บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก

     บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก เป็นเรื่องจริงจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 2364389 ซึ่งมีคนรอติดตามมาก เล่าถึงบ้านเช่า หลังหนึ่ง ในตัวกรุงเทพที่เขาได้อาศัยอยู่ และพบว่าบ่อยครั้งมักจะมีเรื่องราวหลอนๆเกิดขึ้น ขอขอบคุณ

     เรื่องนี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตผมครับตอนนั้นผมกำลังไป สมัครเรียน มหาลัยแห่งหนึ่งครับ ในตัวกรุงเทพ  ผมไปกับเพื่อน 1 คนครับ  เป็นผู้หญิงครับชื่อ
น้ำฝน (ผมกับฝนเป็นเพื่อนกันมาตั่งแต่เด็กๆแล้วครับสนิทกันมาก แต่ไม่ใช้แฟนกันนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าเป็นแฟนกัน) ตอนนั้นไปถึง มหาลัย ก็เช้ากว่าจะทำเรื่องเข้าเรียนก็เสร็จประมาณบ่ายกว่าๆ ผมก็เลยหาหอเพื่อเวลา มหาลับเปิดเรียน จะได้ไม่ลำบากในการเดินทาง แต่ในหาเท่าไรก็ไม่เจอครับ เดินหาได้ประมาณ เกือบๆ 2 ชม. ก็ไปเจอ หออยู่หอหนึ่งครับ  ไม่เชิงเป็นหอนะครับ เป็นคล้ายๆ บ้านเช้า  ผมเลยลองโทรไปตามเบอร์ที่ อยู่หน้าบ้าน ผมโทรไปไม่ถึง 30 นาที ก็มี ป้าคนแก่ๆขับรถ มอเตอร์ไซ มาจอด แล้วลงมาคุย ตกลงราคา(6000 บาท/เดือน ร่วมน้ำไฟ)กันแล้วก็ทำสัญญาเลย (ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมกับฝนทำสัญญานะครับ) โดยว่างเงินมัดจำ ในราคา 12000 บาท

จากนั้น ผมก็เข้าไปสำรวจในตัวบ้าน มี 2 ชั้น เป็นบ้านไม้ทั้งหลัง มี 2 ห้องนอน จากนั้นผมก็ทำสัญญาเช้ากับเจ้าของบ้านครับ แต่ผมสงสัยคือห้องใต้บันได ครับมันดูแปลกๆ เป็นห้องเล็กๆ มีกุญแจ ล็อค แต่ตอนนั้นก็ไม่สนใจอะไรเพราะ สภาพ โดยรอบ น่าอาศัย ดี ผมบอกเจ้าของบ้านเช่าว่า อีก 4 วันผมจะมาอยู่ ทางเจ้าของก็ให้กุญแจมาครับ

จากนั้นก็กลับไปที่ ตจว. ครับกลับไปเอาของใช้พวก เสื้อผ้า ตู้เย็น โทรทัศ  พัดลมตั้งพื้น  แล้วก็เหมารถรับจ้างมา ในราคา 7000 บาท(มีของน้ำฝนด้วยครับหารกับน้ำฝนครับคนเดี่ยวออกไม่ไหว 555 )เพื่อขนของใช้ไปไว้ที่บ้านเช้า  พอไปถึงที่บ้านเช่าเวลาประมาณ บ่าย 3 โมงกว่าๆ ผม ก็ข้นของเข้าบ้าน ส่วน น้ำฝนหรอครับ  เดินไปเลือกห้องก่อนเลย  (ห้องมี 2 ห้องนอนแต่ อยู่คนละชั้นกัน) น้ำฝนเธอ เลือกข้างบนครับเพราะว่าข้างบน เขามี แอร์ แล้วก็โต๊ะเครื่องแป้ง  (เสียสละให้เจ้าตัวด้วยความที่ จำใจ ) ใช้เวลาใน การข้นของ 30 นาที ครับ
          จากนั้นพวกผมก็สาระวนกับของใช้ที่เตรียมมา ว่าเอาว่างไว้ที่ไหนดีแบบว่าจะได้ดูเป็นระเบียบ เรียบร้อย  จากนั้นผมก็เลย ชวน น้ำฝนไปเดินซื้อของใช้เพิ่มเติม  (เป็นครั่งแรกนะครับที่รู้เลยว่าผู้หญิงนี่ซื้อใช้ส่วนตัว นี่ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อเลือกของใช้เลย  ......นานมาก) จากนั้นผมก็กลับไปบ้านเช่า พร้อมกับแบก ภาระคือของที่ น้ำฝนมันซื้อมา  เต็มมือเต็มไม้ไปหมด  จังหวะที่กำลังเข้าบ้านนั้นผมเหลือบไปเห็น แมวสีดำตัวใหญ่ตัวหนึ่ง อยู่บนกำแพงบ้านผมเลยเรียกให้น้ำฝนดู น้ำฝนก็เดินเข้าไปหมายจะจับตัวแมวเลยครับ (ต้องบอกก่อนว่า ผู้หญิงคนนี่ ใจเด็ด กว่าผู้ชายบ้างคนนะครับ.... คือผมเอง 555 ) จังหวะนั้นเองแมวตัวสีดำตัวนั้น ก็ กระโดนหนี แล้ววิ่งเข้าไปหลังบ้าน  จากนั้นน้ำฝนก็พูดขึ้นมาว่า  โธ้  ...... ว่าจะจับไปนอนเล่นในห้องด้วยสักหน่อย จากนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรครับ แล้วก็เข้ามามาในบ้านตอนนั้นถึงบ้านก็ประมาณ 2 ทุ้ม ครับ เข้าไปครั้งแรกได้กลิ่นหอมคล้ายๆ มะลิ (ยังไม่เปิดไฟนะครับ) พอเปิดไฟ
กลิ่นนั้นก็หายไป  น้ำฝนก็บอกว่าใครปลูกดอกมะลิแถวนี่เปล้า เนียหอมจริงๆ

            จากนั้นผมกับน้ำฝนก็เริ่มแบ่งของใช้กันครับ จากนั้นผมก็มานั่งดูทีวี ส่วนน้ำฝนก็คุย โทรศัพท์ กับเด็กๆ ของเขา  จนเวลา ล่วงเลย มาเกือบ 5ทุ้ม  ผมก็บอกน้ำฝนว่าจะนอนแล้วอย่าลืมปิดไฟนะ ปิดประตูด้วย  น้ำฝนหันมาก็พยักหน้ารับคำสั่ง   จากนั้นผมก็เข้าไปในห้องแต่แปลกใจครับพอเข้าไปในห้อง มี กลิ่นมะลิ แบบเดี่ยวที่ตอนเข้าบ้านมาเลย  พอเปิดไฟ กลิ่นก็หายไปตอนนั้นก็คิดว่าแถวๆนี่คงมี ต้นมะลิแน่ๆเลย   ก็เลยไม่คิดอะไร  จากนั้นผมก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นชั้นสองแล้วก็เปิดประตูห้อง ผมก็คิดว่าน้ำฝนมันคงคุยกับแฟนพึ่งจะเสร็จมัง  จากนั้นไม่กี่ น่าที่ ครับแม่เจ้า  น้ำฝนมาเคาะ บอกว่า ยืมที่ชาตแบตหน่อย เอ๊าผมก็บอกว่าเมื่อกี่ขึ้นห้องไม่ใช้ไงแล้วไม่เอาของตัวเอง ว่ะ   ไอ้น้ำฝนมันก็บอกว่า ยังไมได้ขึ้นเลย เอาที่ชาตแบตมาแบตจะหมดแล้วเดี๋ยวเด็กใน สังกัด  งอน  ตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรครับเพราะก็เลยให้ไป คิดว่า ไอ้ฝนนี่มันกวนประสาท  แล้วก็เข้ามาในห้องจากนั้นประมาณ 5 นาที ครับ  ก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูห้องนอนชั้นสอง แล้วก็มีเสียงคนเดินอยุ่ข้างบน  เสียงนี่ดังมากเลยครับ ผมนี่ตะโกนไปบอกว่า เดินเบาๆดีไอ้ฝนเกรงใจกูหน่อย...ยิ้มเดินเสียงดังจัง อิวอก จากนั้นเสียงก็เงียบไป แต่สิ้นเสร็จเสียงเดิน เสียงที่ผมได้ยินกลับเป็นเสียงของน้ำฝนกำลังคุย อยู่กับแฟน ที่ชั้นหนึ่ง จากนั้นผมก็ไม่สนใจ เพราะตอนนั้นเริ่มง่วงแล้วครับ
          จากนั้นผมก็ปิดไฟนอนแต่น้ำฝนก็ยังคุยกับแฟนอยู่ ผมเลยเดินออกจากห้องไปบอกให้นอนได้ แล้ว พรุ่งนี่จะได้ไปดูห้องเรียนกันว่าเรียน ตึกไหนยังไง  ไอ้ฝนก็เลยเลิกโทรกับแฟนแล้วก็เลยขึ้นไปนอน ครับ ตอนที่ดูเวลา ตอนนั้น ก็เกือบจะเทียงคืนแล้ว ผมก็เข้าห้องผม ไอ้ฝนก็เข้าห้องมัน จากนั้น ผมก็ได้ยินเสียง  แควด ๆ  (เหมือนกับว่าเล็บขูดอะไรสักอย่างนะครับ) ดังมาจากในบ้าน ผมเลยเปิดห้องมาดูจาก ก็ไม่พบอะไรแล้วเสียงนั้นก็หายไปแต่ผมคิดว่าเสียงนั้นมาจาก ห้องใต้บันได แน่ๆๆ  ผมเลย หยิบกุญแจที่เจ้าของบ้านให้ผม หมายจะไปเปิดแต่เปิดไม่ได้ ผมก็เลยไม่สนใจคิดว่าแมวมันคงอยู่ในนั้นจากนั้น ผมก็หลับไป ผมก็ตื่นมาทำ ทุระส่วนตัว เสร็จผมก็เดินขึ้นไป ปลุก ฝน เคาะเรียกหน้าห้อง ฝนก็มาเปิด (อยากจะบอกว่าสภาพผู้หญิงตอนตื่นนอน เนี่ย.....ความสวยงามไม่มีเหลือ 555) จากนั้นผมก็เดินเข้าไปในห้องน้ำฝน เจอตลับแป้ง เก่าๆ ผมเลยถามน้ำฝนว่าอันนี่ของป่ะ ฝนหันมาแล้วก็บอกว่า ไม่ใช่หรอก ไม่ใช้ของแบบนี่ โบราณมาก   ผมก็เลยเอาไปทิ้งที่ถังขยะหน้าห้อง ผมก็ออกมารอน้ำฝนที่ข้างล้างจากนั้นผมกับน้ำฝนก็ออกไปดูที่เรียนแล้วก็ไปเดินเทียวห้าง แถวนั้น จวบจนเวลา 3 ทุ้ม นิดๆ ผมก็กลับมาบ้าน แต่ผมก็เห็นแมวสีดำตัวนั้นอีกแล้วครับ มันอยู่ชั้นสองหน้าระเบียง พอน้ำฝนเห็นเท่านั้นเปิดประตูบ้านหมายจะวิ่งเข้าไป แต่ฝนก็ล้มลงเหมือนกับลื่น ผมเห็นแบบนั้นผมก็วิ่ง ไปดู น้ำฝนก็บอกว่า ไอ่เหี้....  ใครมันผลัก ว่ะ  ผมเลยบอกว่ามันซุ่มซามเอง พาฝนพยุงขึ้นแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ฝนก็คงเจ็บนะครับ เพราะ จังหวะนั้น ก้นเขากระแทกกับพื้นเต็มๆ แต่แม่นางก็ไม่ยอมครับหมายจะเอาแมวตัวนั้นให้ได้ ให้ผมพาไปหาข้างบนหาเท่าไรก็ไม่เจอ สุดท้ายก็เลยเปิดห้องน้ำฝนสิ่งที่เห็นคือ ตลับแป้งที่ฝนเอาไปทิ้ง กลับมาอยู่ที่เดิม ที่นี่ฝนเริ่ม โมโหแล้วครับ (คงเจ็บตัวแล้วเจ็บใจที่จับแมวตัวนั้นไม่ได้) ปาตลับแป้งทิ้งไปนอกบ้านเยครับ  จากนั้นผมก็เลย พาน้ำฝนมานอนเล่นที่โซฟาข้างล้าง สักพัก  จากนั้นเวลาประมาณ จะ 5 ทุ้ม ผมก็เลยเดินไปจะถามน้ำฝนว่าจะขึ้นไปนอนยัง แต่เหมือนว่า น้ำฝนจะหลับที่ โซฟา (สงสัยจะเดินเทียวมาทั้งวัน) ผมก็ปล่อย ให้เขานอนที่ตรงนั้นแล้วก็ไปเอามุ้งมากางให้มันกลัวยุ่งจะกัด  จากนั้นผมก็เข้าไปนอน
         จากนั้นผมก็สะดุ้ง ตื่น ได้ยินเสียงของตกที่ชั้นสอง  ประมาณ3-4 ครั้ง ผมเลยออกมากดูคิดว่าน้ำฝนคงเดินขึ้นไปแล้วคงไปโดนอะไรแต่สิ่งที่ผมเห็นคือ น้ำฝนก็ยังนอน อยู่ ที่เดิม ในใจผมก็คิดว่าน่าจะเป็นแมวสีดำแน่ๆเลย  เลยไม่สนใจแล้วก็กลับมานอนต่อ จนถึงเวลาเช้า ผมก็ไปปลุกฝน ให้ไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเข้าเรียนอาการน้ำฝนดีขึ้นครับไม่เจ็บตูดจากนั้นก็พากันไป มหาลัย ด้วยความที่ ฝนเป็นคน เข้าคนง่าย จึงมีเพื่อนไว มาก   ส่วนผมออกแนวนิ่งๆไม่สนใจอะไร จากนั้นฝนก็เดินมาบอกว่าตอนเย็นจะมีเพื่อนไปเทียวที่บ้านนะ (นี่...มีเพื่อนเร็วไปเปล้ารู้จักวันเดี่ยวพาเข้าบ้านเลย) มันก็ให้ผมไปหาซื้อขนมเลียงเพื่อนๆ จากนั้นเมื่อเลิกเรียน ผมก็ไปทำตามคำสั่งที่น้ำฝนบอก ส่วนน้ำฝนก็พาเพื่อนใหม่ๆไปบ้าน เพื่อนที่ไปบ้าน มีไป 4 คน ชาย 2 คน หญิง 2 คน (คิว กัง ปอย เมย์ )  พอผมกลับไป ครับเปิดประตูบ้านไป แทบตกใจเลยครับ  นั่งเล่นไพ่กัน ทั้ง 5 คนเลย  ที่เด็จไปกว่านั้น ฝนเป็นเจ้ามือครับผมก็เลยเล่นด้วยโดย ลงขันกับฝน 3000 บาท นั่งเล่นไปกัน จนถึง 5 ทุ้มเกือบเทียงคืน  (เวลาเล่นไพ่ นี่มันช่างเร็วจริงๆ) จากนั้น ก็ไปส่งเพื่อนที่หน้าบ้านกันครับ มีเพื่อนคนหนึ่งขอเข้าห้องน้ำ  ผมกับฝนก็ไปส่งเพื่อนที่หน้าบ้านแล้วยืนรอ เพื่อนอีกคนที่ไปเข้าห้องน้ำมา แต่ผมว่ามันนานไป ผมเลยเดินเข้าไปตาม แต่ในขณะ นั้นผมก็เจอเพื่อนกำลังเดินออกมา ใบหน้าเพื่อน เหมือน หน้าตาตื่นอะไรสักอย่าง แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร (สงสัยจะเจอตุ๊กแก ในห้องน้ำ)  ก็ส่งเพื่อนเสร็จก็เข้ามาเก็บในบ้านส่วนพลอยก็ขึ้นไปนอนส่วนผมก็ดูว่าประตูหน้าต่างปิดสนิทไหนจากนั้นผมก็มานอน ที่ห้องครับจากนั้นผมก็กำลังจะเข้าห้องนอน ก็ได้ยินเสียง เหมือนคนกระซิบว่า ...... แล้วก็ได้รู้ เป็นเสียงผู้หญิงแก่  แหบๆ  ตอนนั้นผมก็หันไปมองหาที่มาของเสียง  แค่คิดว่าหูแวว ไปเอง จากนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไร พอเปิดห้องมา ได้ กลิ่นมะลิ ฟุ้งอยู่ภายในห้อง ผมก็ไม่สนใจอะไรเดินขึ้นไปบนเตียงนอน แล้วก็เหมือนว่ากำลังจะหลับ ได้ยินเสียง  เดิม ผู้หญิงแก่ๆ หัวเราะ แบบ แฮะๆ   ตอนนั้นผมไม่คิดอะไรเพราะผมเหนื่อยมาทั้งวัน เลยไม่สนใจอะไรคิดว่า เสียงทีวี  จากนั้นผมก็หลับ สะดุ้งตื่นอีกที่ เมื่อได้ยินเสียงร้อง ฝนโว้ย ดังออกมาจากชั้น 2 ผม......

 พอผมได้ยินเสียฝนมันร้องผมก็วิ่งขึ้นไปดู ผมก็เรียกให้ฝนเปิดห้อง  ฝนมาเปิดห้อง  ใบหน้าของฝนตกเต้มไปด้วยเหงือ จากนั้นผมก็พาฝนไปข้างล้าง ฝนก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า เหมือนมีคนมาจับขา ผมก็เลยวิ่งขึ้นไปดูภ้ายในห้อง  ดูไปก็ไม่มีอะไรภ้ายในห้อง ผมก็ลงมา แต่ผมเห็นเงาดำๆ อยู่ที่ข้างหลังฝน ผมคิดว่าน่าจะเป็นเงาของน้ำฝน  เห็นแวบเดี่ยว  จากนั้นผมก็ให้น้ำฝนไปนอนที่ห้องผม ส่วนผมนอนที่โซฟา  ผมก็หลับไม่ลงแล้วครับเหมือนสมองมันไม่สั่งให้หลับ  ก็ไม่สนใจ พยายามหลับตา  ตอนนั้นเอง ผมได้ยินเสียงห้องน้ำฝนเปิดออกจากนั้นก็มีเสียงคนเดินมาที่บันไดทางลง ผมก็ตื่น แล้วก็ขึ้นไปดู แต่ก็ไม่เจออะไรเลย ตอนนั้นในใจคิดว่ามีขโมยแน่ๆ เลย เพราะว่ามันเหมือนมีคนอยุ๋ชั้นสองประกอบกับฝนบอกว่ามีคนจับขา  ผมเลยไปเอาไม้เบสบอลมา ไว้กับตัว ถ้ามีขโมยจริงจะได้สู้ได้  แล้วผมก็มานอนที่โซฟา  พอผมกำลังจะหลับตา เสียประตูก็เปิดออกแต่ครวามนี่ เสียง ดัง เหมื่อนมีคนกระแทกประตูจากนั้นเสียเท้าก็เหมื่อนคนกระทืบเท้าเดินบนชั้นสอง  ผมก็ตืนแล้วก็รีบวิงไปชั้นสอง กะจะสู้กับโจรอีก  พอขึ้นไป ก็ไม่มีอะไรเลย เสียงประตูที่เปิดดังโครม ก็ไม่ได้มีร้องรอย ของการเปิด ผมแปลกใจ ผมเลย ลองยืนเฝ้าหน้าห้องฝนเลยถ้ามันออกมาเจอกูแน่   ผมยืนเฝ้าได้ 10-15 นาที   ก็ไม่มีอะไร ผมก็เลยกำลังจะเดินลง ก็ได้กลิน มะลิ อีกแล้วแต่คราว นี่ มาพร้อมกับเสียง ผู้หญิงแก่ๆ  แหบๆ   พูดว่า  "จะได้เห็นดี" ผมก็หันไปที่หน้าห้องน้ำฝน ก็ไม่มีอะไร  ผมก็เลย ลงไปพอถึงหน้าประตูห้องผม  กำลังจะเข้าไปดูฝน  เสียงฝนก็ร้อง โว้ยวาย ขึ้นมา  ผมเลยเข้าไปดู ฝนก็ร้องไห้ บอกว่า  มีคนมานั่งทับคล้อมตัวฝน ผมเริมคิดแล้วว่ามันมีอะไรแปลกๆแล้ว ช่วงนั้นผมกับน้ำฝนเริ่มไม่นอนกันแล้วครับ  กลัวเพราะคิดว่าไม่น่าจะใช่คนแล้ว   เปิดไฟทั้งบ้านเลยครับ  จากนั้นไม่นาน ห้องใต้บันไดที่ผมบอกว่ามันล็อค อยุ่ดีๆ ก็เปิดออกเอง เสียง แอ๊ดๆๆๆๆๆ       ผมเห็นกับตาเลยครับว่ามันเปิดออกเอง  ฝนกับผมมองเข้าไปในห้องนั้น เหมื่อนเห็นผู้หญิงใส่ชุด นางรับ  กำลังรำอยุ่ในนั้น  ผมกับน้ำฝนไม่สนใจอะไรแล้วครับ วิ่งออกจากบ้านทันที่ ....ออกไปนั่งตรงม้าหินอ่อน หน้าบ้าน ....  แต่ต้องบอกก่อนนะครับ เวลานั้น หมาหน้าบ้านมัน หอน กันระงบไปหมด  อยู่ข้างในเจออะไรไม่รู้ อยู่ข้างนอกก็ลำคาญเสียงหมา   แต่ตอนนี่ น้ำฝนเริ่มมีอารมณ์โมโหแล้วครับ ไม่โมโหได้ไง  หมาก็ หอน ยุ้งก็กัด ตอนแรกฝนกลับตอนนี่กลายเป็นโมโหแล้วครับ  มีอารมณ์ โมโหมากจากตอนแรก ร้องโวยวาย เริ่ม โมโห แล้ว (น่ากลัวจริงเวลาหน้าฝนโมโห) จากนั้นฝนก็เดินเข้าบ้าน  แล้วตะโกน ด่า ว่า ไอ้ ฉิ.. หา.... จะเอาอะไรกับ กรู..  แม่...  มีต่คำหยาบๆ  หลายต่อหลายคำ ผมห้ามเท่าไรก็ไม่ยอม หยุด  ด่าหมดเลย  จากนั้น  น้ำฝนก็วิ่งขึ้นไป ด่าชั้นสองอีก  (คนอะไรน่ากลัวกว่า .....ผี อีก) พอฝนด่าได้สักพัก เสียงห้องใต้บันได ก็ดัง ตอนนี่น้ำฝน วิ่งลงไปด่าหน้าห้องใต้บันได  แต่กำลังจะอ้าปากเท่า.....นั้น   ................... เดี๋ยวกลับมาเล่าต่อนะขอทำโอทีก่อน

ผมก็วิ่งลงไปกะจะไปห้ามแต่น้ำฝนมองไปก็ไม่พูดอะไร ผมก็เลยวิ่งไปดูในห้องภาพที่ผมเห็นเป็นผู้หญิงใส่ชุดรำ กำลังชี้หน้า ฝนอยู่ แต่เหมื่อนฝนจะได้สติ เลย ด่าออกไป ว่า มึ..เป็น เหี้.. อะไร  ว่ะ กูอยู่ดีๆ มึ...จะมาหลอกทำสนตรีน  อะไร ถ้าไม่เลิกหลอก กูจะ แช่งให้ไม่ไปพุดไม่ไปเกิด (คำพูดแต่มันยาวกว่านี่ครับแต่จับใจความได้ประมาณนี่)ผมก็เริมมีอารมกับฝนกับพูดไปว่า เออ จะเอาอะไรว่ะ พูดก็ไม่พูด ยื่นชี้หน้าทำเหี้.. อะไร  จากนั้นห้องใต้บันไดก็ปิดเอง  ตอนนี่ผมกับฝนหมดความกลับแล้วครับ เริ่มจะไม่ไหวกัยสิ่งที่อยู๋ในบ้าน ฝนกับผม ด่าผี ทั้งคืนเลย ไม่หลับไม่นอน จนถึงเช้าก็ไม่กล้าอยู่ ไปเอาเสื้อผ้าและชุด ไปอาบน้ำที่ห้องเพื่อนทีใหม่ (เพื่อนใหม่ก็ใจดีครับให้อยุ่ อาบน้ำ) จากนั้นผมก็ไปเรียนกับน้ำฝน ตอนนั้นในใจผมคิดว่า ผีตัวนั้นมันต้องการอะไรกันแน่หรือว่า ต้องการทำบุญ ผมเลยหัน ถามน้ำฝนว่า ผีตัวนั้นมันต้องการให้เราทำบุญหรือเปล่าว่ะ แต่น้ำฝนบอกในแววตา  อารมณ์ค้างครับ ไม่ต้องไปทำให้แม่...   ผี เหี้.. ๆ   ทำสะกูไม่ได้นอน กูกลับไปจะด่ามันอีก ผมเริ้มรู้แล้วว่าน้ำฝนโมโหมาก จากนั้นผมก็เห็นเพื่อนที่ไปเข้าห้องน้ำ ที่หน้าตาตื่น ตอนมาเมื่อวาน ผมเลยเข้าไปคุย    ตอนแรกเขาก็ไม่กล้าเล่า ผมถามไปเรื่อยๆ เขาก็เล่าว่า  ตอนที่กำลังจะเข้าไปในห้องน้ำ เขาได้กลิ้นดอกมะลิ ฟุ้งกระจายทางเดินแต่เขาก็คิดว่าบ้านนี่ห้อมจริงๆ เขาก็เข้าห้องน้ำตามปกติ  แต่เข้าไปอยุ่นั้นก็มีเสียงคนเคาะประตู 1 ครั้งเขาก็ตะโดตบอกว่า เเข้าอยู่รอแปบ แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีก แต่มีความแรงขึ้น  เขาก็บอกว่าใคร....  ก็ไม่มีคนตอบ เขาก็เลยรีบทำทุระส่วนตัวแล้วออกมาดู  พอเปิดมาก็ไม่เจออะไร เข้าก็หันหลังไปปิดไฟ ห้องน้ำ หันกลับมาอีกที เจอ ผู้หญิงใส่ชุดรำ  กำลังเดินมาที่ตัวเขา  จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็ชี้หน้า แล้วพูดว่า....เขามาทำ  อะไรที่บ้านกรู.....   จากนั้นเขาก็เลยเดินไปโดนไม่พูดอะไร  ผมฟังแล้ว ก็คิดนะว่าพวกเราคงไปเล่นไพ่ ที่นั้นแน่ๆเลย ทำให้ เจ้าทีเขาไม่พอใจ จากนั้นผมก็เลยไปบอกน้ำฝนเล่าให้ฟังที่เพื่อนเขาเล่า น้ำฝนฟังแล้วแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร บอกว่า วันนี่กูจะไปเล่นอีก กรูไม่กลัวหรอก เหี้...  (ผมคิดว่าน้ำฝนไม่ได้โมโหแล้วครับ เปลียนเป็นการท้าทาย เพราะตอนนั้น อาการคำพูดเหมื่อนจะ จองเวรกันจะครับ) ผมก็ได้แค่ส่ายหัวไม่รุ้จะพูดยังไงพอตอนเย็น น้ำฝนก็พาเพื่อนไปเล่นไพ่เหมื่อนเดิมแต่ผมไม่เล่นนะครับเพราะไม่อยากเล่นจิตใจมันยังไงไม่รู้ แเล่นไปได้ถึงเวลา 2 ทุ้ม  เสียงประตูปิดกระแทก ยังดังเลยครับ  น้ำฝนได้ยินเสียงก็ร้องบอกว่า กรู...ไม่กลัง มึ..หรอก  อิเหี้.. ทำให้เพื่อนที่กำลังเล่น งงผมเลยบอกว่ากลับกันไปเหอ  น้ำฝนบอกอย่าพึ่งกลับ เล่นต่อไปสัก 4 ทุ้มค่อยกลับ ผมเลยได้แต่ทำใจมี(มีเพือนบ้าก็แบบนี่) จากนั้นก็ได้ยินเสียงคนเหมื่อนคนทุบพื้นทำให้ผมถึงกับสะดุ้งและเพื่อนๆที่นั่งเล่นก็พากันงง   ฝนบอกไปต้องไปสนใจ  อย่าไปแคร์ ตอนนี่ผมเลยบอกให้กลับไปก่อนได้ไหมขอเครียกับฝนก่อนเพื่อนที่นั่งเล่นไพ่อยุ่ เริ่มเลิกเล่นกัน แล้วก็กลับกัน แต่ฝน  ยังมีอาการ โมโหในใจผมคิดว่า ฝนทำไมมันโมโหแบบนี่ปกติไม่น่าจะโมโหมากขนาดนี่ ฝนเริ่มไปหาไม้ ขนาด พอเหมาะกับมือ จากนั้นก็ เอามาทุบประตูห้องใต้บันได  พร้อมบอกว่า  มึ.. ผี .จั..ไร กูไม่กลัวหรอก แน่จริงออกมาผมก็ห้ามฝนแต่ดูท่าทางฝนจะไม่ยอมหยุดครับ (อารมณ์เหมื่อนคน ฟิวส์ขาดเลยครับ) ผมเลยเห็นท่าไม่ดี โทรไปหาน้องชาย ฝน เล่าเหตุการณ์ทุกอย่าให้น้องเขาฟัง  ในระหว่างที่กำลังเล่าอยุ่นั้นก็ได้ยินเสียง อะไรสักอย่างแตก ผมวิ่งไป เห็นน้ำฝนกำลังทุบกระจก (กระจกส่องตัวเองที่แขวนอยู่ข้างๆห้องใต้บันได) และท้าทาย วิญญาน ตนนั้น ผมเลยบอกให้น้องชายฝนเขารีบมาดูหน่อยเพราะ ผมเอามันไม่อยุ๋จริงๆ  แต่ละระทาง จากนครสวรรค์ถึง กทม. เป็นระยะทาง สองสามเก้าถึงกทม. (239 กม. ) ยังไงก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อย 3-4 ชม. ผมเลยไปแย่งไม้จากน้ำฝนแล้วพูดให้มันใจเย็นๆ  ฝนก็เริ่มหยุดแล้วสงบนิ่งขึ้นมาบ้าง  จากนั้นก็พามันมานั่งโซฟาเราสองคนไม่คุยอะไรกันเลยเงียบ  อยุ๋ๆฝนก็บอกว่า ได้ยินเสียง เพลงไหม   ผมบอกว่า เพลงอะไรว่ะ   เพลง คล้ายๆ นาฏศิลป์  ผมก็บอกว่าไม่เห็นจะได้ยินเลย  จากนั้นฝนก็เริ่มเดินไปหาแหล่งที่มาของเสียง มันมาจากชั้นสองห้องน้ำฝน  ผมก็เดินตามฝนไปกลัวมันจะไปทำอะไรรุนแรงอีก   แต่ผมไม่ได้ยินอะไรเลย จากนั้นฝนก็เปิดเข้าไปในไปในห้องนอนของตัวเอง

ฝนก็เดินไปเปิดประตูห้องนอน ผมก็อยู่ข้างๆ แล้วฝนก็เปิดออก  ตอนนั้นภ้ายในห้องมึดมาก ฝนกำลังจะไปเปิดไฟ  สวิตเปิดไฟอยู่ตรงหัวเตียง (มันก็กล้าเข้าไปเปิดไฟนะใจมันเด็ด จริงๆ) แต่ผมเห็นว่ามี คน(เหมือนเงาดำๆ ที่แบบว่าเหมื่อนคน จะ อธิบายไงดีแบบนี่ต้องเจอด้วยตัวเองครับถึงจะรู้) นอนอยุ่บนเตียงน้ำฝน แต่ไม่รู้ว่าฝนเห็นไหมผมเลยบอกว่าฝน เห็นคนนอนที่เตียงป่ะ จังหวะที่น้ำฝนกำลังจะก้มดูอยู่นั้น เงาดำนั้นได้ ลุกขึ้นมา ผมเห็นเงาดำนั้นทำท่าเหมื่อน จะเข้ามาทำอะไรสักอย่างกับน้ำฝน  สุดท้ายน้ำฝนก็ ล้มลงผมก็เลยรีบไปเปิดไป  แต่สิ่งที่ผมเห็นคือ ตลับแป้งอันเดิม ที่ทิ้งไปแล้วมันอยู่ ที่บนเตียงนอนของน้ำฝน  ตอนนั้นผมเห็นน้ำฝนมีรอย แผลอะไรบ้างอย่างที่แขน เป็นคล้ายๆรอย ข่วน อะไรสักอย่าง  จากนั้นน้ำฝน ก็บอกว่า เห็นแมวไหม ผมมองไม่เห็นสักตัวเลย มันอยู่ ตรงประตูด้านนอก  ตามันสีแดงมากเลย  ผมก็พยายามมอง แต่ก็ไม่เห็น  ผมเห็นท่าไม่ดีเลย เอาน้ำฝนออกจากบ้าน (ตอนนี่น้ำฝนเหมื่อนจะหมดสติ) ผมโทรไปหาน้องชายฝนบอกว่าจะมาถึงกี่โมง  น้องเขาบอกว่า อีก 2 ชม. กว่าๆ ผมเลยให้ฝนนอนหลับไปก่อนเพราะฝนยังไม่ได้หลับมาตั่งแต่เมื่อคืนเลย  จากนั้นผมก็นั่งอยู่นอกบ้าน ไม่กล้าเข้าไป  ผมคิดว่าต้องโทรไปหาเจ้าของบ้าน เลย โทรไป แต่โทรไป ก็ไม่มีคนรับสาย  (รู้งี้ขอที่อยู่เขาด้วยก็ดี) ผมรอได้ประมาณ 20-40 นาที ครับ ก็มีโทรศัพท์ ของน้ำฝนดังขึ้น แต่มันดังอยู่ในบ้านผมไม่กล้าเขาไป  เพราะกลัวมากตอนนั้น แต่มันดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ  เหมือนมัน ดังเข้ามาใกล้ๆ  ผมพยายามฟัง และจับจุดกำเนินเสียง ในที่สุดผมก็รู้ว่าเสียงโทรศัพท์ แมวตัวสีดำตัวนั้น กำลัง เขี่ยเล่นภ้ายในบ้าน แต่ผมก็ไม่เข้าไปหรอก เพราะคิดว่าแมวตัวนี่มันต้องเป็น...ผีแน่ๆ  จากนั้นเหมื่อนน้ำฝนจะตื่น  แล้วบอกว่าเจ็บแผลมาก  ผมเลยดูแผลของฝน แต่แผลที่ผมเห็นตอนแรก แค่ เล็กๆตอนนี่ มันใหญ่มาก แต่แปลกใจไม่มีเลือดออก  (แบบว่าเหมื่อนผิวหนังมันลอกนะครับ แต่ไม่ถึงกับเลือกออก บอกไม่ถูก เหมื่อนๆโดนอะไร ข่วนๆ) ผมเลยตัดสินใจไปเอายาใน้บ้าน  ตอนที่เข้าไป ในบ้าน ต้องบอกก่อนว่า  อากาศในบ้าน  หนาวมากครับ แปลกจริงๆ รู้ได้เลยว่าหนาว แตกต่างจากข้างนอกมาก  ผมก็ไม่คิดอะไร ผมเลยเข้าไปเอายาภ้ายในห้องของตัวเอง ผมกำลังหายา (ยาแก้ปวด) ก็ได้ยินเสียง ดนตรีดังขึ้น แต่ตอนนี่มันดังข้างหลังผมครับ ผมก็เลยกลับหลังหันไปดู  ภาพที่ผมเห็น (จำได้เลยไปจนตาย) เป็นผู้หญิงผมยาวหน้าตาจัดว่าสวยเลยครับ กำลังรำไทย อยู่ ข้างหลังผม ผมเห็นผมหลับตาทันที่ แต่ไม่กี่อึดใจ เสียงเพลงก็หายไปพร้อมกับเสียงพูดลอยๆมาว่า   พวกอยากลองดีกับ กูเอง    ตอนนั้นผมเลยยืนหลับตาสักพักเพราะตอนนี่หัวใจมันเต้นแรงมาก นิ่งหลับตาอยู่ๆเสียงหมาก็หอน อีก  แต่ผมก็ได้ยินเสียงน้ำฝน หายใจไม่ออก  ผมเลยวิ่งไปดูเพือนทันที่ พอเปิดไปผมเห็นนางรำคนนั้นกำลัง นั่งคล่อมน้ำฝนอยุ่ผมเลย ผมเลยตกใจแต่ก็พยายามตั่งสติ  วิ่งไปเอาน้ำฝนออกมาจากตรงนั้น ตอนนี่ผมเห็นที่คอน้ำฝน เป็นสีเขียวคล้ำๆ แล้ว จากนั้นผมก็ไม่รู้ทำไง เลยไปหาเพือนคนนั้นที่ไปอาบน้ำด้วย  ไปหาเขา เขาก็ออกมารับผมกับฝน ผมเล่าเหตุการณ์ให้เขาฟังตอนแรกเขาคงไม่เชื่อ (ดูไปยิ้มไป หน้าตาไม่ได้เชื่อสิ่งที่กูบอกเลย) ผมก็มาดูฝน เหมื่อนฝนจะไม่สบายครับ ตัวร้อน แผลก็ใหญ่ขึ้น  เพื่อนคนนั้นก็เดินไปหยิงอะไรบ้างอย่างออกมาจากใต้ลิ้นชัก เป็นสร้อยพระ หรืออะไรสักอย่าง ให้น้ำฝนใส่  พอใส่ไป  จากหน้าตาน้ำฝนที่ซีดเสียว  ก็ดูเหมื่อนจะ ปกติครับ   จากนั้นผมก็นั่งเฝ้าฝนอยู่ แล้วเพื่อนเขาก็เขาไปนอน ผมยังไม่นอนแต่ก็เคลิ้มๆ  แล้วก็หลับไป ตืนมาอีกที่เหมื่อนได้ยินเสียง มือถือสั่น ผมเลยสะด็งตืนคิดว่าน้องของฝนโทรมา แต่ไม่ใช่ครับ  เป็นน้ำฝนนอนสั่น อยู่  แปลกใจคือ สร้อยที่ใส่ หายไปไหนไม่รู้ ผมเลยไปปลุกเพือน แต่กำลังจะลุกไป อยู่ดีๆผมก็ลุกไม่ขึ้น เหมื่อนมีอะไรกดทับไว้ มันไม่มีแรง แขนชา ขาชา เหมือน (อะไรก็บอกไม่ถูก)  จากนั้นปมก็เห็นนางรำกำลังรำ วนรอบฝน ผมคิดในใจ (ถ้าเพื่อนผมทำอะไรผิดไปขอยกโทษให้เพือนผมด้วย) พอผมคิดในใจผมก็มีแรงขึ้นมาไปเรียกเพือนให้เพือนมาดูอาการฝน เพราะ ฝน ยังสั่นไม่หยุด  จนผมต้องให้เพือนพาฝนไปโรงพยาบาล ที่ใกล้ที่สุด จากนั้น ผมก็โทรไปบอกน้องตอนนี่ ฝนอยู่โรงบาลนะ ให้มาหาที่โรงบาล น้องน้ำฝนมาถึง  มากับ แม่ และ น้าผู้ชายอีกคน  (น้าผู้ชายนี่คล้ายๆ คนทรงเลย มีอะไรเต็มคอไปหมด) จากผมก็พาพวกเขาไปหาฝน   ฝนก็ยังนอนสั่นไม่ได้สติ  จากนั้น น้าผู้ชาย ก็เอามือมาจับหน้าผากน้ำฝนแล้วทำปาก ท่องอะไรสักอย่าง  จากนั้นน้ำฝนก็สงบลง  ผมก็งง (ตอนนั้นมองในทางวิทยาศาตร์ ฝนน่าจะเป็น ลมบ้าหมู หรือไม่ก็เป้นไข่ขึ้นสูง เพราะตัวมันร้อนมาก) จากนั้นน้าเขาก็เดินมาหาผมบอกว่า แล้วมาคุยกับผม ว่าบ้านที่เอ็งอยู่ พาไปที่ จากนั้นผมก็ไปกับน้าผู้ชาย มีน้องน้ำฝน น้าผู้ชายและ ผม ไปที่บ้านเช้าหลังนั้นพอผมไปถึง บรรยากาศมันหนาวมากเลยครับ น้าผู้ชายเขาบอกว่า ให้ผมพาไปห้องฝน ผมก็ไม่ค่อยกล้านะครับ แต่ก็ต้องไป เพือ เพือนจะหายจากโรคนี่ ผมเปิดประตูกลิ้นดอกมะลิ ฟุ้งออกมาทั้นที แล้วเสียง ดนตรี ก็ดัง  ผมมองหน้าน้าชายผู้นั้น เขาก็บอกว่าไม่ต้องกลัว (ผมนี่ไม่อยากจะเข้าไปเลย....เอาว่ะเพื่อเพือน) ผมเข้าไปส่วนน้าชายเขาไม่เข้ามา (ให้ผมเขาไปคนเดี่ยวนี่หรอว่ะ ....ไหวป่ะนิ) น้าชายผู้นั้น ยืนนิ่งหลับตาปากเหมือนเดิม จากนั้น กลิ่นมะลิ ก็หายไปเสียงดนตรี ก็ไม่ได้ยิน  จากนั้นน้าเขาก็เข้ามา  พอผมขึ้นไปชั้นสอง กับน้าผู้ชาย เจอแมวดำตัวนั้นยืนมอง ผมและน้าผู้ชาย โดยไม่มีท่าที ที่จะกลัวเลย ผมเลยบอกน้าผู้ชายว่าน้าแมวผีน้า...  น้าผู้ชายเขาก็ไม่พูดอะไรบกว่าไม่ต้องกลัวมีน้าอยู่(จะไม่กลัวได้ไงว่ะ เจอดีมาตั้ง 2 วันติด หนักๆ ทั้งนั้น) จากนั้นน้าผู้ชายเขาก็เดินไปที่แมวตัวนั้น แต่กำลังจะเดินไปน้าผู้ชายก็เหมือน โดนบ้างสิ่งจะพุ้งชนให้ล้มลงแต่น้าก็เหมื่อนจะ เซนิดหน่อย ตอนนั้น ผมเห็นเป็นเงาดำๆเชียวผ้านน้าไป แล้วน้าก็พูดขึ้นมาว่า    ที่นี่แรง จริงๆ  น้าเลยเรียกน้องน้ำฝนที่อยุข้างนอกให้เอา มีดหมอ และผ้ายันต์ มาให้..........

ผมก็ไม่กล้าขยับตัวอะไรเลยครับ (ขนาดคนมีวิชายัง พูด ผมนี่คน ธรรมดาจะไหวป่ะระ) ผมรออยู่สักพัก น้องน้ำฝนก็ไม่ขึ้นมาน้าผู้ชายเลยให้ผมลงไปตาม ผมก็ลงไปตาม ผมเห็นน้องชายน้ำฝนอยู่ที่หน้าประตู ทำท่า ยึกยัก ที่หน้าประตูผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ยอมเข้ามา ผมเลย เดินไปหาน้องฝน  พอผมไปถึงผมก็บอกว่า  เอ๊า ... น้าเขารอของอยู่ที่ข้างบน ทำไมช้าจังระ น้องน้ำฝนเหมือนจะได้สติ หน้าตาตื่นเล็กน้อย แล้วก็บอกว่า
น้องฝน- พี่ผมเรียกพี่ตั้งนานพี่ไม่ลงมาสักที่ผมจะแย่เอา
ผม -แย่อะไร น้าเขารอน้องตั้งนานไม่เอาของขึ้นไปให้น้าเขา
น้องฝน-พี่ผมก็กำลังจะเอาเข้าไปให้พี่นั้นแหละ กำลังเดินไปอยุ่ดีๆ ก็มี คนมาดึงขาผมเอาไว้ ผมร้องเรียกพี่ไม่ได้ยินหรอ ?
ผม- ไม่ได้ยินเลยนะ (สงสัยผีบ้านนี่แรง..จริง )
น้องฝน -พี่ผมกลับไปรอให้รถนะ ผมโคตรกลัวเลย (ถ้ากลัวกูนี่ระ  เจอมา 2 วันติด)
จากนั้นน้องฝนก็เอาสิ่งของที่น้าชายสั่งให้เอามาให้ผม ผมก็ต้องจำใจไปให้น้าชายคนนั้น ตอนที่ผมขึ้นไปชั้นสองน้าชายก็ยืนที่หน้าห้องฝน ผมก็เดินเข้าไปใกล้ๆ  สังเกตุได้เลยว่า น้าชายคนนั้น เหงือไหลจนเต็มเสื้อผ้า จากนั้นน้าชายก็บอกเอายันต์มา น้าชายเขาก็เอายันต์ไป พนมมือท่อง อะไรก็ไม่รู้ ผมก็ไม่รู้เขาพูดอะไร (ไม่ใช่ภาษาไทยแน่ๆ) แล้วก็เอายันต์ นั้นแปะหน้าห้อง  จากนั้น ห้องก็เปิดออก แต่น้าชายเขาก็ไม่เข้าไปนะครับ ยืน สงบนิ่งหลับตา (แต่ผมนี่อยากจะวิ่งไปจากจุดจุดนี่เลย ) ผมก็ไม่กล้ามองเข้าไปด้วยกลัวเจอ สิ่งที่ตัวเองคิด จากนั้นผมกับน้าชายก็นิ่งกัน สักพัก  แล้วอยู่ๆ น้าชายก็บอกให้ผมไปรับ ฝนมาที่นี่ให้ไวเลย ก่อนอะไรจะสายไปกว่านี่ (ผมก็งง อะไรคือว่าสายของน้าเขาว่ะ ) จากนั้นผมก็วิ่งลงไปหาน้องชายฝนที่รออยุ่ที่รถ ทิ้งน้าชายให้ เผชิญกับบ้านเช่านั้นเพียงคนเดี่ยว ผมไปถึงรถ น้องชายฝนก็บอกว่าพี่ฝนอาการหนักมาก ตอนนี่ตัวแกร่งไปหมด เหมื่อนกับจะช๊อค   หน้าตาผมเริ่มเศร้า (เพราะกลัวน้ำฝนเป็นอะไรไป) จากนั้นผมก็เลยให้น้องไปรับน้ำฝนมาที่โดยด๋วน น้าผุ้ชายบอกให้เอาตัวมาเร็วๆ น้องฝนก็รีบกลับไป โรงพยาบาล จากนั้นผมก็ขึ้นไปหาน้า ความกลัวผมกลายเป็นความห่วงใย กลัวเพือนจะเป็นอะไรไป ไม่อยากให้เพือนต้องมาเป็นอะไรตอนนี่ ผมโทญตัวเองอยู(ที่ปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี่ถ้าน้ำฝนเป็นอะไรไปผมจะเสียใจไปตลอดชีวิต)สักพักหนึ่ง ก็ได้ยินเสียง เหมือน น้าชายบอกให้ผมขึ้นมาข้างบน มาช่วยหน่อย ผมก็ขึ้นไป ภาพที่ผมเห็นคือ  น้าชายกำลังสู้กับอะไรบ้างอย่างเหมือนเขากำลังจะไล่จับอะไรบ้างสิ่ง  จากนั้นน้าบอกให้ผมรีบเขาไปให้ห้องน้ำฝนดูสิผมก็ไม่เข้าจัย ให้ผมรีบไปดูอะไร แต่ผมเห็นครับ ผมเห็นน้ำฝน ใช่น้ำฝนแน่ๆ นอน อยู่บนเตียงแต่มันก็ไม่ชัดครับ เหมื่อนเงาเลือนลาง แต่ผมมั่นใจว่าฝนแน่ๆ  จากนั้นน้าบอกว่าให้หา ตลับแป้งเก่าๆอันหนึ่ง ตอนนั้นผมยังอึ่งกับสิ่งที่ผมเห็นอยู่ครับ เพราะภาพที่ผมเห็นถ้าเป็นฝนจริงแล้ว ที่อยุ่โรงพยาบาลคืออะไร ตอนนั้นผมอึ่งมากครับ  แต่น้าชายก็บอกว่าให้หาตลับแป้งให้เจอ ผมถึงได้สติ  เริ่มหาสิ่งที่น้าผู้ชายบอก แต่ผมจำได้ว่ามันอยุ๋บนเตียง ผมเลยไปหาที่บนเตียง แต่ไม่เจอครับ  ผมก็พยายามหาไปอีก จังหวะนั้นเหมือนน้าผู้ชายเขาจะสู้แรงอะไรไม่ไหวแน่ๆครับ เขาเลยบอกว่า เฮ้ย.. ออกมาจากห้องเร็ว  จังหวะนั้นผมไม่สนใจคำพูดอะไรแล้วครับ ผมก็หาต่อไป จากนั้น เสียงประตูห้องก็ปิดลง โดยที่ผมยังอยู่ในห้อง (ตอนนี่ผมไม่กลัวแล้วครับ ผมแค่ต้องการช่วยเพือนผมให้ปลอดภัย) ในใจคิดเลยว่า ถ้าผมตายแทนฝนได้ผมก็จะตาย  ผมก็ก้มหาต่อไปผมได้ยินเสียง เหมือนเล็บขูดกับแก้วหรืออะไรสักอย่าง แต่ผมก็ไม่สนใจ ในใจคิดจะช่วยเพื่อนเท่านั้น  จากนั้นผมก็เห็นตลับแป้งอยุ่บนประตูทางเข้า(มันเป็นช่องหน้าต่างห้องนะครับ เป็นกระจกปิด มันจะอภิบายไงดีมันเป็นกระจกบนประตูนะครับ คงจะมองภาพออก) จังหวะนั้นน้าชายบอกว่าเอ็งเจอยังว่ะ มันอยู่ในห้องเอ็งแล้วนะ  ผมบอกว่าเจอแล้วครับ  ผมกำลังจะหยิบ ผมก็หยิบออกมาแต่ตอนนี่ผมไม่เห็นเจอผีอะไรเลย เหมือนก่อนหน้านี่จากนั้นผมก็เปิดประตูออก  แต่สิ่งที่ผมเห็น คือ น้าผู้ชาย ยืนอยู่ เพือนจะรับ ตลับแป้ง แต่ข้างหลังนั้นเป็นผู้หญิงใส่ชุดรำ กำลัง ชี้หน้ามาทางผม  ผมก็เลยเอาตลับแป้งให้หน้าไปทันที่  จากนั้นน้าเขาก็ลงมาข้างล้างแล้วท่องบทสวดอะไรก็ไม่รู้ ผมนี่งงมากเลยครับ  พอดีที่ น้องฝน แม่ และฝนมาถึง ผมก็ออกไปรับ  น้าผู้ชายบอกว่า ให้ไปนอนในห้อง  แต่จะบอกสถาพฝนตอนนี่แย่มากครับ ตาค้าง ตัวสั่นแต่ก็แปลกพอมาถึงบ้านสถาพเหล้านี่ก็ไม่เกิดนอนสงบนิ่ง  จากนั้นผมก็อุ้มฝนไปนอน ที่เตียงภ้ายในห้องฝน ส่วนแม่ฝน ก็จุดธูป ขอขมาเจ้าที่เจ้าทางใหญ่เลย (เข้าใจหัวอกคนเป็นแม่เลยครับเห็นสภาพลูกแล้ว แม่ที่ไหนจะรับได้) น้าผู้ชายให้ผมกับน้องฝน ไปเปิดห้องใต้บันไดพยายามหาหีบเหล็กขนาดเล็กให้เจอให้เร็วที่สุด ผมก็วิ่งไปเปิด แต่ขอบอกก่อนนะครับว่า ห้องนี่มันล๊อคจะเปิดได้ไง (ตอนนั้นที่มันเปิดเองได้ในความคิดผมเป็นเพราะวิณญานตนนั้นทำแน่นอน) น้องฝนก็วิ่งไปเอา ค้อนในรถ แล้วมาทุบกุญแจที่ล๊อคอยู่ พอเปิดห้อง เหม็นอับมากเลยครับเหมื่อนห้องนี่มีอะไรตายแนะ  ผมก็เลยกลั้นใจ สภาพห้องใต้บันได ทั้งรกทั้งเหม็น แต่ค้นไปก็เจอ ซากแมวตัวหนึ่ง สีดำ(รู้ได้ไงเพราะเห็นข่นมัน สีดำๆ ติดกับกระดูก ) จากนั้นก็พบ หีบเหล็กตามที่น้าผู้ชายบอกเลย  ตอนที่จะเอาออกมา มันหนักมากเลยครับ ขนาด ผมกับน้องฝนพยายามลากออกมา ยังไม่ได้เลยครับ ผมเลยตะโกนบอกน้าว่าน้ามันเอาออกมาไม่ได้อ่ะมันหนักมาก (ในใจคิดผี...คงนั่งทับแน่ๆ) แต่ที่ผมกับน้องฝนกำลังออกแรงลากอยู่นั้น ผมก็รู้แล้วทำไมถึงลากไม่ไป มันมีตัวยึดติดกับพื่นครับ (บ้างที่เราก็ควรมีสติในการมองด้วย)   ผมก็ต้องทุบตัวที่มันยึดติดออกเอาสะเหนือยมากเลยครับ จากนั้นก็ลาง หีบมาแล้วก็เอาขึ้นไปหาน้าข้างบนห้องฝน จากนั้นผมก็ยืนมองดูน้าผู้ชายเขาเริ่มทำน้ำมนต์แล้วสวดภาษาอะไรก็ไม่รู้จากนั้นผมก็ได้ยิ่นเสียงดนตรี ดังมาจากในหีบเหล็กอันที่ผมแบกขึ้นมา  แล้วก็มีกลิ่นมะลิ ลอยมาเตะจมูก  ผมหันไปมองหน้าน้องฝน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าได้กลิ่นเหมื่อนกัน...............ผมขอไปประชุมบอร์ดก่อนนะครับ หัวหน้าแผนกโทรตามแล้ว

     ผมกับน้องฝนก็มองหน้ากันครับแต่ยังว่าแต่มองตาก็รู้สึกได้   จากนั้นน้าชายเขาก็ให้ไปตามแม่ฝน ที่กำลังไหว้เจ้าที่เจ้าทางขึ้นมา น้องฝนก็ลงไปตาม แม่ฝนขึ้นมาดูจากหน้าแม่ฝนแล้วผมบอกได้เลยสีหน้าและแววตาท่าน ดูไม่สบายใจเป็นเอามาก จากนั้นน้าผู้ชาย ก็บอกว่า  ให้แม่ฝนไปอยุ่ข้างๆลูก แล้วเรียกชื่อลูกให้ลูกกลับว่าไวๆ "ตอนนี่วิญญานฝนหลุดจากร่างไปแล้ว" ( หลุดยังไงว่ะ ก็มันยังหายใจอยุ๋เลย ) ตอนที่แม่ฝนกำลังเดินไปอยุ่นั้น น้ำฝนก็ชักขึ้นมาครับ แล้วน้าผู้ชายก็เอาน้ำมนต์มาพรมตัวฝน แล้วฝนก็นิ่งสงบไป พอแม่ไปถึงตัวน้ำฝนเขาก็จับมือลูกสาวตัวเอง แล้วบอกว่า
แม่ - ลูกกลับมาหาแม่นะ อย่าทิ้งแม่ไปแม่จะอยุ๋ยังไงถ้าไม่มีลูกบุญอะไรที่แม่ทำไว้ ชาตินี่และ อดีตชาติ ขอให้ผลบุญที่ทำมาช่วยให้ลูกของแม่กลับมา
จังหวะนั้นก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดลอยๆ ออกมาว่า **กูไม่ให้**  น้าผู้ชายบอกให้แม่พยายามเรียกให้ลูกกลับมาให้ได้ตอนนี่ มีแต่คนเป็นแม่เท่านั้นที่จะนำลูกกลับมาได้เท่านั้น
   ผมตอนนี่ น้ำตาไหลมากเลยครับ ถ้าพวกคุณเห็นสิ่งที่ แม่เรียกร้องให้ลูกกลับมาคุณจะรุ้ว่าความรักแม่นั้น จริงแท้และแน่นอน ทั้งกอดทั้งจูบ ทั้งร้องไห้ คำพูดที่ อ้อนวอน คำพรรณา ต่างๆ ผมเห็นและสัมผัสได้เลยว่ามันยิ่งใหญ่มากแล้วน้ำตาก็ไหล (อ๋อ....ส่วนพ่อน้ำฝนนั้น เขาแยกกับแม่ฝนนะครับ ตั่งแต่ฝนเด็กๆแล้วครับแล้วพ่อฝนก็ไม่เคยมาหาฝนอีกเลย   เดี๋ยวจะหาว่าพ่อไปไหนไม่มาดูลูก ...) ตอนนี่น้าชายบอกพูดขึ้นมาว่า  มันไม่ยอมปล่อยให้ ฝนกลับมา  ผมเลยบอกน้าชายว่า
ผม--น้าครับจะทำไงดียังไงต้องให้ฝนกลับมาให้ได้นะครับ
น้า--ต้องลอง ขอขมาดูเพราะเขาไม่ยอม
ผม--ทำยังไงครับ
น้า--ต้องไปซื่อ ชุดขอขมา
ผม----????
จากนั้นน้าผู้ชายก็เอาปากกามาจดสิ่งของ แล้วสั่งให้ไปเอาสิ่งของเหล่านี่มา (ตอนนี่จะไปซื้อได้ที่ไหน) น้องฝนก็บอกว่าพี่ผมขับมาเจอร้านอยุ่ยั่งไม่ปิดไปๆรีบไปซื้อกัน (ที่ต้องไปเอามี หมาก พลู เหล้าขาว ขนม ชุดเสื้อผ้าผู้หญิง ผมก็จำได้ประมาณนี่) ผมก็ออกจากที่นั้นไปกับน้องฝนขับไปซื่อของไปที่ร้านต่างๆ ได้เกือบหมดแต่ขาดอยุ 1 สิ่งคือ ชุดผู้หญิง ที่นี่แหละงานเข้าเลยห้างมันปิดแล้ว แต่เหมื่อนผมจะโชคดีที่สุดในชีวิต อยุ่ดีๆ ร้านชายเสื้อผ้าก็เปิด ตรงที่ผมจอดรถพอดี (คิดในใจโชคเข้าข้าง) ผมก็ไปแต่ผู้ชาย2 คนมาเลือกชุดผู้หญิงงานเข้าสิครับผมเลยให้เจ้าของร้านเลือกให้หน่อย ทางเจ้าของร้านก็เลือกให้ ได้ เสือสีขาว กระโปร่งสีชมพู  แต่ผมก็ไม่เข้าจัยว่าทำไมเจ้าของร้านถึงจัดแบบนี่  (ตอนนั้นผมไม่ถามแล้วครับ หัวใจผมไปอยุ่ที่ฝนคนเดี่ยว) เราสองคนรีบขับรถมาที่บ้านเช่า พอจอดรถสิ่งที่ผมมองเข้าไปในบ้านบนระเบียงชั้นสอง ผมกับน้องฝนเห็นกันสองคนครับ ว่า น้ำฝนยืนอยุ่ที่ระเบียง(ในใจคิดว่า ฝนหายแล้ว) ผมเลยรีบเอาของไปให้ น้าผู้ชายแต่ผมงง น้ำฝนยังนอนอยุ่เลยแล้วสิ่งที่ผมเห็นคืออะไรพอน้าชายได้ของ ก็ถึงกับ*อึ่ง* เมื่อจับชุดที่ผมซื้อมา เขาก็บอกว่า นี่มันชุดส่งให้น้ำฝนนิ เอามาทำไม (ผมก็ลืมไปน้ำฝนชอบใส่สีชมพู และสีขาว) ผมตกใจทำอะไรไม่ถูก น้าบอกว่า ไปเอามาทำไมจะมาส่งเพื่อนไง  ไปเปลียนให้ไวเลย ผมก็ต้องขับรถกลับไปที่ร้านเดิมอีก ตอนนี่ไปแบบด้วยความโมโห ....พอไปถึง
ผม--พี่จัดชุดนี่มาได้ไงครับ (ออกแนวโมโห)
เจ้าของร้าน-- ก็เพือนผู้หญิงน้องมาขอพี่ให้หยิบชุดนี่ให้เองนะ
ผม-- ผมมากันสองคน ผู้ชายครับ
เจ้าของร้าน -- มีผู้หญิงมาด้วย (ออกแนวโมโหเหมือนกัน)
ผม--ผมไม่เอาชุดนี่ ผมเลือกเอง(เริ่มมีอาการ อย่าต่อยเจ้าของร้าน)
  ผมก็เดินไปเลือกเอง โดยไปหยิบชุด คล้ายๆ คนแก่คอกระเชา แล้วไปเจอผ้าถุง ก็เลยเอามาตอนนี่ผมเลือกเองเลยตอนเลือก ก็คิดว่า (ฝนอย่าจากกูไปนะ ) ตอนนี่ อารมณ์ผมล้วนๆ จากนั้นผมก็ขับกลับไปที่บ้านเช่าทั้นที่ เอาของไปให้น้า ส่วนแม่ฝนก็ร้ำไห้เรียกลูกสาวอยุ๋ไม่ขาดสาย น้าชายบอกว่า ตอนนีเขาปล่อยฝนแล้ว ให้แม่เรียกให้ลูกกลับมาเรื่อยๆ (คุณรู้ไหมครับแม่ฝนเขารักฝนมากเลยเรียกลูกไม่หยุด ผมเห็นยังรู้เลยความรักแม่นั้นใหญ่ที่สุดในโลกผู้หญิงคนไหนก็ไม่เท่า...ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่า...แม่)จากนั้น น้าชายก็หยิบตลับแป้ง อันที่เป็นกประเด็นออกมาแล้วเอามาว่างไว้บนหีบเหล็กจากนั้นก็ว่างพวกของที่ใช่ขอขมา  จากนั้นน้าก็ท่องคาถาอะไรสักอย่าง ผมนั่งมองแต่น้ำฝนอยากให้กลับมาไว้ๆจะได้ไปเรียนด้วยกัน ไปสนุกด้วยกัน(ผมก็ คิดในใจว่าถ้าผมเคยทำบุญอะไรมาก็ขอให้ผลบุญที่ทำมาช่วยให้น้ำฝนกลับมาไว้ๆ ... ช่วยแม่อีกแรง)  สุดท้ายน้ำฝนก็ลืมตาครับแล้วก็บอกว่าหิวน้ำมากจากนั้นผมก็ดีใจเป็นที่สุดได้เพือนกลับมาแล้ว แต่ไม่เท่าคนเป็นแม่ครับ ท่านดีใจมากกว่าใครที่ได้ลูกสาวที่น่ารักของท่านกลับมา (ผมเข้าใจเลยความรักของแม่อลังการที่สุดในสามโลก) จากนั้นน้าผู้ชายก็ให้เอารถออกไปวัดที่ใกล้ที่สุด เอาของพวกนี่ (หีบเหล็กและ ตลับแป้ง)ไปไว้ใต้ต้นโพธิ ตอนนี่ผมกับน้องฝน สดชึ้นขึ้นมาทันที่ ผมก็ทำตามที่อาจารย์บอก ผมก็ไปวัดแถวๆนั้น แต่อาจารย์บอกว่า ให้รีบไปรีบกลับ เพราะจะต้องมาทำพิธีขอขมา ผมก็ขับไปที่วัดแถวๆนั้นเอาสิ่งของเหล้านี่ไปว่างใต้ต้นโพธิ์ตามที่ น้าผู้ชายเขาสั่ง จากนั้นผมก็กลับมาผมมองน้ำฝน รู้ได้เลยว่า อาการดีขึ้นมาก แม่ฝนก็กอดลูกอย่างเดี่ยว สวนน้าชายก็เดินไปรอบบ้านเอาน้ำมนต์ไปรดรอบๆตัวบ้าน จังหวะนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น คนที่โทรมาคือเจ้าของบ้านเช่า ผมก็เลยบอกให้เขามาที่บ้านเช่า ผมจะออกไปอยู่ที่อื่นแล้ว เขาก็งง  จากนั้นไม่ถึง 10 นาที เขาก็มาพร้อมกับผู้ชายอายุกลางคน 1 คน เขาก็ลงมาถามผมว่าเกิดอะไรขึ้นผมบอกว่าบ้านนี่มีอะไรรึเปล่าที่ไม่ได้บอกผมให้หมด ทางเจ้าของก็อำอึง ผมถามหนักๆเข้า (มีน้องชายฝนอยู่ด้วย ) ไปเล่าในบ้านได้ไหม ผมบอกก็ได้ จากนั้นน้าชายก็บอกว่ามาทำพิธีขอขมากันก่อนเขาจะได้ไม่จองเวรกับเราอีก จากนั้นผมก็ทำพิธีขอขมา กัน โดยให้พูดตามอาจารย์ แต่บอกก่อนะครับน้ำฝนไม่มีแรงเลยต้องให้แม่ใน พยุ่งตลอด (นี่แหละครับผู้เป็นแม่..สุดๆของชีวิต)จากนั้นก็ทำพิธีกันเสร็จ ผมก็เลยให้เจ้าของเล่าให้ฟังว่าที่นี่คืออะไรทำไมเกิดเหตุการณ์แบบนี่ เขาก็เล่าให้ฟัง.............

คือต้องบอกก่อนว่า บ้านเช่าแห่งนี่ มีต้น ลั่นทมอยู่ที่หน้าบ้าน ( ก่อนที่ผมจะมาอยู่นะครับตอน ที่ผมไปอยู่ไม่มีแล้ว ) เป็นต้นใหญ่มากต้นประมาณเกือบ 3 โอบ(ใหญ่มากจริงๆผมคิดว่าอายุไม่ต่ำกว่า 70 ปี)อยู่มาตั่งแต่ คุณทวดของคุณป้านะครับ บ้านเช่าแห่งนี่เมื่อก่อนครอบครัวป้าก็อาศัยอยู่ที่นี่นะครับ แต่พอนานๆไป ทุกคนภ้ายในบ้านแยกย้ายไปมีครอบครัวใหม่ พ่อแม่ป้าเจ้าของบ้านก็ตายจากไป  ทิ้งไว้เพียงบ้านหลังนี่ จนมีเหตุการณ์ที่ฝนตกหนักมาก  กิ่งต้นลั่นทมได้หักมาตกลงมา ทางป้าเจ้าของบ้านก็ได้คิดว่าถ้าเอาต้นลั่นทมไว้บ้าน อาจจะได้รับความเสียหาย จึงจ้างคนมาตัดต้นไม้  พอตัดไปได้ก็ต้องขุดลากของต้นไม่นี่ ขุดไปเจอกับหีบเหล็ก ทางพวกคนงานที่มาขุดก็เลยเอามาให้ป้าเจ้าของบ้าน แต่ป้าเจ้าของบ้านคิดว่าเป็นของคุณยายทวดเลยเปิดหีบออกดูพบแต่เครื่องแต่งหน้าสมับโบราณและชุดนางรำ ที่มีสภาพเก่า แต่ป้าบอกว่ากลิ้นหอมยังหอมอยู่มากเป็นกลิ้นมะลิ จากนั้นเมื่อป้าเขาดูแล้วก็คิดว่าคงไม่ใช่สมบัติอะไร เลยเอาไปไว้กับพวกเศษต้นไม่ที่ตัดลง (รอการนำไปทิ้งหรือกำจัดนะครับ) พอตกกลางคืนป้าเขาก็ได้เข้านอนแล้วฝันว่า มีผู้หญิงมาร้องไห้แล้วบอกว่า " ทำร้ายเราทำไม  เราอยู่ของเราดีๆ " ทางคุณป้าเล่าให้ฟังอีกว่า ก็ไม่คิดอะไรแต่มาวันที่สอง คนงานที่กำลังขุดลากต้นลั่นทมอยู่นั้น อยุ่ดีก็เกิดอุบัติเหตุ ทำให้ตาบอด (เศษไม้ทิ้มเข้าไปในตา) พอตกกลางคืนก็มีคนแถวนั้นเห็นผู้หญิงใส่ชุดนางรำ รำอยู่ที่หน้าบ้าน และหมาก็หอนทุกคืน แต่ป้าแก่ไม่เชื่อเรื่องพวกนี่นะครับ เลยไม่ได้ทำอะไร ป้าแก่ก็เล่าให้ฟังต่อไปอีกว่า ภ้ายในบ้านยังเกิดเหตุการณ์แปลกๆ  ป้าแก้ก็ เห็นผู้หญิงเดินขึ้นไปบนบ้านจากนั้นก็ตามขึ้นไปก็ไม่เห็น จนนานๆเข้า ป้าแก่ไปเชิญผู้รู้เกียวกับพวกนี่นะครับมาดูว่าเป็นอะไร  ป้าแก่บอกว่าที่เจอแบบนี่เพราะเราไปเบียดเบียนที่อยู่ของเขา ทำให้เขาไม่มีที่อยู่ เขาเลยมารังควาน จากนั้นทางผู้รู้ที่ป้าแก่เชิญมาเลยบอกว่าให้ไปเอาสิ่งของของเขามาไว้ในบ้านเชิญมาเป็นเจ้าทีเจ้าทาง เพราะเขาบอกว่าเขาอยู่ที่นี่มาหลายร้อยปีแล้ว  จากนั้นป้าก็น้ำหีบเหล็กมาไว้ในบ้าน จากนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นก็ไม่เจออะไรจนเวลาผ้านไป ป้าแก่ก็มีครอบครัวแล้วก็ไปอยู่กับสามี (คนแถวนั้นนะครับ)  ป้าแก่จึงเปิดบ้านให้คนอื่นเช่าคนที่มาอยู่ส่วนใหญ่จะอยูได้แค่ คืนเดี่ยวก็ออก จนป้าแก่จะไม่ไหว (ป้าแก่ได้รายได้จากการเปิดบ้านเช่าทางเดี่ยวครับ) ป้าแก่จึงเชิญพระมาทำบุญบ้าน ( แก่จะทำทุกปี ปีละ 1 ครั้ง ) จากนั้น คนที่มาอยู่ใหม่ ก็เข้ามาอยุ่ได้ตามปกติ จนมาถึงรุ้นที่ผมอยู่ ป้าเขาก็งงว่าทำไม เขาถึงกลับมารังควานอีก ......
          ผมก็บอกไปว่า ผมกับเพือนไปท้าทาย นะครับ ป้าเขาก็บอกว่าให้ผมอยู่ต่อไป เพราะว่า กว่าจะหาคนมาอยู่อีกมันยากยิ่งช่วงนี่ มหาลัยเพิ่งเปิด เด็กนักศึกษาก็จองห้องไปหมดแล้ว ถ้าผมไม่อยู่ป้าแก่จะไม่มีคนเช่า ( ออกแนวอ้อนวอนกลัวไม่มีเงินใช่จ่าย ) ผมเลยหันไปถามน้ำฝน ว่าจะเอาไง น้ำฝนไม่พูดอะไรครับได้แต่มองหน้าป้า แบบสีหน้าโกรธๆ (เป็นมันผมก็โกรธนะครับ โดนสะขนาดนั้น) จากนั้นน้าผู้ชายบอกว่า อยู่ไปเหอ เดี๋ยวน้าให้สิ่งของเอาไว้คุ้มครอง  (น้าผู้ชายเขาบอกว่าน้ำฝนกับผีตนนั้นคง....เคยทำกรรมด้วยกันมาจึงได้เจอเหตุการณ์แบบนี่) แต่ผมรังเลนะครับ เพราะน้ำฝนก็ไม่พูดอะไรมองหน้าแต่เจ้าของบ้านในแววตาโกรธมากสักพัก น้ำฝนก็บอกว่า  " พวกต้องไปเอาของกูกลับมา "  จากนั้นน้าผู้ชายก็เอาผ้ายันต์และตะกรุด มาคล้องที่คอน้ำฝน จากนั้นน้ำฝนก็สลบไป (ผม น้องชายฝน แม่ฝน ป้าเจ้าของบ้าน แฟนเจ้าของบ้าน......งงสิครับ) คิดว่ามันจะจบไปแล้วน้าผู้ชายบอกว่า มันยังไม่จบหรอก เพราะจิตของน้ำฝนยังไม่นิ่งพอ ตอนนี่น้ำฝนร่างกาย อ่อนแอ่เกินไป ....
จากนั้นน้าผู้ชายก็บอกว่าป้าเจ้าของบ้าน ห้ามนำของ( หีบเหล็กและตลับแป้ง) กลับเข้ามาอีกเด็ดขาดนะ  ไม่งั้นเรื่องแบบนี่จะเกิดขึ้นอีกเพราะตอนนี่ให้เขาอยู่ในที่ของเขาดีกว่า  ผมก็ให้คำตอบอะไรไม่ได้หรอกครับว่าจะอยู่หรือไม่   เพราะต้องรอถามน้ำฝนครับ ยังไงผมก็ตามน้ำฝนอยู่แล้ว (ตอนนี่ก็ยังตามมันอยุ่นะครับ ...มันคงเป็นเวรกรรมที่ทำกับมันมา )........................

คนที่ติดตามบอกว่าอยู่ต่อ นั้นบอกได่เลยครับ ว่า .......................อยู่ต่อครับ  เพราะว่า หลังจากที่น้ำฝนฟื่น น้ำฝนขอ ที่จะอยู่ต่อ ผมก็ตามใจหัวหน้าแก๊ง ผมครับ  แต่ทาง แม่ฝน น้องชาย ไม่อยากให้อยู่ต่อ เพราะกลัวว่า วิณญาน ตนนั้นจะมาทำ อันตรายน้ำฝนและผม    ซึ่งน้าผู้ชายเขาก็ให้ ของขลัง มาติดตัว ผมและน้ำฝนครับ ****น้ำฝนจะได้ ผ้ายันต์และตะกรุด  ส่วนผมได้ เขี้ยวเสือ ****  จากนั้นเรื่องก็เงียบไปไม่เกิดเหตุการณ์อะไรอีก เราก็ใช่ชีวิตในบ้านหลังนั้นตาม ปกติจนเราอยู่ปี 3 ..........แต่เรื่องไม่ยังไม่จบแค่นี่ครับ มีช่วง 1 ที่เราไปเทียว ทะเล (เกาะล้าน) เราไปเทียวกับเพื่อนในช่วงปิดเทอม  ไปกัน 5 คน โดยเราไปที่นั้น 3 วัน 2 คืน  (เกาะล้านสวยมากเลยครับ ถ้ามีโอกาศอยากกลับไปอีก)  ความจริงน้ำฝน ไม่เคยเจอ วิณญานมาตั่งแต่เกิดเรื่อง
      วันนั้น เป็นตอนที่เรากำลังลงเล่นน้ำทะเล  ส่วนน้ำฝนก็นอนเล่นหน้าหาดทราย ส่วนผมหรอกครับ กำลังมองดูสาวๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ น่ารักมาก เล่นน้ำ (บ้าหม่อ..นะครับ)  จังหวะนั้นมีกลุ่มคนประมาณ 4 - 6 คนได้ เดินเข้ามาหาน้ำฝน ผมกับเพื่อนก็วิ่งไปดูคิดว่าเกิดเรื่อง ซึ่งหนึ่งในนั้นบอกว่า เขาเป็นร่างทรงเทพ (งง .... เทพอะไรว่ะ) เขาบอกว่า น้ำฝนไม่ปลอดภัยมีวิณญาน คอยตามอยู่ ซึ่งเขาอภิบายให้ว่า ตอนพวกเขากำลังลงมาชายหาด เห็นวิญญาน เป็นผู้หญิงใส่ชุดนางรำ  ยืนชี้หน้าอยู่ เขาก็เลยลองถามวิณญานตนนั้นว่าทำไมถึงมาเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนี่ (มีมัน อยู่ในช่วง คนเล่นของ ) ทางวิณญานก็บอกว่า (คำกล้าวอ้างของร่างทรงนั้น) น้ำฝนทำให้ทำให้เขาไม่มีที่อยู่และยังจองเวรกับเขา เขาเลยมาเพื่อรอเวลาที่ผู้หญิงคนนี่มีเคราะห์เขาจะเอาไปอยู่ด้วย (ตอนนี่ผมเริ่มกลัวแล้วครับเพราะว่าเรื่องนี่หายไปตั่ง 3 ปี เขายังไม่ไปอีกหรอ)
ส่วนน้ำฝนหรอกครับ ทุกคนอาจจะคิดว่าฝนเจอมาขนาดนี่คิดว่าน่าจะกลัวบ่าง แต่เปล่าเลย  กลับบอกร่างทรงคนนั้นว่า
     ไม่กลัวค่ะ เพราะนู๋ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรเลย นู๋ด่ามันมาแล้ว (ผมนี่อยากจะตบปากมันมากเลยครับ...มันเป็นคนไม่กลัวหน้าอินทร์ หน้าพรม ที่ไหนเลย ผู้หญิงคนนี่)
     จากนั้นร่างทรงก็บอกว่า  มันคงเป็นเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา หลีกหนีไม่พ้นหรอก ยังไง ก็ระวังตัวให้ อายุเกิน 32 นะ น้ำฝนฟังแบบนั้นมันก็ไม่สนใจอะไรนอนต่อ ( คนอะไรเลย ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น )  คือน้ำฝนก็ยังพกผ้ายันและตะกรุดที่น้าผู้ชายให้อยู่นะครับ นี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้น้ำฝนไม่กลัวผีตนนั้น  จนเรากลับที่บ้านเช่าหลังนั้น  ต่อมาอีกหลายวัน จนถึงวันเกิดน้ำฝน  เพื่อนๆก็มากินที่บ้านกันเต็มไปหมด เลียงฉลองกันเต็มที่ ( ผมก็กินนะครับตอนนั้นพาแฟนมาด้วย เธออยู่คณะ การโรงแรม น่ารัก ด้วย....อิๆ ) กินกันไปกินกันมา จนเทียงคืนก็แยกย้ายกลับ  ส่วนผมก็พาแฟนไปนอนที่ห้องผมครับ ส่วนน้ำฝนก็  ขึ้นไปนอนข้างบน จามเดิม ผมก็นอนอยู่ส่วนแฟนก็จะเข้าไปอาบน้ำ (ต้องบอกก่อนนะครับว่า แฟนผมไม่เคยมานอนค้างเลย จะมาเทียวหาผมแล้วก็กลับไปนอนที่บ้านของเขาเอง) ผมก็นอนดูฟุตบอล  จากนั้นไม่นานแฟนผมก็เข้ามา บอกว่า
แฟน- เธอๆ เราเห็นผู้หญิงยืนที่ชั้นสองตรงบันได
ผม- ไอ้ฝนเปล่า
แฟน-ไม่ใช่นะเขาใส่ชุดนางรำ อ่ะ
ผม-ตาฝาดไปเปล่า (ไม่เคยเล่าเรื่องนี่ให้แฟนทราบเลยครับ)
     แฟนผมเลยลากผมไปดู  ตรงบันได  ผมเลยออกไปถ้าเจอจริงๆจะได้รู้ไปเลย ผมยืนที่หน้าบันไดกับแฟน
แฟน- นี่ไงยังยืนอยู่เลย
ผม-ตรงไหนไม่เห็นมีอะไรเลย (ในใจคิดหลอกให้กูหลอนป่ะนิ)
แฟน- นี่ไงเนียยืนมองหน้าพวกเราอยุ่นี่
ผม- ไหนถ้าเห็นจริง อภิบายดิเขาหน้าตายังไงใส่ชุดยัง (ผมก็ลองถามดูว่าจะเป้นตัวเดี่ยวที่ผมกับฝนเจอเปล่า)
แฟน-  ?#!@?!@#!?#@  ( อภิบายมาครบหมดตรงตาม ที่ผมเห็นตอนนั้นเลยครับ)
    จากนั้นผมก็เลยลองก้มระหว่างขาดู (เอาแบบในหนังผี) ผมกำลังจะก้มอยู่นั้น น้ำฝนก็เดินลงมาบอกว่าทำไร  ผมก็เลยไม่ได้ดูเลยว่า มีผีรึ่เปล่า
ผมก็เล่าให้น้ำฝนฟัง  แทนที่มันจะเชื่อว่าวิณญาณผีตนนั้น ยังอยู่กลับบอกว่า  ผมไร้สาระหาแก่นสารไม่ได้ (ด่ากูอีก ...อิวอก) จากนั้นผมก็ต้องไปยืนหน้าห้องน้ำรอให้แฟนอาบน้ำเสร็จ  ...................คนไม่กลัวผีก็ไม่กลัวจริงๆนะครับ ยอบรับความใจกล้าของน้ำฝนเลยผู้หญองคนนี่ ได้ฉายาผมไปเลย >>>>>>> ใครก็ไม่กลัว..........หาผัวก็ลำบาก <<<<<<

             จากนั้นเราก็เรียนจบไป  แยกย้ายกันไป มีชีวิตเป็นของตัวเอง ครับ จนเมื่อต้นปี 56นี่เองที่น้ำฝนเขาโทรมาบอกว่า เขายังเจอ วิณญาณผีตนนั้นตามเขาอยู่จริงๆครับ (มันไม่ได้เล่ามาให้ฟังถึงสาเหตุที่ทำให้เชื่อ ) ฝนเลยไปให้ คนมีร่างทรงดูทำยังไงเขาก็ไม่ยอมไป  เนื่องจากว่า เขารอฝนมีเคราะห์จะเอาไปอยูด้วย ถ้าน้ำฝนอายุเกิน 32 เขาไม่ตามฝน อีกต่อไป   ............... ทุกคนคงคิดว่าน้ำฝนเป็นผู้หญิงใจเด็จ ไม่กลัวอะไร แต่จริงๆแล้ว มันอ่อนไหวกับความรักมาก  หน้าตาก็สวยแต่หาคนรักจริงไม่ได้ ก็ นิสัยแบบนี่ไง 5555 ใครจะคบ

          เรื่องนี่ก็จบแล้วนะครับ  ขอบคุณที่ติดตามกันมากนะครับ  อ๋อ ถ้าใครจะไปอยู่บ้านเช่าหลังที่ผมอยู่นะครับ บอกได้เลย ไม่มีอะไรแล้วครับ เพราะ ตอนนี่ วิณญานตน นั้นไม่ได้ อยุ่ที่นั้นแล้ว (สบายใจได้เลย) เขาก็ยังตามฝน ตลอดจนกว่าฝนจะ อายุครบ 32  ก็อีก 3 -4 ปีครับ

                      แต่หลังจากฝนอายุครบ 32 เขาจะกลับไปอยุ่ที่บ้านหลังนั้นหรือเปล่าผมไม่ คอนเฟริม นะครับ  ... 5555+  .......ขอบคุณครับที่ติดตามผมจนจบ           

จากพันทิป บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก
เรื่องโดย สมาชิกหมายเลข 2364389