จากคนที่เคยด่าผี...กลับกลาย...เป็นคนกลัวผี (เครดิต น้ำฝน)

      เรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับสมาชิกพันทิปหมายเลข 2364389 เล่าถึงเรื่องประสบการณ์จริงของเขาและเพื่อนรัก น้ำฝน ถึงเหตุการณ์สยองที่ทั้งสองเจอผีมา และได้สืบหาความจริงของเรื่องราวทั้งหมดจนถึงบทสรุป ขอขอบคุณเรื่องหลอนๆไว้ ณ ที่นี้ด้วย

   ต้องขอบอกก่อนนะครับถ้าคนที่เคยได้อ่านเรื่อง  บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก
 นั้นจะเข้าใจเป็นอย่างดี ว่าเกิดเหตุการณ์ยังไง ตอนที่เรียนและอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนั้น

สิ่งที่ผมจะเล่าต่อไปนี่มาจากปากน้ำฝนเองครับ เจ้าตัวยังเล่าถึงรายละเอียดต่างๆ มากมายจนมาทำให้เธอเชื่อเรื่องพวกนี่ลองไปฟังกันนะครับว่า เป็นไง ผมคิดว่าสิ่งที่ผมกำลังพิมให้อ่านอยุ่นี่น้ำฝนเขาต้องการให้ช่วยบอกถึงการที่เราจะไปท้าทายกับสิ่งที่มองไม่เห็นนั้นเป็นยังไง ลองมาดูกันนะครับว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรทำไมน้ำฝนถึงได้  เชื่อ....

    น้ำฝนเล่าให้ฟังว่าเรื่องที่เกิดหลังจากเรียนจบต้องย้อนไปปี 2552  (ตอนจบใหม่ๆนะครับ)  ฝนได้ทำงานที่ บริษัทแห่งนึ่งเป็นพนักงานขาย (หน้าตาเพื่อนผมสวยมากนะครับ ) เธอจะต้องออกไปพบลูกค้าอยู่บ่อยๆ จนมีคนมา รุมจีบ มากมายแต่เธอก็ไม่ได้ง่ายไปกับใครเลยนะครับ  เธอชอบ คนในบริษัทอยู่คนหนึ่งชื่อ แบงค์ ฝนเล่าให้ฟังว่า นิสัยแบงค์เป็นคนไม่พูด นิ่งๆ เงียบๆ และเป็นผู้ชายคนเดี่ยวที่ไม่มาจีบ ฝนเลยในตอนนั้น (เขาคงคิดว่าฝนเป็นงู พิษ แบบที่ผมคิด ...555) แต่ฝนก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยก่อน ได้แค่มองและรอเวลาที่ แบงค์จะมาคุย  จนสุดท้าย น้ำฝนต้องไปพบลูกค้า  รถของน้ำฝนเสียที่หน้าบริษัท   แบงค์ก็เดินมาแล้วมอง แต่ก็ไม่พูดอะไรแล้วก็เดินจากไป แต่ไม่ถึง 2 นาที แบงค์ก็ขับรถมาจอดข้างๆรถ น้ำฝน  ก็ถามน้ำฝนจะไปไหน ฝนเล่าให้ฟังว่า  ตอนนั้นดีใจมากเลยบอกว่าจะไปหาลูกค้า แบงค์เลยอาสาที่จะไปส่ง ในระยะเวลาที่ ฝนกับแบงค์อยู่ในรถ ทั้งสองคนก็คุยกัน ถูกอกถูกใจ  แบงค์เห็นน้ำฝน พกที่กระเป๋าเล็กจึงถามว่าในนั้นมีอะไรหรอเห็นพกติดตัวไว้ตั่งนานแล้ว ฝนก็บอกว่าในนั้นมี  ตะกรุด กับผ้ายันต์ แบงค์ก็เลยถามมีทำไมหรอ น้ำฝนบอกว่าเป็นของน้าให้มา
     จนสุดท้ายเวลาผ้านไป ทั้งสองคนก็ได้คบกัน ........แล้วแบงค์ก็ไปเทียวที่คอนโด น้ำฝน  ฝนเล่าให้ฟังว่า แบงค์ทำอาหารให้กิน อร้อยมาก (ตามันนี่หวานเลยครับ อินี่ ในระหว่างเล่า) ผมก็เลยถามมันไปว่า
ผม -  มึ..มีอะไรกับคนชื่อ แบงค์ป่ะ    (ที่ถามเพราะดูจากแววตามันต้องมีอะไรแน่ๆ)
ฝน -  สัตว์    แบงค์ไม่ใช่มึ..นะ ไอ้ เหี้...   (ด่า.....นำมาก่อนเลย)
ผม - งั้นมึ..เล่าต่อ   (ถ้าถามมันไปมากๆ คิดว่าสวนสัตว์จะมาเปิดที่นี่แน่)
  ฝนก็เล่าต่อว่า   จนมีอยู่วันหนึ่งแบงค์พาน้ำฝนไปทำบุญที่วัด  ตอนนั้น ฝนก็กำลังไปให้ อาหารปลา ที่หน้าวัด  มีพระรูปหนึ่งมาคุยกับแบงค์แล้วมองมาที่น้ำฝนตอนนั้นฝนก็ไม่คิดอะไร ให้อาหารปลาต่อ จนแบงค์มาถึง แบงค์ก็บอกว่า (น้ำฝนมันก็เล่า)
แบงค์ - ฝน
ฝน -ว่าไงแบงค์
แบงค์ - ไปต่อชะตากันไหม
ฝน -ไม่ไปหรอกแบงค์ไปเลย (มันก็ยังเหมื่อนเดิมไม่เปลียนแปลง ...)
แบงค์ - ไปเหอฝนเชื่อแบงค์ สิ
ฝน- ไม่
แบงค์ก็ไม่พูดอะไร จากนั้นแบงค์ก็พาฝนกลับไปที่บ้าน  แล้วบอกว่า พรุ้งนี่จะพาไปเทียวบ้านตา  จากนั้นฝนก็กลับมาคอนโดจากนั้นฝนก็ ทำกิจวัตรส่วนตัวเสร็จ ฝนก็นอน  ตอนที่ฝนนอน เหมื่อนกำลังครึ่งหลับครึ่งตื่นฝนก็ได้ยินเสียง ว่า *ไม่มีใครช่วยมึ..ได้หรอก* น้ำฝนก็ตื่นแล้วก็ตอบไปกว่า  คิดว่า กรู กลัวไง  ผี.เหี้...  (ตอนที่มันเล่าถึงนี่ผมก็บอกมันไปว่าฝนก็อายุมากแล้วน่าจะเข้ามาหา ธรรมะบ้างนะ) มันก็บอกว่า ฟังกูก่อนสิ อย่าพึ่งขัด
(ผมได้แต่เงียบ...เบย) จากนั้นมันก็เล่าต่อ ทุกคืนหลังจาก นอนก็จะมีเสียงเหมื่อนคนอยู่ด้วยตลอด คืออยู่คนเดี่ยวแต่ก็ไม่เหมื่อนอยู่คนเดี่ยว บ้างที่ก็ได้ยินเสียง คนเดินรอบๆเตียง  มันก็อยู่กับสิ่งเหล่านี่ได้ (นับถือหัวใจมันจริงๆ) จากนั้นฝนก็เล่าต่อว่า
แบงค์ก็มารับไปบ้านตา  ตอนที่ไปถึงบ้านตา น้ำฝนเห็นเป็นบ้าน ขนาดเล็ก ปลูกเป็นบ้านไม้ ดูเก่ามากเลยที่เดี่ยว พอเข้าไปในนั้น เจอ ผู้ชายดูมีอายุ กำลังนั่งส่องพระ  จากนั้น  แบงค์ก็พาไปสวัสดี ตา  พอตาเห็นน้ำฝน ตาก็บอกว่า
ตา-หนู มีคนตามหนูอยู่นะ
ฝน- ค่ะ หนูรู้แล้ว
ตา-แล้วหนูไปทำอะไรมาหรอเขาถึงได้ตามหนู
ฝน-ก็เขามาตามหนูเองหนูไม่ได้ ขอร้องให้ตาม
ตา-เขาไม่ยอมปล่อยหนูไปนะ เขาแค้นหนูมาก
ฝน-ค่ะ ก็ปล่อยเขาหนูไม่สนใจ
ตา- หนูต้องพก ผ้ายันต์และตะกรุดเอาไว้กับตัวนะไม่งั่น หนูจะเจอดีแน่เพราะที่หนูอยู่มาได้นี่เพราะ ตะกรุด กับผ้ายันต์เท่านั้นนะ ถ้าไม่มีพวกนี่ หนูอาจจะเจอเขาแน่ๆ
ฝน- ค่ะ  ของเหล่านี่ น้าหนูเขาให้มา หนูจะรักษามันไว้
จากนั้นตาคนนั้นก็เขาไปเอาสิ่งของบ้างอย่างมาให้แบงค์  แล้วบอกว่า (ตอนนั้นฝนก็อยู่นะครับ)
ตา- แบงค์รักผู้หญิงคนนี่ไหม
แบงค์ - รักมากครับ
ตา- ถ้าเอ็งรัก เอ็งต้องบอกให้แฟนเอ็ง ไปทำพิธีต่อชะตานะ ไม่งั่นอาจจะไม่รอด ผีที่ตามเขาอาฆาตมาก
ฝน- ตาค่ะ ฝากบอกผีตนนั้นด้วยนะค่ะ ว่า  หนูไม่กลัว
แบงค์- ฝนพูดอะไรเนีย
ตา- มันคงเป็นเวรกรรมที่ทำร่วมกันมา สุดแล้วแต่กรรมเวรระกัน
               จากนั้นแบงค์กับฝนก็กลับ กัน ตอนที่แบงค์ขับมากับฝนเป็นเวลา พลบค่ำแล้ว ฝนก็เล่าให้ฟังว่า แบงค์ก็พูดเกลียกล้อม ให้น้ำฝนไปทำพีธีต่อชะตา จนน้ำฝนโมโห และรำคาญ เลยทะเลาะกัน (น้ำฝนมันเป็นคนไม่ยอมคน ปากร้ายนะครับ เขาเป็นพวก ขวานฝ่าซากแต่นิสัยดีนะครับ ผมการันตี ) จากนั้นฝนก็เล่าให้ฟังต่อไปอีกว่า แบงค์จอดรถแล้วมีปากเสียงกัน จากนั้นน้ำฝนก็ เอาผ้ายันต์และตะกรุด ขว้างไปนอกรถด้วยความที่โมโห สิ่งที่แบงค์พูด แต่แบงค์เขาก็ตามไปเก็บนะครับก็กำลังหาอยู่ ฝนก็นั่งอยู่ในรถตอนนั้น ฝนก็มองดูแบงค์กำลังหา ตระกรุด และผ้ายันต์ น้ำฝนก็เห็นผีนางรำตนนั้นกำลังจะเข้าไปใกล้ตัวแบงค์  น้ำฝนก็เรียกแบงค์ให้แบงค์ระวัง !!!!!!  แต่แบงค์หันมา แล้วก็ล้มลง  ฝนก็เลยรีบเปิดประตูรถ แล้ววิ่งไปที่แบงค์นอนอยู่  จากสภาพของแบงค์ คืด หัวแตก เหลือดไหล ฝนก็เล่าต่อไปว่า ฝนก็พยายามตั่งสติ แล้วโทรไปหาบ้านตา โดยใช่มือถือแบงค์โทร จากนั้นไม่กี่น่าที่ ตอนที่ฝนกำลังรอ ตามาช่วยนั้น ก็ได้ยินเสียง ดนตรีไทยขึ้นอีก.......พร้อมกับบนหลังคารถมีผู้หญิงนางรำกำลัง รำอยุ่บนหลังคารถ จากนั้นก็ยืนชี้หน้าน้ำฝน   ฝนเลาให้ฟังว่า ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรแล้ว เป็นห่วงแบงค์กลัวแบงค์เป็นอะไรมาก ไม่สนใจอะไรเลยกอดแบงค์ไว้ (ถ้าผมโดน มันคงปล่อยผมนอนจมกองเลือด แล้วเดินไป ด่าผีตนนั้นแน่ๆ) ไม่กี่นาที ตาแบงค์ก็มา ท่านมาดูสภาพแบงค์แล้วบอกให้แบงค์ไปโรงพยาบาล อาการหนักครับ ตาก็ไปส่งแบงค์ที่โรงยาบาลใกล้ที่สุด ส่วนน้ำฝนก็ตามไปดูแบงค์ที่โรงพยาบาล  จากนั้น ตาก็เดินมาคุยกับน้ำฝน
ตา-เรื่องมันเกิดอะไรขึ้นหรอ
ฝน-หนูทะเลาะกันค่ะ
ตา-แล้วทำไมถึงทะเลาะกัน
ฝน- แบงค์เขาเซ่าซี้ ให้ไปต่อชะตา
ตา- แล้วทำไมหนูถึงไม่ไป ละ
ฝน- ไปทำไมค่ะ หนูไม่เข้าใจ
ตา- หนูรู้ไหมตอนที่ตาเดินเข้าไปหยิบของมาให้แบงค์ ทางวิณญานตนนั้นเขาได้บอกตาว่า บอกให้หลานเลิกกับผู้หญิงคนนี่ ซะ ไม่งั่นจะมาเอาชีวิตมัน   ตาถึงได้ถามมันไปไงว่า มันรักหนูมากไหม มันตอบว่ามาก  แล้วตาถึงบอกไงว่า มันคงเป็นเวรกรรมที่ทำด้วยกันมา
            สุดท้าย แบงค์อยู่ที่โรงพยาบาล เดือน กว่า แบงค์ก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทำให้น้ำฝนเสียใจมาก ตอนวันที่ไปงานศพแบงค์ ฝนก็ไปช่วยงาน ขณะที่ฝนกำลังรับแขกที่มาร่วมในงานศพนั้น น้ำฝนก็ได้กลิ่นน้ำหอมที่แบงค์ชอบใช้อยู่ทุกวัน จากนั้นตาแบงค์ก็เดินมาหาน้ำฝนบอกน้ำฝนว่า แบงค์เขาไปสบายแล้วนะหนู หมดเวรหมดกรรมกันแล้ว ฝนเลยถามตาแบงค์ไปว่า ทำไมคนที่ตายไม่ใช่หนูระค่ะ ทำไม

        อยุ่ดีๆ น้ำฝนก็มาถามผมครับว่าเชื่อเรื่อง ** อดีตชาติไหม **  .................ทำเอาผม งง ระครับ    >>> มาถามเรื่องอดีตชาติ กรู จะรู้กับมึ..ไหมนิ<<<

ตอนที่น้ำฝนหันมาถามผม ผมก็บอกว่า
ผม - ไม่เชื่อนะ
ฝน- ทำไมระ
ผม- เราจะไปรู้ได้ไงว่าชาติที่แล้วมีจริง  แล้ว มึ... เชื่อหรอ
ฝน - เชื่อนะ
ผม - ทำไมถึงเชื่อระ
       จากนั้นฝนก็เล่าเรื่องตอนที่ฝนอาศัยที่บ้านเช่าหลังนั้น ว่าตอนที่หลับ(ตอนที่วิณญานออกจากร่าง)ไปได้ไปอยู่ที่แห่งหนึ่ง ในนั้นเป็นลานโลงๆ รอบๆเป็นป่า ฝนก็เล่าว่าเขาเห็นกลุ่มคนคล้ายๆ กลุ้มนางรำหรือ ลิเกนี่ระครับ กำลังรำอยู่ จากนั้น ก็มีเหตุการณ์มีกลุ่มผู้ชายเขามาปล่น ในช่วงที่ทุกคนกำลัง เอาตัวรอดจากการโดนปล้น   ก็มีผู้หญิงใส่ชุดนางรำ โดนฆ่าแล้ว ฝนบอกว่า ตอนที่ฝนเห็นแบบนั้นฝนก็ร้องแต่ไม่มีใครได้ยิน

ฝนก็บอกว่าตอนที่กำลังตกใจและร้องไห้กับสิ่งที่เกิด ก็มีเสียงบอกว่า  " กูจะตามไปทุกชาติ จนกว่าจะยิ้ม "  (มันไม่เคยเล่าให้ผมฟังเลยนะครับ)

จากที่ผมฟังน้ำฝนเล่าถึงเหตุการณ์ในครั้งผมก็บอกมันว่า
ผม - กูยังไม่คิดว่าจะเกี่ยวอะไรกับมึ..เลย  มึ..ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากยืนร้องไห้  แล้วจะเกี่ยวกับมึ..ได้ไง
ฝน -ตอนแรก ก็คิดว่าไม่เกี่ยวหรอก เพราะ ตอนแรกกูคิดว่าฝัน
ฝนก็เล่าต่อว่า หลังจากที่แบงค์เสียไป ตาของแบงค์ก็นำตะกรุดและผ้ายันต์มาให้น้ำฝน แล้วบอกว่าให้น้ำฝนไปตามที่อยุ่ตามที่ตาเขียนนะ แล้วหนูจะเข้าจัย  ว่าเพราะอะไร    ตอนนั้นน้ำฝนไม่ได้ไปตามที่ตาเขียน ( น้ำฝนมันพวกสายแข็งนะครับ ไม่สุดๆไม่ไป)
             จากนั้นน้ำฝนก็กลับมาทำงาน และใช่ชีวิตประจำวันเหมื่อนเดิม  แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ ร่างกายครับ น้ำฝนเล่าว่า กลับมาคอนโดที่ไร กลิ่น ดอกมะลิ จะมีพร้อมกับ เสียงดนตรีไทย  บ้างที่นอนอยู่จะได้ยินเสียง ผู้หญิงหัวเราะแล้ว เสียงคนเดินรอบๆเตียง แต่ฝนก็ไม่คิดอะไรอยุ่กับสิ่งเหล่านี่มาได้สักพัก ที่นี่เริ่มมีอาการขึ้นที่ร่างกายแล้วครับ  ฝนเล่าว่า อาการที่เกิดขึ้นกับฝน จะปวดหลังตอนช่วง ตี 1 - ตี 3 ฝนเล่าให้ฟังว่า อาการมันเหมื่อนมีคนจับหลังของเราหักเลย บ้างที่เจ็บจนหลับไม่ได้เลยครับ บ้างที่ เจ็บหลังไม่พอยังจะมีอาการเป็นเขียวๆช้ำๆ ที่มือสองข้าง ผมเลยถามว่า
ผม-  ตอนนั้น มึ...ไปหาหมอยัง (คิดว่ามันน่าจะนอนผิดท่า)
ฝน- ไปแล้วว่ะตอนนั้น หมอเบอกว่า ปกติไม่มีอะไร
           จากนั้นฝนก็ปล่อยไม่ได้คิดอะไร จนมีวันหนึ่งน้ำฝนเล่าว่า อาการปวดหลังมาเหมื่อนทุกครั่ง แต่ที่นี่มันรุนแรงมากถึงถึงกับน้ำตาไหลเลย ตอนที่น้ำฝนกำลังทรมาน กับความเจ็บปวดที่หลังนั้น น้ำฝนก็เห็นผีตนนั้น ยืนยิ้มใบหน้ามีความสุข  ด้วยความที่ฝนมันคงปวดหลังนะครับ มันเล่าว่า มันก็ด่าไปชุดใหญ่เลย
        ประมาณว่า ไอ้ผีเหี้.... ไอ้จั..ไร   ทำกับ กูแบบนี่ใช่ไหม ได้มึ....จะได้เจอกับกูแน่กูจะจองเวรมึ...เหมือนกันในเมื่อจองเวรกับกู (มันเล่ายาวกว่านี่คับผมก็ขี้เกียจพิมมาก คำโหดๆทั้งนั้น) จากนั้นเสียงหัวเราะก็ดังเหมื่อนสะใจที่เห็นน้ำฝนเจ็บปวด จากนั้นฝนก็บอกว่า ก่อนนอนมันจะแช่งผีตนนั้นทุกคืน (คนมันคงแค้นโดนเขากระทำฝ่ายเดี่ยว ทำอะไรเขาไม่ได้) เป็นแบบนี่ทุกวันทุกคืน จนมีอยู่วั่นหนึ่งน้ำฝนเล่าว่า แม่โทรมาคุย แม่เขาเล่าว่า น้าใจ (น้าผู้ชายที่ไปช่วยฝนในบ้านเช่าหลังนั้นนะครับ) ดวงฝนกำลังตก ฝนก็บอกว่าแม่สบายดีไม่มีอะไรแต่แม่ก็ยืนยันที่จะมาหาน้ำฝนที่คอนโด ฝนก็ไม่ขัดอะไรก็ให้แม่มา ฝนเล่าว่า ตอนที่แม่มาถึงคอนโด แม่มากับน้าใจ ตอนที่น้าใจเห็นหน้าน้ำฝนก็ทักเลยว่า (ฝนเล่า)
น้าใจ - ฝนไหวป่ะ
ฝน- ไหวอะไรหรอค่ะน้า
น้าใจ-ตอนนี่ดวงตกมากเลยนะน้าเห็นให้ห้องน้ำฝนมีแต่สีดำเต็มห้องเลย
ฝน-สบายดีนิค่ะ
น้าใจ-ยันต์น้าและตะกรุดอยู่เปล่า
ฝน-อยู่ค่ะ
น้า- ขอดูหน่อยสิ
        ฝนก็เล่าว่าตอนนั้นแม่กับน้าใจกำลังคุยกันอยู่ก็เดินไปหยิบกระเป๋าเล็กที่ใส่ตะกรุดกับผ้ายันต์ ที่บนหัวเตียง เสียงร้องไห้ก็ดังมาจากห้องน้ำ ด้วยความที่มันไม่กลัวอยุ่แล้วมันก็เดินไปดู มันก็เล่าว่า พอเปิดห้องน้ำไปก็ไม่เจออะไร แต่พอหันหน้าไปบนเตียงนอนเจอ แบงค์กำลังร้องไห้อยู่ (มันเล่าตอนนี่ผมข่นลุกเลยครับ) มันเล่าต่ออีกว่าตอนนั้นมันก็ตกใจ ไม่เคยเจอแบงค์ตั้งแต่แบงค์ตาย มันเลยมันก็เดินไปหา แต่แบงค์ก็ร้องไห้ไม่หยุด ฝนก็เล่านะตอนนั้นแบงค์อยุ่ห่างแค่ 2 ก้าว แล้วก็ได้ยินเสียงพูดว่า *ทำไมไม่ไปตามที่ตาบอก* จากนั้นแบงค์ก็หายไป คือตอนนี่ฝนก็ยังงงกับคำพูดที่แบงค์บอก ก็เลยเดินไปหาน้าใจกับแม่ (มันก็ไม่เล่าเรื่องที่เจอแบงค์ให้แม่และน้ามันฟัง) เอาตะกรุดและผ้ายันต์ไปให้น้าใจดู  จากนั้นนั้นน้าใจก็หยิบตะกรุดไป พนมมือท่องคาทา น้ำฝนก็พาแม่ไปดูห้องนอน ฝนก็เล่าว่า แม่ฝนเขาไปในห้องฝน ดูความเรียบร้อยเก็บที่นอนให้น้ำฝนนะครับ ตอนที่แม่ฝนกำลังเก็บผ้าให้ฝนอยุ่ นั้น เศษกระดาษก็ตกลงมาตรงหน้าฝน ฝนเล่าให้ฟังว่า เศษกระดาษใบนี่ได้มาจากตาของแบงค์ แล้วก็คิดว่าแบงค์คงอยากให้ไปสถานที่นี่ไม่งั้นแบงค์คงไม่มาให้พบเจอ........

     จากนั้น ฝนก็ไปส่งแม่และน้าใจกลับ น้าใจก็ให้ ตะกรุดและผ้ายันต์คืน และสั่งให้ฝนเข้าวัดทำบุญให้ผีตนนั้นบ้าง ฝนได้ยินแบบนี่ ฝนก็บอกว่า จะให้มันทำไมมันไมได้เกี่ยวอะไรกับคนในครอบครัว ของหนู  จากนั้นเสียงแก้วแตกในห้องครัวก็ดัง

             ฝนเล่าว่าตอนนั้นไม่มีความกลัวอะไรเลยมีแต่ความแค้นทั้งนั้น  แม่ฝนก็บอกให้ลูกทำตามที่น้าใจบอกบ้าง ฝนก็รับปากแม่ (แต่มันบอกมันไม่ทำ 555)   พอส่งแม่กับน้ากลับบ้านเสร็จฝนก็มานั่งทำงานต่อที่โต๊ะ ทำงานในห้องนอนนะครับ  แล้ว เสียงเล็บขูดกับฝ่าผนังก็ดังขึ้นมันก็ ตะโกนด่าไป ขูดหา พ่..หาแม่ ไง หนวกหู โว้ย (มันเล่าถึงนี่คิดเลยว่า สันดารคนเรามันเปลียนกันไมได้จริงๆ 55)    เสียงที่มันด่าไปมันบอกว่า มันมั่นใจว่าเป็นเสียงผีแน่นอนมันเลยตะโกนด่า ตอนนั้นฝนก็หยิบเศษกระดาษมาดู แล้วก็วางไว้ที่หัวนอนแล้วก็เข้ามานอน ตอนที่ฝนนอน เสียงแก้วก็ตกแตก แต่ครั้งนี่มันตกที่ข้างเตียงน้ำฝนเลยครับ แล้วฝนก็หันไปหาที่แหล่งกำเนิดเสียงนั้น  สิ่งที่เห็นเป็นเงาดำๆ กำลังเดินมาหาฝน ฝนเล่าให้ฟังว่า ตอนนั้นจะลุกก็ลุกไมได้ เหมื่อนมือไม้มันอ่อนแรง จากนั้นเงาดำก็เข้ามาใกล้ฝน จากนั้นเสียง กรีดร้อง ก็ดังขึ้น..........

               ตอนที่นางเล่าถึงเสียงกรีดร้องก็เข้ามาใกล้ตัวขึ้นเรื่อยๆ น้ำฝนก็บอกว่า เงาดำนั้นตันนั้นก้มลงมามองหน้าน้ำฝน มันบอกว่า เงาตนนั้นห่างจากหน้ามันประมาณ 30 ซม.            ผมเลยถามว่า
ผม - แล้วมึ...ทำไงว่ะน้ำฝน.......... (กลัวแทนมันเลยครับ ผู้หญิง อาศัยอยู่คนเดี่ยวเจอแบบนั้น )
ฝน - กูก็พยายามจะเอา หัวโขกกับมันนะสิ     (หัวเราะเล็กน้อย)
ผม - จริงหรอว่ะ (ถึงขั้นจะเอาหัวโขกกับผี บ้าไปแล้ว)
ฝน - จริงสิ  ตอนนั้น กูทำอะไรมันไม่ได้เลย  แขนขาไม่มีแรง แล้วมันก็เอาหน้ามันเข้ามาใกล้ หน้ากรูด้วย
ผม - แล้ว มึ... โขกหัวกับผีได้ป่ะ
ฝน - ไม่ได้ว่ะ  กูคิดในใจแน่จริงเอาหัวมาใกล้ๆกูดิ  ( มันเล่าเองยังขำตัวเองเลย)
ผม - แล้วไงต่อว่ะ (อยากรู้ว่ามันจะทำไง)
น้ำฝนเล่าว่า  ตอนนั้นอยากจะแก้แค้นผีตัวนั้นมากเลยครับ ไม่รู้จะทำ ก็พยายามท้าทายให้ผีตนนั้นเข้ามาใกล้ๆเพื่อที่จะได้ ล้างแค้น (เอาหัวโขกกับมัน) แล้วอยู่ดีๆ เงาสีดำนั้นก็หายไปต่อหน้าต่อตา  แล้วฝนก็ได้สติ มีเรียวแรงกลับมา ตอนนั้นฝนก็เดินไปเปิดไฟหมดเลยครับ มันบอกว่า มันก็ตะโกนท้าทายผีตนนั้นในออกมา (ผมคิดว่า เจอมาขนาดนี่ ยังไม่กลัวอีกหรอ)  แต่ก็ไม่ออกมา จากนั้นมันก็มานอนต่อ   มันเล่าให้ฟังอีกว่า คืนนั้นที่โดนผีตนนั้นหลอก  มันมีอาการปวดหลังรุนแรงมากแล้วยังมาปวดที่ต้นคออีก จนคิดว่าอาการไม่ไหว เลย ไปโรงพยาบาล ในคืนนั้น ฝนก็บอกว่า
ฝน - ถ้ามึ....ป่วยหรือจะตาย อย่าไป โรงพยาบาล ..... นะ
ผม - ทำไม  ว่ะ
ฝน - แม่... #@?#@?#@?#@?#@  (บอกถึงคุณสมบัติ โรงบาลนั้นให้ครบเลย )

                  ฝนก็บอกว่าหมอให้ยามากิน แล้วก็ให้กลับมานอนพัก ที่คอนโด อาการก็ไม่ค่อยดีขึ้น (ตอนนี่น้ำฝนมันบอกว่ามันคิดว่ามันจะเป็น อัมพาต นะครับ)  ตอนนี่มันเรื่มกลัวตัวเองเป็นอัมพาตมากเลย มันเลยโทรหาแม่ พอแม่ได้รู้ว่าลูกปวดหลังและปวดต้นคอ ก็ตีรถจากบ้านมาหาลูกสาวทันที่ครับ ฝนเล่าว่า ตอนที่แม่มา แม่นั่งรถมาคนเดี่ยว ( น้าใจไป เขมรไปหาอาจารย์ ) แม่มาถึงฝนก็ร้องไห้ เจ็บหลังเจ็บต้นคอ แม่ก็เลย ถามถึงสาเหตุที่เกิด ฝนก็บอกว่าไม่รู้ ค่ะมันเกิดขึ้นเอง ( โดนขนาดนี่ยังไม่บอก อีก ) แล้วก็นอนหลับไป ปล่อยให้แม่ดูแลน้ำฝน  พอตอนเช้าน้ำฝนก็โทรไปลาเจ้านาย  ที่ทำงาน   อาการเจ็บหลังก็เจ็บอยู่แต่ไม่มากเท่าไร ส่วนแม่ก็กำลังทำอาหารให้น้ำฝนทาน พอน้ำฝนโทรไปลาเจ้านายแล้วน้ำฝนก็เดินไปหาแม่ กะจะช่วยแม่ทำอาหาร อยู่ดีๆ แม่ก็ทักว่า
แม่ฝน - ฝนทำไมเสื้อฝนเปือนเลือด
ฝน -ไหนค่ะแม่
แม่ฝน - ข้างหลัง เต็มเลย
      จากนั้นน้ำฝนก็เล่าว่าก็ถอดเสื้อผ้าให้แม่ดูว่ามีแผลอะไรไหม  (ผมอยากอยู่ในเหตุการณ์ตอนนี่มากเลยครับ 55555 แนวโรคจิต ...) แม่ฝนก็บอกว่า มี รอยขูด เป็นทางยาวขนานไปกับแผ่นหลัง  มาถึงต้นคอ แม่น้ำฝนก็เลยไปดูที่ห้องนอนว่า มี อะไรที่จะขูดหลังลูกสาวได้ไหม แต่ก็ไม่พบ จึงไปถามน้ำฝนว่าเกิดอะไรขึ้น  ( น้ำฝนรู้เลยครับว่าร่างกายผิดปกติมาก ทั้งอาการที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องราวต่างๆ บวกกับคววามกลัวที่ตัวเองอาจจะเป้นอัมพาต )
       จากนั้น นางก็เล่าให้แม่นางฟังทุกอย่างที่นางเจอ พอฝนเล่าให้แม่ฟังจบ แม่น้ำฝนก็ไปเอากระดาษที่ตาของแบงค์เขียนให้แล้วพาน้ำฝนไปหาที่นั้นโดยทั้นที่ โดยที่น้ำฝนก็ยังอึ่งกับบาดแผลที่เกิดขึ้น ฝนเล่าให้ฟังว่า  ตอนที่ไปนั้นก็ยังคิดในแง่วิทยาศาตร์กับแผลที่เกิด ยังหันไปบอกแม่ ว่า

ฝน- แผลนั้นอาจจะเป็นแผล ที่ใช่ไม่ถูหลังก็ได้นะแม่
แม่ - เงียบเลยน้ำฝน ( ตวาดเลยครับ ) เป็นขนาด นี่ยังจะมาพูดแบบนี่อีก .......

             จากนั้นน้ำฝนก็ต้องยอมแม่  (สตรีที่ว่าร้าย ต้องพ่ายเมื่อเจอแม่ด่า 555) ไปตามที่อยุ่ที่ตาของแบงค์เขียนไว้ให้  ฝนบอกว่าสถานที่นั้นเป็นคล้ายๆ สำนักคนทรงหรือสถานที่ปฏิบัติธรรม อะไรสักอย่าง เพราะเจ้าตัวเห็นคนเดิน ไปเดินมาใส่ชุดขาว  จากนั้นนางก็เดินลงมาจากรถแล้วอยู่ดีๆก็มีเด็กวันรุ้นเดินมาบอกว่า  ทานปู่รอพวกคุณมานานแล้วเชิญทางนี่ ครับ ..... 

          หลังจากที่น้ำฝนมาถึงสำนักปฎิบัติธรรมหรือสำนักทรงนั้น  ก็เจอเด็กวัยรุ้นมารับขึ้นไปหา ท่านปู่  ตอนที่ ที่น้ำฝนไปถึงที่นั้น มีคนอยู่ประมาณ  3 คน  ตอนนั้นฝนก็เล่าให้ฟังว่า ตอนขึ้นไป  มันไม่ได้อยากจะมาหาสิ่งพวกนี่เลย แต่ที่มาเพราะขัดแม่ไม่ได้ มันก็ไปนั่งรอ ท่านปู่ทำ พิธีการ อะไรสักอย่าง ฝนจับใจความได้ว่าเหมื่อนพวเขามาทำพิธีแก้กรรม *ในการทำแท้ง*  พอทำพิธีเสร็จ ท่านปู่ก็ได้เรียกให้ น้ำฝนกับแม่เข้าไปหา
           จากนั้นท่านก็บอกว่ามีผู้ชายมารอมึ..ที่นี่นานมาก มันบอกว่าจะมีผู้หญิงมาให้ช่วยแล้วบอกให้กูช่วย    ฝนก็เลยถามไปว่า
ฝน - ผู้ชายที่ไหน
ท่านปู่ - มันบอกว่ามันชื่อแบงค์ตอนนี่มันอยู่ข้างๆ ร้องไห้อยู่
ฝน - ไหนค่ะ  ไม่เห็นจะมีเลย ( มันคิดว่าผู้ชายคนนี่น่าจะรู้จักแบงค์ )
ท่านปู่ - มึ...ไม่เชื่อ กูหรอ
ฝน - ถ้าท่านปู่เห็นทำไม หนูไม่เห็นค่ะ  (ออกแนวท้าทาย )
ท่านปู่ - จริงยังที่มันบอกกูจริงๆ   ว่า อินี่ มันดื้อมาก
ฝน - ใครบอกค่ะ
ท่านปู่ - ก็ไอ้คนที่นั่งข้างๆ มึ.. ไง (แบงค์นั้นแหละครับ)
    ตอนนั้นน้ำฝนก็คิดจะลองดูว่าท่านปู่จะรู้จริงไหม เห็นแบงค์จริงหรือเปล่า หรือว่าแค่มาหลอกหลวง  เลยถามออกไปว่า
ฝน - ท่านปู่ค่ะ ถ้าท่านปู่รู้ว่ามีแบงค์อยู่กับหนูแล้วสื่อสารกับเขาได้  ไหนท่านปู่ลองบอกสิค่ะว่า  หนูไปเทียวกับแบงค์ที่ไหนมาบ้าง  แล้วแบงค์ซื่ออะไรมาให้หนูในวันเกิด      ( มันก็ยังจะกล้าถามอีกเนอะ      ใครก็ไม่กลัวจริงๆ )
แม่ฝน - ฝนทำไมถามท่านปู่แบบนั้น (ตะคอกเล็กน้อย )
ฝน - ถ้าท่านปู่เห็นแบงค์แล้วคุยกับแบงค์ได้  ท่านก็ต้องตอบได้สิค่ะ (ตอนนี่มันอยากลอง ภูมิท่านปู่)
ท่านปู่ - เอาละ  ถ้าอยากรู้ เดี๋ยวจะบอกให้เลย    จะได้เชื่อ กู
       ฝนเล่าให้ฟังว่า  ท่านปู่พูดมาถูกต้องหมดเลยเรื่องบ้างเรื่องที่รู้กันสองคนท่านปู่ก็รู้หมด  (มันบอกว่าเหมื่อนคุยกับแบงค์เลย)  ฝนเล่าต่อว่า

ท่านปู่ - เชื่อ กูยัง อิหนู  (หัวเราะ)
ฝน -  ยังไม่แน่ใจค่ะ ( มันบอกว่า มันก็ อึ่งอยู่ )
ท่านปู่ - อินี่ ดื้อจริงๆ
ฝน - งั่นหนูขอลองถามอีกที่ได้ไหม ค่ะ  (อยาก ลองอีก )
แม่ฝน - พอเลย ยังจะถามนอกเรื่องอีก
   นางก็เล่าว่าพอนางโดนแม่เบรค  นางก็สงบเสงียบ  จากนั้นแม่น้ำฝนก็บอกให้ท่านปู่ช่วยลูกสาว ตอนนั้นแม่กำลังคุยกับท่านปู่อยู่  น้ำฝนก็นั่งด้วย อยู่ดีๆน้ำฝนก็รู้สึกเหมื่อน มีมือมาจับที่แก้มของน้ำฝน จากนั้นท่านปู่ก็บอกว่า

ท่านปู่ - รู้สึกไหมอิหนู
ฝน - รู้สึกค่ะ เหมื่อนมีอะไรมาโดนที่แก้ม
ท่านปู่ - มันรักหนูมากนะแต่ตอนนี่ มันช่วยหนูได้แค่นี่ มันจะไปแล้ว
ฝน - ไปไหนค่ะ
ท่าน - ไปใช้เวรกรรมที่มันทำไง
   นางคิดในใจถ้าสิ่งที่ท่านปู่บอกเป็นเรื่องจริง ก็ขอให้แบงค์กับฝน เกิดมารักกันอีก ( หน้ามันเหมื่อนจะร้องไห้ ) ฝนก็บอกว่าตอนนั้นท่านปู่เรียกมันไปใกล้ๆ จากนั้น ก็ท่านก็บอกว่า
ท่านปู่ - หนูรู้ไหมทำไม วิณญานตนนั้นถึงรังควาน หนู
ฝน - หนูไม่รู้ค่ะ
ท่านปู่ - หนูเคยได้ยิน อดีตชาติไหม
ฝน - ไม่เชื่อค่ะ  (มันไม่เชื่ออยุ่แล้วครับตอนนั้น)
ท่านปู่ - วิณญานตนนั้นตอนที่ อยู่ ตรงทางขึ้นบันได เขาร้องไห้และอาฆาตหนูมากเลย
ฝน - ก็ให้มาอาฆาตหนูไปสิหนูก็อาฆาตมันเหมื่อนกัน (เพือนกูบ้าไปแล้ว 55)
แม่ฝน - เงียบเลยน้ำฝน
ท่านปู่ - งั้นหนูลงไปเดินดูรอบๆที่นี่ก่อนนะจิตใจจะได้สงบ
              ตอนนั้นฝนบอกว่าพูดเรื่องผีตนนั้นไม่ได้ อารมณ์ เสีย (ของมันจะขึ้น 55) จากนั้นฝนก็เดินลงมาคนเดี่ยวปล่อยให้ แม่และท่านปู่คุยกันอยู่  นางก็เดินลงไปเทียวดูรอบๆ ก็ไปเจอต้นลั่นทม มันก็คิดถึงตอนที่อยู่บ้านหลังนั้น เจอเหตุการณ์อะไรมา นางก็เล่าอีกว่า ตรงนั้นมี เตียงไม้อยู่ใต้ต้นลั่นทม  นางก็ไปนั่งเล่น แล้วก็มองคนที่เดิน ทำอะไรสักอย่าง (เดินจงกรม นะครับ) นางเล่าว่า ที่นั้นสงบมาก มันบอกเลยครับว่า  เป็นครั่งแรกที่จิตใจมัน สงบ มาก ได้อยู่กับธรรมชาติ หายใจได้เต็มปอด (แตกต่างกับชีวิตที่เป็นอยู่ ต้องเจออะไรหลายๆอย่างมากมายทั้งคนทั้งผี 55 )

           ไม่นานก็มีเด็กคนเดิมมาตามน้ำฝนให้ไปหาท่านปู่

จากนั้นนางก็เล่าให้ผมฟังว่าก็เดินตามเด็กคนนั้นไป แต่ที่ระหว่างเดินนางก็เกิดอาการปวดหลังและต้นคอ มันปวดมากจนนางร้องให้แม่มาดู  แล้วแม่น้ำฝนก็วิ่งมาดู  ท่านปู่ก็เดินมาดูแล้วพูดว่า
ท่านปู่  - อิหนูทนรับความเจ็บปวดไหวไหม
น้ำฝน - อิผี.....นั้นมันทำใช่ไหมค่ะ
ท่านปู่ - เขามาทวงคืนนะ
น้ำฝน - หนูจะจองเวรมันเหมือนกันหนูไม่ยอมเจ็บคนเดี่ยวแน่ๆ  (เพือนกรู ไปหมดแล้ว)
จากนั้นท่านปู่คนนั้นก็บอกให้แม่น้ำฝน พาฝนกลับไปก่อนเพราะ ตอนนี่ ดวงน้ำฝนตกทำอะไรไปก็ไม่ขึ้น มันคือเวลาที่เข้าเอาคืน ยังไงถ้าจิตใจหนูเปิดรับสิ่งพวกนี่ก็มานะ แล้วน้ำฝนกับแม่ก็กลับ    น้ำฝนบอกว่าตอนมาถึงคอนโด อาการปวดก็เบา (มันบอกว่ากินยา แก้ปวด ไป 4 เม็ดเลยที่เดี่ยว) แม่น้ำฝนก็พาไปนอนที่เตียง แล้วไปทำความสะอาดบ้านให้น้ำฝน  แล้วปล่อยให้นางนอนพักที่ห้องนอน

    น้ำฝนเล่าให้ฟังว่านางก็กำลังจะลุกไปเปิดเพลง อยู่ดีๆนางก็ได้ยินเสียง บอกว่า *แค่นี่มันน้อยไป* น้ำฝนก็บอกว่า  นางตะโกนกลับไป ว่า  น้อยเหี้...ไร มึ.. ไอ้ฉิ..หาย  มึ..โดนกูเอาคืนแน่  (ผมเข้าใจมันนะครับมันคงเจ็บด้วยแล้วโมโหอีก) แล้วแม่ฝนก็วิ่งเข้ามาด้วยความที่ได้ยินลูกกะโกนเสียงดังแม่จึงวิ่งมาดู
แม่ฝน - เป็นอะไรลูก
น้ำฝน - เปล่าค่ะ พอดีเครื่องเสียงมันเสียเลยด่ามัน (น้ำฝนบอกว่าที่พูดไปแบบนั้นไม่อยากให้แม่มาเป็นห่วง...แม่เป็นห่วงน้ำในมาก)
  จากนั้นน้ำฝนก็มานอนแล้วแม่ก็เดินไปคุยโทรศัพท์แล้วแม่หน้าตาตื่นมาแล้ว ก็บอกว่า
แม่ - น้ำฝนน้องโดนตำรวจจับ
น้ำฝน - โดนเรื่องอะไรแม่
แม่ - ตำรวจ เขาตรวจฉี่เจอ สีม่วง (ผมก็พึ่งรู้นะครับว่าน้องมันเล่น ยา...)
น้ำฝนก็เลยให้แม่กลับไปดูน้องเลยเพราะที่บ้านนู้นไม่มีใคร ( น้าใจก็ไป เขมร ) จากนั้นแม่ก็บอกว่า
แม่ฝน - ฝนกลับไปกับแม่เหอ ......เป็นห่วง
น้ำฝน - พรุ้งนี่ นู๋ต้องไปทำงานนะค่ะ ไม่อยากลามาบ่อยๆไม่ดี ไม่ต้องห่วงนะแม่ หนูมี ตะกรุด และผ้ายันต์อยู่ ไม่กลัวผีหน้าไหนหรอก (มั่น...มากเลยนะ)
แม่ฝน - มีอะไรโทรหาแม่เลยนะ ( ผมว่าแม่เขาก็เหมือนเจอ ศึกสองด้านเลย ทั่งพี่ทั่งน้อง )

มันบอกว่าตอนนั้นมันไม่อยากให้แม่เป็นห่วงมันเพราะมันคิดว่าเอาตัวรอดได้ (เป็นขนาดนี่..ยังมาคิดว่าอีก 55)  ผมเลยถามว่า
ผม - ทำไมตอนนั้น.......ไม่โทรมาบอกกูว่ะว่าโดนขนาดนนี่ จะได้มาอยู่เป็นเพือน
ฝน - ไอ้ฟา...ย มึ...มัวแต่ติดสาวในแคมฟ็อค......... @#@$@#$$ ..............สนใจกูหรอ   (เออแม่..ก็จำได้เนอะ 5555 )

        จากที่ผมโดนมันด่าเสร็จสับ มันก็เล่าต่อว่าตอนนี่มันคิดจะเอาคืน อิผีบ้าตัวนั้นอย่างเดี่ยวไม่มีการให้ อภัยอะไรกับมันทั้งนั้น (มันยังบอกเลยครับว่า ตอนนั้นมันแค้นมาก ) นางก็เล่าว่าผีต้นนั้นก็มาหามันอีก มามองมันเหมื่อนเดิม มันก็จะเอาหัวโขกอีก (แน่นอนจริงๆ) จนมีอยู่วันหนึ่งมันบอกว่าผีตนนั้นก็มามองหน้ามันเหมื่อนเดิม  ( ถ้าพวกคุณรู้ว่ามันจะทำอะไรต่อไปนี่จะ ฮ่าครับ ขนาดมันยังฮ่าตัวเองเลย )  มันเล่าว่า

ฝน- คืนนั้นมันก็มาเหมือนเดิมว่ะ
ผม - แล้วมึ...ทำไงว่ะ
ฝน - กูนอนใส่หมวกเลย
ผม - ใส่ทำไมว่ะ (สงสัย  ...... ??)
ฝน - กูจะได้เอาปีกหมวก กระแทกหัวมันไง  (มึ...ยังคิดได้เนอะ ..)
ผม - ไหวป่ะนี่ไอ้ฝน (เพือนกรู ไปหมดทั้งสมอง)
ฝน- ยังไม่หมดนะ  (อมยิ้ม..ด้วย)
ผม - มึ.. มีอะไรอีกว่ะ
ฝน - กูยังเอาน้ำมันพืชมารองใส่ถาด ว่างไว้รอบๆเตียงด้วย
ผม - เพื่ออะไร (งง...กับสิ่งที่มันทำ)
ฝน - ก็ถ้าผีมา ...มันจะได้ลื่น ไง ( เพือนกรู.....คนเหนือคนจริงๆ )

      จากนั้นน้ำฝนก็เล่าให้ฟังว่า อาการปวดหลังหนักขึ้นทุกวัน บ้างที่ปวดจนลุกขึ้นไม่ได้เลย  มันร้องไห้แต่ก็ไม่ได้โทรไปหาใครมาช่วย (ใจมันแข็งจริงๆผู้หญิงคนนี่ ) จากนั้น ทางที่ทำงานก็มีกิจกรรมพาพนักงานไปเทียว น้ำฝนไปนิ (เทียวฟรี กินฟรี  ผู้หญิงชอบ 55)  นางก็ไปเทียวกับคนในบริษัท ช่วงเวลานั้น สนุกมากครับ มันบอกว่า ได้ทำอะไรบ้าๆ มากมาย  จน ขาที่กำลังจะกลับมาที่พัก นางก็นั่งรถแท๊กซี่กลับ  คนในรถก็เปิดวิทยุ เรื่องศาสนา มันก็ฟัง ก็นั่งฟังมี  ช็อตหนึ่งที่นางฟังแล้วก็คิด เรื่อง การชดใช่กรรมต่างๆที่ทำมา น้ำฝนบอกว่าตอนที่นั่งฟังในรถแท็กซี่ คันนั้นมันคิดถึง..........

นางก็เล่าว่า นางคิดถึงสถานที่ปฎิบัติธรรม แห่งนั้น (ท่านปู่แหละครับ)  เลยคิดว่าจะไปที่นั้นวันหยุด(แต่ก็ไม่ไป 555)  น้ำฝนก็กลับมาคอนโดจากนั้นน้ำฝนก็คิดว่าน่าจะลองคุยดีๆกับเขาดู เลยไปซื่อกระดานแผ่นใหญ่มาตั่งไว้ที่ข่างๆเตียงนอนของมัน แล้วพูดในห้องว่า  * ถ้าต้องการอะไรก็เขียนมานะ* จากนั้นน้ำฝนก็บอกว่า จะมีข้อความเขียนขึ้นที่กระดานทุกเช้า   ผมเลยถาม

ผม - เขียนว่าไงว่ะ  (สงสัย)
ฝน - คืนแรก เขียนว่า   * หิว *
ผม - หิวอะไรว่ะ (อยากรู้)
ฝน - ตอนนั้นกูก็ไม่รู้หรอก ก็ไม่สนใจด้วย ใครจะทราบว่ะ อยุ่ดีๆก็บอกว่าหิว จะกินอะไรก็ไม่เขียนมา (เออ......ก็เอาเข้าไปเพือนกู----- พระเจ้า)


    จากนั้นนางก็ถามแบบนี่ตลอด คำตอบก็ คือคำว่า  * หิว * จนแม่น้ำฝนเครียเรื่องที่บ้านเสร็จก็มา ดูแลน้ำฝนต่อ แม่น้ำฝนก็เห็นกระดานในห้องนอนก็ถาม นางก็เล่าให้แม่ฟัง จากนั้นแม่น้ำฝนก็พาไปทำบุญที่วัดใกล้ๆ (มันบอกว่าตั้งแต่เรียนมหาลัย จนมาถึง- ทำงาน พึ่งเข้าวัดครั้งแรก...) ตอนที่ไปที่วัดถึงตอนที่น้ำฝนจะกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวร ฝนบอกว่า ตอนนั้น มันรู้สึกเหมื่อนมีใครเอา เทียนมาอังที่แผ่นหลังและต้นคอมากเลย เหงือไหลท่วมตัว  ร้อนมากจนแทบจะลุกขึ้นยืนเลย แต่เกรงใจพระที่ทำพิธี เลยทน (ที่นี่มาเกรงใจพระ 5555) แล้วแม่น้ำฝนก็บอกว่า
แม่ฝน - ว่างๆมาทำบุญให้เขาบ้างนะฝน
ฝน - ทำให้ใคร ค่ะ
แม่ฝน - ทำให้กับเจ้ากรรมนายเวรของตัวเราไง
ฝน - แล้วใครคือเจ้ากรรมนายเวรหนูระค่ะ  (นี่...ยังไม่รู้อีกหรอ )
แม่ฝน - ก็วิณญานที่ตามหนูอยู่ไง  (ถ้าผมเป็นแม่มันก็คิดว่า ทำไมลูกกู  ..... โง้ แบบนี่ )

   จากนั้นน้ำฝนก็กลับมาคอนโด ส่วนแม่ก็จัดแจ้งเก็บกวาดคอนโดให้น้ำฝน ตอนนั้นน้ำฝนก็กำลังจะเข้าไปพักผ่อนที่ห้องนอน อยู่ดีๆบนกระดานก็เขียนคำว่า * ไม่เอา *      ตอนนั้นมันบอกว่ามันเข้าใจแล้วว่าทำไงจะแก้แค้นผีตนนั้นได้                      ผมก็ถามมันไปครับสงสัย
ผม - ทำไงว่ะฝนแก้แค้นของมึ...
ฝน - ทำบุญทุกเช้าเลย  (อมยิ้ม)
ผม - ก็ดีสิ    (เพือนกูทำดีก็เป็น..)
ฝน - ดีอะไร เวลาทำ ร้อนเหมื่อนไฟเผาหลังและต้นคอทุกที่  (มันบอกว่าทุกวันนี่ก็ยังเป็นเหมือนเดิมครับ )
ผม - ทนหน่อยนะมึ.. (เอาใจช่วยเพื่อน)

จนกระทั้งวันที่ความจริงที่ฝนต้องรู้ว่า สาเหตุที่แท้จริงมาจากไหนก็มาถึงครับ ..

      พอนางทำบุญให้นางรำตนนั้น นางบอกว่า อาการของน้ำฝนก็ดีบ้างไม่ดีบ้าง (เป็นบ้างไม่เป็นบ้าง นะครับ) น้ำฝนเล่าว่า ช่วงนั้นมีปัญหากับที่ บริษัทถึงขั้นพักงานน้ำฝนเลยครับ  ผมเลยถาม
ผม  - เอาทำไมว่ะ
ฝน - ก็มีคนไปปล่อยข่าวว่ากู ไปนอนกับลูกค้า (อารมณ์เรื่มมา)
ผม - ใครว่ะ    ( น้ำฝนมันไม่ใช่ คนที่ง่ายๆกับใครเลยครับ อันนี่ผมการันตรี รู้จักมันเป็นอย่างดี )
ฝน - ก็ อิ ...  แม่..ไปบอกว่ากูไปนอนกับลูกค้าเลย ทำให้ยอดขายของกูเลยเพิ่มขึ้น (สีหน้ามันโกรธ คนคนนั้นมากครับ)
ผม - แล้วมึ..มั่นใจได้ไงว่า.... เป็นคนนี่
ฝน - เพือนอีกคนอัดเสียงที่มันพูดมาให้ กูฟัง
ผม - แล้วมึ..ตบกับมันหรอว่ะ (อยากรู้...)
ฝน - ไม่ กูไม่เสียมือไปตบกับคนแบบนั้นหรอก    กูเอาน้ำเต่าหูป่าใส่รถมัน แล้วปล่อยลมยางมัน   (ร้ายจริง ๆ)  แล้วกูก็โดนพักงาน กูเลยตัดสินใจลาออก (ใจเด็จมาก ขอตรบมือ 8888+ ) น้ำฝนก็เล่าต่อว่าตอนช่วงที่ตกงานหางานใหม่ที่ไหนก็ไม่ได้เลยไปสมัครก็ไม่มีใครรับ มันบอกว่ามันคิดถึง บรรยากาศที่อยู่ใต้ต้นลั่นทมนั้นมาก มันเลยไป ตอนที่ไปตอนแรก มันไปคนเดี่ยวครับมันบอกว่าไม่ได้ขึ้นไปหาท่านปู่ แต่อยู่ดีๆ ท่านปู่คนนั้นก็เดินลงมาหาน้ำฝนเอง พูดว่า
ท่านปู่ - อิหนูเป็นไง
น้ำฝน - ท่านปู่ค่ะทำไมช่วงนี่หนูถึงเป็นแบบนี่ค่ะ
ท่านปู่ - มันเป็นกรรมนะ
น้ำฝน - แล้วทำไงชีวิตหนูถึงจะดีขึ้นค่ะ
ท่านปู่ - มึ..พร้อมจะเปิดใจฟังสิ่งที่กูจะเล่า ให้มึ.. ฟังยัง

จากนั้นท่านปู่ก็เล่าเรื่อง อดีตชาติให้น้ำฝนฟังหมดเรื่องมีอยู่ว่า .................

 (  ผมขอเลี่ยงที่จะไม่เล่าอดีตชาติแบงค์และน้ำฝน นะครับมันจะไปอีก ช่วงหนึ่งเลย แต่ขอให้รู้ไว้นะครับว่า ที่แบงค์จากไปเพราะแบงค์เขาเกิดมาเพื่อชดใช้ให้น้ำฝนครับ......... )
 
                 ฝนก็เล่าว่า เมื่ออดีตชาติ   กูกับผีตนนั้นเป็นคนรักกัน  ( ผมอึ่งกับสิ่งที่มันพูด ...) ผีตนนั้นเขาเป็นลูกสาวครูสอนรำมียศใหญ่เหมือนกัน ส่วนกูก็เป็นแค่คนธรรมดา( พูดง่ายๆ คือ ขี้ข้านะครับ )  แต่ด้วยความที่กูอยากมีเท่าๆกับเขา กูเลยตัดสินใจ เป็นโจรในตอนนั้น จนกูได้เป็นหัวหน้าโจร (ผมมองหน้ามันเลย เนียนะโจร  ) ฝนก็เล่าต่อว่า มีลูกน้องมากมาย จนกระทั้งมันจะกลับไปหาคนรักของมันแต่คนรักของมันได้มีครอบครัวไปแล้ว มันเลยแค้นจึงสั่งให้พวกลูกน้องเข้าปล่นบ้านครูสอนรำ แล้วได้ฆ่าลูกสาวครูสอนรำด้วยมือของมันเองโดย การเอาไม้ทุบที่หลังแล้วเอามีดฟันคอ (มันเสียใจนะครับร้องไห้เลยตอนนั้นเล่า) ผมก็ถามว่า
ผม - ไหวเปล่าน้ำฝน
ฝน - ไหว (น้ำตามันไหล )
        จากนั้นมันเล่าว่าก็ได้นำศพและสมบัติของผีตนนั้น (หีบใบนั้นนะครับ ที่มีพวกเครื่องแต่งหน้านางรำ ) ไปฝั่งไว้ในป่า  ( ผมว่านะครับ ถ้าขุดให้ลึกลงไปกว่านี่อีกหน่อยน่าจะเจอกระดูกคน ที่บ้านเช่าหลังนั้น...... สยอง  )

ฝนบอกว่าตอนที่รู้เรื่องที่ได้ทำในอดีต มันสลดใจมาก จนท่านปู่บอกมันว่า ....
ท่านปู่ - อย่าคิดมากเลย อิหนู เรื่อง อดีตชาติมันก็แค่สิ่งที่ผ่านมาแล้ว เมื่อรู้ว่าเราทำผิดก็รู้จักแก้ไข (ประมาณนี่นะครับ )
ฝน - ค่ะ (มันบอกว่าร้องไห้เลยครับ)
ท่านปู่ -  ตอนนี่ผีตนนั้นนั่งข้างๆหนู นะ
ฝน - เขาต้องการอะไรค่ะ ท่านปู่  ( ไม่ด่าแหะ  )
ท่านปู่ - เขาอาฆาตหนู มากเลยนะ   ปู่ช่วยอะไรไม่ได้หรอก กรรมอันนี่หนู ต้องเต็มใจรับเอง  เขาถึงจะไป..แต่ เอาละ...กูจะลองช่วยจากที่หนักให้เป็นเบาระกัน                 
ฝน - ทำไงค่ะ
ท่านปู่ -  ไปซื่อต้นไม่มาสักต้น เอาไม้มงคลนะ  เอามาให้กูวันนี่เลย     ผมก็ถามมันนะครับว่า

ผม - แล้วซื่อต้นไม้อะไรว่ะ (อยากรู้)
ฝน - ว่านเสน่ห์จันทร์    (ผมก็พึ่งเคยได้ยิน)
ผม - ทำไมว่ะ
ฝน - เพราะผีตนนั้นชื่อจันทร์ แล้วตอนที่ไปซื่อกูถูกใจ อยากได้ต้นนี่ กูเลยคิดว่าเขาต้องการต้นนี่
ผม - อ๋อ เข้าใจแล้ว ... (ยังนี่นี่เอง)

จากนั้นน้ำฝนก็เล่าให้ฟังว่า พอท่านปู่ทำพิธีเสร็จกับต้นว่านเสน่ห์จันทร์    ท่านก็บอกว่า
ท่านปู่ - หนูต้องเอาตอนไม้ต้นนี่ ไปไว้ในห้องหนูนะ ดูแลมันดีๆเขาให้โอกาศหนูแล้วนะ  อย่าให้ต้นไม้ตายเด็จขาด เพราะถ้าต้นไม้ตายเมื่อไรหนูจะต้องเดือดร้อนเพราะเขาอีกและจะรุนแรงกว่าเดิมถึงขั้นเป็น อัมพาต เลย
ฝน - ค่ะท่านปู่  (ฝนบอกกลัวเป็นอัมพาต ... 555)
ท่านปู่ - เออ อิหนู อย่าลืมพกตะกรุดและผ้ายันต์ด้วยนะ  ยังไงต้องพกไว้นะห้ามหายเด็ดขาด เอาให้อายุเองเลย อายุ 32 ไปก่อน
ฝน - ทำไมต้องเลยอายุ 32 ค่ะ ท่านปู่  (กูก็ยังจะถามเนอะ)
ท่านปู่ -  ที่ต้องให้เลย 32 เพราะช่วงนี่เองดวงตกมากและอันตรายมากเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง พกติดตัวไว้เป็นสิริมงคล
ฝน - ค่ะท่านปู่

                    ฝนเล่าว่าทุกวันนี่ ก็ยังเจอผีตนนั้นบ้างแต่ไม่บ่อย (ไม่เหมื่อนก่อนหน้านั้นครับ เจอทุกวัน )เพราะ น้ำฝนก็ยังทำบุญให้กับผีตนนั้นอยู่เนืองๆ ฝนบอกว่า ต้น ว่านเสน่ห์จันทร์ ที่ท่านปู่ทำพิธีให้ ตอนนี่ก็ยังอยู่ในห้องนอน  ดูแลเป็นอย่างดี ..........

               อ๋อ.....ลืมบอกไปครับ คนที่บอกว่าผมแอบชอบน้ำฝนรึเปล่านั้น คำตอบก็คือ..... ชอบครับจะไม่ชอบได้ไง ทั้งสวย ทั้งเก่ง ใครอยู่ใกล้ๆก็รักมันทุกคน  (มันบอกว่าไปลง นะหน้าทองมาด้วย ไปกันใหญ่แค่นี่ผู้ชายก็เต็มไปหมดแล้ว )  ผมขอเพียงเป็นเพือนน้ำฝนตลอดไปก็พอครับ ความร็สึกมันบังคับกันไม่ได้  ................ชิมิ ชิมิ

                                                ความรักไม่ใช่การครอบครอง..............ขอเพียงได้มองก็สุขสุดหัวใจครับ

    มีช่วงหนึ่งที่ผมไปงานเลียงรุ้นกับมันเมื่อไม่นานมานี่ ผมอยากรู้เรื่องความรักของมัน ผมถามมันว่า
ผม - ฝนมีแฟนยัง
น้ำฝน - ยังเลยว่ะ
ผม    - ฝนทำไมมึ..ไม่มีแฟนว่ะ
น้ำฝน - วันนั้นไปดูดวงมา  กูถามเขาเรื่องเนื้อคู้
ผม - ใครว่ะเนื้อคู้มึ..       (อยากรู้.....มาก)
น้ำฝน - หมดดู เขาบอกว่าไม่ใช่คนไทย  ( หน้าเบะๆ )
ผม - เอ๊า ก็เป็นโชคดีของผู้ชายไทยสิที่ไม่ได้มึ..... ไปเป็นเมีย        (โชคดีแล้วครับพี่น้องชายไทย ที่ไม่ได้ งูพิษไปอยู่ในบ้าน 555)
น้ำฝน- ...... !@#!@#!@#!@#   ตามนั้น  ...........................

ถ้าวันไหนน้ำฝน กลับจาก ญี่ปุ่น จะเอาเรื่องที่ผมพิมไปให้มันดูครับ มัน คงฮ่า แตก...................

          สุดท้ายนี่   ขอขอบคุณนะครับแฟนคลับน้ำฝนทั้งหมดเลย  ถ้าผมทำอะไรผิดหรือทำให้ท่านไหนไม่พอใจ  อโหสิกรรมให้ปมด้วยนะครับ   .......  ขอบคุณที่ติดตามกันนะครับ

จากพันทิป จากคนที่เคยด่าผี...กลับกลาย...เป็นคนกลัวผี (เครดิต น้ำฝน)
เรื่องโดย สมาชิกหมายเลข 2364389