"เสน่ห์ยาแฝด"

      ตามชื่อเรื่องเลยครับ  "เสน่ห์ยาแฝด" เรื่องราวของมนต์ดำไสยศาสตร์ จากกระทู้พันทิป เรื่องสยองของบ้านป่า "เสน่ห์ยาแฝด" โดยสมาชิกพันทิป เสียงนกแสก ใครที่ไปยุ่งเกี่ยวกับมนต์ดำไสยศาสตร์ ย่อมลงเอยไม่ค่อยดีครับลองไปติดตามเรื่องราวของ "เสน่ห์ยาแฝด" กันเลยครับ

     คุณเชื่อเรื่องมนต์ดำมั้ย มีมนต์ดำก็มีมนต์ขาว เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้หญิงคนนึงที่เจอมนต์ดำที่เกือบทำให้ครอบครัวพังทลาย

         ผมมีเรื่องของเพื่อนคนนึงจะมาเล่าให้ฟัง สมมุติว่าเพื่อนชื่อ "จอมใจ" เมื่อปลายปีที่แล้ว จอมใจได้เดินทางไปเยี่ยมแม่สามีที่ทางภาคอีสาน

      โดนมีสามมีของนางและลูกอีก 2 คน ลุกชายอายุ12 ส่วนลูกสาวผู้น้องอายุ 10 ขวบ หมู่บ้านของสามีนางเป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่ล้อมไปด้วยทุ่งนาแล้วป่าเขา

      ทางเข้าหมู่บ้านมีทางเข้าทางเดียวโดยมีแม่น้ำกั้นเป็นเขตกับทางใหญ่น้ำท่วมทุกปี หลังหมู่บ้านเป็นภูเขาสูง แต่หมู่บ้านไม่ได้กันดาลอย่าที่ทุกคนคิดนะ เพราะบ้านของคนในหมู่บ้านต่างใหญ่โตจากการทำอาชีพสวนยางที่ราคาดีในสมัยก่อน และบางหลังลูกสาวก็ได้สามีฝรั่ง พ่อแม่สามีของจอมก็ดีมากรักหลานรักเธอเป็นที่สุดเพราะจอมเองก็เป็นคนเอาการเอางาน แม่บ้านแม่เรือนจนเอาชนะใจครอบครัวสามี การกลับครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกแต่ก็เป็นครั้งแรกที่เจอกับเหตุการณ์ที่จอมและครอบครัวจะไม่มีวันลืมเลยที่เดียว

        วันที่ 28 ธันวาคม จอมใจและควอบครัวเดินทางไปที่บ้านสามีกว่าจะถึงก็ดึกคื่นเมื่อมาถึงพวกเธอก็เข้านอน เพราะเหนื่อยกันทุกคน คื่นแรกจอมฝันว่า
มีชายนุ่งขาวคนนึงมาบอกเธอว่า ครอบครัวของเธอจะได้รับเคราะห์หนักเสาบ้านที่ค้ำยันบ้านจะโดนปลวกแทะแต่จงตั้งสติดีๆนะ จากนั้นก็มีแสงสีขาวจ้าทำให้เธอตื่น แสงนั้นคือสามีเธอเปิดหน้าต่าง เช้าพอดี ไม่ใช่เช้าสายแล้วต่างหาก ชีวิตที่ชนบทอากาสที่แสนดียามหน้าหนาวมันช่างน่าหลงไหลชะนี่กระไร

      ในเช้าวันนี้ครอบครัวของเธอไปวัดทำบุญ ซึ่งเป็นเรื่องปกติของครอบครัวสามี ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีและมีความสุข ตกกลางคืนสามีของเธอก็ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆที่กลับบ้านเช่นกัน ประมาณตี 3 กว่าสามีเธอกลับมาเขาก็เข้านอนด้วยพิษสุรา กลิ่นเหล้าเต็มห้องมันก็เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย แต่เธอสังเกตว่ากลิ่นเหล้านั้นฉุนมาก ปนกับกลิ่นสาบจางๆ แต่ก็คงเป็นกลิ่นเหล้าที่ชาวบ้านทำขึ้นเองกกระมัง  รุ่งสางสามีเธอยังนอนหลับอยู่เธอและแม่สามีไปทำบุญที่วัด กลับบ้านสามีของเธอก็ยังไม่ตื่น แต่จอมก็ไม่ได้ปลุกเพราะสามีน่าจะยังไม่สร่างจากพิษสุรา เที่ยงวันกว่าสามีของเธอจะตื่น จอมเข้าไปถามว่าจะกินอะไรหรือปล่าว แต่สามีบอกว่ายังไม่หิว วันนี้จะไปคุยกับเพื่อนที่ท้ายหมู่บ้านชวนกันไว้เมื่อคืน จอมก็ไม่ขัดอะไร พอค่ำสามีของนางก็ไปหาเพื่อน และกลับมาตอนตี 3 กว่า เป็นอย่างนี้จนถึงวันที่เธอต้องกลับกรุงเทพ วันที่กลับเธอเป็นคนที่ขัลรถเพราะสามีนางหลับตลอดทางเป็นเวลาเกือบอาทิตย์ที่อยู่นั้นสามีนางกินเหล้าทุกวันแทบไม่ได้กินข้าวกับพ่อแม่เลย กลับถึงกรุงเทพฯ สามีของเธอชอบตื่นสายไปทำงานแทบไม่ทัน
 
     กลางดึกคืนนึกจอมตื่นไปเจ้าห้องน้ำตอนนที่จะกลับมานอน นางเห็นเงาใครบางคนยืนมองสามีนางอยู่ จอมตกใจรีบเปิดไฟแต่กลับมีแต่อากาศธาตุไร้เงาไร้เจ้าของเงา ทุกคืนสามีของจอมจะละเมอ จอมได้ยินเบาๆ "ชนแก้ว มาๆน้อ งสาวชนแก้ว" อย่างนี้ทุกคืน กลิ่นในห้องตอนนี้ก็อับๆสาบๆพิกล จอมสังเกตว่าขอบตาของสามีเธอดำยังกะหมีแพนด้า เหตุการณ์ประหลาด ก็เกิดขึ้นเมื่อลูกสาวของเธอมาบอกว่า เธอฝันว่าพ่ออยู่กับใครไม่รู้ไล่เราออกจากบ้าน
ลูกชายเธอก็เช่นกัน ฝันแบบเดียวกัน ทุกคืนจนลูกสาวเธอละเมอร้องไห้ทุกคืน กลิ่นในบ้านตอนนี้มันช่างอับและสาบจนบางครั้งต้องใช้สเปรย์ฉีดแต่กลิ่นนี้จะหายไปเมื่อสามีเธอไม่อยู่ แต่กลับชอบมีเรื่องประหลาดมาแทน เช่น  ของตกเองบ้าง น้ำเปิดเองบ้าง หนักมากก็เวลาที่เธอนอนกลางวันมีคนมาถีบเธอตกจากเก้าอี้เอนหลัง ตกกลางคืนเหตุการณ์มันยิ่งหนัก สามีเริ่มมีอารมณ์ร้อนดุลูกไม่กินข้าว บอกว่าอาหารไม่อร่อย กินเข้าไปก็อ้วก อารมณ์ไม่ดี เวลาไปทำงานมันนอนหลับแม้แต่ในที่ประชุม เป็นแบบนี้อยู่เดือนๆเลยทีเดียว

      พอเวลาผ่านไปสามีทีกลิ่นตัวที่สาบมากจนเธอต้องไปนอนหลับลูกสาวสามีจากอารมณ์ร้อนกลายเป็นเหม่อลอยผอมลงละเมอแบบเดิมและมีแต่บ่นว่าอยากกลับบ้านนั่งร้องไห้ ละเมอเรียกชื่อคนบางคน แต่จอมพยายามฟังก็ฟังไม่ออก วันนึงสามีร้องไห้เหมือนเด็กว่าจะกลับบ้านๆอย่างเดียว ไม่กินข้าว พูดคนเดียวจนลูกกลัว จนเธอต้องโทรหาพ่อแม่ของเธอและพ่อแม่ของสามี สรุปคือที่ 4 ท่านคาดว่าสามีโดนของ

สามีของจอมอาการหนักขึ้นทุกวัน เดือนมีนาคมทางบริษัทของสามีเธอให้สามีเธอลาพักร้อนเนื่องจากทำงานไม่ได้ ที่ไม่ไล่ออกเพราะเขาทำงานดึมาตลอดมีผลงานเยอะจึงมห้ลาพักร้อน ตลอดเวลาที่ผ่านมา ก็มีเหตุการณ์ต่างมากมาย สามีบางวันก็ซึม บางวันก็โมโหร้าย ทำลายข้าวของ ลูกก็กลัวพ่อ พูดคนเดียว วันหนึงจอมแอบเข้าไปในห้องทำงานมีสมุดบันทึกเล่มนึง ในสมุดเขียนอะไรไม่รู้เป็นตัวอักษรคล้ายถาษาเขมร เป็นคำสั้นๆ สามีผอมลงมากร้องไห้อยากกลับบ้านตลอด จนจอมทนไม่ไหวโทรหาพ่อแม่สามีว่าจะพาพี่เขากลับไปหานะ จอมก็เก็บของ สามีอยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมากินข้าว ยิ้มแย้ม รีบเก็บของ เหมือนดีใจมากที่จะได้กลับบ้าน คืนที่ก่อนกลับ จอมฝันว่า มีชายแก่นุ่งขาวทั้งตัวคนเดียวกันที่ฝันเห็นก่อนที่สามีจะป่วย มาบอกว่า "ตั้งสตินะลูก ทำจิตให้แข็ง บุญลูกมาก กรรมก็มาก ตามติดตัว มารับพ่อพ่อจะไปด้วย" จอมสะดุ้งตื่น ติดถึงความฝันคนในฝันเป็นใคร จนเธอคิดได้ว่าที่บ้านพ่อแม่เธอมีเศียรครู เพราะแม่เธอเป็นครูนาฏศิลป์ เธอเองก็เคยครอบครู ก่อนกลับเธอกลับไปเอาสร้อยที่มีจี้เป็นเศียรครูเล็กๆ ติดตัวไปด้วย ระหว่างทางสามีบ่นว่าร้อนๆ ไม่มองมาที่จอมเลยขอไปนั่งหลังสุด  รถจอมเป็นฟอจูนเนอร์ แววตาดูกลัวๆ ตลอด จนถึงบ้านจอมเอาสร้อยนั่นวางที่ห้องพระของบ้าน สามีบอกว่าจะไปหาเพื่อนนะและรีบไปเลย เธอปรึกษาพ่อแม่สามี ท่านบอกว่าพี่แกโดนของแต่ของนั้นมันต้องการอะไร เป็นสิ่งที่เราต้องรู้ จอมนำสมุดเล่มนั่นให้พ่อแม่ดู พ่อที่พออ่านออกบ้านเพราะเป็นคนสุรินทร์บอกว่า มันเขียนว่า 'เนียง' พ่อว่ามันแปลว่า น้อง นาง ผู้หญิงอะไรแบบนี้ แต่สามีเขียนได้อย่างไรเพราะไม่รู้ภาษา และหน้าสุดท้ายเขียนว่า 'ไปหา โหยหา สุดดวงใจ สุดชีวิต ' แล้วก็มีลายมืออีกลายมือเขียนว่า ' เป็นของกู ทั้งเลือด เนื้อ ร่างกาย จิตวิญญาณ' จอมได้ยินก็ทรุดนั่งร้องไห้ ในใจถามแต่ว่า ใครกันทำแบบนี้ สามสีออกจากบ้านทุกวัน จนวันนึงน้องชายสามีและจอมก็แอบตามไปจนพบว่าสามีไม่ได้ไปหาเพื่อนแต่กลับไปที่ที่เค้าก่อสร้างอาคารอบต.ใหม่มีคนงานก่อสร้าง นั่งกินเหล้าสามีนั่งอยู่ข้างผู้หญิงคนนึง จอมเดินไปหาว่าจะพากลับบ้านแต่สามีจอมก็ด่าจอมและบอกว่า จะอยู่กลับน้อง จอมเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้นคนงานพวกนั้นก็พากันเข้ามาห้าม จอมถามเธอว่า "ยิ้มทำอะไรผัวตรู" เธอตอบว่า"หนูไม่ได้ทำอะไรนะ พี่เค้ามาขอบหนูเอง " พวกคนงานก็ห้ามผู้หญิงคนนั้นว่าทำไมพูดแบบนั้น จอมจะเข้าไปตบผู้หญิงคนนั่นแต่มีคนงานผู้หญิงกับน้องสามีมาห้ามและพากลับบ้าน เธอถามป้าที่ห้ามว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครญาติป้าหรือ เธอบอกว่าไม่ใช่ เป็นคนงานเหนือนกันเพิ่งรู้จักกันไม่รู้เป็นใครมาจากไหน เหมือนกัน สามีจอมไม่กลับบ้านเลย 3 วันหายไปกับผู้หญิงคนนั้นที่ก่อสร้างก็บอกว่า "น้องมันบอกว่าลางานไม่รู้ไปไหน" ผ่านไปสามวันสามปีเธอกลับมาจะมาเก็บของโดยมีผู้หญิงคนนั่นตามมาด้วย พอมาถึงพ่อสามีกับน้องชายและอาชายก็เข้าจับตัวไว้ เอาไปขังในห้อง ผู้หญิงคนนั้นหายไปไหนแล้วไม่รู้คงหนีไปแล้วที่ก่อสร้างก็ไม่เห็น สามีก็ร้องโวยวาย "ปล่อยกู กูจะไปหาเมียกู" จอมได้แต่ร้องไห้ ถึงจะรู้ว่าสามีอาจจะโดนของแต่มันก็เจ็บ ดีที่ลูกไม่มาด้วยไปอยู่กับตายายถ้าลูกเห็นคงไม่ดี ที่บ้านขังสามีไว้ใช้โซ่ล่ามไว้เหมือนนักโทษ สามีอาละวาดทุกวัน ไม่กินข้าว วันต่อมาอาการหนักมาก นั่งตาขวาง พ่อสามีแกเป็นคนที่เคยรู้เห็นมาบ้าง แกบอกว่าทางนั้นเค้าปล่อยของมาตาม จอมกับแม่ไปปรึกษาพระอาจารย์ที่วัด ท่านบอกว่าที่ท่านมาศิษย์พี่ตอนนี้ท่านถือศีลไม่ได้เป็นพระอยู่จังหวัดหนึ่งติดแม่น้ำโขง ลงไปหาดูนะพาไอ้หนุ่มไปด้วย ท่านบอกว่าจอมมีของดีมาด้วยเอามาใส่ให้สามีนะ ท่านจะคุ้มครองเขาให้ พระอาจารย์ช่วยไม่ได้มากมันเกินกิจสงฆ์ จอมให้สามีสามีอารมณ์เย็นให้ จำจอมได้ทั้งบ้านเดินทางไปหาชีปะขาว ตามที่พระอาจารย์บอกทันที ขณะขับรถ สามีปวดท้องมาก มีโทรศัพท์มาที่เครื่องของเขา จอมรับเป็นเสียงผู้หญิง "ยิ้มเอาเค้าคืนมา ถ้าไม่งั้นใครก็ไม่ได้เค้าไปทั้งนั้น " จอมพลยายามถามทั้งด่าว่าจะทำอะไร แต่ปลายสายก็เอาแต่หัวเราะ สามีจอมถามจอมว่าเรายังไม่กลับกรุงเทพหรือ วันนี้วันที่ 5 มกราคมแล้วนะ จอมถามว่ามีว่าพี่จำอะไรไม่ได้เลยหรือ เขาตอบว่าจำไม่ได้ ตอนนี้สามีร้องไห้ปวดท้องมาก ขณะเดินทางจอมฝันว่าคนคนเดิมมาบอกว่า" รีบไปนะตอนนี้พ่อช่วยได้เท่าที่ช่วย กรรมใครกรรมมัน สติเค้ามาแค่ร่างกายจะทนไม่ไหว " จอมตื่นขึ้นเพราะสามีร้องโวยวาย ปวดท้อง บอกว่าจะไปหาเมียกู  จอมมองไปที่คอสร้อยหายไปถามคนในรถว่าสร้อยไปไหน น้องชายบอกว่า ตอนนี้ที่พี่หลับพี่แกอวกเลยให้ยื่นหัวออกไปอวก สร้อยคงขาด ทุกคนจับสามีไว้ อาผู้ชายทนไม่ได้เลยใช้มือพวดไปที่ท้ายทอยจนสามีสลบไปจอมตกใจมากร้องไห้รถเข้าเขตตำบลที่หมายแล้ว

     ตอนนี้จอมกลัวมาก ในรถไม่มีอะไรที่จะสู้กับพลังพวกนั้นได้เลย อากับน้องจับสามีไว้แน่น พ่อสามีขับรถส่วนจอมเอาแต่ร้องไห้เมื่อเห็นสามีตนเอง ทุกข์ทรมาน รถขับเข้าสู้เขตหมู่บ้านที่หมาย ถามหาบ้านชีปะขาวสมมุติว่าท่านชื่อ พล ชาวบ้านก็บอกทาง

     พวกเราไปถึงบ้าน เป็นบ้านไม้ไม่ใหญ่นักดูสงบเงียบมาก ที่หน้าบ้านมี ชายชราท่านนึงยืนรออยู่ "มาแล้วรึ" จอมที่ลงรถมาก่อนถามว่า "ท่านรู้ได้อย่างไรคะ" ท่านตอบว่า "ท่านมาบอกท่านบอกว่าท่านช่วยได้เท่านั้นฝากด้วย" จอมรู้ทันที่ว่าท่านที่ว่าคือใคร น้ำตาจอมไหลเต็มหน้ายกมือไหว้พ่อครูที่ตามมาช่วยเธอ "พาเค้าเขามา แย่แล้วนะตอนนี้ ของสกปรกมันแรงกล้ามาก" ท่านชีปะขาวพูดด้วยอาการเร่งรีบ ท่านให้จับสามีนอน แล้วก้เอาน้ำมนต์มาพรมทำให้สามีจอมใจสงบลง จากนั้นท่านบอกว่า "สมุดเล่มนั้นอยู่ไหนเอาด้วยหรือไม่" จอมบอกว่าเอามาเพราะพ่อบอกว่ามันน่าจะมีอะไรเกี่ยวข้องกัน
จากนั้นท่านเอาสมุดนั้นแช่ในขันน้ำมนต์ น้ำดำๆก็ไหลออกจากสมุดนั้น ท่านบอกว่า น้ำหมึกที่เขียนทำมาจากของสกปรก จากนั้นท่านก็บอกว่า สามีถูกให้กินเลือดระดู แถมมนต์ดำอันแข็งกล้า ถึงจะหายก็ไม่ปกตินะ จอมก็บอกว่าขอให้สามีหายก็พอเจ้าค่ะ ท่านนำขี้เถ่ากระถางธุปและดอกบัวที่อยู่ในแจกันมาแช่ลงไปในน้ำจุดเทียนแล้วสวดคาถา ทำน้ำมนต์ จากนั้นก็มาให้สามีจอมดื่มพอดื่ม สามีก็กรี๊ดเป็นเสียงผู้หญิง จากนั้นก็อวกเป็นเลือดและหนองเหม็นไปหมด มีเส้นผม ขี้เทียนสีดำๆ และผ้าสีแดงๆออกมาด้วย ท่านชีปะขาวก็นำทุกอย่างมารวมกันแล้วใช้เทียนที่อยู่หน้าโต๊ะหมุ๋มาจุดไฟเผาแล้วบอกว่า "ของของใครก็เอาคืนไป กรรมของใครทำก็รับกรรมนั้นเอง" สามีรู้สึกตัว ทุกคนขอบคุณท่ายถามว่าค่าครูเท่าไหร่ท่านบอกว่า 9 บาท พอ สามีนอนโรงพยาบาล 2 อาทิตย์ แล้วกลับบ้านทุกอย่างปกติ แต่สามีจอมบางครั้งก็จำอะไรไม่ค่อยได้ แถมร่างกายก็ไม่แข็งแรง พ่อแม่บอกว่าที่ก่อสร้างมาเล่าว่าวันนั้น นังน้องมันมาเก็บของอยู่ดีๆก็กระอักเลือด ตาแดงก่ำ มันบอกว่าพอแล้วหนูขอโทษพูดซ้ำ จากนั้นมันก็สลบไป พอตื่นมา
มันเป็นบ้าไปเลย ตอนนี้ส่งตัวมันไปโรงพยาบาลแล้ว

    ไม่เจอกับตัวคงไม่รู้มนต์ดำที่ร้ายกาจ   แต่ยังมีมนต์ขาว ครูบาอาจารย์ที่ท่านยังค่อยดูแลลุกศิษย์อยู่ตลอดเวลา