคนเยอะๆคุยกัน
พี่ท้อปฟี่ : อะไรของหล่อนเนี่ย (ทำเสียงลำคาน) ชั้นเพิ่งจะเดินขึ้นมา ให้ลงอีกแล้วหรอออย่ะ มีเรื่องอะไรก้อเล่าๆมา ชั้นเหนื่อยกับบันได แทนที่จะมีลิฟท์ (บ่นเยอะน่ะวันนี้😧)
เรา : แน่ใจน่ะว่าจะให้เล่าตอนนี้ที่นี่  😑
พี่ท้อปฟี่ : หล่อนไม่เล่าชั้นจะนอนละ ชั้นเหนื่อย ( อิเจ้กวนทีนจังวันนี้)
เรา : ก้อได้  แล้วเราก้อเล่าๆๆๆๆๆให้เจ้ฟัง แล้วนางเจ้ก้อพูดแทรกค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นจะไม่ไปห้องหล่อนอีก บ๊ายบายห้องหล่อนเลย อิงเอ๋ย
เรา : แล้วเจ้ไม่กลัวผี นั่งยองๆของเจ้หรอ ห้องเจ้ก้อมีนิ (ตายกันไปข้าง)
พี่ท้อปฟี่ : (หันไปมองหลังห้อง) เอางี้  เราไปซื้อเบียร์มากินกันดีกว่า เค้าว่ากินเบียร์แล้วไม่กลัวผี  (ตรรกะอะไรของอิเจ้เนี่ย มาแปลก ไม่กลัวที่เล่าเลยหรอ)
เรา : เอาจิงดิ  ถ้าเกิดผีมาอีกทำไง  (หนูกัวน่ะว้อยอิเจ้)
พี่ท้อปฟี่ : กระโดดถีบผีมันเลย  !!!! (เห้ย คิดให้ดีอิเจ้)
เรา : พูดเป็นเล่น กล้าหรอ 😏
พี่ท้อปฟี่ : ไปซื้อเบียร์กัน  ป้ะๆ
แล้วเราสองคนก้อเดินไปซื้อเบียร์ปากซอยค่ะ เจ้ท้อปฟี่ นางคึกอะไรก้อไม่รู้ กะเอาให้เมาปริ้นเลยมั้ง ซื้อมาตั้ง 2 ลัง ซื้อมาเราก้อมานั่งดื่มกันในห้องเจ้ท้อปฟี่ค่ะ  (กินแล้วต้องทำงานไหวน่ะ)
นั่นดื่มไปเรื่อย จนเวลาผ่านไปจะเที่ยงคืนค่ะ มีใครมาเคาะประตู  ก้อกๆ ก้อกๆ
พี่ท้อปฟี่ : ใครว่ะ ?
เรา : จะรู้มั้ยเจ้ ก้อนั่งกินด้วยกันเนี่ย  ไปส่องดูสิ (ที่ประตูจะมีรูส่องค่ะ) แล้วนางก้อเดินไปส่องค่ะ
เรา : ใครเจ้ ?
พี่ท้อปฟี่ : เงียบ ....(อ้าวถามไม่ตอบอีกเดี๋ยวปั๊ด)
เรา :  เจ้ ใคร???
พี่ท้อปฟี่ : ไม่รู้ ไม่เห็นมีใคร
เรา : งานเข้าตูแล้ว นี่มันก้อจะเที่ยงคืนแล้วด้วย  หวังว่าคงไม่ใช่ผอสระอีน่ะ
เรา : เจ้ออกไปดูสิ ใครแกล้งเจ้ป่าว  พี่บอยป่าว  (คิดบวกค่ะ😀)
ทันใดนั้นเอง มีเสียงดัง ตุ๊บ!!? อยู่ห้องเรา ได้ยินชัดเลยค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : อิงง แกได้ยินป่าว เสียงดังตุ้บอ่ะ (แล้วจะพูดทำไมเนี่ย)
เรา : ไม่ได้ยิน อะไรเลย (ทำเป็นไม่รู้เรื่อง) แต่ในใจกลัวแล้วค่ะตอนนั้น คิดว่าโดนผีหลอกแน่ๆ
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นไม่ออกละ (เปลี่ยนใจไวจัง ) แล้วก้อน่ะ ไม่ต้องมาหลอกพวกชั้นเลย( พูดเสียงดัง)ชั้นไม่กลัวหรอกน่ะ (อิเจ้พูดแบบนี้เอาขี้เถ้ายัดปากเลย เมาแล้วซ่า)
พอเจ้นางพูดจบค่ะ ทีนี้ขนลุก ขนหัวตั้งเลยค่ะ เสียงเปิดประตูห้องเราค่ะ แอ๊ดดดดดดด..ดดด แล้วมีเสียงคนเดินมาค่ะ มาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องเจ้ท้อปฟี่ แล้วเสียงเคาะประตูก้อดังขึ้นค่ะ  ก้อกๆ ก้อกๆ ก้อกๆ ก้อกๆ รัวๆเลยค่ะ  (กลัวสุดขีด อยากจะเปล่งเสียงกรี้ดแต่มันไม่ออกค่ะ)
เจ้ท้อปฟี่ : กรี๊ดดดดดดดด กรี๊ดดดดเดดด  !!!!!! (ตกใจสิค่ะ ตูตกใจเสียงอิเจ้นี่แหละค่ะ ไหนบอกจะถีบผีแล้วกรี๊ดทำไม) นางก้อหาพระใหญ่เลยค่ะ เราก้อไม่กล้าขยับตัวเลยค่ะ จับแก้วเบียร์ แก้วแทบแตกคามือ สั่นมาก
พอหาพระได้ นางก้อรีบกระโดดมานั่งข้างเราค่ะ ทำเหมือนกับอยู่เกาะกลางมหาสมุทรไม่มีที่ให้อยู่ค่ะ เบียดเรา แก้วเบียร์ก้อคว่ำ พื้นเพิ้นเนี่ยเปียกไปด้วยเบียร์ค่ะ (เสียดายน่ะแต่กลัวผีมากกว่า) ทันใดนั้นก้อมีเสียงหนึ่ง
"กรี๊ดอะไรกัน นี่ป้าเอง  ป้าลำใย" (อ้าวป้าไปไงมาไงว่ะ)
พี่ท้อปฟี่ : (นางไม่ฟังอะไรแล้วค่ะ) กรี๊ดดดดๆๆ ไปๆๆๆอย่ามาหลอก จะทำบุญไปให้น่ะ ไปๆๆๆๆ (หูจะแตกเพราะนางตะโกนใส่หูอยู่ค่ะ)

เรา : เจ้ นั่นป้าป้ะ เสียงป้าน่ะ หนูจำได้ (รู้สึกแน่ใจ)
พี่ท้อปฟี่ เศร้า นางก้อหยุดกรี๊ดค่ะ แล้วพนมมือไหว้พระ )ป้าหรอ?
ป้า : เป็นอะไรกัน  เปิดประตูให้ป้าหน่อย
เรา : (ตั้งสติได้อยู่) เดินไปว่าจะเปิดประตูค่ะ แต่ยังลังเล เลยมองผ่านรูส่องของประตูค่ะ  กรี๊ดดดด สิค่ะรออะไร  พี่บีค่ะ  ไม่ใช่ป้า  กระโดดอัตโนมัติมาหาเจ้ท้อปฟี่เลยค่ะ (ขนลุกจำได้แม่น) นี่เราโดนผีหลอกจริงๆเหรอเนี่ย ในใจยังคิดแบบนี้น่ะค่ะ
พี่ท้อปฟี: ถ้าไม่ไปน่ะอีผี กูจะแช่งไม่ให้ได้ไปผุดไปเกิดเลย  เอาสิว่ะ( อ้าวอิเจ้ มันเลือดขึ้นหน้าแล้ว)
แล้วเสียงก้อเงียบไป เงียบกริบ แล้วเราสองคนก้อได้ยืนเสียงพี่บอยค่ะ
พี่บอย : เป็นอะไรรึป่าว ได้ยินเสียงดัง (นั่นพี่บอยจิงๆใช่ไหม)
คราวนี้เจ้ นางอาสาไปส่องค่ะ  เป็นพี่บอยจริงๆค่ะ  ก้อเปิดประตูค่ะ พี่บอยก้อถามใหญ่เลยค่ะ ว่ามีอะไร กรี๊ดกันเสียงดัง ห้องอื่นๆเค้าไม่เห็นมาสนใจเสียงกรี๊ดพวกเราเลยค่ะ สงสัยคงหลับสนิท พอเล่าให้พี่บอยฟังเสร็จ พี่บอยแกก้อบอกว่า เจอกันบ่อยค่ะ เฉพาะชั้น 5 เท่านั้นค่ะ  ไม่มีใครอยู่ได้สักคนค่ะ พอพูดคุยกันจบ พี่บอยเค้าก้อขอตัวไปนอนค่ะ  พวกเราสองคนเหรอค่ะ เมาสลบปริ้นเลยค่ะ  ถามว่าเช่าอยู่ต่อมั้ย  เราอ่ะเช่าต่อน่ะ เพราะมันถูกจริงๆ อีกเรื่องคือตอนนั้นเงินไม่มีจริงๆค่ะ ถามว่าไม่กลัวหรอ  เรากลัวค่ะ แต่เราก้อทำเป็นไม่สนอะไร คือมานอนห้องเจ้ท้อปฟี่ประจำค่ะ กลางวันถึงเข้าห้องไป แต่ไม่ใช้ห้องน้ำที่ห้องอีกเลย ปิดตายเลยค่ะ หลังจากวันนั้นก้อ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก จนถึงช่วงสิ้นปีค่ะ เราไม่ได้กลับบ้าน

     สิ้นปี ไม่ได้กลับบ้านค่ะ เราไม่ค่อยมีตังกลับบ้าน ส่วนเจ้ท้อปฟี่ก้อไม่กลับค่ะ นางเป็นคน กรุง นางบอกอยากกลับตอนไหนก้อได้ค่ะ( เอาที่สบายใจ) ก้อเป็นปกติค่ะ สิ้นปีก้อต้องมีกินๆๆๆค่ะ กินดื่มยาวๆกันไป เราลืมบอกไปค่ะว่า เราไม่ค่อยได้เจอป้าเลย ช่วงตั้งแต่ผีหลอกคราวก่อน ก้อไม่ทราบเหตุผลเหมือนกัน มันเหมือนอยากเจอเพื่อถาม แต่ก้อไม่ได้เจอตลอดเวลา 5 เดือนค่ะ เราไม่ค่อยสนิทกับใครมาก นอกจากเจ้ท้อปฟี่ค่ะ และพี่เกดที่ขับวินแค่นั้น

     วันนั้นจำได้ว่าเป็นวันที่ 30 ธันวาคมค่ะ เรากะเจ้ท้อปฟี่ก้อซื้อพวกวัตถุดิบมาปิ้งย่าง ในห้องเจ้เค้าค่ะ (นางไม่ยอมเข้าห้องเราอีกเลย) เราก้อไม่เข้าห้องน้ำห้องตัวเองอีกเลย ตั้งแต่วันนั้นค่ะ ก้อจัดแจงต่างครบ พร้อมหม่ำ พร้อมเบียร์เย็นๆ นั่งกินกันสองคนประหนึ่งผัวกับเมีย(ติดที่เจ้เค้าเป็นตุ๊ดนี่ละ) นั่งกินกันไปเรื่อยๆค่ะ โดยไม่ได้คิดเรื่องผีๆหลอนๆอะไรเลย (อยากลืมๆไป)
ก้อคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ชนแก้วๆกันอยู่อย่างนั้น  พอปริ่มๆ มึนนิดๆ ไฟดับหมดเลยค่ะ

เรา : อ้าว ไฟเป็นอะไรอ่ะเจ้
พี่ท้อปฟี่ : ไฟดับไง (นางกวนทีนได้ตลอดจิงๆ)
เรา : พอดีโทรสับมีไฟฉายค่ะ เดินออกไปดูข้างนอกค่ะ ไฟดับเฉพาะตึกเราค่ะ ที่อื่นสว่างสไวย
เรา : ดับแต่ตึกเราอ่ะเจ้ ที่อื่นไม่ดับ
พี่ท้อปฟี่ : เดี๋ยวชั้นหาเทียนจุด ส่องไฟให้ชั้นหน่อย  (นางก้อค้นๆ) พอเจอนางก้อจุดเทียนค่ะ
เราก้อเดินไปเปิดประตูหลังห้องเจ้เค้าค่ะ เพราะเราจะเอาถ้วยจานช้อนต่างๆ พอเปิดไปเท่านั้นแหล่ะจ้า  เราชะงักเลย รู้มั้ยวินาทีนั้นเราเห็นอะไร  เราเห็น ผญ ผมยาวค่ะ ยืนอยู่ตรงระเบียงหลังห้องเจ้ค่ะ ใส่ชุดยาวๆ แสยะยิ้ม แต่ไม่ใช่พี่บีน่ะค่ะ (ตอนนั้นมึนๆค่ะ) คิดว่าตาฝาด เลยเอามือขยี้ตาค่ะ ก้อยังอยู่
แต่เค้าไม่ได้ดูน่าเกลียดน่ากลัวน่ะค่ะ เค้าสวยมาก เรายืนนิ่ง ในใจคิดและ ผีชัวร์ (หรืออิเจ้มันเอาสาวมาซ่อนหว่า) เราเลยตัดสินใจปิดประตูค่ะ  ปึง!!
พี่ท้อปฟี่ : อิง ไหนถ้วยหล่ะ ตะเกียบมาด้วย(มาเอาเองเลยมา)
เรา : เจ้ไปเอาดิ
พี่ท้อปฟี่ : เอ๊าา ก้อหล่อนออกไปเอาไม่ใช่หรอ (คะยั้นคะยอจัง)
เรา : เปลี่ยนใจละ ขี้เกียจหยิบมา  เจ้ไปเอาดิ หนูหิวเบียร์
พี่ท้อปฟี่ : นางก้อเดินออกไปค่ะ เปิดประตู ปึง!! นางไม่เจอคะ เรายังมองออกไปแต่ก้อหายไปแล้ว (สงสัยคงจะเมา)
ก้อกินกันต่อค่ะ ดูนาริกาอีกทีก้อตีสองกว่าๆค่ะ ที่ตึกนี้เงียบ เพราะคนกลับบ้านกันเกือบหมดค่ะ เจ้เค้าก้อไม่ได้ปิดประตูหลังค่ะ เปิดรับลม เรานั่งหันหน้าไปทางประตูหลังค่ะ ส่วนเจ้เค้านั่งตรงข้ามกับเรา ข้างหลังตึกจะเป็นป่าต้นไม้ขึ้นเยอะค่ะ  จะไม่มีแสงไฟอะไรเลย
เรา : เฮ้ยย!!!!!!!!!!!(เสียงดังค่ะ)ตาก้อจ้องไปข้างหลังเจ้
พี่ท้อปฟี่ : อะไร๊!!! ชั้นตกใจหมด เป็นอะไรของหล่อน
เรา : .....................เราก้มหน้าลง
พี่ท้อปฟี่ : อะไรย่ะ อย่ามาเล่นแผลงตอนดึกๆน่ะหล่อน ไฟก้อยังไม่มาด้วย (รู้และอิเจ้) แล้วเจ้ก้อหันหลังมองไปที่ข้างหลังค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : ว๊ายยยยยยย!!!! แล้วนางก้อกระโจนมาอยู่ใกล้เราค่ะ
ในตอนนั้นสิ่งที่เห็นคือ มีหัวกับใบหน้าซีดๆ บิดเบี้ยว ผมยาวๆ ค่อยๆโผล่ ขึ้นมาจากระเบียงข้างหลังค่ะ ตอนนั้นฉี่เราแตกเลย กลัวมาก แต่เพราะฤทธิ์ Lกฮ เราเลยไม่ร้องกรี๊ดๆค่ะ เราไม่รู้น่ะ ตอนนั้นไฟดับ แต่ภาพที่พวกเราได้เห็น มันชัดมากค่ะ ยิ่งกว่า 4ดี ทะลุมิติอีก  หน้าผอมๆตอบๆซีดๆ โครงหน้าบิดเบี้ยวไม่เป็นรูป แล้วปากกว้างๆตอนเห็นเค้ายิ้มอ่ะ( ขนลุกพอนึกถึง) ค่อยๆโผล่ขึ้นมาทีละนิดๆ จากข้างหลัง เราเห็นแบบนั้นก้มหน้าหลับตาเลยค่ะ เราไม่เห็นเจ้ท้อปฟี่ เราเลยไม่รู้ว่าตอนนั้นเจ้เค้าทำหน้ายังไงค่ะ รู้แต่ว่า ร้องครางกลัวกันค่ะ พอหลับตาได้สักพักไฟติดค่ะ เราก้อค่อยๆลืมตาขึ้นค่ะ ไม่มีแล้วค่ะ หายไปแล้ว
เรา : เจ้ๆ  หายไปแล้ว เจ้ ( นางยังร้องครวญครางอยู่ค่ะ)
เรา : เจ้หนูขอถามอะไรหน่อย ได้ไหว้เจ้าที่บ้างมั้ย ตั้งแต่เข้ามาอยู่ตึกนี้
พี่ท้อปฟี่ : (นางลืมตาทีละนิดค่ะ) ไม่เคยเลย เพราะไม่ค่อยเชื่อเลยไม่ได้ไหว้เลย แล้วไม่มีศาลให้ไหว้ด้วย
เรา : เจ้ แต่ที่เราเจอเมื่อกี้ไม่ใช่พี่บีน่ะ
พี่ท้อปฟี่ : ตอนที่ชั้นเจอที่บอกตอนแรกก้อคนนี้ละ (ผีนั่งยองๆ)
เรา : เอาไงดีเจ้  หนูว่าเราย้ายออกดีมั้ย เริ่มไม่ไหวแล้วน่ะเจ้(คนกลัวผีจะอยู่กับผีได้ไง)
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นยังไม่อยากย้าย นัด ผช ไว้ เค้าบอกจะมาหา อย่าย้ายน่ะ(นี่เจ้แคร์ ผช มากกว่าผีอีกหรอ)
เรา : เจ้ นี่มันไม่ใช่แล้วน่ะ โดนผีหลอกบ่อยมาก มาแต่ละทีหลอนๆทั้งนั้น จะมีใครเคยโดนเท่าเรามั้ย หนูก้อพยามข่มใจให้คิดว่า ไม่มีอะไร ตลอดที่ผ่านมาอ่ะ (เริ่มซีเรียสค่ะ)
เราก้อคิดน่ะว่า ทำไมชอบมาหลอกตอนเราอยู่ห้องเจ้ท้อปฟี่ว่ะ ตอนอยู่ห้องตัวเองโดนหลอกแค่ครั้งเดียว จะเห็นก้อเมื่ออยู่กับเจ้ท้อปฟี่ เราเลยคิดว่ามันแปลกๆ
เรา : พรุ่งนี้ไปทำบุญกันน่ะเจ้ ยังไงก้อต้องไปละ
พี่ท้อปฟี่ : ไม่อ่ะ ผช มา  (อิเจ้ไม่กลัวผีใช่มั้ย)
เรา : แล้วถ้าเค้ามาหลอกอีกอ่ะ ก้อต้องกลัวอยู่แบบนี้หรอ
คือเราไม่อยากย้ายไปที่อื่นคนเดียวอ่ะ เราขี้เกียจหาที่ใหม่ เราเลยชวนเจ้เค้าออก เพราะเค้ารู้จักที่ทาง ตึกเช่าแบบนี้เยอะค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : เค้าไม่มาแล้วหล่ะ ก้อหลอกไปแล้วนี่ จะมาอีกทำไม ถ้าจะมาหลอกอีก ก้อขอปลายปีหน้าเลยแล้วกัน( นั่นปากหรอที่พูด)
ชวนไปวัดไม่ยอมไป จะเอาแต่ ผช  ถามว่าเจ้เค้ากลัวผีมั้ย ก้อเห็นว่ากลัวมากๆ แต่ต้องไปวัดสิ แต่นางไม่ยอมไปจริงๆ
คืน 30 ผ่านไปค่ะ คืน 31 มีค่อค่ะ หลอกเหมือนเดิม ที่เดิมเวลาเดิมค่ะ เช้ามาก้อเลย ชะเง้อดูระเบียงหลัง ก้อมีแต่ป่าไม้รก นึกว่าจะมีใครตายอยู่ข้างล่างรึป่าว หลอกกันจัง วันที่ 1 เราเลยคัดสินใจไปวัดคนเดียวค่ะ  ไปหาหลวงพ่อเลย วัดแถวนวมินทร์ค่ะ
เรา : หลวงพ่อค่ะ หนูโ..........(พูดยังไม่ทันจบ)
หลวงพ่อ : โยมไม่ได้อยู่คนเดียวน่ะ (เราตกใจเลยค่ะ)
เรา : หมายความว่าไงค่ะหลวงพ่อ
หลวงพ่อ : ให้โยมทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เค้า เค้าจะได้ไม่ต้องวนเวียนอยู่ในโลกของคนเป็น
เรา : ค่ะ หลวงพ่อ    (จากนั้นหลวงพ่อก้อสวดให้เราค่ะเราก้อทำบุญทุกอย่างแล้วก้ออุทิศส่วนกุศลให้เค้าที่ไม่ใช่คนค่ะ)
ทำบุญเสร็จเราก้อกลับห้องค่ะ เจ้เค้าไม่อยู่ค่ะ เราเลยเข้าห้องเรา เปิดเพลงฟัง กลบเกลื่นเหมือนเดิม
เราไม่เคยถามเจ้เค้าน่ะค่ะว่าเค้าทำงานอะไรที่ไหน คือไม่รู้เลยค่ะ

     พวกเทอรู้ป่ะว่า เรารีบทำกับข้าว ซักผ้า และถูบ้าน อาบน้ำเสร็จก้อรีบมาเล่าให้ฟังเลย (พวกเทอคือผัวใหม่) ขอบอกอีกสักนิสน่ะ เรื่องนี้ยาวน่ะ เราจะเล่าตั้งแต่ต้นๆที่เราเคยเจอมาเลย จนปัจจุบันเราก้อยังเจอน่ะ คือเป็นคนมีเซ้นเรื่องนี้ (ที่จริงไม่อยากจะมีหรอก) ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านทุกคนเลย ถ้ากระทู้โดนลอยคอ เราจะตั้งเพจขึ้นมาใหม่น่ะ ชื่อตามหัวข้อเลย (เรื่องแบบนี้ไม่น่าโดนเนาะ) เอาเป็นว่าให้ใช้วิจารณจักรยานในการอ่านกันด้วยค่ะ อาจจะมีทั้งคนที่เชื่อและไม่เชื่อนะ ที่เราเล่าคือความจริงทั้งหมด และอย่าถามเราอีกน่ะว่าที่ไหน แถวไหน เพราะคนที่ตึกน่าจะมีคนอ่านด้วย ไม่ใช่มีแต่พวกเทอๆน่ะจ้ะ โอเคร เข้าเรื่อง...........

     เจ้ท้อปฟี่นางเอา ผช มาค่ะ เราเลยเข้าห้องนางไม่ได้ (นางหวงห้อง) แต่นางจะรู้ค่ะ ถ้าเราอยากเข้าห้องน้ำ นางจะให้เราเข้า เพราะเราจะไม่ยอมเข้าห้องน้ำที่ห้องเราเด็ดขาด(ใครไม่เป็นเราไม่รู้หรอก) มันน่ากลัววังเวง เฉพาะในห้องน้ำเราน่ะ วันหยุดเราก้อเลยจำใจอยู่ห้อง แต่เราอยู่ได้น่ะ เพราะมันเป็นกลางวันไง (แต่ก้อกัวนิดๆน่ะ)แสงสว่างมันเยอะ คนก้อก้อพอมีบ้างค่ะ ตอนกลางวัน เราก้อนั่งเล่นคอมไป กินขนมไป (คือรออิเจ้ไง) ส่วนประตูห้องน้ำเราซื้อกุญแจมาล้อคไว้เลย คืออย่างที่เราบอกปิดตายมันไปเลยค่ะ ถามว่าได้ยินอะไรในห้องน้ำมั้ย ตอบคำเดียวว่าไม่คิดจะฟังเลยค่ะ เราจะใส่หูฟัง ฟังเพลงตลอดเวลาที่อยู่ในห้อง (อิงไม่อยากได้ยินจิงๆ) เมื่อไหร่ ผช อิเจ้มันจะกลับสักที ไม่อยากอยู่ในห้องคนเดียว ไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลมาแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรอีก (คิดในใจ)

ก้อกๆๆ
พี่ทอปฟี่ : อิงงงง อยู่มั้ย ไปหาข้าวกินกันป่ะ
เรา  ( รีบเปิดประตูค่ะ)   ยังไม่ได้กินเลย กินแต่หนม  ไปกินที่ไหนอ่ะ
พี่ท้อปฟี่ ...หิวมั้ยหล่ะ ถ้าหิวก้อไปหาอะไรกินกัน ปากซอย
เรา...ไม่ค่อยหิวอ่ะเจ้ กินหนมรอเจ้ไปเยอะเลย  (อิเจ้มันกิน ผช ไปมันยังหิวอีกหรอ)
พี่ท้อปฟี่...งั้นกินมาม่าห้องชั้นละกัน ถ้าหล่อนไม่หิวข้าว (เอิ่ม)
เรา... เคๆ แป้ปน่ะ ปิดคอมก่อน..
แล้วก้อไปห้องพี่ท้อปฟี่ค่ะ คือเราไปทุกวัน เราติดพี่ท้อปฟี่มาก สนิทกับแกมากๆเลย  (เหมือนพ่อ  อุ๊ย++เหมือนแม่ค่ะ)
ขนาดเจอผีขนาดนั้นก้อยังไม่วายจะไปทุกวันค่ะ คือไม่ค่อยจะเข็ดเท่าไหร่ เพราะเจ้นางไม่ยอมมาที่ห้องเราเลย เราเลยต้องไปห้องนางไง ก้อกลัว แต่การมีเพื่อนมันดีกว่า อยู่คนเดียวน่ะ โดนผีลากโยนลงตึกทำไง ใครจะช่วยได้เราได้หล่ะ (เราคิดแบบนี้จิงๆน่ะ)
เรา...เจ้ หนูไปวัดมาแล้วน่ะ เมื่อหลายวันก่อน
พี่ท้อปฟี่...ไปทำบุญมาละหรอ ทำเผื่อชั้นบ้างมั้ย(ทีชวนไปไม่ไป ทีงี้มาถาม)
เรา...อือ ก้อทำเผื่ออยู่ ว่างๆไปกันน่ะ เข้าวัดเข้าวาบ้าง ไม่ใช่เอาแต่กิน ผช (หมั่นไส้อิเจ้มัน)
พี่ท้อปฟี่...เดี๋ยวรอว่างๆไปก้อได้ แต่ชั้นต้องว่างมากจริงๆน่ะถึงจะไป
เรา...อือ จะรอวันนั้น ถ้าไม่ไป ขอให้ผีหลอกตลอดกาล สาธุ (หึหึ)
พี่ท้อปฟี่...พอเหอะย่ะ อย่ามาเลย หลอกชั้นจนชั้นจะชินแล้ว ระวังจะไม่กลัวแล้วจะแห้ว(จิงของเจ้เค้าค่ะ)
เรา...โอเค  ไปต้มมาม่าดีกว่า

      กลางวันไม่มีอะไรค่ะ กลางคืนนี่ดิ อยากไปอยู่ที่อื่นเลย มันวังเวงมาก ในซอยจะมืดๆแถมลึกด้วย ไม่ค่อยจะมีไฟสักเท่าไหร่ ตึกประเภทหอพักก้อน้อยค่ะ ช่วงสักสามสี่ทุ่มคนจะไม่ค่อยมีแล้ว รถเข้าออกก้อน้อยค่ะ ยิ่งตึกเราน่ะ ยิ่งเงียบ ไม่ค่อยมีคนสังสรร เฮฮาสักเท่าไหร่ ประมาณ สัก สามทุ่มค่ะ เราได้ยินเสียง ผัวเมียทะเลาะกันรุนแรงมากๆ ชั้น 4 ตึงตังๆๆโครมครามๆ ตุ๊บตั๊บๆ เสียงนี่ดังไปถึงครึ่งซอยได้ เรากับพี่ท้อปฟี่เลยชะโงกดู แต่ก้อไม่เห็น เพราะเค้าทะเลาะกันในห้องค่ะ แต่คงจะเปิดประตูเอาไว้ ด่ากันอย่างกับสุนัข (ขอไม่พูดถึงประโยคที่เค้าด่ากันน่ะมันหยาบคายมากค่ะ)
พี่ท้อปฟี่...เอ้า ตายๆตีกันตายแล้วมั้งนั่น (พูดเบาๆ)
เรา...ช่างเค้าเถอะเจ้ เรื่องนี้อิงจะไม่ยุ่ง (แล้วก้อเด้งตัวกลับ)
จ๊ะเอ๋ พี่บอยค่ะ มาอยู่ด้านหลังตอนไหน สงสัยคงจะตอนที่เรากะพี่ท้อปฟี่ชะโงกหน้าดู
พี่บอย...ระวังจะตกลงไปน่ะครับ
เรา...อ้าว พี่บอยกลับมาแล้วหรอค่ะ(ยิ้มกว้าง)กินข้าวมายังค่ะพี่
พี่ท้อปฟี่...ทานข้าวกับพวกเรามั้ยครับ บอย  (มันอ่อยพี่บอยของช้าน)(เบื่อที่นางพูดครับ ตกลงตุ๊ดหรือเกย์นางก้อไม่รู้ตัวเองเลย)
พี่บอย...ทานกันเลยครับ ผมทานมาละ อิ่มมากเลย (ยิ้มหล่อๆ)
แล้วพี่บอยก้อเข้าห้องไปค่ะ (อย่าสงสัยพี่บอยน่ะค่ะเค้าเป็นคนค่ะ) ไอ้เราก้ออยากคุยด้วยนานๆ แต่ก้อไม่เคยจะนานสักที อยากสนิทด้วยจุง55
(หล่อๆอ่ะพี่ชอบ) หลังจากนั้นเจ้เค้าก้อเข้าห้องไปกินมาม่าค่ะ(มาม่าอืดคาถ้วย) เราก้อเริ่มจะหิว เลยชวนเจ้ไปปากซอยหาเตี๋ยวกินค่ะ
เรา...เจ้ หิวอ่ะ อยากกินเตี๋ยว ออกไปเป็นเพื่อนหน่อย
พี่ท้อปฟี่.....นี่มันดึกแล้วน่ะ ระวังอ้วนน่ะย่ะ
เรา...ไม่อ้วน หิวอ่ะจิงๆ น่ะๆเจ้ น่ะ ไปเป็นเพื่อหน่อย ไปคนเดียวกลัวโดนฉุดลงข้างทางอ่ะ อย่างน้อยเอาเจ้ไปด้วย มันต้องคิดว่ามากะผัว (คิดแล้วขรรม)
พี่ท้อปฟี่...เออๆก้อได้ ไปก้อไป ไปเอากุญแจรถมา ตรงโต๊ะข้างเตียงน่ะ
เราสองคนก้อเดินลงจากตึกค่ะ เจ้เค้ามีรถค่ะ นางก้อขับไปส่งหน้าปากซอย กินเตี๋ยวกันเสร็จ กลับมาก้อประมาณ ห้าทุ่ม เราสังเกตุเห็น รถคันนึงเป็นรถกระบะค่ะ สภาพยังดีอยู่ เค้าขับนำหน้ารถเราค่ะ ตอนนั้นมันไกลๆ กันเห็นแต่ว่า ทะเบียนสวย พอรถวิ่งไกล้กัน ไฟหน้ารถก้อสาดไปให้เห็นท้ายกระบะค่ะ มีคนนั่งอยู่
เรา...เจ้ ทะเบียนรถคันหน้านี่สวยจัง ตัวเรียงเลย
พี่ท้อปฟี่...ทะเบียนแบบนี้ซื้อทั้งนั้น ไม่มีตังซื้อไม่ได้หรอก
เรา...(ไฟสาดท้ายรถคันหน้า ตอนนั้นคิดว่าคนค่ะเลยไม่ได้ทักอะไร)พอวิ่งไปไกล้ๆสองข้างทางในซอยมันมืดด้วย พอไฟสาดมันเลยเห็นชัดค่ะ
เรา....เห้ยยยย!!!!!! หัวไปไหน!!!
พี่ท้อปฟี่....(คงเห็นเหมือนกัน ) นางเหยียบเบรกค่ะ ตัวเรานิลอยไปข้างหน้าเลย ดีน่ะที่คาดเข็มขัด(คาดเข็มขัดกันด้วยน่ะค่ะ)
พอรถคันนั้นวิ่งไปจนลับโค้งไป เจ้นางก้อขับไปต่อค่ะ แต่ขับช้าๆ
เรา...เจ้ ทำไมเราเจอแต่ผีว่ะ
พี่ท้อปฟี่....ชั้นรู้แระ ชั้นจะซื้อหวยรถคันเมื่อกี้(นี่นางคิดได้ขนาดนี้เลยหรอ)หล่อนก้อซื้อด้วยน่ะ
เรา...อือ จะลองดู
พอถึงวันหวยออก มีเฮสิค่ะ ถูกค่ะ ถูกหวยในหลายรอบปี ถูก 3 ตัวตรง 2 ตัวท้ายด้วย นับเงินกันสิค่ะ รอไล ได้หลายหมื่นเลยค่ะตอนนั้น เราโทรหาแม่ว่าจะโอนตังให้น่ะ ถูกหวย
เรา...แม่ วันนี้จะโอนตังให้น่ะ .......บาท
แม่....ถูกเยอะเหรอ เอามาจากไหน ทำไมไม่บอกแม่บ้าง(โถ่ท่านแม่ เพิ่งถูกครั้งแรกเลย)
เรา...เลขทะเบียนรถ เจอผี นั่งท้ายรถ เลยซื้อทะเบียน เลยถูก
แม่...ต้องไปทำบุญให้เค้าด้วยน่ะ ไม่งั้นอาจจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับลูกน่ะ เข้าใจที่แม่บอกมั้ย
เรา...ค่ะแม่ เดี๋ยวหนูจะไปทำบุญให้เค้าด้วยค่ะ
เรากะเจ้ท้อปฟี่ดีใจมาก เลยคุยกันว่าจะไปทำบุญให้เค้าค่ะ แต่เจ้ดันไม่ว่างสักทีค่ะ เราก้อรอๆค่ะ จนเกิดเรื่องขึ้นค่ะ นางตกบันได ขาหักเลยค่ะ ต้องนอนพักที่ รพ.แห่งหนึ่งที่นวมินทร์ค่ะ พ่อแม่นางเฝ้าค่ะ เราก้อไปเปลี่ยนบ้างค่ะ คือตอนนั้นเราเป็นห่วงเจ้มากๆค่ะ ตั้งแต่มาอยู่เจ้คือคนเดียวที่สนิทเหมือนพี่สาวเลยค่ะ เรารักเค้าเหมือนเค้าเป็นยาดเราคนนึงเลย
เรา...(นั่งมองขาเจ้อยู่)เป็นไงมั่ง ยังเจ็บอยู่ป่าวเจ้ ทำไงถึงได้ตกบันได แล้วเป็นขนาดนี้(เศร้าๆแต่ขี้สงสัย)
พี่ท้อปฟี่...ชั้นว่าจะไม่เล่าแล้ว อิงงออกจาก รพ เมือไหร่รีบพาชั้นไปทำบุญเลยน่ะ ชั้นจะไม่ผลัดวันประกันพรุ่งอีก วันนั้นชั้นก้อขึ้นลงบันไดปกติเหมือนอย่างทุกวัน พอลงไปถึงชั้นสาม มี ผช คนนึงยืนอยู่ พอเดินไปใกล้ๆเท่านั้นแหล่ะ อกอีแป้นจะแตก มันไม่มีหัว ชั้นวิ่งลงบันไดเลย เลยเป็นอย่างที่เห็นนี่แหล่ะ แล้วอิงง อย่าลืมก่อนนอนต้องไหว้พระทุกวันน่ะ ชั้นเจอแบบนี้ชั้นคิดได้เลยว่าต้องเป็นผีคืนนั้นแน่นอน ที่เราซื้อทะเบียนรถคันนั้น ตอนนี้ชั้นก้อห่วงหล่อนน่ะ กลัวจะเป็นอย่างชั้น เห็นอะไรต้องมีสติน่ะ อย่าเตลิด
เรา...จริงเหรอเจ้ แม่หนูเค้าก้อเตือนหนูอยู่ ว่าให้ทำบุญด้วย มันจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นถ้าไม่ทำบุญ เจ้รีบหายน่ะ แล้วเราไปทำบุญ 9 วัดเลย
แล้วคืนนั้นเราก้อนอนเฝ้าเจ้ค่ะ นางร้องโอดโอยทั้งคืน เพราะนางเจ็บค่ะ เราก้อสงสารนางมาก ไม่รู้จะทำไง ก้อได้แต่ภาวนาให้นางหายเร็วๆค่ะ

     พอเจ้ท้อปฟี่ได้ถอดเฝือกก้อออกจาก รพ ค่ะ นางยังต้องใช้ไม้ค้ำค่ะ  เราก้อไปรับนางกลับค่ะ กลับมาที่ตึก พ่อแม่นางจะให้กลับบ้าน แต่นางไม่ยอมกลับค่ะ นางยืนยันที่จะอยู่ห้อง เพราะนางเป็นห่วงเรา มาถึงนางก้อกระเพลกขึ้นบันได เราต้องช่วยพยุงนางขึ้นไปค่ะ (ดูภายนอกนึกว่าผัวกับเมียเพราะเจ้แกแต่งชายตลอด) พอถึงห้องก้อเปิดประตูเข้าไปนั่งที่เตียงค่ะ
พี่ท้อปฟี : อิงง พรุ่งนี้ไปทำบุญกันเลย เอาใกล้ๆ แถวนี้น่ะ
เรา : อือได้ แต่ตอนนี้เจ้พักผ่อนก่อนเถอะ เดี๋ยวหนูลงไปซื้อข้าวให้ เจ้จะได้กินยา (กลัวเจ้ตายน่ะ)
พี่ท้อปฟี่ : ไม่ต้องลงไปหรอก ดูในตู้เย็นซิ
เรา : (ก้อเดินไปเปิดตู้เย็น) ของกินเพียบ! นางซื้อไว้แต่เมื่อไหร่  แต่พวกผักต่างๆ มันเหลืองหมดแล้ว (ง่ายๆคือใกล้เน่า)
เรา : โห เต็มตู้เลยนี่เจ้ แอบซื้อมานานแล้วหรอ (อิเจ้ซื้อมาปรนเปรอ ผช แน่ๆ)
พี่ท้อปฟี่ : อยากจะทำอะไรก้อทำเลย แต่ทำให้อร่อยน่ะย่ะ(ปากดี)
แล้วเราก้อทำกับข้าว ส่วนพี่พี่ท้อปฟี่ก้อเปิดทีวีดูค่ะ พอทำเสร็จเราก้อจัดแจงเตรียมพร้อมให้อิเจ้มันรับประทานค่ะ เรานั่งกินข้างล่าง เจ้นั่งกินบนโต้ะค่ะ นางยังงอขาลำบาก ดูทีวีไปกินไป(สบายใจ) ช่วงนั้นใกล้ค่ำแล้ว เราก้ออาบน้ำนอนห้องเจ้เค้าค่ะ(กลางคืนจะไม่อยู่ห้องตัวเองค่ะไม่มีทาง) ใช้ผ้าห่มคนละผืนกันค่ะ นอนเตียงเดียวกัน (แอบคิดน่ะว่าอิเจ้มันจะทำไรเราป่าวหว่า) กกำลังจะเคลิ้มหลับ  มันมีอะไรมาสะกิดหลังเราค่ะ เรานอนหันหน้าเข้าหาพี่ท้อปฟี่ค่ะ
เรา : เอ้ะ!!?? อะไร??(คิดในใจไม่กล้าออกเสียง)
แต่เราก้อคิดไปว่าคงง่วงมากคงคิดไปเอง(เจอบ่อยไง) ก้อไม่ได้คิดต่อเพราะง่วง ครั้งที่สอง ก้อตามมาติดๆจร้า ผลักเราเลยทีนี้  เราตกใจเลย คือ ผลักแบบเสียงดัง ปึก! เลยอ่ะ (จุกแปปนึง) เราเลยเด้งตัวเองลุกขึ้นทันทีค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : เป็นไรอิงงง (ความรู้สึกนางไวมาก)
เรา : ไม่แน่ใจว่าเป็นอะไรอ่ะ (ยังไม่แน่ใจตอนนั้น)
พี่ท้อปฟี่ : แล้ว ไม่ง่วงหรอ นอนเถอะ ชั้นง่วง (แล้วจะตื่นมาทำไม)
เรา : หนูก้อง่วงเจ้ แต่หนูนอนไม่ได้แล้ว เจ้..หนูว่าห้องเจ้มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ยังหาคำตอบไม่ได้แน่ๆ เจ้ไปทำอะไรใครมารึป่าว ช่วงนี้เจอบ่อยน่ะ ส่วนมากเจอแต่ในห้องเจ้เลย มีอะไรจะบอกหนูป่าว (เริ่มมีอารมณ์)
พี่ท้อปฟี่ : ไม่มี จะมีอะไร ชั้นไม่ได้ไปทำไรใคร ชั้นจะไปทำใคร แต่ชั้นก้อรู้ว่าที่ห้องนี้มันต้องมี แต่ชั้นจะหาคำตอบไปทำไมหล่ะ ชั้นไม่อยากใส่ใจกับเรื่องอย่างนี้ หล่องเองก้อไม่ต้องใส่ใจ นอนได้แล้ว (พูดเยอะแฮะ)
เรา : เจ้ มันนอนไม่ได้ มันมีพลังงานบางอย่างมาสกิดหนู มาผลักหนู ปกติก้อนอนที่นี่ทุกวัน ไม่เคยมี มันต้องมีอะไรสิ (คนขี้สงสัยอ่ะ ไม่ผิดน่ะ )
พี่ท้อปฟี่ : อ่ะๆ ชั้นจะบอก ชั้นเจอตลอด แต่ชั้นก้อไม่เคยเล่าให้หล่อนฟัง เพราะหล่อนชอบหาคำตอบแบบนี้ไง เจอจนชิน เจอทุกวัน (ก้อคนมันไม่ชิน)
เรา : เจ้ ทำไมไม่เล่าให้หนูฟังหล่ะ (เดี๋ยวนี้หัดมีความลับ)
พี่ท้อปฟี่ : อย่างที่บอกไปแหล่ะ เอางี้ พรุ่งนี้ไปวัดกันก่อน แล้วเราค่อยมาหาตัวป้าลำใยกัน ถามให้รู้เรื่องไปเลย หล่อนจะได้สบายใจ ดีมะ
เรา : โอเคร  แต่.. คงนอนไม่หลับแล้วอ่ะ(กลัวไง)
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นง่วง ชั้นขอนอนแล้วกัน ไฟก้อเปิดไว้ หล่อนจะเปิดทีวี จะเล่นโทรศัพท์ แล้วแต่เลย  คร่อกzzz
เรา : อือ... ฝันดี
และเราก้อเปิดทีวีดูของเราไป นั่งดูอยู่บนเตียงค่ะ ทีวีอยู่ปลายเตียง สายตาเราก้อยังสอดส่องทุกมุมของห้องพี่ท้อปฟี่ค่ะ  เราก้อดูทีวีไปสักพัก เวลานั้นได้ยินเสียงพี่ท้อปฟี่ค่ะ นางละเมอ  เสียงดัง อึกๆ อืออออออ อึก  อือ อึกๆ อือๆๆๆ  แล้วก้อถอนหายใจยาวๆค่ะ เราเลยปลุกนาง
เรา : เจ้ๆ เป็นรัย เจ้ๆ (เขย่าตัวนาง)
พี่ท้อปฟี่ : (ลืมตาตื่น)โอ้ยยย..แฮ่กกๆๆ (นางเหนื่อยค่ะ เหงื่อไหลเต็มเลย)
เรา : (ตกใจอยู่) เป็นอะไรเจ้
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นฝันร้ายยย น่ากลัวมากกกกกกกกกก แฮ่กๆ
เรา : ฝันอะไร ฝันว่าไง ค่อยๆพูด (เหนื่อยตาม)
พี่ท้อปฟี่ : ฝันว่ายืนอยู่บนหน้าผากลางป่าที่ไหนสักแห่ง มีหล่อนอยู่ด้วย
เรา : (หน้าผา?)
พี่ท้อปฟี่ : มันสูงมากเลย อิงงง ชั้นก้อไม่เข้าใจว่าทำไมไปยืนตรงนั้นได้ในฝันมันก้ออยู่ตรงนั้นแล้ว (อันนั้นช่างมันเถอะ) แล้วน่ะ ชั้นเจอผี อ่ะอิง  โครตน่ากลัวเลย หน้าตามันเละๆ เบ้าตาลึกๆในตาแดงก่ำเลย เลือดไหลออกเต็มเบ้าตาเลยอ่ะ(เจ้จะเล่าตอนนี้ใช่ป่ะ เอาที่สบายใจ) เส้นเลือดแตกระแหงทั่วใบหน้ามันเลยย มันน่ากลัวมาก  ลำตัวมันหัก แขนขาบิดผิดรูป แล้วคลานขึ้นมาจากหน้าผาอ่ะ (ตอนนั้นขนลุกเลยค่ะ แต่ก้ออยากฟังจนจบ) มันบอกมันจะเอาชั้นไปอยู่ด้วย แล้วมันก้อคลานมาหาชั้นแล้ว ชั้นก้อตกหน้าผา แล้วมันวูป เสียวๆ (มีเสียวด้วย?) และหล่อนก้อปลุกชั้น (นางถอนหายใจยาว)
เรา : เจ้  คิดมากไปป่าว อ่านหนังสือเยอะไปป่าว(ตอนนางอยู่ รพ นางอ่านแต่หนังสือการ์ตูน)
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นนอนไม่หลับแล้ว มันน่ากลัวมากก (ตามสะดวกเลยค่ะ)
เรา : ก้อลุกไปเปิดตู้เย็น เอาน้ำให้นางดื่มค่ะ (ดูแลยิ่งกว่าผัวอีก)
เช้ามาเราก้อพาเจ้ไปวัดค่ะ ก้อเข้าไปทำบุญปกติ ตั้งจิตให้อุทิศส่วนบุญที่ทำทั้งหมด ให้กับผู้ที่ล่วงลับไปแล้วกับเจ้ากรรมนายเวรค่ะ พอทำบุญเสร็จก้อพากันกลับค่ะ จะหาตัวป้าลำใยเพื่อถามเรื่องราวทั้งหมดค่ะ หาไม่เจอเลยถามพี่ที่นั่งอยู่เค้าเตอร์ประชาสัมพันธ์ข้างล่าง ชื่อกิ้กค่ะ เราไม่เคยเห็นหน้าพี่เค้า สงสัยเพิ่งมาทำงาน
เรา : เอ่อ.. พี่ค่ะ เห็นป้าลำใยมั้ยค่ะ  ป้าที่ดูแลตึกนี้อ่ะค่ะ ที่ใส่แว่น ผมดำดัด
กิ้ก : อ่อ ป้ากลับบ้านค่ะ เราเป็นหลานป้าเองค่ะ ป้าให้มาทำงานแทน 1 อาทิตย์ค่ะ มีธุระอะไรจะฝากมั้ยค่ะ
เรา : (อ่าว แห้วอีกละ) อ๋อไม่มีค่ะ( หลานป้าคงไม่รู้) พอดีไม่เจอป้านานแล้ว เลยถามเฉยๆค่ะ (ยิ้ม) ขอบคุณน่ะค่ะ
กิ้ก : จ้า (ยิ้ม)
เรากับเจ้ก้อเดินไปนั่งที่โต้ะหินอ่อนใต้ตึก
เรา : เจ้ เราแห้วอีกแล้ว ป้าเป็นผีป่าวเนี่ย ผลุบๆโผล่ๆ(พูดไปแบบอารมณ์เซ็งๆไม่คิดอะไร)
พี่ท้อปฟี่ : ตั้งแต่ชั้นอยู่ที่นี่มา ก้อเจอกับป้าไม่ค่อยบ่อยหรอก นานๆเจอแกที  ป้าเค้าคงไม่ใช่ผีหรอก หลานเค้านั่นไงยืนยัน
เรา : (ก้อจริง)เหนื่อยอ่ะ กับเรื่องผีๆเนี่ย ทำไมหลอกแต่ชั้น 5 หลอกแต่เรารึป่าวเจ้  พี่บอยเค้าเคยโดนบ้างไหม(ขี้สงสัย) แล้วห้องอื่นๆหล่ะ เค้าจะเคยโดนเหมือนเราบ้างป่ะ
พี่ท้อปฟี่ : ชั้นก้อไม่รู้ เพื่อนๆชั้นส่วนมากอยู่ที่อื่นหมด และชั้นก้อไม่สุงสิงกับใคร มีแต่หล่อนเนี่ยแหละ ตามตื้อชั้น (เหรออออ)
เรา : เหนื่อย ๆ จริงๆ (เรารู้สึกเหนื่อยมากตอนนั้น เหมือนโดนดูดพลังงาน)
พี่ท้อปฟี่ : ขึ้นห้องกันเถอะอิงง ชั้นอยากนอน  (ง่วงใช่มั้ย)
แล้วเรากับเจ้ก้อพากันเดินขึ้นห้องค่ะ ตอนนั้นดูเวลา สองทุ่ม ก้อพากันค่อยๆเดินขึ้นบันไดค่ะ (น่องโตกันเลยทีเดียว) เดินขึ้นชั้น 1  ชั้น 2 ชั้น 3   เพล้งงงงง!!!! เสียงอะไรหล่นลงมาแตก ตรงบันไดค่ะ เราก้อพยายามมองหา ว่ามันคืออะไร แต่ก้อไม่เจอค่ะ
เรา : สงสัยหูแว่ว ห้องไหนสักห้องคงทำแก้วแตกมั้ง ขึ้นต่อเถอะเจ้
ตุ๊บบบบ!!!! มองตามเสียงเลยค่ะ แมวค่ะแมววว 😨😨😱 ตกลงมาจากไหน ดิ้นตายตรงหน้าเลย  เราเห็นหยั่งงั้น ก้อเลย ไปดูมันค่ะ มันแน่นิ่งไปแล้ววว
เรา : เจ้ แมว มันตายแล้วอ่ะ มันนิ่งเลย มันตกลงมาได้ไงอ่ะ  (เราหันไปมองอิเจ้) สงสารมันจัง
พี่ท้อปฟี่ : อิงงง หล่อนเชื่อในสิ่งที่เห็นเหรอออ (อ่าวอิเจ้ทำไมพูดงี้ว่ะ)
พอเราหันไปดูแมวตัวนั้นจากที่นอนเลือดไหลออกปาก ออกหู  มันกลับลุกขึ้น แล้วขู่เราค่ะ  ฟ่ออออฟ่อๆๆ หัวมันบุบๆด้วย เราตกใจค่ะ
พี่ท้อปฟี่ : อิงงง หล่อนเป็นอะไร ชั้นยังไม่เห็นจะมีแมวสักตัววเลย!!!
เราหันไปดู แมวคัวนั้นก้อยังอยู่ที่เดิมค่ะ
เรา : เจ้ ทำไมจะไม่เห็น ก้อเห็นมันตกลงมาพร้อมกันอ่ะ อย่าโกหกหนู เจ้ทำให้หนูกลัวน่ะ(กลัวจิงค่ะ)
พี่ท้อปฟี่ : ก้อชั้นไม่เห็น ชั้นเห็นหล่อนเดินไป แล้วบอกว่าหูแว่ว แก้วแตก อะไรชั้นยัง งง ๆ กับคำพูดหล่อน  แล้วยังมาบอกแมวตายอีก  ชั้นยังไม่เห็นอะไรเลย !!
เรา : เนี่ย มันยังอยู่ตรงนี้เลยเจ้ หนูพูดจริงน่ะ หนูเห็นมันอยู่ตรงนี้ มันขู่หนูอยู่  (ยังยืนยันค่ะ)
พี่ท้อปฟี่ : เดินมา หยิบโทรศัพท์ถ่ายรูป ตรงที่เราชี้  แชะแชะแชะ นางถ่ายรูปรัวๆเลยค่ะ แล้วนางก้อเอาให้เราดูค่ะ
เรา : .............โทรศัพท์เจ้ กล้องเสียแน่ๆ.......
พี่ท้อปฟี่ : เอาโทรศัพท์หล่อนมา
เราก้อยื่นโทรศัพท์ให้เจ้ไปค่ะ  แชะๆๆๆๆๆๆๆๆ รัวๆ
พี่ท้อปฟี่ : ทีนี้หล่อนเชื่อชั้นยัง ว่ามันไม่มีอะไร!!!
เราตกใจค่ะ ตอนนั้นจำได้ว่า เหมือนหายใจลำบากมากค่ะ แล้วก้อมืดเลยค่ะ  ตื่นมาอีกที อยู่ รพ แล้วค่ะ  เราเห็นแม่เรานั่งเฝ้า เจ้ท้อปฟี่ นอนที่โซฟาค่ะ
แม่ : อิงงงง ตื่นแล้วเหรอลูก  (แม่ร้องไห้)
เรา : แม่ .. ร้องไห้ทำไม
เจ้ท้อปฟี่นางตื่นพอดีค่ะ  นางก้อเดินกะเพลกมาหาเรา
แม่ : ก้อลูกนอนหลับไป สามวันเลย หมอบอกลูกเพลียมาก แต่ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมลูกนอนหลับขนาดนี้ (แม่ก้อร้องไห้)
พี่ท้อปฟี่ : อิงงง เป็นไงบ้าง
เรา : หนูไม่เป็นไรแล้ว แต่ยังเพลียนิดหน่อย
แล้วเราก้อหลับไปค่ะ หลังจากนั้นพอดีขึ้นก้อออกจาก รพ ค่ะ แม่พาไปทำบุญหลายที่เลยค่ะ แม่คงรู้อะไรหลายๆเรื่อง จากพี่ท้อปฟี่ แม่อยากให้เราย้ายห้อง เราก้อย้ายค่ะ จากชั้น5  ลงมาอยู่ชั้น 2 ค่ะ  พี่ท้อปฟี่ นางก้อย้ายลงมาเหมือนกันค่ะ อยู่ห้องข้างๆกันค่ะ พอย้ายอยู่ห้องใหม่ก้อไม่เจออะไรแปลกๆอีกนานเลยค่ะ  แต่มันยังไม่จบแค่นั้น....

     หลังจากที่เรา ออกจาก รพ แล้ว แม่พาทำบุญเสร็จสรรพเรียบร้อย ย้ายห้องเรียบร้อย (แต่ยังเป็นตึกเก่าน่ะ ) เปลี่ยนมาอยู่ชั้น 2  เราไม่เจอผีอีกเลย 1 ปีเต็ม มาเจออีกที ก้อต้นปลายปีที่แล้ว พี่ท้อปฟี่กะเราก้อใช้ชีวิตประจำวันปกติ ขานางก็เริ่มดีขึ้น  เราก้อได้หัดขับรถยนต์ค่ะ คนสอนเหรอ ก้อตุ๊ดของเราไง จนคนที่ตึกคิดว่าเรากะเจ้เป็นผัวเมียกัน พากันนินทาซะ (เอาที่สบายใจ) เรียนกะเจ้ประมานเดือนนึงก้อขับได้ ชิวๆเลย มีชนบ้าง แค่เจ้นางไม่ซีเรียส นางตังเยอะ บ้านนางรวย (อยากรวยบ้าง) ก้อมี ผช คนนึงในตึกมาจีบเรา หน้าตาพอใช้ได้ค่ะ นิสัยก้อโอเคร แต่ต้องผ่านนางตุ๊ดของเราก่อนเลย ก้อคบๆมาเรื่อยๆ จนถึงเดือน พฤศจิกายนค่ะ  แฟนเราแทนชื่อว่า พี่กบ แล้วกันค่ะ   เราสามคนผัวเมียตุ๊ด ก้อไปวัดกันบ่อยขึ้นค่ะ
..ที่วัด..   ((เราขอพิมชื่อพี่ท้อปฟี่ว่า เจ้น่ะค่ะ))
เรา : เจ้ หนูว่าไปเคาะระฆังกันก่อน แล้วค่อยมาหยอดเหรียญตรงนี้(ในวัดจะมีการทำบุญแบบนี้อยู่ค่ะ)
เจ้ : ชั้นว่าหล่อนเดินไปก่อนเลย เดี๋ยวชั้นขอทำตรงนี้ก่อน เดี๋ยวตามไป มันไกลกันที่ไหนหล่ะ
เรา : ก้อได้ ป่ะพี่กบ (แล้วก้อเดินไป)
พี่กบก้อเดินตามเรามา เราก้อเคาะระฆังค่ะ เต๊งงงงงง! เต๊งงงง! เต๊งงงง!  (เสียงระฆังน่ะ) พี่กบ ก้อยืนดูอยู่
เรา : พี่ ทำไมทำหน้าแบบนั้น มีอะไรเหรอค่ะ(หน้าเหมือนปวดขี้เลย)
พี่กบ : ป่าวครับ.. ไม่มีอะไร    (แล้วพี่กบก้อตีระฆัง) เต๊งงงงๆ
เจ้ : (เดินมาถึง) กบ ทำไมไม่เคาะทุกอันหล่ะ
พี่กบ : เต๊งงงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ๆๆๆๆๆๆ (เคาะทุกอัน อันละสามสี่ครั้ง)
เรา : ( เค้าเป็นอะไรเนี่ย) เห็นหน้าพี่กบถอดสี  เหมือนเห็นอะไร
เรา : พี่กบ เดินมาทางนี้หน่อย  เจ้ด้วย  (พี่กบก้อเดินมาค่ะ)
เรา : พี่กบ พี่เห็นอะไร บอกอิงงสิ ทำไมถึงเงียบ อิงรู้น่ะ มีอะไรเห็นอะไรพี่กบ พูดเลย
เจ้ : เออนั่นดิ กบ มีอะไรก้อพูดเลย  ชั้นเห็นหน้าแก แหยๆ(เจ้เค้าสนิทกันเพราะพี่กบเป็นแฟนเราค่ะ)
พี่กบ : ...... ถ้าบอกจะเชื่อพี่เหรอครับน้องอิง...
เรา : หนูเชื่อพี่ค่ะ แต่พี่ต้องพูดความจริงน่ะค่ะ(พร้อมฟัง)
เจ้ : เล่ามาๆ
พี่กบ : เมื่อกี้ตอนน้องอิงเดินตีระฆังอยู่ พี่เห็นเด็ก ผช คนนึง เค้ากอดน้องอิงจากด้านหน้าครับ ตอนแรกพี่ก้อยังไม่เห็น แต่เด็กคนนั้นเค้าค่อยๆเลื่อนหัวเอียงหัวมาด้านข้าง แขนก้อยังกอดตัวน้องอิงครับ แรกๆพี่ก้อนึกว่าเด็กที่ไหน มากอดน้องอิงรึป่าว (คือเด็กไง) แต่พี่ลองสังเกตุดู เด็กคนนี้ไม่มีส่วนล่าง ขาไม่มี พี่เห็นแค่หัว กับแขนเค้าครับ
เรา : จริงเหรอค่ะ นี่กลางวัน กลางวัดด้วยน่ะพี่ มีผีด้วยเหรอ พี่ตาฝาดรึป่าวค่ะ(เรายังไม่ค่อยเชื่อไงค่ะ เพราะที่นั่นมันวัดไง)
พี่กบ : พี่เห็นจริงๆน่ะน้องอิง เป็นเด็ก ผช  จริงๆ

เจ้ : อิง ชั้นว่าผีที่วัดรึป่าว เพราะที่ห้องไม่น่าจะมีแล้วน่ะ
เรา : อืม ก้อน่าคิดน่ะ  (วัดผีเยอะจริงดิ)
พี่กบ : พี่ว่าเรารีบทำบุญ แล้วรีบกลับกันเถอะครับ
กำลังจะเดินกลับรถ มีพระสงค์รูปนึงค่ะ เดินตามมา
พระ : โยม ผญ
เรา : (หันขวับ) ค่ะ?
พระ : โยม ทำบุญเยอะๆน่ะ พวกสัมพเวสีต่างๆ จะได้เพลาๆลงบ้าง พวกนั้นต้องการส่วนบุญ จากโยม
เรา : ค่ะ หลวงพ่อ ว่าแต่เยอะขนาดไหนค่ะ (อยากรู้อ่ะ)
พระ : จากที่อาตมาเห็น หลายตนอยู่ โยมทำบุญให้มากกว่านี้ แล้วพวกเค้าจะหายไปเอง  อาตมามาบอกเท่านี้แหล่ะ
เรา : (ไหว้) ขอบคุณมากๆค่ะ หลวงพ่อ
แล้วหลวงพ่อก้อเดินจากไปค่ะ
เจ้ : อิง  ชั้นว่างานนี้ เหนื่อยอีกแล้ว
พี่กบ : ป่ะๆ กลับกันเถอะครับ
เรา : อือ ....(คิดว่ามันยังไม่จบอีกหรอ)

     จากนั้นเราก้อกลับห้องค่ะ เราอยู่ 1202 เจ้อยู่ 1203 ค่ะ พี่กบก้อไปมาหาเราอยู่ทุกวันค่ะ นางไม่ค่อยจะไปไหน(อยากให้หายไปสักอาทิตย์55) กลับห้อง เราก้อมานอนคิดว่า ทำไมเราเจอแต่เรื่องแบบนี้น่ะ เจอมาตลอด  พี่กบเห็นเราเครียดค่ะ นางก้อมาปลอบๆ  พอหายเครียด ก้อทำกับข้าวกินกันปกติค่ะ
2 อาทิตย์ต่อจากนั้น เราทำงาน แล้วเราทำโอทีค่ะ ทำให้ช่วงนั้นเราเลิกดึก ประมาน 4 ทุ่มได้ค่ะ พี่กบนางไม่ได้มารับค่ะ นางติดงานอยู่ ตจว ค่ะ  เจ้ เค้าก้อ ติดงานค่ะ คือคืนนั้นต้องโทรให้พี่เกดไปรับเราค่ะ พี่เกดก้อไปรับเราค่ะ
พี่เกด: อิงงง (โบกมือแหยกๆ)
เรา : พี่เกดดดด (เราโบกมือรับแล้วก้อเดินไปหาพี่เกด)
พี่เกด : รอนานมั้ย
เรา : ไม่นานค่ะพี่ (ยิ้ม)
แล้วเราก้อซ้อนมอไซค์พี่เกด แปลกที่พี่เกดยังไม่ขับไป
เรา : พี่เกดป่ะ ..
พี่เกด : อ้าว แล้วน้องคนนั้นหล่ะ มาด้วยกันไม่ใช่เหรออิงงง (เอ้าพี่เกดมันพูดอะไร)
เรา : ใครค่ะ??????
พี่เกด : น้องคนนั้นไง ผญ  ผมสั้นคนนั้นไง (มือก้อชี้ไป)
เรา : (กวาดสายตามองไปตามนิ้วพี่เกด) ...ไม่มีค่ะพี่ หนูรอพี่คนเดียวค่ะ(ชักกลัว)
พี่เกด : งั้นพี่ไปน่ะ เกาะแน่นๆพี่จะซิ่ง ...
เรา : ไปโลดค่ะพี่  (เสียวหลังวาบๆ)
พอถึงตึก พี่เกดรีบกลับทันทีค่ะ ไม่ทันได้ถามอะไร เหมือนพี่เค้าก้อกลัวๆค่ะ

     คืนนั้นเราก้อขึ้นห้องนอนคนเดียว เจ้ไม่อยู่ โทรไปไม่รับ ห้องก้อล็อคค่ะ แต่เราอยู่ห้องใหม่แล้ว เราไม่กลัวเท่าห้องเก่าค่ะ แต่บางคืนเจ้เค้าก้อมานอนเม้าด้วยค่ะ บางคืนเราก้อไปนอนเม้าห้องเจ้ ห้องน้ำเข้าได้สบายใจดีค่ะ แต่คืนนี้เหงามาก พี่กบก้อติดงานค่ะ เราไม่ค่อยโทรหาพี่กบค่ะ มีแต่พี่กบจะโทรมา ส่วนมากเราจะโทรหาอิเจ้มัน (นางไม่รับหงุดหงิดมาก)  เราส่งไลน์ไปค่ะ (ช่วงนั้นไลน์กำลังดังเลย) นางอ่านแต่ไม่ตอบค่ะ (หงุดหงิดยิ่งกว่าเก่า)
....ในไลน์.....
เรา-----ส่งสติ้กเกอร์หงุดหงุด (อ่าน)
          โทรหาไม่รับหล่ะเจ้ (อ่าน)
          อ่านไม่ตอบ (อ่าน)
          ส่งสติ้กเกอร์รูปคนหน้าแดง(อ่าน)
เรารอนางตอบค่ะ แต่นางไม่ตอบ คิดในใจอยู่กับ ผช รึป่าว ชอบแอบกินเด็กๆด้วย (กินตับเด็ก) เลยรอจนเผลอหลับไปค่ะ ตื่นมาอีกทีเวลาประมาณเที่ยงคืน มีคนมาเคาะห้องเราค่ะ  ก้อกๆ ก้อกๆ  เราก้อลุกไปเปิดประตูค่ะ แอ๊ดดดดดด
เรา -----อ้าว พี่กบทำไมมาไม่บอกอิงหล่ะ (ปกตินางจะโทรมาบอกทุกครั้งก่อนจะมาค่ะ)
พี่กบ----โทรศัพท์พี่แบตหมดครับ เลยไม่ได้โทรบอก
เรา-----อ่อค่ะ เหนื่อยมั้ย อิงนวดให้มั้ยค่ะดูหน้าพี่เหนื่อยๆ
พี่กบ----ไม่เป็นไรครับ พี่ขออาบน้ำก่อนน่ะ พี่ง่วงมาก พี่อยากนอนแล้ววครับ (สงสัยจะเหนื่อยมาก)
เรา-----แล้วพี่กินอะไรมารึยังค่ะ (เป็นห่วงเค้าจิงๆตอนนั้น)
พี่กบ----พี่ไม่หิว (แล้วนางก้อเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า)
เรา-----ผ้าเช็ดตัวตากตรงหลังห้องค่ะ
พี่กบ----นางก้อเดินไปหยับผ้าเช็ดตัวค่ะ แล้วก้อเดินเข้าห้องน้ำไป
เราก้อเปิดทีวี (ตัวเราอาบน้ำแล้วน่ะ)นอนดูทีวีรอพี่กบ จนหลับไปอีกรอบค่ะ ทีนี้ตื่นอีกที เช้าเลย เราก้อรีบลุกค่ะ เพราะพี่กบไม่ได้นอนข้างๆเรา นางหายไปไหน ออกไปไหน ตั้งแต่ตอนไหน เมื่อไหร่ อะไร ยังไง ใจเราเกิดคำถามมากมายค่ะ (งง ฝุดๆค่ะตอนนั้น)
เรา----พี่กบค่ะ พี่ พี่ พี่กบ  พี่  (เราเรียกหาเค้าค่ะ เดินไปเปิดประตูห้องน้ำ และประตูหลังห้อง)
เราไม่เจอพี่กบเลยค่ะ ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าเค้า ตอนที่เค้าอาบน้ำเมื่อคืน ผ้าเช็ดตัวเค้าก้อตากอยู่ที่เดิมค่ะ ในห้องน้ำก้อแห้งสนิทค่ะ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น  เราใจคอไม่ดีค่ะ เลยกดโทรหาเค้า โทรหาทุกนาทีเลย ไม่ติดเลย  เรานั่งร้องไห้แล้วค่ะ ใจเราสั่นมากกเลยตอนนั้น เจ้ก้อยังไม่กลับมา  เราไหว้พระเลยค่ะ ขอให้พี่กบปลอดภัยกลับมาหาเรา สักพักเสียงมือถือดังค่ะ ติ๊งๆๆๆๆต๊องๆๆๆๆติ๊งงงๆๆต๊องงๆๆๆ
เรา ---(เบอร์แปลก)ฮัลโหลค่ะ(เสียงพูดเวลาร้องไห้มันจะเปลี่ยนไปค่ะ)
เจ้-----อิงงงง อิงงป่าว ใช่อิงป่าวว
เรา-----อืม อิงเอง
เจ้----อิง พี่มีข่าวไม่ดีจะบอก อิง กบมันเสียแล้วน่ะ รถมันเกิดอุบัติเหตุเสียหลักชนกับรถบรรทุกสิบล้อ
เรา-----น้ำตาไหล ร้องไห้หนักมากมายเลยค่ะ ร้องจนไม่มีเสียงจะร้องเลย(ทุกวันนี้เรายังคิดถึงพี่กบไม่เคยลืมเค้าเลย)
โทรศัพท์อะไรไม่สนใจแล้วค่ะ ร่วงลงพื้นแตกกระจายหมดค่ะ ไม่เสียดายด้วย สักพัก เจ้ก้อมารับเราไปบ้านพี่กบค่ะ บ้านเค้าอยู่แถวลาดปลาเค้าค่ะ (เราขอไม่บอกเยอะกว่านี้ค่ะ)ไปถึงแม่พี่กบร้องไห้โผเข้ากอดเราเลยค่ะ (เราคบกับพี่กบได้ สองปีค่ะ)เ้ราก้อร้องไห้ ตอนนั้นเหมือนหัวใจจะขาดเลยค่ะ เรารักพี่กบ นางเป็นคนที่ดีคนนึงค่ะ นางจะนึกถึงเราตลอดค่ะ นางใส่ใจเรามากๆกว่าสิ่งใดค่ะ จากนั้นเราก้อช่วยงานทุกวันทุกคืน จนงานเสร็จ ผ่านไปค่ะ
พอเราทำใจได้ เราเลยเล่าทุกอย่างให้เจ้ฟังค่ะ และเราบอกกับเจ้ว่าเราไม่ขอคบกับใครอีก เราจะอยู้เป็นโสดไปแบบนี้ค่ะ(แต่ทำได้ที่ไหน)
เรา----เจ้ ขอถามอะไรหน่อย วันนั้นไปไหน ทำไมอ่านไลน์แล้วไม่ตอบ โทรหาไม่รับ
เจ้-----โทรศัพท์ลืมไว้ที่ห้อง โน๊ต (ชื่อ ผช ของเจ้) แล้วมันขอ ชั้นเลยให้ไป นี่เบอร์ใหม่ชั้น 098XXXXX21 เซฟไว้(รวยแล้วสปอตด้วย)
เรา-----เจ้ อิงรู้ว่าเจ้รักเด็ก ชอบเด็ก โดยเฉพาะ เด็ก ผช แต่เจ้อย่าให้ตัวเองเสียเงิน เสียทองเยอะน่ะ หนูเป็นห่วง (พูดง่ายๆอิเจ้ ห้ามโดนหลอก)
เจ้----ไม่เป็นไรหรอก แค่นั้นเอง อย่างอื่นชั้นก้อไม่เคยให้น่ะ ให้แต่ตัวและหัวใจ (ยังมีอารมมาอ่อยอีก)
เรา----ตามใจ เอาที่เจ้สบายใจแล้วกัน แต่หนูเตือนเจ้ด้วยความหวังดี (เป็นห่วงนางไง)
เจ้ -----จ้าๆ ว่าแต่ กบ มันมาหาอิงงบ้างป่าว (ถามอะไรดูหน้าด้วย)
เรา-----ไม่มาน่ะ มาแต่คืนนั้นคืนเดียว (อย่าพูดถึงพี่กบเยอะเลยเจ้ จะร้องไห้)
เจ้-----แล้วจะใส่สีดำอีกกี่วัน เห็นดำมาเกือบจะเดือนแล้ว
เรา-----ใส่ให้ครบ 100 วันอ่ะ
เจ้----ไว้ไปทำบุญให้กบมันบ่อยๆเนาะ
เรา---พยักหน้า
จากนั้นมา เราก้อทำบุญมาเรื่อยๆ พยายามทำบ่อยขึ้น ทำให้เยอะขึ้นค่ะ (เข้าวัดกันบ้างน่ะทุกคน)
ยังมีต่อ ขอหาข้าวกินก่อนน่ะ จขกท ยังไม่ได้กินข้าวเลย สามีบ่นมากๆ ว่าแอบคุยกับใคร (นางไม่ค่อยเล่นโซเชียล) อย่าโมโห จขกทน่ะ เพราะที่พิมไปบางที มันมีอารมด้วย ร้องไห้ด้วย (ตอนสามีไม่อยู่) ตอนนี้เริ่มปวดหัว หิวข้าว ตาลาย คล้ายจะเป็นลม

     เราก้อใช้ชีวิตประจำวันมาเรื่อยๆค่ะ และแล้วก้อถึงงานทำบุญ 100 วันของพี่กบ เรากับเจ้ไปช่วยงานแม่พี่กบที่บ้านค่ะ และนอนที่นั่น 1 คืน บ้านพี่กบเป็นบ้านชั้นเดียวค่ะ มีห้องครัวกับห้องน้ำติดกันค่ะ ข้างห้องน้ำจะเป็นห้องพี่กบค่ะ ส่วนห้องของแม่จะอยู่ตรงข้ามห้องพี่กบค่ะ เรากับเจ้อาสานอนห้องพี่กบค่ะ เพราะเราไม่กลัวพี่กบ(รักไง) คืนนั้นเรากับเจ้ก้ออาบน้ำเสร็จก้อเข้านอนค่ะ เวลาประมาณ 4 ทุ่มกว่า สภาพในห้องไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเดิมเลยค่ะ เหมือนพี่กบยังมีชีวิตอยู่ เรากับเจ้ก่อนนจะนอน ก้อช่วยกันเก็บของให้เรียบร้อย เพราะมันจะรกนิดนึงค่ะ ห้องพี่กบจะมีตู้เสื้อผ้าอยู่ปลายเตียง(ชักหลอนๆ)ทีวีจะอยู่ด้านขวาของเตียง กระจกจะอยู่ข้างๆตู้เสื้อผ้าค่ะ
เรา*****(กำลังเก็บของให้พี่กบ)เจ้ คิดถึงพี่กบอ่ะ
เจ้******อิง หล่อนคิดถึงในใจก้อได้ ไม่ต้องพูดออกมาให้ชั้นได้ยินหรอกย่ะ(อะไรของอิเจ้เนี่ย พูดอะไรก้อไม่ดี)
เรา*****ก้อมันคิดถึงจริงๆนิ ถ้าผัวเจ้ตายหล่ะ เจ้จะไม่คิดถึงหน่อยเหรอ(แช่งมันเลย)
เจ้*****ปากเสียย!! ผัวคนไหนหล่ะ(นี่มีกี่คนเนี่ย)
เรา*****ทุกคนนั่นแหละ(เริ่มรำคานอิเจ้)
เจ้*****ไม่พูดเรื่องนี้ละ เก็ยของเสร็จนอนกันเถอะ มันดึกแล้ว
เรา*****อะเคร
แล้วเราก้อนอนค่ะ สักพักหลับ เพราะเหนื่อยจากงานค่ะ สะดุ้งตื่นอีกที ปวดขี้กลางดึกค่ะ (ประมาณตี 1) เราก้อปลุกเจ้ค่ะ
เรา*****เจ้ๆ (เขย่าๆ)หนูปวดขี้ ไปส่งเข้าห้องน้ำหน่อย เร็วๆ จะออกแล้ว
เจ้*****(งัวเงีย)จะมาปวดอะไรตอนดึกเนี่ยย (โหอิเจ้ ลองปวดขี้มั่งดิ)
เรา****เร็ว ปวดมาก (ตด) จะออกแล้วววววว
แล้วนางเจ้ก้อลุกเดินไปเปิดประตูห้องออกไปก่อนค่ะ เราก้อเดินตามนางไป ห้องน้ำอยู่ข้างๆ เราก้อเข้าไปขี้ค่ะ อิเจ้นางรออยู่ข้างนอกค่ะ
เจ้*****(เสียงเบาๆ)อิงงงง เสร็จยัง (คนขี้น่ะ เร่งอยู่ได้)
เรา*****ยังไม่เสร็จ รอก่อน
สักพักนี่แหละค่ะ นางเคาะประตูห้องน้ำรัวๆเลย  ตึงงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เจ้*****อิง อิง อิง!!! อีอิงงงงงงงงงง  อร้ายยยยย!!!!!ออกมาๆๆๆๆ เร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ (นางร้องลั่นเลยค่ะ พร้อมคำว่า อี!!)
เรา****(ขี้ได้ครึ่งทาง) อะไรเจ้ เสียงดังเบาๆหน่อย
เจ้*****ออกมาเดี๋ยวนี้  อ้ากกกกก!!! (เราตกใจรีบเปิดประตูออกมาเพราะนางร้อง อ้ากกนี่แหล่ะ  ล้างก้นเรียบร้อยน่ะ)
เรา****เป็นอะไรเจ้ เสียงดังทำไม เรียกอี  ได้ไง(มีงอล)
เจ้*****อิง หล่อนดูนั่นสิ (ตัวสั่น แล้วชี้ไปทางห้องครัว)
เราก้อมองตามนิ้วอิเจ้มันค่ะ นางชี้ไปที่ใต้อ่างจานจานค่ะ เราเห็น พี่กบค่ะ นางนั่งอยู่ใต้อ่างล้างจาน สักพักนางคลานออกมาค่ะ หัวเต็มไปด้วยเลือดค่ะ ปากนางฉีกข้างนึงค่ะเกือบถึงใบหู แล้วนางยิ้มค่ะ นางค่อยๆคลานมาหาพวกเราค่ะ (เราเห็นแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ)
เรา*****พี่กบ อย่ามาหลอกพวกอิงเลยน่ะ พี่กบไปสบายแล้ว เราอยู่กันคนละโลกแล้วน่ะพี่(ไม่ใช่ไม่กลัวน่ะค่ะ แต่รักเค้ามากกว่า)
เจ้*****(แอบอยู่หลังเรา)ใช่ๆๆ! กบ แกไปสบายแล้ว แกอย่ามาหลอกชั้น เอ้ย!! พวกเราเลยยยย
เรา****อิงจะทำบุญให้พี่บ่อยๆน่ะ(เราไม่มองพี่กบค่ะ ก้มหน้าพูด)
เสียงตอนนั้นมันเงียบมากค่ะ จะมีแต่เสียงหมาหอนเป็นพักๆ  สักพักเสียงหมาหยุดหอน เราเลยมองดูค่ะ นางหายไปแล้วค่ะ ตอนนั้นเราคิดว่าพี่กบน่าจะพูดอะไรบ้าง แต่เค้าไม่พูดอะไรเลยค่ะ  แล้วไฟก้อเปิดค่ะ แม่พี่กบนางออกมาดูพวกเรา
แม่*****ทำอะไรกันอยู่ แม่ได้ยินเสียงดังเลยออกมาดู
เจ้*****แม่!!! กบมันมาค่ะ พวกเราเจอ กบ !!!(แล้วก้อไปแอบหลังแม่)
แม่****ลูกอิง กบไปสบายแล้วลูก อย่าคิดมากน่ะ เดี๋ยวจะไม่สบาย (แม่มีสีหน้าที่ดูเศร้าแต่ไม่แสดงออกค่ะ)
เรา****ค่ะแม่(ยังร้องไห้อยู่)
แม่****ส่วนท้อปลูก(แม่เรียกเจ้ค่ะ)กบคงมาเพราะคิดถึงลูกๆน่ะ คงไม่มาอีกแล้วหล่ะจ้ะ (แม่รู้ได้ไงอ่ะ)
หลังจากนั้นพวกเราก้อเข้านอนกันค่ะ ตื่นเช้ามาก้อทำบุญตักบาตร ให้พี่กบค่ะ เรื่องราวของพี่กบขอเก็บเป็นความทรงจำตลอดไปค่ะ


     จากนั้นเมื่อตอนต้นปีที่ผ่านมานี้ค่ะ เราก้อมีแฟน(สามีปัจจุบัน) เราออกจากที่ทำงานค่ะ เริ่มต้นธุรกิจเกี่ยวกับอุปกรณ์เครื่องเขียนค่ะ เราก้อลงทุนร่วมกับเจ้และแฟนเราค่ะ ก้อสามคันผัวเมียตุ๊ดเหมือนเดิม แฟนเราชื่อ แมนค่ะ (บอกไปเลย55) พี่แมนอายุ 35 ปีน่ะค่ะ พูดมาตั้งนานลืมบอกอายุอิเจ้เราค่ะ 34 ค่ะ (555 นางกรี๊ด ) แต่นางหล่อน่ะค่ะ อิเจ้เรา 555 เสียดายเป็นตุ๊ด ชอบกินตับเด็ก นางอี๋ ชะนีค่ะ ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ที่ผ่านมานี้ค่ะพวกเราสามคนได้ไปติดต่อเรื่องงานธุรกิจของพวกเราค่ะ แถวจังหวัดสมุทรปราการ หมู่บ้านหนึ่งค่ะ แถวแพรกษาใหม่ คนขับรถก้อพี่แมนของเราเองค่ะ พี่แมนก้อขับไปเรื่อยๆจนถึงบ้านลูกค้าค่ะ ก้อคุยงานกันไป ก่อนกลับก้อหากินข้าว แต่วันนั้นกลับดึกหน่อยค่ะ เพราะตอนนั้นยังทำอะไรไม่ค่อยจะคล่องเหมือนทุกวันนี้ แถวแพรกษาใหม่ ถนนตอนกลางคืน รถน้อยมากค่ะ แล้วจะมืดๆหน่อย แถวหมู่บ้านที่พวกเราไปนั้นก้อต้องมองหาไฟด้วยค่ะ(คือมืดกว่าที่เราอยู่) เดี๋ยวนี้ไฟเยอะกว่าตอนนั้นเยอะเลยค่ะ  ก้อพากันกลับค่ะ และระหว่างทางกลับก้อคุยกันไป
ณ ทางเส้นหนึ่ง แถวหมู่บ้านนั้น.....
พี่แมน*****ทำไมทางเส้นนี้มันมืดจัง มีแต่ป่ากล้วย (คนขี้สงสัยอีกคน ชอบบ่น)
เจ้*****เออ ชั้นก้อว่ามืดไปน่ะ ทำไมไม่ไปเส้นอื่นหล่ะ แมน (นางไม่เคยเรียกสามีชั้นว่าพี่เลยค่ะ)
เรา****เดี๋ยวก้อคงเจอแหล่ะพี่ ค่อยๆขับน่ะ มันมืด (เราก้อไม่คิดอะไรมาก เพราะมันมีรถวิ่งกันอยู่)
พี่แมน***ถนนก้อดีน่ะ น่าจะติดไปให้เยอะๆ รถก้อมีวิ่งกันอยู่ ดูแล้วมันเปลี่ยวๆ  ไม่น่าขับมาเลย(จะบ่นอีกนานไหม)
เรา***อย่าบ่น ค่อยๆขับไปน่ะพี่ (เราเริ่มรำคาน)
แล้วระหว่างทางค่ะ เราเห็น ผญ แก่ๆ คนนึง เค้าเดินอยู่ข้างทางค่ะ อายุน่าจะประมาณ 70 กว่าปีได้
เรา****พี่แมน เห็นยายคนนั้นมั้ย ทำไมยายเดินคนเดียวอ่ะ(ขี้สงสัย)
พี่แมน***อืม ญาติเอามาทิ้งรึป่าว หรือ หลงทาง
ตอนนั้นคิดว่าเป็นคนกันหมดค่ะ ไม่ได้คิดอย่างอื่นเลย
เจ้****อย่าจอดน่ะ!!! ไม่น่าไว้ใจ เผื่อมีคนกลุ่มอื่นอีกหล่ะ พวกปล้นหน่ะ (นางมีสติดีค่ะ)
พี่แมน***ผมไม่จอดแน่นอน อันดับแรกเลย ผมกลัวว่าจะเป็นนกต่อ
เรา***แต่ยายเค้าแก่แล้วน่ะ เค้าไม่น่าจะมาเป็นนกต่อน่ะ (คิดในแง่ดี)จอดเถอะ (ยังอีก)
เจ้*** อิง หล่อนคิดในแง่ร้ายบ้าง ดึกๆดื่นๆ ยายแก่ที่ไหน จะมาเดินในที่มืด แบบนี้กัน
พี่แมน***ไม่จอดหรอก (แล้วก้อขับไปเรื่อยๆ)
เรา***ตามใจ(ถอนหายใจยาว)
ขับไปได้สักสองสามนาที ก้อเห็นยายคนเดิมค่ะ เดินอยู่ข้างทางเหมือนเดิมค่ะ
พี่แมน***เอาแล้วไง
เจ้***ชั้นว่าละ!!!!(ว่าตอนไหน)
เงียบกันหมดค่ะ ขับไปจนใกล้จะถึงทางออกค่ะ เจอยายคนเดิมอีกแล้วค่ะ เดินอยู่ข้างทางเหมือนเดิม แต่คราวนี้ กวักมือเรียกรถของพวกเราค่ะ
(หลอน)
เจ้***ขับไปๆๆ ไม่ต้อนสนใจ ไปเลยๆๆ(นางเร่งพี่แมนค่ะ)
เรา***ค่อยๆไปน่ะ
ทันใดนั้นเอง ยายคนนั้น(เรียกคนคงไม่ใช่) ก้อเดินมากลางถนนเลยค่ะ แล้วหันหน้ามาทางพวกเราค่ะ เอี๊ยดดด!!! พี่แมนเบรกสิค่ะ รอไร ตอนนั้นไม่มีรถวิ่งสวนเลยสักคันค่ะ เงียบมาก ยายเค้าก้อยืนนิ่งๆค่ะ
พี่แมน****เอาไงกันดี ขวางรถเลย
ยังไม่ทันจะตอบอะไร ยายก้อค่อยๆเดินมาข้างๆรถ เอาหน้ามาแนบกับกระจกหน้ารถค่ะ(นึกออกมั้ย เป็นคนคงทำไม่ได้ ตัวอยู่ด้านข้างแล้วหัวอยู่หน้ารถ) หน้าแก่ๆ ขาวซีด เหี่ยวๆ อ้าปาก ตาเหลือก (โอ้วแม่สาวน้อย ) อิเจ้ กรี๊ดก่อนเใครเลยค่ะ
เจ้****กรี๊ดดๆ (มองดู) กรี๊ดๆๆ แมนๆ ขับไปเร็ว ขับไป เร็ว!!  พี่แมน**เห้ยยย!!! (ประสานเสียงง)
เรา***กรี๊ดไม่ออก แต่มองดูยายตาไม่กระพริบเลยค่ะ คือตอนนั้นมันเหมือนมีอะไรมาเบิกตาเราอ่ะ
เราเห็นยายอ้าปากกว้างขึ้นๆๆจนหัวเราคงจะมุดเข้าไปได้ค่ะ แล้วหัวยายก้อค่อยๆ กระเถิบมาด้านข้างค่ะ จนมาใกล้เรา แล้วพี่แมนก้อเหยียบคันเร่งออกตัวรถทันทีค่ะ แล้วยายก้อหายไปค่ะ   ขับไปสักพัก ทางก้อมืดลงเรื่อยๆๆๆเลยค่ะ คิดอยู่ว่าทำไมไม่ถึงทางออกสักที ตอนนั้นมืดไปหมดค่ะ มืดมองไม่เห็นอะไรเลย  ลืมตาอีกที มีคนมาเคาะกระจกรถค่ะ มี ผญกับ ผช สองคนขับมอไซค์มาเคาะกระจกรถค่ะ เค้าถามเราว่าเป็นอะไรกันมั้ย เห็นขับรถมาจอดในป่า เลยคิดว่าพวกเรารถเสียหลักกันรป่าวค่ะ  จากนั้นพวกเราก้อไม่เคยไปเส้นนั้นอีกเลย (เราจำไม่ได้น่ะว่าเค้าเรียกว่าเส้นอะไร มันเป็นเส้นลัดค่ะ) พวกเราสามคนก้อทำบุญแหลกรานค่ะ ไปทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ2-3 ครังกันเลยทีเดียว (พรุ่งนี้ก้อว่าจะไป) ทุกวันนี้ก้อยังเจอค่ะ แต่มันเริ่มจะชินไปเสียแล้วว ทุกวันนี้เหมือนอยู่กับผี  สิ้นสุดสักที  ขอให้เจอผีกันทุกคนน่ะ


     เรื่องทั้งหมดที่เจอมาที่สำคัญเลยก้อมีเพียงเท่านี้ค่ะ ถามว่า จขกท ไม่กลัวเหรอ กลัวค่ะ แต่ของแบบนี้มันเลี่ยงกันไม่ได้น่ะค่ะ เราเจอมาเยอะ ไม่ใช่แต่ที่เล่าน่ะ พวกยิบย่อยอีกเยอะ แต่มันจะยาวกว่านี้ พวกเทอทั้งหลายจะรำคานกันป่าวๆ (เล่าเป็นหนังสือดีไหม) ไม่เชื่ออย่าลบหลู่น่ะค่ะ คนที่ไม่เชื่อให้อ่านด้วยความบันเทิงน่ะ ส่วนคนที่เชื่อคืนนี้เก็บไปฝันกันด้วยน่ะ  อย่าลืมน่ะ คำคม การมีสติคือทางออกแห่งปัญญา 

1.ป้าลำใยหายไปไหน
ตอบ   ป้าลำใยก้อยังอยู่ที่นี่ค่ะ แต่ไม่ค่อยจะเจอป้าสักเท่าไหร่ และเราก้อเคยถามป้า แต่ป้าบอก ไม่มีอะไร  คำเดียวคือไม่มีอะไร (แล้วจะให้ถามอะไรต้ออีกละ)
2.พี่บอย อยู่ชั้น 5 คนเดียวได้ไง ทำไมปริศนาจัง
ตอบ  พี่บอยก้อยังคงอยู่ ถึงปัจจุบันนี้ค่ะ เค้าเป็นคนไม่กลัวเรื่องพวกนี้มั้งค่ะ (งั้นจะอยู่ได้หรอ)เราไม่ค่อยสนิทมากน่ะค่ะ และพี่บอยเค้าก้อพูดน้อยค่ะ(ไม่ได้พูดเยอะเท่าอิเจ้เรา)
3.ละครหลังข่าวป้าว  เรื่องแต่งเองป่าว
ตอบ  ขอถามหน่อย จะเอาเวลาที่ไหนมาคิดแต่งเรื่องค่ะ แล้วทำไมจะต้องมาเสียเวลาแต่งเรื่องให้พวกเทอได้อ่านกัน เอาเวลาไปทำอย่างอื่นดีมั้ย หรือถ้าจะแต่งเรื่องแต่งลงหนังสือขายไม่ดีกว่าเหรอ อิเจ้นางอยากให้เราเล่าลงในพันทิปมากค่ะ เราเลยตามใจนาง
4.ทำไมไม่ย้ายไปอยู่ที่อื่น เจอขนาดนี้ทำไมยังอยู่ได้
ตอบ  แน่นอนคือเราติดเจ้ท้อฟฟี่ เจ้นางไม่ย้ายค่ะ เราก้อเลยไม่ย้าย(เคยติดใครสักคนไหม) ย้ายห้องย้ายได้ แต่ย้ายตึกอิเจ้เราไม่ยอม เพราะเด็กนางอยู่ในซอยเดียวกัน เด็กนางบอกถ้าย้ายไปที่อื่นมันจะไม่ไปหาอิเจ้(ปากดีเนาะเด็กอิเจ้เนี่ย)
5.แล้วที่ห้องทำไมไม่เจอผี เจอแต่ห้องข้างๆ
ตอบ  จริงๆคือยังหาคำตอบไม่ได้เลยค่ะ และเราก้อไม่อยากหาคำตอบแล้ว ประเด็นคือขนาดเจ้าของตึกปิดข่าว ธรรมดาที่ไหน(พวกเทอคิดเอา)
6.แล้วห้องเจ้ท้อฟฟี่หล่ะ มีประวัติมั้ย
ตอบ อันนี้ก้อไม่ทราบอีกเหมือนกัน พยายามหาคำตอบ ป้าก้อบอกไม่มีอะไร(ยืนยันคำเด่ยว) แล้วเราก้อจะบอกพวกเทอยังไงดี เราก้อไม่รู้จริงๆ หาคำตอบไม่ได้เหมือนกัน
7.ทำไมเจอแต่แมวตาย
ตอบ ก้อไม่รู้อีกนั่นแหล่ะ มันเจอมาแบบนี้ มันคงเจาะจงเรื่องเจอไม่ได้อ่ะ(แค่นี้ก้อหลอนคอดๆ)