ปริศนาหลังความตาย (ป้าสุจิตราตอนจบ)
"ปริศนาหลังความตาย" จากความเดิมตอนที่แล้วจากเรื่องป้าสุจิตรา ที่กำลังดำเนินมาจนถึงช่วงสุดท้ายของเรื่องเรามาติดตามกันต่อเลย ขอขอบคุณเรื่องสยองนี้จากสมาชิกพันทิป หมายเลข 2227735 ไว้ ณ ที่นี้ด้วย
ผมเอากระดาษที่ได้ มายืนอ่าน
ใจความตอนหนึ่งในกระดาษแผ่นนั้นเขียนว่า
"ทำไมพี่ต้องบังคับให้ผมต้องทำแบบนี้ ทั้งๆที่พี่เองก็มีทุกสิ่งมากกว่าผม
ที่พี่มาบอกให้ผมเชื่อใจพี่ แล้วโอนทุกสิ่งให้พี่ไปทำธุรกิจ
พี่คงไม่รู้ซินะว่า ผมไม่อาจไว้ใจพี่ได้อีกแล้วนับจากวันทื่พี่ไปแอบมีอะไรกับสุจิตรา"
หา..!
ผมตกใจ แท้ที่จริงป้าก็คือต้นเหตุที่ทำให้พี่น้องทั้งสองต้องมาฆ่ากัน หรือนี่
ผมอึ้งไปอยู่พักหนึ่ง จนหัวหน้าผมมาสะกิดให้รู้ตัว แล้วก็ชวนผมกลับ
ผมเดินตามหัวหน้าไปขึ้นรถ ด้วยใจเหม่อลอย งง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
สมองมันว่างเปล่า คิดอะไรไม่ออกเลย
จนมาถึงรถผมหันกลับไปดูบ้านหลังนั้นอีกที
อยู่ๆก็มีลมแรงพัดมาปะทะเข้ากับหน้าผม เศษใบไม้ใบหญ้า ปลิวว่อนไปทั่วบริเวณ
จนผมต้องเอามือบังหน้าไม่ให้ฝุ่นผงเข้าตา
แล้วแวบหนึ่ง ตาผมก็หันไปมองบนหน้าต่างชั้นสองที่เปิดอยู่
มีร่างชายคนหนึ่ง หน้าขาวซีด ยืนยิ้มให้ผม
แล้วก็ค่อยๆจางหายไป
ผมตกใจ เสียวสันหลังวาบขึ้นมาอีก นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นหน้าตาเขาเต็มๆ
รีบเปิดประตูขึ้นรถ พร้อมหัวหน้า
แล้วก็รีบขับรถออกมาโดยเราสองคนไม่ได้พูดจาอะไรกันเลย
ระหว่างทางกลับบ้าน ผมขับรถไป ใจเหม่อลอย คิดมาตลอดทาง
นี่เราโดนป้าหลอกหรือนี่ แต่ก็หาเหตุผลไม่ได้ว่า แกหลอกเราเพื่ออะไร
ที่สุดแล้ว ป้าไม่ได้เป็นเมียหลวง และฝ่ายที่ป้ากล่าวหาว่าเขาโกงป้า
เขาก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายตัวจริง
พี่ชายของสามีป้าก็ไม่ได้ถูกฆ่าตายอย่างที่ป้าเล่า
ส่วนลูกสาวป้าที่ตาย ก็อาจจะตายด้วยอุบัติเหตุก็ได้
ทั้งหมดทั้งมวลที่ป้าเล่ามา โกหกทั้งนั้น
งั้นที่ว่าสามีป้าถูกวางยาพิษจนตายก็ไม่ใช่เรื่องจริงด้วย
ผมกลับมาถึงบ้าน นั่งลงที่โต๊ะแบบหมดสภาพ
เหมือนคนหมดอาลัยตายอยากกับชีวิต ไม่มีอารมณ์จะรับรู้อะไรทั้งนั้น
โต๊ะข้างหน้ามีกระเป๋าและข้าวของของป้าวางกระจัดกระจายเต็มไปหมด
ผมมองไปแบบเหม่อลอย ไม่มีจุดหมาย
สักพักตาผมก็ไปชะงักอยู่กับภาพภาพหนึ่ง
ที่ปะปนอยู่กับเศษกระดาษในกระเป๋าป้า ผมหยิบขึ้นมาดู
เป็นรูปป้าสมัยสาวๆถ่ายรูปคู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง
พอเอามาดูใกล้ๆ แล้วก็รู้สึกคุ้นๆหน้าผู้หญิงคนที่ป้าถ่ายรูปด้วย
แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน
ผมนั่งนึกอยู่พักใหญ่
ในที่สุด
เฮ้ย… นี่มัน… เมียนายอำเภอคนนั้นนี่
อ้าวแสดงว่าป้ารู้จักกับเมียนายอำเภอคนนั้น มาก่อน
ผมเริ่มปะติดปะต่อทุกอย่างเข้าหากันอีกครั้ง
ป้าเป็นเมียน้อย ป้าพยายามให้คนปลอมแปลงเอกสาร
โดยพยายามทำให้ ทะเบียนสมรสตัวจริงกลายเป็นของปลอม
ป้าให้คนไปขโมยต้นขั้วแล้วเอามาปลอมเอกสารเป็นชื่อป้า
ฝากไว้กับเพื่อนป้าที่เป็นเมียนายอำเภอ
รอจนกระทั่งวันหนึ่งนายอำเภอเสียชีวิต แล้วก็เอาเอกสารนั้นออกมา
ทำให้คนเข้าใจว่า นายอำเภอช่วยทำเอกสารสมรสซ้อนของเมียอีกคน ให้กลายเป็นของจริง
แล้วเก็บเอกสารตัวจริงของป้าไว้กับตัวเองจนกระทั่งเสียชีวิต
พอมีคนเอามาเปิดเผย ป้าก็จะกลายเป็นเมียที่ชอบธรรม
แล้วทางภรรยาฝ่ายที่ครอบครองบ้านอยู่ตอนนี้ก็จะถูกหาว่าขี้โกง
โห ป้า แผนสูงมาก คิดได้ยังไง
ผมได้แต่นั่งถอนหายใจ เฮ่อ ..
นี่เราทำอะไรลงไปนี่ ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง
ส่งสัยต้องไปอาบน้ำมนต์ล้างซวยอย่างที่พี่หัวหน้าบอก เสียแล้ว
ผมรีบเก็บข้าวของที่กองๆอยู่บนโต๊ะ ใส่กระเป๋าหนังขาดๆของป้า
จับทุกอย่างยัดใส่จนหมด แล้วก็รูดซิป
คิดว่าพรุ่งนี้จะเอาไป เผาที่วัด ส่งไปให้ป้า
พอผมยกกระเป๋า ของป้า จะเอาไปเก็บ
ด้วยความที่กระเป๋ามันเก่ามาก เลยทำให้ซิบมันแตกแล้วกระเป๋าก็เปิดอ้า
เทกระจาดทุกสิ่งในกระเป๋าร่วงลงมากองเกลือนที่พื้น
ผมรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่ทำไรแล้วสะเพร่าแบบนี้
"เฮ่อ… ให้มันได้อย่างนี้ซิ"
แล้วก็ก้มลงไปเก็บของที่ตกเกลื่อนพื้นใส่กลับไปในกระเป๋า
แล้วผมก็ไปสะดุดกับสมุดบันทึกเล่มเล็กๆเล่มหนึ่ง มันปนอยู่กับกองกระดาษของป้า
" เอ๊ะ ...! ทำไมเล่มนี้เราไม่เคยเห็น"
ผมเลยลองไปสำรวจกระเป๋าใบนั้นดูอีกที ปรากฏว่า
มันมีช่องเก็บเล็กๆ ช่องหนึ่งถ้าไม่สังเกตุก็จะมองไม่เห็น
ส่งสัยมันหล่นออกมาจากช่องนี้
ผมเลยเอาบันทึกเล่มนั้นมาอ่าน
พอสรุปเนื้อหาใจความได้ดังนี้ครับ
คือ
พ่อของป้า ได้ร่วมเปิดบริษัทกับเพื่อนคนหนึ่ง โดยพ่อขอป้ามีที่ดินอยู่กว่า 80 ไร่
แล้วก็เอามาจำนองธนาคารเพื่อร่วมลงทุนทางธุรกิจ
เริ่มแรกก็มีกำไรดี แต่พอทำไปได้สองสามปี ปรากฏว่า บริษัทขาดทุนตลอด
สุดท้าย พ่อของป้าก็ถูกเขี่ยออกจาก กรรมการผู้บริหาร
พ่อของป้าโมโหมาก เมื่อมารู้ตัวอีกที
ว่าถูกกลุ่มที่มาร่วมลุงทุนก่อตั้งบริษัทหลอกใช้
กลางดึกวันหนึ่ง พ่อของป้าก็เอาปืนจะไปยิงเพื่อนที่ร่วมลงทุนและร่วมหัวกันโกงพ่อ
โดยที่แม่ของป้าก็ห้ามไว้แล้วว่าอย่าทำอย่างนั้น
"คืนนั้นแม่รอพ่ออยูที่บ้าน อย่างหวาดกลัว "
แต่สุดท้าย มีคนมาแจ้งข่าวให้แม่ของป้าทราบว่า พ่อของป้าโดนยิงตายแล้ว
แล้วพวกศัตรูพ่อกำลังจะตามมาฆ่าแม่ของป้าปิดปากด้วย
ด้วยความกลัว แม่ของป้าจึงหอมป้าหนีหัวซุกหัวซุนไปอยู่ที่อื่น
ตอนนั้นป้ายังเด็ก คืนวันผ่านไป
ป้าก็มีชะตาชีวิตที่หลบๆซ่อนๆกับแม่
ย้ายที่พักไปเรื่อย จนก่อนแม่ของป้าตาย แม่ได้เล่าทุกอย่างให้ป้าฟัง
พอป้าอายุ 20 จึงได้ใช้ความสาวความสวยของป้า เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับ ลูกชายของศัตรูพ่อ
และได้ พยายามทำให้พี่ชายกับน้องชายแตกแยกกันโดย
เธอแอบไปมีอะไรกับพี่ชายของสามีเธอ จนสามีเธอทนไม่ได้ ต้องฆ่าพี่ชายตัวเอง
และผมก็ไปสะดุดลงตรงข้อความที่ลงเส้นหนาและกดหนัก
"กูจะทำให้พวกมึ..ชิ..หาย ทั้งตระกูล"
พอผมอ่านจบนี่ มือไม้สั่นไปหมด
"มันเป็นความอาฆาตแค้นกันมาก่อนนี่เอง"
ผมนั่งทำใจเรื่องของป้าอยู่นาน จนกระทั่งหลับไป
ตื่นเช้ามา ผมประสานงานไปที่บ้านภรรยาหลวงคนนั้น แจ้งเรื่องบ้านหลังนั้นให้เธอทราบ
โดยผมบอกเธอไปว่า เป็นนักท่องเที่ยวไปเที่ยวป่าแถวนั้นแล้วมีวิญญาณมาเข้าฝัน บอกว่าศพเขาอยู่ในบ้าน
เธอแจ้งคนไปสำรวจบ้านและก็เจอศพ
และดำเนินการทุกอย่าง นำพระไปปลดปล่อยดวงวิญญาณที่บ้านหลังนั้น และนำศพกลับมาทำพิธีตามศาสนา
ส่วนตัวผมเอง หลังจาก จบเรื่องป้า และได้เผาทุกสิ่งส่งไปให้ป้าแล้ว
ก็ได้บวชอุทิศให้กับป้า เป็นเวลา 1 เดือน
จบบริบูรณ์
Post a Comment