อดีตชาติที่ต้องมา ชดใช้กันและกัน............ (เครดิต น้ำฝน)

     เรื่องราวเกิดขึ้นถ้าใครได้อ่านตั้งแต่ตอนแรกจากเรื่อง บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก และเรื่องที่สอง "จากคนที่เคยด่าผี...กลับกลาย...เป็นคนกลัวผี" เรื่องราวต่อไปนี้เรียกได้ว่าเป็นภาค3 ได้เลยเป็นเรื่องจริงจาก สมาชิกพันทิปหมายเลข 2364389 ซึ่งฝากผลงานสยองนี้ได้จนอาจเป็นไปได้ในอนาคตว่าจะถูกนำมาสร้างเป็นหนัง ขอขอบคุณเรื่องราวสยองไว้ ณ ที่นี้ด้วย

สวัสดีครับ          มีคนอยากรู้เรื่อง ในช่วง อดีตชาติ ของ น้ำฝน แบงค์ และผีนางรำ  มีความเกียวข้องกันครับ ผมจะเล่าให้ฟังนะครับ  ที่ผมเขียนเรื่องแบบละเอียด อยากให้ทุกคนมองเห็นภาพนะครับ สิ่งที่ผมจะเล่าให้ฟัง มันเป็นความรู้สึกส่วนบุคคลนะครับ  ใครจะเชื่อหรือไม่ก็ได้  แต่น้ำฝนเขาเชื่อเพราะท่านปู่เล่าให้ฟังประกอบกับ น้ำฝนก็ ฝัน อยู่เป็นเนืองๆ  เขาเลยเล่าให้ผมฟังได้ละเอียดครับ อ๋อถ้าใครยังไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นไง ตามที่นี่เลยครับ

     ตอนที่น้ำฝนเล่าถึงอดีตชาติ  ในช่วงที่น้ำฝนตัดสินใจเข้าเป็นโจร กว่าที่น้ำฝนจะได้เป็นหัวหน้าโจรต้องเจออะไรหลายๆอย่างกว่าจะมาเป็นหัวหน้าโจรได้      ผมเลยถามว่า
ผม - ฝนมึ..เป็นหัวหน้าโจรชื่ออะไรว่ะ ...อยากรู้(ด้วยความสงสัยครับ)
ฝน - ท่านปู่เขาไม่ได้บอกชื่อหรอกเขาเล่าคร่าวๆ  แต่ พี่จันทร์ (ผีนางรำ) บอกว่า กูชื่อ เกร็ด
ผม - แล้วมึ..คุยดีกับผีนางรำตนนั้นแล้วหรอ
ฝน - ตอนแรกๆที่ยังไม่รู้เรื่อง อดีตชาติของตัวเอง ทำไม่ดี  (สิ่งต่างๆที่มันทำ ทั้ง ด่า ทั้ง แช่ง ทั้งท้าทาย) กับ พี่จันทร์ไว้มาก (พึ่งสำนึก 555 )
ผม - ฝนทำบุญให้พี่เขามากๆเขาจะได้ไปจากมึ...  ไวๆ
ฝน - ทำสิ... ไม่มีไม่ทำให้หรอก          แต่กรรมที่เกิดขึ้นมาต้องยอมรับมันไป ไม่มีใคร ชดใช้แทนได้หรอก (หน้ามันเศร้าๆ)

   จากนั้นน้ำฝนก็เล่าในอดีตชาติ   พอจะกลับไปหาพี่จันทร์ ก็เห็นพี่จันทร์ได้แต่งงานไปกับคนอื่นแล้วจึงโมโหจึงได้สั่งให้ลูกน้องมาปล้นบ้านสอนรำและจับตัวพี่จันทร์ ผมเลยถามมันว่า
ผม - แล้วมึ..ทำไงว่ะ
ฝน - สิ่งที่เห็นในความฝัน คือ กูก็เอาเขามาทรมาน
ผม - ยังไงว่ะ …
ฝน -ก็ เอาหินมาทุบนิ้วมือให้กระดูกแตก  แล้วก็นำไปขังไว้อีก จากนั้นก็ไปเอาพี่จันทร์ไปถูกติดกับต้นไม้ เอาไม้ทุบที่หลัง แล้วเอามีดกรีดหลังให้เลือดไหล จน  พี่จันทร์ก็ร้องด้วยความเจ็บปวดจากนั้น พอพี่จันทร์ทนความเจ็บปวดไม่ไหวจึงสลบไป แล้วก็เอามีดดาบของตัวเองฟันที่คอพี่จันทร์จากนั้น ก็เอาศพไปฝั่งไว้ในป่าพร้อมกับสมบัติของใช้ของพี่จันทร์
ผม - เหอ ๆ  (สวยสยองว่ะ เพือน......ตู)
ฝน - นี่แหละผลกรรมที่ ทำกับพี่จันทร์ไว้  ถึงต้อง ปวดหลัง ปวดต้นคอ และบ้างที่มือทั้งสองข้างก็เขียวช้ำ ขึ้นมา ....ทุกวันนี่ถ้าพี่จันทร์จะให้ชดใช่อะไรกูยินดียอมรับทุกอย่าง
ผม - ฝน สู้ๆนะเพือน (ให้กำลังใจเพือนเลย )

      ฝนเล่าต่อว่าหลังจากนั้นก็โดนทางครอบครัวพี่จันทร์และทหารไล่ล่าเหมือนกันลูกน้องก็ล้มตายไปเป็นอันมาก จากนั้นจนเหลือคนติดตามไม่มากเท่าไรใช้ชีวิตตอนนั้นก็ลำบากต้องหนีและต้องเอาตัวรอดให้ได้ .............

ตอนที่มันเล่าให้ผมฟังอยุ่นั้น อยู่ดีๆ มันก็ชวนผมไปที่คอนโดมัน ผมก็ไปครับ ตอนที่ไปถึงห้องมัน(เป็นครั้งแรกนะครับที่ได้ไปห้องน้ำฝน) คอนโดน้ำฝนอยู่ใจกลางกรุงเทพ  ( บอกได้ว่าถ้าพูดชื่อคอนโดไปรู้เลย ..หุๆ ) พอผมไปถึงห้องน้ำฝน ผมก็อยากรู้ว่า กระดานแผ่นนั้นเป็นยังไง ผมก็ถามมัน มันบอกว่า อยู่ในห้องนอน ผมเข้าไป สิ่งแรกเลยนะครับที่รู้สึก ห้องน้ำฝนหอมมาก (ตั้งแต่ตอนที่เรียนจนถึงปัจจุบัน น้ำฝนยังเหมือนเดิมเลยเป็นคนรักษาความสะอาด มาก) จากนั้นผมก็ลองนอนบนเตียงน้ำฝน แล้วน้ำฝนก็บอกว่า
ฝน - เป็นไง นุ่มไหม  มึ..  ( ยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ )
ผม - นุ่มมากเลยว่ะ อยากเอาไปไว้ที่บ้านเลย (นุ่มที่สุดในสามโลกเลยครับ  )
ฝน - แด..ไรป่ะมึ..จะได้ทำให้
ผม - ทำมาเหอ แด.. ได้หมด    ( สบายที่สุดเลย ได้นอนเตียงเดี่ยวกับน้ำฝน 555 )
ฝน - เออ
     ตอนที่ผมกำลังนอนกลิ้งบนเตียงน้ำฝนได้สักพัก (สัมผัสเตียงนอนของน้ำฝนเป็นอะไรที่วิเศษมาก) อยุ่ดีๆ ผมก็เหมือนโดนอะไรผลักให้ตกเตียง ครับ (คิดว่าสงสัยนอนมินเตียงไปเลยตก ) ผมก็เลยขึ้นไปนอนใหม่ จากนั้นน้ำฝนก็เดินเข้ามาครับ บอกว่า ไปกินข้าวกันทำเสร็จแล้ว ผมก็เดินไปกินกับน้ำฝน ตอนนั้น ผมก็ถามมันว่า
ผม - เออ ฝน ไหนว่ะ ต้น ว่านเสน่จันทร์ ที่มึ .. เล่าให้ฟัง (อยากเห็น)
มันก็ชี้ไปทางหน้าระเบียง ผมก็เห็นต้นไม้สวยมากแต่ก็กลัวครับ(ตอนที่ดูนี่ ขนลุกเลย) เพราะต้นไม้ตนนั้นมันเป็นต้นที่ผีนางรำที่ผมเจอในบ้านเช่าหลังนั้น สิงสถิตย์    จากนั้นผมก็ไปกินอาหารที่นางเตรียมไว้ให้ผม ตอนที่กิน  ผมก็ถามอยากเห็นหน้าแบงค์มึ..มีรูปไหมอยากดู ฝนก็ผยักหน้า  พอกินเสร็จ  น้ำฝนก็เดินไปให้ห้องนอน ไปหยิบกล่องใบหนึ่ง แล้วฝนก็บอกว่า
ฝน - นี่ไงแบงค์  (ใบหน้ามีความสุขมากเลย)
ผม - ไหนๆ ดูสิ (ตอนนั้นผมนี่อยากเห็นหนังหน้าคนชื่อ แบงค์มากเลยคนที่ทำให้น้ำฝนรู้จักคำว่ารัก )
      ผมก็ดูแล้ว หน้าตาจัดว่าหล่อนะครับ ดูเป็นคนหนูนิดๆ ตอนที่กำลังดูรูปอยู่นั้น ฝนก็บอกว่า

ฝน -  มึ..รู้ไหม ว่าทำไมแบงค์ถึงได้จาก กูไป ( หน้า ตา ดู เศร้า มาก)
ผม - เออไหนๆมึ..เล่าดิ อยากรู้มากเลย (อยากรู้มากเลยครับตอนนั้น)
ฝน - กูเล่าเรื่องนี่ให้ แม่ฟัง คนแรกเลย ถ้ามึ....รู้ อย่าไปเล่าให้ใครฟังนะ เดี๋ยวจะหาว่า กูบ้า (มึ..บ้ามาตั้งแต่อยู่ ที่บ้านเช่าแล้ว ..... ฟาย  555 )

            ฝนก็เล่าว่า ตอนเป็นโจรน้ำฝนได้พาพวกเพือนสนิทไปด้วยทั้งหมด 3 คน (มิ่ง กล้า และ ยอด ) มีเพื่อนค่อยช่วยเหลือทุกครั้งจนถึงได้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าในกลุ่ม จนครั้งหนึ่งความเป็นเพื่อนก็แตกแยกกันเนื่องด้วยความคิดเห็นการเข้าปล้นไม่ลงตัว (การแบ่งสมบัติในการปล้นและวิธีการเข้าปล้น) จนแตกกันเป็นสองกลุ่ม น้ำฝนแตกออกมาอยู่กับเพือนอีก  2 คนคือ มิ่ง และ ยอด ส่วนกล้า ไปเป็นกลุ่มโจรที่โหดเหี้ยมมาก ฝนเล่าว่า กลุ้มที่แตกออกไปคนเดี่ยวนั้น ทั้ง ฆ่าหมดบ้าน  ขมขื่นผู้หญิง จับคนมาเผาทั้งเป็น ( ผมฟังแล้ว โคตรเหียมเลย ) จนกลุ่มน้ำฝนได้รู้ถึงความน่ากลัวของกลุ่มที่มีกล้า (เพือนเก่า)เป็นหัวหน้า   จนกลุ่มของเกร็ด ( ชื่อน้ำฝนในอดีตชาติ) ได้เข้าปล้นบ้านแห่งหนึ่ง กำลังจะขนสิงของมีค่าออกจากบ้านหลังนั้น ก็ได้เจอกลุ่มของกล้า ที่ดักซุ้มอยู่ จากนั้นก็เกิดการปะทะกัน ทำให้ เกร็ดต้องเสียมิ่งเพือนรักที่ตายไปในการปะทะ  จากนั้นทั้งสองกลุ่มก็ สาบานจะไม่ให้อีกกลุ่ม มีชีวิตอยู่อีกต่อไป (จากเพือนรักกลายเป็นเพือนแค้น ...)  น้ำฝนก็เล่าต่อว่า ในการเข้าปล้นครั้งนี่หนึ่ง  ทางกลุ้มของกล้าได้เข้าปล้นแต่เจอกับกลุ้มของเกร็ด(น้ำฝน) ที่ต้องการแก้แค้นให้ กับมิ่ง  ฝนเล่าว่าตอนที่กำลังสู้กันอยู่   ทหารจากไหนไม่รู้เข้ามาฆ่าทั้งกลุ่มของ เกร็ด(น้ำฝน) และ กล้า  ผมเลยถามว่า
ผม - ฝนแล้วกลุ่ม มึ .. รอดไหม ( อยากรู้ )
ฝน - ตอนนั้นหนีไปได้แต่ก็ต้องเสียลูกน้องไปเกือบหมด เลย ( หน้ามันเศร้าๆ )
ผม - แล้วกลุ่มของ กล้าระ  เป็นไง
   ฝนบอกว่าตอนนั้นต่างคนต่างหนีวุ่นวายมาก จนได้ไปหลบที่ป่าแห่งหนึ่งและได้เจอถ่ำตอนที่เข้าไปก็ไปเจอ กลุ่มของกล้าที่กำลังรักษาตัวอยู่ก่อน ตอนนั้นพอเจอกล้า กลุ่มของเกร็ดก็จะเข้าไปทำร้ายอีก แต่เกร็ด (น้ำฝน)ห้ามเอาไว้  ทั้งสองกลุ่ม ก็รักษาตัวอยู่ที่ในถ่ำแห่งนั้น  ทั้งสองคนเกร็ดและกล้าต่างก็ระแวงกลัวว่าอีกฝ่ายจะมาทำร้าย  จนในที่สุด ทหารก็ติดตามมาถึงถ่ำแห่งนั้น  ผมก็ถามมันต่อนะครับว่า
ผม - มึ..ตายป่ะว่ะ (แช่งเลย 555)
ฝน - แหม ... อยากให้กูตายจังเลยนะ (หัวเราะ )
ผม - เล่าต่อ ๆ (อยากรู้ )
   นางก็เล่าว่า ตอนนั้นก็สู้กับทหารที่ติดตามมา ในการต่อสู้ครั้งนี่ทำให้ เกร็ดและ กล้า หนีออกมาได้ แต่ต้องเสียเพือนสนิท ที่สำคัญไป ก็คือ ยอด ฝนเล่าว่า ยอดได้ สละชีวิตเพือให้ เกร็ด ได้หนีออกมาได้  (น้ำเสียงสั่นๆ เลยครับ) ผมบอกว่า
ผม - ไหวป่ะ  ฝน .. (เห็นน้ำตาคลอ ออกมาก)
ฝน - ไหว ......      ถ้า มึ.. เห็นในสิ่งที่กูเห็นนะ มันสะเทือนความรู้สึก มาก .. เลย

  ฝนก็เล่าต่อว่ากหลังจากนนั้น เกร็ด ก็หนีไปกับ กล้า ทั้งสองคนก็ระแวงกันมากกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำร้ายอีกฝ่าย  ในที่สุดทั้งสองคนก็สร้างกลุ่มโจรขึ้นมาใหม่แต่ด้วยความที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ลำบากด้วยกัน   จึงลดความระแวงแล้วเข้ามาคุยกัน แล้วตกลงจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก จนกลับมาเป็นกลุ้มโจร

  จากนั้นก็เข้าปล้นกันที่บ้านหลังหนึ่งอีก แต่คราวนี่ไม่เป็นปกติครับ เพราะบ้านหลังนั้นมีความเตรียมพร้อมในการรับมือกับกลุ่มของ เกร็ด และกล้า มาก จนทำให้ เกร็ดและกล้า  แทบเอาชีวิตไม่รอด ทั้งสองคนก็หลบหนีไปได้ จนกลายเป็น คนที่ทางทหารต้องการตัวมากที่สุด ถึงขั้น ตั้งค่าหัวในการจับ ทั้งสองคน ทั้งเกร็ดและกล้า ต้องหลบซ่อนตัวเองในป่า จนทำให้กล้าเกิดความคิดที่จะไปปล้นบ้านอีก กล้าก็เอาลูกน้องเข้าไปปล้นอีก ทำวิธีการแบบโหดเหี้ยม อีกเช่นเคย จนทำให้เกิดความไม่พอใจของเกร็ดที่เพือนผิดคำพูดว่าจะไม่ปล้นแบบเดิมอีก ทำให้เกร็ดคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพือที่จะให้กล้าเลิกทำแบบนี่อีก ผมถามว่า
ผน - แล้วมึ..ทำไงวว่ะ
ฝน - ในตอนนั้นมันรู้สึกว่าสิ่งที่ กล้าทำมันรุนแรงและป่าเถือนมาก เลยต้องขู่ให้เลิกทำ
ผม - เล่าต่อ เลย (อยากรู้เหมือนกัน)
  น้ำฝนก็เล่าต่อว่าตอนนั้นเดินไปหากล้าให้กล้าเลิกกทำแบบนี่ ถ้าไม่เลิกทำ แบบนี่มันจะไปมอบตัวกับทหารที่ตามจะได้ปิดกลุ่มโจร พอตอนที่กล้าได้ยินสิ่งที่เกร็ดพูด กล้าก็รับปากว่าจะไม่ทำอีกจน เกร็ดไปล่าสัตว์ในป่า ก็พบกลุ่มทหารที่ออกตามล่ากลุ่มของเขา  เขาจึงจะนำข่าวไปบอกกล้าแต่ไม่ทันได้เจอทหารที่กำลังจะเข้ามาจับตัวเกร็ด แล้วเกร็ดก็ได้ต่อสู่จนทำให้ เกร็ดบาดเจ็บ กลับไปหากล้า แต่สิ่งที่ เกร็ดไม่คิดก็เกิดขึ้น กล้ายืนมารอเกร็ดพร้อมกับลูกน้อง  ผมเลยถามว่า
ผม - มันมายืนรอ ..... ทำไมว่ะ
ฝน - มึ...จะฟัง กูเล่าต่อป่ะ
  ผมก็หยุดถามครับ ....ตอนนั้นเกร็ดก็กลับไปเพือที่จะบอกว่า ทหารจะมาถึงแล้ว แต่กล้ากับพรรคพวก ยืนรอ ในตอนนั้น กล้าก็เข้ามาทำร้ายเกร็ด โดยการฟันเข้าไป ที่ แขน จากนั้นลากเกร็ดไปในป่า ตอนนั้น น้ำฝนก็เล่าว่า มันเป็นห่วงกล้ามากเพราะกล้าไม่รู้ว่าทหารกำลังตามมา พยายามเตือนว่า ให้หนีไป ทหารกำลังจะมา ผมเลยถามครับ
ผม - แปบนะ มึ..  (ขอ อนุญาติมันก่อน)
ฝน - อะไรว่ะ
ผม - แล้วทำไม กล้ามันต้องทำร้าย เกร็ด ว่ะ
ฝน - ก็ ตอนนั้นกล้ารู้สึกว่า เกร็ดทำให้ อับอายที่เกร็ดไปขู่ ต่อหน้าลูกน้อง
ผม - อ๋อ   เล่าต่อเลย

     จากนั้น กล้าก็เอาเกร็ดมามัด ตอนที่กำลังจะมัด ทหารก็ตามมาถึง แล้วก็ได้ต่อสู่กัน ในระหว่างที่ต่อสู่กัน มีทหารคนหนึ่งจะเอามีดฟัน กล้า ด้วยความที่ เกร็ด ห่วงเพื่อน จึง เอาตัวขวางทางดาบของทหารคนนั้น ทำให้กล้ารู้ว่ากล้าคิดผิดที่ทำร้ายเพือน จากนั้นก็นำเกร็ด หนีไปสุดท้ายเกร็ดก็ตาย .... ผมก็ถามว่า
ผม - แบงค์นี่คือ กล้าใน อดีตชาติใช้ ป่ะ
ฝน - ใช่......
ฝน - แล้วทำไมแบงค์ถึงต้องมา ชดใช่ให้ มึ... ว่ะ
ฝน - มันเป็นคำ แรง อธิษฐาน       ว่าจะตามดูและและปกป้องทุกชาติไป ( ยิ้มๆ )
ผม - แล้วมึ..เจอแบงค์ บ้างป่ะตั่งแต่วันนั้นถึงวันนี่
ฝน - ไม่เคยเจอเลย แต่รู้สึกได้ว่า ว่าแบงค์ไม่จากไปไหน เขาอยู่กับ กูตลอด     (สยอง....อีกกู)
    ฝนเล่าตอว่า ทุกวันนี่ น้ำฝนไม่เคยเห็นแบงค์ ไม่ได้ยินเสียงแบงค์ แม้กระทั้งกลิ้น แต่นางก็รับรู้ถึงความรู้สึกว่ามีแบงค์อยู่ใกล้ๆ  ไม่จากไปไหนยังอยู่แต่เขาไม่เข้ามาให้เห็น  (ผมนี่เข้าใจมันเลยครับ มันคงฝั่งใจรักแบงค์มากยิ่งได้รู้เรื่องราวต่างๆ ที่ ทำด้วยกันมาในอดีต) บ้างที่ตอนที่นางนอนอยู่ ก็รู้ได้เลยว่า แบงค์มากอด เพราะ รับรู้ถึงความห่วงใยที่ส่งผ่านมาจากความรู้สึก  (มันก็ร้องไห้นะครับที่มันเล่า) แล้วฝนก็บอกว่า
ฝน - แบงค์มาแล้ว
ผม - สัตว์ อย่าทำให้กูกลัว ...... (พูดมานี่ผมหลอนเลยครับ)
ฝน - เขาอยู่ในห้องนี่กับเรา นะ
ผม - มึ..รู้ได้ไงว่ะ
ฝน - รับรู้ได้ไง ความอบอุ่นที่เข้าส่งผ่านมา
               ผมก็มองหน้าฝนและรับรู้ได้เลยถึงการเปลียนแปลงในตัวของน้ำฝน จากคนที่ โมโหง่าย ปากจัด และอาการขี้วีน ต่างๆ มันได้ลดลงไปจากตัวของเพือนผมคนนี่แล้ว ตอนที่ผมกำลังนั่งชมการเปลียนแปลงวิธีคิดของน้ำฝน  ฝนก็ถามผมว่า .....
ฝน - เชื่อเรื่อง ........... การกลับมาเกิดป่ะ มึ....
ผม - เชื่อนะ .......(เล่าอดีตมาให้ฟังซะขนาดนี่)
ฝน - วันนั้น กูกลับไปบ้าน ที่ นครสววรค์ ไปทำบุญที่วัด .... แล้วเจ้าอาวาสก็ทักมาว่า  มีคนรอการกลับมาเกิดอยู่นะ ........

    ตอนที่น้ำฝนเล่าว่าไปวัดแห่งหนึ่งในจังหวัด นครรสวรรค์ (เจ้าอาวาสวัด นี่ ผม เคารพมากเลยครับ เพราะผม เคยบวชอยู่ที่นั้นด้วย  ผีที่วัดนั้น เยอะมากครับ ขอบอก ) ท่านบอกน้ำฝนว่ามีคนรอเกิดกับคนในครอบครัวน้ำฝน ถึง 3 คนเลย แต่น้ำฝนก็บอกว่า 1 ใจ 3 ต้องมีแบงค์แน่ๆ ผมเลยถาม
ผม - มึ..แน่ใจได้ไงว่ามีแบงค์ว่ะ
ฝน - มั่นใจ 1000% (หน้ามันนี่บกบอกถึงความเชื่อเลย 555)
ผม - อาจจะเป็นคนที่มึ...เคยฆ่าในอดีตก็ได้ เข้ารอกลับมาเกิดมาแก้แค้น  (กวนทีนมัน)
ฝน - ... ปากดี
   ตอนที่ผมกำลังแซ่วเล่นน้ำฝนอยุ่นั้น อยู่ดีๆก็มีเสียงอะไรตกในห้องนอนน้ำฝน ผมก็สะดุ้งเลย (ตกใจ)   น้ำฝนก็บอกว่าเป็นไงระมึ..  ฝนบอกว่านี่แหละในห้องนอนกูจะเป็นแบบนี่ชอบมีของตกบ่อยๆพอเข้าไปก็ไม่เจออะไรตกเลย  ผมเลยถามว่า
ผม - สงสัยมึ...จะรักแบงค์มากเลย นะ
ฝน - แน่นอนอยู่แล้ว นี่ดูสิของขวัญที่แบงค์ให้ในวันเกิด
   นางก็หยิบเป็นจี๋ทอง เป็นรูปหัวใจ เขียนว่า FB   หน้านี่บ้านเป็นกระดงที่จะได้อวดของขวัญที่แบงค์ซื่อให้ ผมดู   เลยครับ     ผมเลยถามมันว่า
ผม - มึ..คลั่ง Facebook มากเลยหรอ เอามาทำเป็นสร้อยทองเนีย
ฝน - Facebook บ้านพ่อ.. มึ... สิ  ฟาย  มันเป็นอักษรย่อว่า Fon  Bank (ผมก็กวนทีนมันไป 555)

  ฝนก็บอกว่ามันมั่นใจมากว่าแบงค์กลับมาเกิดเป็นคนในครอบครัวมัน เพราะท่านปู่เคยบอกว่า ไม่แน่ แบงค์คนที่น้ำฝนรักอาจจะกลับมาเกิดเป็นลูกหรือคนในครอบครัวฝน แต่ฝนก็ยังอยากเจอแบงค์อยู่นะครับ มันไม่เคยเจอแบงค์เลยแต่มันก็รู้สึกได้ว่าเขาอยู่กับฝน  ฝนบอกว่ามีครั้งหนึ่ง เอางานกลับมาทำที่บ้านงานเยอะมาก ทำงานจนตัวเองหลับไปบนโต๊ะทำงาน ตอนที่นอนอยู่นั้นฝนก็เหมื่อนมีอะไรมาสัมผัสที่หัวไหล่แล้ว ได้ยินเสียงบอกว่าให้ ไปนอนที่เตียง มันก็สะดุ้งตื่น  ( ผมว่าความรักของแบงค์และน้ำฝนมันคงยิ่งใหญ่มากจนไม่มีใครมาแทนแบงค์ได้อีกแน่ๆ )
ตอนนั้นผมก็ว่าจะขอตัวกลับกลัวกลับไปปทุมไม่ทัน ................
ผม - ฝนกูกลับ ก่อนนะ
ฝน - รีบไปไหน ว่ะ มาแปบเดี่ยวเอง
ผม - ถ้าดึกไปมันจะหา รถกลับลำบาก
ฝน - นอนนี่เลยดิ เดี๋ยวพรุ้งนี่ไปส่งถึงที่เลย   (หน้าตาอ้อนวอน)
ผม - ไม่ดี...กว่าว่ะ ( จะให้กูนอน ที่นี่ เอาเงินมาให้กู 10 ล้านบาท ยังไม่เอาเลย สยอง ทั้งคน ทั้ง ผี  )
    มันก็พยายามให้ผมอยู่กับมันมันใช่คำว่า  - กูไม่มีเพือนเมาส์เลย - นานๆเจอกัน  - มึ..เพือนกูป่ะเนีย -     แต่ผมก็กลัว  ต้องถามบ้างเรื่องก่อนที่จะตัดสินใจอยู่ จากนั้นผมก็บอกมันว่า
ผม - มึ.. เคยเจอ พี่จันทร์บ้างป่ะ
ฝน - ไม่ค่อยเจอนะ  แต่มีคืนหนึ่งเคยเจอเลยตอนนั้นนอนเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ แล้วกูก็หลับไปตอนนั้นเหมื่อนรู้สึกว่ามีคนมานอนข้างๆ เพราะเตียงมันยุบลงไป กูเลยหันไปดู .....................เต็มๆเลยพี่จันทร์นอนหันหลังให้กูอยู่
ผม - แล้วมึ..ทำไงว่ะ (อยากรู้)
ฝน - ทำไงว่ะ กูก็นอนหันหลังให้เขาเหมือนกันสิ   ( คิดว่าจะ ด่าซะอีก )

      มันก็ยังจะเล่าต่อว่า เมื่อก่อนน้องชายก็มาพักที่คอนโดนี่ แหละ มันพาเพือนมาด้วย 2 คน ตอนนั้นน้ำฝนติดไปดูงาน ต่างประเทศกับบริษัท ห้องก็เลยตกเป็นของน้องน้ำฝนชั่วคราว น้ำฝนเล่าว่าตอนที่น้องน้ำฝนมาพักที่คอนโด มันไม่ได้มาสอบเลยตามที่บอกแม่ไว้เลย มันมาเทียวกับเพือนๆมัน อ้างว่ามาสอบ (น้องมันก็ร้ายไม่ใช่เล่นนะนิ)  แต่ยังไงไม่รู้ ทำกระถางว่านเสน่จันทร์แตก มันก็เลยเอาต้นไม้ไปทิ้งขยะ ผมเลยถามว่า
ผม- ฝนแล้วน้องมึ..รู้ป่ะว่าต้นอะไร
ฝน- ก็บอกมันแล้วแต่มันคงไม่จำหรอกเพราะมันก็ไม่ค่อยฟังอะไรที่กูบอกเหมือนกัน ( นิสัยคล้ายๆกันนะครับ แต่ น้ำฝนจะหนักกว่า )
         ฝนก็บอกว่าคืนนั้นน้องมันก็นอนที่เตียง ทั้งหมด สามคนแต่อยู่ดีก็รู้สึกเหมื่อนอะไรมาสะกิดที่ปลายเท้า มันก็ตื่นขึ้นมา สิ่งที่พวกน้องน้ำฝนเห็นคือ นางรำกำลังยืนมอง น้องมันบอกว่า ดวงตานี่แดงกร่ำเลย มันเลยวิ่งออกจากห้องไปนอนร้านเกมส์กันหมดสามคนเลย ตอนเช้าก็กลับมาห้องแล้วก็ไปซื่อกระถางมาทำให้ใหม่ จากนั้นน้องน้ำฝนและเพือนๆน้อง ก็ไม่กล้าไปนอนที่คอนโดน้ำฝนอีกเลย นอนร้านเกมส์อย่างเดี่ยว  (สยอง..แทนน้องน้ำฝนเลย )
                พอน้ำฝนมันเล่าจบ ทำให้ผมตัดสินใจ ได้ทันที่เลย ว่า .......................

        ในตอนนั้นผมตัดสินใจเลยครับว่า  ไม่อยู่    เพราะมันเล่าซะ ผมกลัวเลย แต่น้ำฝนก็อยากให้อยู่ (มันคงเหงานะครับ อยู่คนเดี่ยว) ผมเลยไม่ขัด  อะไรมัน (ลูกอ้อนมันเก่งมากยัยคนนี่ ยอมรับ) แล้วน้ำฝนก็ไปจัดแจง ที่นอนให้ผม นอนที่พื้นข้างๆเตียงมัน (มันก็เหมือนเดิมทำอะไรเป็นระเบียบเรียบร้อย ) แล้วน้ำฝนก็เดินไป หยิบต้น ว่านเสน่จันทร์มา ผมก็ถามว่า
ผม - เดี๋ยว .... หยิบมาทำไม (....งง....)
ฝน - ก็หยิบมาไว้ในห้องนอนไง
ผม - มึ..จะเอามาไว้ในห้องนอนทำไมว่ะ เอาไว้ข้างนอก ระเบียงก็ดีอยุ่แล้ว ...
ฝน - ไม่ได้ .......ท่านปู่บอกว่าเวลานอนให้เอามาไว้ในห้อง
ผม - เอาจริง    หรอว่ะ มึ.. (เศร้าใจ T T)
ฝน - ไม่ต้องกลัวหรอก พี่จันทร์เขาไม่หลอกมึ.. หรอก    ก็มึ..ไม่ได้ทำอะไรเขานี่   (  ดูคำพูดมัน....ให้กำลังใจเต็มที  )
ผม - งั้นกูไปนอนข้างนอกนะ กูกลัว ว่ะ

       จากนั้นผมก็ขนที่นอนไปนอนข้างนอก  แล้วผม ก็ดูทีวีส่วนน้ำฝนหรอครับหาถามนู้นถามนี่เรื่องของผม   ( ผมก็ว่าน้ำฝนมันน่าจะเหงามากนะครับ  ผมอยู่กับมันนี่มันช่วนคุยตลอดเลย ) จนถึงเวลานอน น้ำฝนก็ขอตัวไปนอนก่อน ผมก็ดูทีวีต่อครับ แต่ผมบอกได้เลย ผมไม่ได้อยุ่คนเดี่ยวแน่ๆ ความรู้สึกตอนนั้น มันเหมือนมีคนแอบมองผมตลอดเลย ผมก็ดูหนัง ดูบอลไปเรือยๆ คุณรู้ไหมครับ ผมนี่อยากจะบอกว่า ผมเห็นเหมือนคน ยืนอยู่ข้างหลังผมครับผมเห็นได้ไงหรอครับ ตอนผมเปลียนช่องทีวี มันเป็นสีดำสะท้อน มันเห็นคนยืนอยู่ข้างหลังแวบๆแต่มั่นใจมากมีแน่ๆ ( ผมเล่าเองยังขนลุกเลยครับ )  แต่สักพักผมก็ได้ยินเสียงเหมือนคนมานั่งบนโซฟา ฝั่งข้างๆผม ผมก็มองดูตรงแหล่งกำเนิดเสียง มันก็ไม่เห็นอะไรเลย ตอนนั้นผมก็เลยตัดสินใจปิด ทีวี นอนดีกว่า ( จะได้เช้าเร็ว จะได้ไป ) แต่อยู่ๆ ทีวีก็เปิดขึ้นเองครับ ผมก็คิดว่า  น่าจะมือไปโดนรีโหมด ก็เลยปิดอีกที  แล้วก็เอารีโหลด โยนไปตรงโซฟาอีกด้านหนึ่งให้ห่างจากตัวเอง แล้วผมก็กำลังจะหลับที่นี่ ทีวีก็เปิดขึ้นเองอีก (ไม่ใช้แล้ว) แต่ผมก็นิ่งๆนะครับ (สงบสยบความเคลือนไหว ) ผมก็พยายามนิ่งๆ  แต่สิ่งที่ผมได้ยินต่อมาคือเสียงฝีเท้าที่เดินตรงมาหาผม ตอนนั้นผมตัดสินใจเรียกน้ำฝนเลยครับ  แล้วน้ำฝนก็ออกมาดู ถามผมว่า
ฝน - เป็นอะไรว่ะ
ผม - มึ.......กูเจอ...ผีว่ะ
ฝน - ก็บอกให้ไปนอนในห้องกู มึ...ก็ไม่ไปเอง
ผม - นอนก็ได้ ..........(จำใจ)

    ผมก็หอบที่นอนไปนอนกับน้ำฝนครับ (นอนคนเดี่ยวไม่ได้เลย.....หลอน) ตอนนั้นผมขอให้น้ำฝนเอาต้นว่านเสน่จัทร์ไปไว้ตรงที่อื่น ( แม่..เอาไว้ข้างๆที่ผมนอนเลย     สยองมากกว่าอีก ) แล้วน้ำฝนก็เอาต้นว่านเสน่จันทร์ไปไว้ที่มุมห้อง แล้วผมก็นอนที่พื้น ผมก็หลับไป แล้วสะดุ้งตื่นมาอีกที่ ตอนที่รู้สึกว่า มีอะไรมาเขียที่ปลายเท้า ผมก็มองไปตรงปลายเท้า ผมก็ไม่รุ้หรอกครับว่าอะไรเพราะมองไม่เห็นอะไรเลยมืดมาก คิดว่าขาคงไปโดน ซิปผ้าห้ม แล้วก็นอนต่อ ที่นี่สักพัก ก็รู้สึกเหมือนเดิมครับ ผมก็เลยเอามือถือส่องไฟไปตรงปลายเท้า แค่นั้นและครับ เจอผีนางรำ( พี่จันทร์ )กำลังนั่งอยู่ที่ปลายเท้า ผมก็เรียกน้ำฝน เลยครับ (คิดในใจเลย... กูพลาดแล้ว) น้ำฝนก็ตื่นครับ

        ผมบอกว่าผมไม่อยู่แล้วจะกลับ น้ำฝนก็บอกว่ามันดึกแล้ว ใจเย็นๆดี มึ..บอกพี่จันทร์ยังว่าจะมานอน นะ (นี่กูต้องบอกด้วย....หรอ) ตอนนั้นผมก็ตัดสินใจเดินไปหาต้นว่านเสน่จันทร์ต้นนั้น บอกว่า พี่จันทร์ผมขอนอนคืนหนึ่งนะ ครับ  แล้วน้ำฝนก็บอกว่า บอกพี่เขาแล้ว  ไม่มีอะไรแล้วเชื่อ กูดิ (แม่คุณ มึ..การันตรี เลยหรอ )  แล้วผมก็นอนต่อไปครับ   สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนคนคลานนะ เข้ามาใกล้ๆ ที่ผมนอน (กูตายแน่เลยคร่า นี่) จากนั้นเสียงคลานก็หายไป จนซักพักผมก็ได้ยินเสียงน้ำฝนร้องไห้  แล้วผมก็ชะโงกหน้าไปดูบนเตียงน้ำฝน เห็นมันนอนคดตัว สงสัยจะปวดหลังมาก นอนคดตัวเลยครับ ก็เลยเรียกฝน ตอนที่เรียกผมกำลังจะอ้าปากเรียก ก็ได้ยินเสียงเหมื่อนคนหัวเราะ (นี่คงเป็นสิ่งที่น้ำฝนบอกสินะว่าเสียงหัวเราะ) ผมสงสารมันครับ มันก็ใจสู้จริงๆ ผู้หญิงคนนี่ยอมทนเจ็บ .... จนถึงตอนเช้าน้ำฝนมันตืนเช้ามากเลยครับ ( ผมนี่ยังไม่ตื่นเลย ) มันก็มาปลุกผมว่าจะไปส่งที่ ปทุม ผมก็ตื่นไปอาบน้ำแล้วก็ มากินข้าวกับน้ำฝนที่มันเตรียมไว้ให้ ผมก็ถามว่า
ผม - เมื่อคืนมึ...  ร้องไห้รู้ป่ะ   .............. เจ็บหลังมากเลยหรอ
ฝน - ไม่เป็นไรหรอก พี่จันทร์เขามาทวงคืน เมื่อก่อนหนักกว่านี่อีก นอนเลื้อยเป็นงูเลยเจ็บจนอยู่เฉยไม่ได้  ตอนนี่ดีขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว
ผม - แล้วเมื่อไรมึ..ถึงจะหายว่ะ
ฝน - ก็จนกว่าพี่จันทร์เขาจะให้ อภัย   ไม่มีใครตอบได้หรอก พยายามทำบุญให้เขาทุกวัน

    จากนั้นน้ำฝนก็ขับไปส่งผมที่ปทุม แต่ก่อนกลับ แม่คุณทูลหัวของบ่าว  พาผมไปบ้านเช่าหลังนั้นอีก ไปลำลึกความหลังกัน แค่ผมกลับมานี่ผมก็สยองแล้วครับ ( หลอน ตั้งแต่ที่มันเล่าเรื่องหลังจากที่มันเรียนจบเนียนะครับ ) จากนั้นมันก็บอกว่า นี่คือจุดเริ่มต้นของการ ชดใช้กรรม พี่จันทร์เขาจะเอาชีวิตกูตอนนั้นก็ได้ แต่เขาไม่เอาเขาอยากให้กูได้สำนึกผิดและชดใช้ให้เขา   อยู่ดีๆน้ำฝน ก็ ยกมือไหว้ แล้วพูดว่า ขอบคุณ พี่จันทร์ ที่ให้ โอกาส ชดใช้ในชาตินี่.......

      ผมก็คิดว่าน้ำฝนคงต้องสู้แบบนี่อีกต่อไปโดยไม่มีใครช่วยน้ำฝนได้หรอกครับ  กรรมใครกรรมมัน   เรื่องราวของน้ำฝน ก็ขอจบเพียงเท่านี่นะครับ เพราะตอนนี่ น้ำฝนเขาก็ ทนรับสิ่งที่เกิดขึ้น (ไม่ท้าทาย ไม่ด่า ไม่ทำอะไรบ้าๆ เหมื่อนที่ทำอีก) ผมก็อยากจะช่วยเพือนนะครับ แต่น้ำฝนบอกว่าช่วยไม่ได้หรอกไม่มีใครช่วยเรื่องกรรมได้จริงๆ ต้องยอมรับสภาพไป  ท่านปู่บอกว่า    กรรมไม่มีใครช่วยได้ ให้เขาทวงในชาตินี่เลยก็ดี ถ้าชาติหน้าต่อไปจะได้ไม่ติดค้างกันอีก  ...........

                                     

  แล้วคนที่ตามเรื่องของน้ำฝน  เชื่อเรื่อง  อดีตชาติ และ เวรกรรม ไหมครับ      ผมเชื่อนะครับ (สนิทใจเลย)

                         .. .....................                   ขอบคุณนะครับที่ติดตามชมกัน                           ...................

* คนที่รอเกิดกับน้ำใน มีใครบ้าง *    ผมได้ถามน้ำฝนไปแล้วน้ำฝนบอกว่า   น้ำฝนก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะเจ้าอาวาส ที่บอกเขาแค่ทักเฉยๆ แต่น้ำฝนก็มั่นใจว่าต้องมีแบงค์   นะครับที่รอกลับมาเกิด

ท่านปู่เป็นใครอยู่ที่ไหน     ผมได้ถามน้ำฝนแล้วครับน้ำฝนบอกว่า          ท่านชื่อ ปู่เจิม ท่านได้เสียชีวิตไปแล้วครับ ในปี 2557 เป็นโรคหัวใจ น้ำฝนบอกว่าท่านไปปฎิบัติธรรมในจังหวัด อยุธยา ครับ  เป็นคนที่ตาของแบงค์  เคารพและนับถือ นะครับ เลยแนะนำไปหาท่าน

แบงค์ตายยังไง ???   ผมขอยืนยันคำตอบเดิมนะครับ  เพราะ น้ำฝนเขาก็ไม่อยากที่จะเล่า  แต่ผมบอกได้ว่าแบงค์เขาเกิดมาเพื่อที่จะชดใช้ให้กับน้ำฝน ครับ

  ทำไมน้ำฝนถึงต้องด่าผีนางรำ      น้ำฝนบอกว่า น่าจะเป็นความรู้สึกในอดีตชาติครับ ที่แค้น ผีนางรำตนนั้น เวลาพบเจอ ผีนางรำ ถึงได้ ชอบด่า ท้าทาย ต่างๆ  คือพูดง่ายๆ ที่น้ำฝนบอก มันคือ เศษกรรม   นะครับ

เรื่องนี่แต่งขึ้นหรือเปล่า        ผมบอกได้เลยครับ แล้วแต่ความ รู้สึกส่วนบุคคล นะครับ ผมเขียนแบบนี่เพราะผมพยายามจดจำสิ่งที่น้ำฝน เล่าให้ฟังอาจจะมีเล่าไม่ละเอียดในช่วง ความรักของแบงค์และน้ำฝน  ช่วง ที่ท่านปู่ทำวิธีการเชิญผีนางรำมา อยุ่ที่ต้นว่านเสน่จันทร์  ครับ เดี๋ยวจะละเอียดไป ยืดเยื้อเกิน   แต่ผมฟังน้ำฝนเล่าแล้ว ทำให้ผมมองเห็นและเชื่อเรื่องกรรม เลยครับ     ไม่มีใครหนีกรรมได้ครับ เห็นตัวอย่างจากพี่จันทร์เลย เขารอน้ำฝนมากี่ชาติก็ไม่รู้ จนได้มาเจอและมาชดใช้กันและกัน.....................

จากพันทิป อดีตชาติที่ต้องมา ชดใช้กันและกัน.
เรื่องโดย สมาชิกหมายเลข 2364389