เรื่องเล่ามหาวิทยาลัย...

     เคยถูกผีอ่าที่หอใน ๒ รังสิต ชั้น ๒ ห้องผมเอง ขนาดจะพนมมือสวดมนต์ มันยังกระชากมือสองข้างที่พยายามประกบกันออกได้ของ มันแรง แต่มันก็พ่ายพุทธคุณอยู่ดี สวดมนต์ปากเปล่าไม่พนมมือได้สักพัก ก็หายไป

    อีกวัน นั่งเล่น Civilization ที่ desktop ตัวเองในห้อง ประมาณตีสามกว่าๆ มีเสียงฝีเท้าคนเดินเคาะประตู พอเปิดออกไปก็มมีใคร เหอะๆ

ของเพื่อน หอเอโซน C หอ C10 ห้อง 611
วันฝนตก นอนๆอยู่เคียงติดระเบียง ปิดประตูระเบียงไว้ อยู่ๆเหมือนมีลมพัดม่านปลิว ทั้งๆที่ประตูกระจกยังปิด คลุมผ้าโปง รู้สึกมีคนเดินผ่านปลายเตียง ออกไปเปิดประตูหน้าห้อง ตึง! แล้วหายไป เปิดโปงผ้าห่ม มีรอยเท้าหยดน้ําทิ้งไว้จากประตูกระจกระเบียงถึงประตูห้อง แต่ม่านไม่เปียกเลย

ของรุ่นพี่ชุมนุม คณะวิศวะ
 มีเด็กภาคเคมีคนนึง เค้าตั้งใจจะทําโปรเจค เรื่องอะไรซักอย่างไม่รู้ ที่ห้องแลปชั้น 3 ชั้นของคณะ แต่ปรากฏว่า ในซัมเมอร์ของปี 3 นั้น เด็กวิศวะ จะต้องไปฝึกงาน ตามโรงงานต่างๆ แล้วปรากฏว่ามีคนนึง เค้าออกไปกินเหล้ากับรุ่นพี่ในโรงงาน แล้วขากลับ รู้สึกว่าจะหักหลบอะไรซักอย่าง (มีคนบอกว่าซาเล้ง) ไปชนเสาไฟฟ้า ตาย พอเปิดเทอม ขึ้นปีใหม่ หลายๆ คนเริ่มทําโปรเจคกัน แต่มีอยู่คืนนึง นักศึกษาทําโปรเจค ในห้องแลป เหมือนมีเสียง คนกะลังใช้แท่งแก้วคนสารอยู่ จากอีกฝั่งที่ไม่ได้เปิดไฟไว้ ทั้งๆที่ห้องแลปนั้นก็มีกันแค่ 2 คน หลังจากนั้น เวลา 2 คนนี้ทําแลปทีไร จะลากเพื่อนๆไปอยู่ในห้องด้วย ราวๆเกือบ 10 คน

อีกอัน เป็นเรื่องที่รุ่นพี่เล่าให้ฟัง ไม่รู้จริงหรือเปล่า

ตอนปี 2000 หากจํากันได้ จะมีข่าว นศ.หญิงไปโดดตึกตายที่ จุฬา แต่เธอคนนั้นเป็นเด็ก ธรรมศาสตร์ แล้วทีนี้ ในวันที่เกิดเหตุ ช่วงเย็นๆ ประมาณ 4-5โมงเย็น มีรุ่นน้องเจอเธอที่หอพักในหญิง ก็ทักทายไป แต่เธอไม่ตอบ แถมทําหน้าเศร้าหมองมาก รูมเมทที่อยู่ในห้องก็เจอเธอ ก็คุยๆไปว่าทําไมวันนี้ไม่เข้าเรียน อ. ให้ตามหาไปคุยเรื่องเกรด พอหันมาเธอไม่อยู่แล้ว ที่นี้ วันรุ่งขึ้นเลยมีข่าวลงหนังสือพิมพ์ว่าเธอไปโดดตึกตาย ที่จุฬา
แต่เธอโดดตึกตายตอนน 10 โมงกว่าๆ ของเมื่อวาน แล้วตอน 4 โมงเย็นที่มีรุ่นน้อง + รูมเมท + คนอื่นเห็น คืออะไร

ผีไอติม
เรื่องมีประมาณว่า ตรงถนนจากคณะแพทย์มาศูนย์ญี่ปุ่นศึกษา จะเป็นถนนตรง ยาวเลย แต่จะมีเลี้ยวหักมุม (ตอนนี้เป็นวงเวียนต้นโพธิ์)อยู่ตรงหน้าญี่ปุ่นศึกษา

ทีนี้ เมื่อไหร่ไม่รู้ เค้าบอกว่ามีรถไอติม กุ้งกิ้งๆโดนรถ 10 ล้อชนตายมั้ง หลังจากนั้นแถวนั้น ตอนกลางคืน ก็จะมีคนเห็นรถไอติมมาขายตอนดึกๆ ไม่ก็มีเสียง กุ้งกิ้งๆ แบบรถไอติมผ่านมา แต่ไม่มีอะไร

เสียงเคาะ ตอนซ้อมละคอนคณะอยู่ชั้น5ตึกกิจ เวลานอนห้องข้างๆจะว่าง แต่ทุกเช้จะต้องได้ยินเสียงเคาะจากห้องข้างๆทุกวัน ย้ําว่าห้อง ข้างๆ ไม่มีคนอยู่ ประตูก็ล็อคไว้ไม่มีมนุษย์ตนใดจะสามารถเข้าไปได้

“เดินไปที่ลิฟท์แดงอันเลื่องชื่อ ของ มธ. ลมกระชากวูบหนึ่งหอบเอา กลิ่นเหม็นสาบให้ความรู้สึกเหมือนเศษอาหารถูกย่อยสลายอยู่ในท่อระบายน้ํา ในความมืดมิดของราตรี วันเดือนดับ ให้ความรู้สึกวังเวงอย่างบอกไม่ถูก

กลิ่นเหม็นค่อยๆ ส่งกลิ่นฉุนขึ้นตามระลอกของลมที่เริ่มโชยอ่อนๆ ผมเพิ่งสังเกตว่าตนเองอยู่ใต้ลม... ผมชะงักเท้าปักหลักมั่นระแวดระไวด้วยความผิดสังเกต ด้วยประสาทสัมผัสที่หกมันร้องเตือน... ผมหรี่ตามองเข้าไปในความมืด หน้าลิฟท์แดงนั่นเอง หญิงสาวผมยาวสยายคลุมระพื้น นอนคว่าหน้าลงกับพื้นเธอค่อยยันตัวขึ้นอย่างยากลําบาก ค่อยๆหันหน้ากลับมาทางผม ในท่า เหมือนแมงมุมหันคอมาด้านหลังเพื่อจ้องมองเหยือ....


ผมถอนเท้าด้านซ้ายที่ว่ามั่นคงแน่นหนักอย่างรวดเร็ว ถอยกรูดไปด้านหลังด้วยความเร็วที่ไม่เคยบรรลุถึงในชีวิต ผมหวนประหวัดไปนึกถึงผีในหนังเรื่องเดอะชัตเตอร์

เธอหันหน้ามาด้านหลังเอียงคอ สี่สิบห้าองศา เลียริมฝีปากที่เต็มไปด้วยคราบ ก่อนถอนมือซ้ายจากพื้นชี้มาทางผม
โอว โนววววววววววววววววว
เธอค่อยๆร้องว่า ช่วยยยยยย ช่วยยยยย.......
ผมตกใจแทบสิ้นสติ...