มันมากับสายฝน

     เรื่องราวการเดินทางของคุณ pohihi188 เล่าถึงประสบการณ์ในการเดินทางท่องเที่ยวในป่า เหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับเขา และเพื่อนๆอีก5คน ไปติดตามการผจญภัยครั้งนี้กันเลยครับ

     การเดินเรื่องในครั้งนี้ มันไม่ใช่เรื่องราวของเด็กวัยรุ่นหรืออะไรทั้งนั้น เพราะมันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่วัยกลางคน ทั้งหมด 5 คนที่ตัดสินใจเดินป่าไปเพื่อถ่ายรูป พวกเขารักป่าจริงๆ

      ชาย 5 คน เตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างครบ ก็ออกเดินทางด้วยรถจิ๊บ 1 คัน พอไปถึงตีนเขา ก็จัดแจงฝากรถไว้กับบ้านคนรู้จักในละแวกนั้น

      หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าเดินขึ้นไปบนภูเขาเต็มกำลัง เพราะอยากจะไปให้ถึงจุดกางเต็นท์ไวๆ เพราะตรงนั้น ป่าไม้ เขาถางป่าทิ้งไว้เพื่อเป็นจุดพัก 

      เดินมาเรื่อยๆ ก็ถ่ายรูปเก็บไปเรื่อยๆ ด้วยเช่นกัน จนทุกคนก็มาถึงจุดพักได้จริงๆจังๆสักที ก็ต่างพากัน กางเตนท์ ให้เสร็จไวๆเพราะว่ากลัวฝนฟ้าจะตกลงมา แล้วอุปกรณ์จำพวกอิเลคทรอนิคต่างๆจะพัง

      พอกางเต็นท์ปุ๊ป ก็ไปหาเศษไม้แห้งแถวๆนั้น มาทำเป็นฟืนเพื่อก่อกองไฟ จะได้ต้มน้ำชงกาแฟกัน แต่ในจังหวะที่คณะเดินทางคนนึง แกกำลังก้มหักกิ่งไม้ แกรู้สึกเหมือนหยดน้ำอะไรหล่นใส่หลังแกวะ

      พอแกเงยหน้าไปดู ฝนหรอ... ไม่น่าใช่เมฆโปรงขนาดนี้ หรือเยี่ยวของแมลง แต่แกก็ไม่ได้สนใจอะไร เดินกลับไปพร้อมเศษไม้เล็กๆ และก็ก่อกองไฟเสร็จสรรพ

      เวลาประมาณเย็นๆ ทุกคนมานั่งล้อมกองไฟ พร้อมคุยตามประสาเพื่อนๆ จนพอมืดค่ำ จู่ๆ ฝนดันตกลงมาเฉยเลย แถมตกแรงด้วย ทุกคนก็เลยรีบพากันเข้าไปในเต็นท์อย่างไว

      หลังจากเข้าไปอยู่ในเต็นท์ ก็นั่งคุยกันต่อพร้อมหยิบกล้องมาดูภาพที่ถ่ายมาทั้งหมด แต่สักพักเพื่อนคนนึงที่นั่งอยู่ใกล้หน้าต่างของเต้น เหมือนแกเหลือบไปเห็นอะไรสักอย่างในกองไฟที่กำลังจะดับเพราะสายฝน 

      แกนั่งจ้องอยู่นาน แต่จู่ๆแกก็ผงะถอยหลังออกมาอย่างไว ตอนนั้นเพื่อนอีก 4 คน งง ว่าเป็นอะไร แต่พี่แกก็ไม่ยอมพูดอะไร ได้แต่สายหัว คือดูจากสีหน้าคงรู้แหละว่ามีอะไร เพื่อนอีกสี่คนเลย เลิกคุยกัน แล้วบอกว่านอนดีกว่า เหนื่อยแล้ว...

      พอแยกกันไปเอนหลังนอนได้สักพัก คือทุกคนนอนไม่หลับ เพราะคิดมากเรื่องเพื่อนที่ผงะมาเมื่อกี้ ก็ได้แต่นอนฟังเสียงฝนตกอย่างหนักอยู่ด้านนอก

ล้าาาาา ลาาาา ล้าาาาา ลาาาาา ล้าาาาา ลาาาาา ล้าาาาา ลาาาาา....

      เสียงอะไรวะนั้น ทุกคนหันหน้าไปมาเข้าหากัน เหมือนจะถามว่ามึงได้ยินไหมเสียงไรวะ ? แต่กฏเหล็กของป่าเลยก็คือ เห็นอะไรได้ยินอะไรอย่าทัก ก็ทำได้แค่พยักหน้าให้กันเล็กๆ

      แต่เพื่อนคนที่นั่งจ้องกองไฟในครั้งแรก พี่แกเอามือกกหูไว้เลย คืออาการออกมาก สั่นงั๊กๆๆนอนตัวงออยู่ ตอนนั้นทุกคนใจไม่ดีละเพราะเพื่อนเป็นหนักมาก

      อย่างว่าเข้าป่าก็ต้องมีของบ้างแหละ มีหนึ่งในนั้นหยิบตะกุดออกมา พร้อมพนมมือแล้วท่องอะไรสักอย่าง งุงิงุงิงุงิ อู้อี้ๆอยู่ในปาก 

     แต่จู่เสียงตุบ... ทุกคนงง เสียงอะหล่นโดนเต็นวะ เพื่อนคนนึงพูดว่าลูกเห็บเปล่า แต่อีกคนก็สวนไป จะบ้าหรอ ใต้ มีลูกเห็บที่ไหน ไม่มีหรอก...

      ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ ... ผ้ายางของเต้นท์ดังสนั่น ชัดเลย ไม่รู้อะไรถูกปาเข้ามาใส่เต็นท์ คนอื่นๆยังตั้งสติและรับมือได้ ส่วนคนที่อาการออกสุดนี้ร้องไห้เลย จนเพื่อนต้องเข้าไปปลอบ

     สวนคนที่เอาตะกุดออกมาก็ยัง อู้อี้ๆ อยู่แบบนั้น ดูซีเรียสมากเพราะฝนตกอากาศเย็นแต่เหงื่อออกทั้งตัว จนมีคนนึงเดินไปที่หน้าต่างที่เป็นช่องมองเล็กๆของเต้นท์ พอมองออกไป แต่ไม่เห็นอะไรเลย เห็นแต่สีแดงๆ

     คราวนี้แหละเต็นท์โยกไปโยกมา เหมือนมุดกำลังจะหลุดออกมายังไงยังงั้นเลย จนคนที่มีตะกุดแกลุกขึ้นแล้วเอาไปแขวนไว้กับคานปุ๊ป จู่ๆเสียงอร๊ายยยยยย ดังขึ้นมา แล้วเต้นท์ก็หยุดไหวไปมาทันที

     ทุกอย่างเหมือนจะกลับสู่สภาวะปรกติ เสียงอะไรต่างๆนาๆไม่มีแล้ว เหลือแค่เสียงสายฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสาย 

       ผ่านไป เกือบ 2 ชั่วโมงกับการทำอะไรไม่ได้ ทำได้แค่มองหน้ากันไปมาอยู่ในเต้นท์ ไม่มีสักหนึ่งคำพูดออกมาจาก 5 คนนั้น คือทุกคนไม่ได้คุยกันเลย ได้แตพยักหน้าหรือส่งสัญญานด้วยมือ คงเป็นเรื่อง ประสบการณ์และวุฒิภาวะละนะ

      แต่ก็ชั่งใจได้ไม่นาน คราวนี้เสียงคนลอยทะลุเต็นท์เข้ามาเลย แต่รู้เลยว่าคนแน่นอน แต่ที่พูดออกมานั้นไม่ใช่ภาษาไทยแน่ๆ 

     ความกลัวกลับมาเยือนอีกรอบ แต่คราวนี้หนักกว่าเดิม จู่ๆเหมือนอะไรสักอย่างใหญ่มากๆ กระแทกผ้าเต็นท์อย่างแรง จนตระกุดหล่นลงมาเลย สักพักเสียงครูด แกว๊กกกกกก เหมือนมีใครเอาอะไรแหลมๆ มาข่วนที่ผ้าเต็นท์

      ตอนนั้นทุกคนกลัวมาก แต่มีอยู่คนนึงไม่กล้ว แกไปเปิดกระเป๋าเหมือนหาอะไรสักอย่าง ส่วนเสียงครูดนั้นก็ยังดังอยู่เรื่อยๆเหมือนมันจะข่วนไปรอบๆเต็นท์เพื่อหาอะไรสักอย่าง

     จนสักพักมันไปหยุดอยู่หน้าทางเข้า... จึก เล็บยาวมากทะลุซิบเต็นท์เข้ามา เหมือนมันกำลังจะใช้เล็บรูดซิบเต็นท์ลงมา ทุกคนตาค้างเลยจริงๆเพราะสภาพที่เห็นคือผู้หญิงหน้าผากขาวจั๊วะผมสีขาวยาวมาก 

      แต่ซิบรูดลงได้นิดน่อยพอให้ได้เห็นครึ่งหน้า อีกนิดเดียวก็จะรูดลงมาพอให้ได้เห็นเต็มหน้าแล้ว แต่จู่ๆ พี่คนที่มีของแกชักมีดหมออกมา แล้วแกพุ่งตัวไปแทงทะลุผ้าใบเต็นท์ออกไปเลย

      อร๊ายยยยยยยย เสียงผู้หญิงชัดเจน ร้องดังลั่นป่าเลย คนอื่นนี้ช๊อคแบบตาตั้งตาค้างกันเลย ทำอะไรกันไม่ถูก คงมีแค่พี่มีของคนนั้นแหละที่รับมือได้ดีที่สุด

      แล้วเสียงผู้หญิงที่ร้องโอดโอยแบบบ้าคลั่งมากๆก็เหมือนจะดังไกลออกไป ท่ามกลางสายฝนที่ตกมาอย่างหนัก และแน่นอนคนที่จ้องผู้หญิงตนนั้นนานที่สุดคงเป็นพี่มีของ เพราะผ้าใบเต็นท์มันฉีกขาดกว้างพอ ที่จะทำให้เห็นด้านนอก ได้อย่างชัดเจน

      เพื่อความแน่ใจ พี่มีของแกเอามีดหมอของแก ปักไว้ทางเข้าเลย พอแกหันหน้ากลับมา สีหน้าแกดูซีเรียสหนักมาก และนั้นคือคำแรกที่แกพูดออกมา "คนในห้ามออก คนนอกห้ามเข้า รอให้ดวงอาทิตย์ขึ้นเราจะกลับบ้านกัน 5 คน"

       หลังจากนั้นแกก็เอาตระกุดที่หล่นไปแขวนใหม่อีกรอบ อาจเป็นเพาะเหนื่อย อีก 4 คนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ เหลือไว้เพียงแค่พี่ที่มีของ แกหลับไม่ลงจริงๆ เพราะเมื่อกี้แกคือคนเดียวที่ได้เห็นทุกๆอย่าง อย่างชัดเจน...

หลังออกจากป่าสรุปเป็นฉากๆ

- คนที่นั่งจ้องกองไฟที่กำลังมอด ตอนนั้นแกเห็นอะไรสักอย่างเหมือนมันขยับอยู่ในเศษขี้เถ้าของกองไฟ จนสักพักจู่เหมือนแขนอะไรโผล่ออกมา เหมือนมันดันตัวเองขึ้นมาจากกองขี้เถ้า สภาพที่เห็นคือผู้หญิงผมขาว หน้าขาว ตาแดงกริ่ม แบบตาทั้งสองข้างนี้แดงสะจนไม่เห็นตาดำเลย

- คนที่สอง ที่เอาตาไปส่องรูหน้าต่างเล็กๆ แต่กลับมองอะไรไม่เห็นเลย เห็นแต่สีแดงๆ คือหลังจากเหตุการณ์ทั้งหมด พี่คนมีของเขาสันนิฐานไว้ว่า จริงๆแล้ว คงเป็นดวงตาของผู้หญิงตนนั้นมากกว่า ที่เธอมองเข้ามาด้านใน สั้นๆ ตามองตา ละนะ 

- พี่คนมีของ จนถึงทุกวันนี้แกยังไม่ล้างคราบเลือดสีดำที่ติดบนด้าวมีดเลย เหมือนแกจะพูดไว้ว่า ถ้ามีดได้อาบเลือดพวกผีปีศาจต่างๆ มันจะทำให้มีดมันมีมนต์สะกดขลังกว่าเดิม (แสดงว่าผู้หญิงคนนั้นถูกแทงด้วยมีดเล่มนี้แหละ ถึงได้ร้องโอดโอยหายไป)

      #พอลงมาถึงด้านล้าง ทุกคนเอาซากเต็นท์ไปเผาทิ้งครับ ไม่มีการทำบุญอะไรทั้งสิ้น เพราะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวอะไรกันแน่ และเขาไม่ได้มาดีเลย นึกภาพไม่ออกเหมือนกันถ้าพี่มีของไม่อยู่ด้วย อีกทั้ง 4 คนจะยังมีชีวิตรอดกลับมาเล่าหรือเปล่า