วันงานคืนสู่เหย้า

     วันงานคืนสู่เหย้างานเลี้ยงที่มีแต่ความสนุกสนาน กับเพื่อนที่ไม่ได้พบปะกันมานาน แต่ใครจะรู้ว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นสยองของเรื่องนี้  จากนักเขียนแห่งพันทิปผู้เล่าเรื่องสยอง สมาชิกพันทิปหมายเลข 2227735 ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วย

ตั้งแต่มีเฟสบุ๊ค มีไลน์  มันก็ทำให้ผมได้เจอเพื่อนเก่าๆสมัยเรียนหลายคน
บางคนก็ไม่ได้เจอหน้ากันมาเป็นสิบๆปี บางคนก็เป็นเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่สมัยประถม
หลายๆคนมีการมีงานทำที่ดี มีครอบครัวที่อบอุ่น มีแฟน มีสามี ที่ดี มีลูกที่น่ารัก
หลังจากรวมกลุ่มเพื่อนได้อยู่หลายปี
วันหนึ่งก็มีกลุ่มเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ สมัยประถม จนถึงมัธยมปลาย
มาชวนผมไปงานเลี้ยงรุ่นที่โรงเรียนเก่า
มันเป็นคล้ายๆงาน คืนสู่เหย้า มากกว่าครับ เพราะไม่ได้เน้นว่ารุ่นไหนบ้างที่มากัน
ใครรวบรวมรุ่นตัวเองได้มากเท่าไหร่ ก็จองโต๊ะให้รองรับไปเท่านั้น
หลังจากเพื่อนๆมาชวนกัน ก็รวบรวมเพื่อนที่จะไปเจอกันในงานได้ราวๆ 20 คน
ก็เลยจองโต๊ะกับทางโรงเรียนไป สองโต๊ะ

แม้ว่าเพื่อนๆหลายๆคนที่คุยกันทางเฟส ทางไลน์กับผมประจำ ในกลุ่มที่ตั้งขึ้น
แต่พวกเราก็ยังไม่เคยนัดเจอกันเลยสักครั้ง
ครั้งนี้ก็เลยดูเหมือนเพื่อนๆจะเตรียมตัวกันเป็นการใหญ่พอสมควร
บางคนก็อวดผมทรงใหม่ บางคนก็ตัดชุดใหม่สำหรับงานนี้โดยเฉพาะ
โพสอวดกันใหญ่ในเฟสบุ๊ค

พอถึงวันงาน
ผมมาทำงานกรุงเทพ ระยะทางจากกรุงเทพมุ่งหน้าไปที่โรงเรียนเก่าก็ราวๆสักสองสามชั่วโมงได้
พอช่วงเที่ยงๆผมก็ออกไปรับเพื่อนๆ ที่จะติดรถผมไปด้วย เพราะบางคนก็มาทำงานกรุงเทพเหมือนกัน
บางคนก็มาได้ครอบครัวที่นี่
พอไปถึงที่นัดหมาย ก็เจอเพื่อนๆนั่งคุยกันอยู่ 7-8 คน ต่างคนต่างดีใจ ที่ได้เจอกันอีก
"เฮ้ย... ไม่คิดเลยว่าจะได้เจอแกอีก"
เสียงทักทายของเพื่อนๆดังขึ้น แล้วก็คุยกันจ่อกแจกจอแจเต็มร้าน
คุยกันได้สักพักพวกเราก็พากันเช็คดูว่ายังเหลือใครอีกที่ต้องรอ

เช็คไปเช็คมาก็มีคนพูดขึ้นว่า
ไอ้เปี๊ยกไง   กับ ไอ้ป๋องอีกคน
เพื่อนๆก็เลยบอกให้โทรไปตาม
หลังจากเพื่อนโทรเช็คแล้ว ก็สรุป ว่าไอ้เปี๊ยกเดี๋ยวมันจะขับรถตามไปเอง
ส่วนไอ้ป๋อง มันติดธุระอยู่ สักพักถึงจะเสร็จ  แต่มันไม่มีรถมา
เพื่อนก็เลยบอกว่า เดี๋ยวงั้นให้เปี๊ยกไปรับไอ้ป๋องมาด้วย
หลังจากตกลงกันได้แล้ว ก็พากันแยกย้ายออกเดินทาง
เพื่อนกลุ่มหนึ่งก็แยกไปกับรถอีกคัน
เพื่อนอีกกลุ่มก็แยกมากับรถผม
มีไอ้โชค แล้วก็ อีก สองสาว คือ ดาว กับ ฟาง
ขับรถออกมาได้สักพัก
พอเพื่อนมารวมกลุ่มกันเมื่อไหร่ ก็ไม่พ้นที่จะเม้าท์เรื่องไอ้เปี๊ยกกัน
คือ ไอ้เปี๊ยกมันเป็นเด็กเรียนเก่งมาก แต่มันมีนิสัยขี้หลีครับ
จีบเพื่อน จีบรุ่นน้องไปทั่ว จนหลายๆคนก็หมั่นไส้มัน
แต่มันก็เป็นคนเฮฮาดีครับ เพื่อนๆก็เลยชอบหยอกมัน
แล้วได้ยินข่าวว่าแฟนมันสวยมาก เพื่อนๆก็เลยพากันเม้าท์เรื่องมันกันใหญ่
คุยไปได้สักพัก เมื่อเพื่อนมาเจอกัน ความพิเรนก็เลยบังเกิด
อยู่ๆไอ้โชคก็เสนอไอเดียร์ขึ้น

"เฮ้ย.. พวกเรามาแกล้งไอ้เปี๊ยกกันไหม"

ผมก็เลยถามไอ้โชคไปว่า
"แกล้งมันมาตั้งแต่ ม.4 ยัน ม.6 หมดมุกจะแกล้งมันแล้ว ยังมีมุกใหม่อีกหรือวะ"
ไอ้โชคก็บอกว่า "มีซิ เรามาแกล้งหลอกผีมันเอาไหม"
ผมก็ถามว่า "หลอกยังไง"
ไอ้โชคก็พูดขึ้นว่า
"เดี๋ยวข้าจะโทรไปหาไอ้เปี๊ยกแล้วก็บอกมันว่ารถเสีย จะขอติดรถมันไปด้วย ให้มันมาแวะรับหน่อย"
"แล้วจากนั้น ก็ให้พวกเอ็งโทรไปหามัน บอกว่าข้าตายแล้ว"
"พอมันเชื่อ เดี๋ยวข้าจะโทรไปทำเป็นผีหลอกมันเอง"
พอไอ้โชคพูดจบ ทั้งดาวกับฟางก็ ส่งเสียงดีใจ
"ดีๆ เราเอาด้วย... 555555555"

หลังจากนั้น ไอ้โชคก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยก
พอไอ้เปี๊ยกรับสาย
พวกเราในรถพากันเงียบ เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ

ไอ้โชคก็ถามไปว่า ทำอะไรอยู่
ไอ้เปี๊ยกก็ตอบมาว่า กำลังจะไปรับไอ้ป๋อง
แล้วไอ้โชคก็เลยบอกให้ไอ้เปี๊ยกแวะมารับมันด้วย รถมันเสีย
ไอ้เปี๊ยกก็บอกว่าได้ๆ
แล้วก็เลยนัดกันว่าจะให้มันมารับตรงไหน

พอวางหูเสร็จ พวกเราก็ขำก๊ากขึ้นมาด้วยความที่อั้นขำไว้จนหน้าแดง
หลังจากนั้น ประมาณ สิบนาที ไอ้โชคก็บอกให้ฟางโทรไปหาไอ้เปี๊ยก
ฟางรีบรับมุกทันที "โอเค" ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์มาโทรหาไอ้เปี๊ยก
พวกเราก็รีบเงียบ เงี่ยหูฟังอีก

พอเปี๊ยกรับสาย
เสียงฟางก็พูดขึ้นเหมือน ตกใจ
"เปี๊ยกหรือ เรา ฟางนะ ... "
เปี๊ยกมันก็ตอบกลับมา แบบคนขี้หลีอีกตามเคย "ว่างัย ฟางสุดสวย"
เสียงฟางทำเสียง... ตื่นเต้นขึ้น
"เปี๊ยก นายรู้ข่าวไอ้โชคยัง"
เปี๊ยก็ตอบมาว่า " อืมรู้แล้ว รถมันเสีย นี่กำลังจะไปรับมัน"
แล้วฟางก็รีบพูดสวนไปว่า
"ไม่ใช่นะ.. เมื่อกี้น้องที่รู้จักเขาโทรมาบอกเราว่าไอ้โชคมันตายแล้วนะ"
เสียงไอ้เปี๊ยกเงียบไปพักหนึ่ง
ตอนนั้นพวกเรากลั้นขำซะจนหน้าแดงไปหมด
แล้วไอ้เปี๊ยกก็พูดขึ้นมา
"ไอ้โชคมันตายเมื่อไหร่"
ฟางก็ตอบไปว่า
"เห็นน้องเขาบอกว่า ตายตั้งแต่เมื่อคืน ขับรถชนประสานงานตายคารถเลย"
เสียงไอ้เปี๊ยกตอบกลับมา
"ไม่ใช่แล้ว ข่าวมั่วหรือเปล่า เราพึ่งคุยกับมันไปเมื่อกี้เอง"

"เฮ้ย... มันไม่เชื่อวะ" ผมนึกในใจ

ไอ้โชคก็เลยส่ง ซิกให้ ฟางรีบวางหู
ฟางก็เลยพูดว่า
"อ้าวหรือ งั้นเดี๋ยวเราลองเช็คดูกับทางญาติมันก่อนนะ"

พอวางหูเสร็จ
ก็ฮากันขึ้นอีก เสียงไอ้โชคสมทบขึ้น

"แม่..ง  หลอกมันยากวะ ดูมันไม่ตกใจเลย"

นั้นนะซิ  5555555555

นั่งรอไปเกือบๆ 10 นาที คราวนี้ไอ้โชคก็ให้ดาวโทรไปบ้าง
พอไอ้เปี๊ยกรับสาย
"ว่างัยดาว ชวนชิม"

เสียงดาว ทำเป็นเสียงเข้ม ดูจริงจังพูดขึ้นว่า
"เปี๊ยก..    ไอ้โชคตายแล้วนะ"
ไอ้เปี๊ยกรีบตอบกลับมา
"ใครบอกเธอ ฟางหรือ ฟางก็พึ่งโทรมาบอกเราเมื่อกี้"

ดาวรีบตอบกลับ
"เปล่านะ  พี่สาวมันโทรมาบอกเราเองเลย"
เสียงไอ้เปียกเงียบไปทันที
ก่อนมันจะพูดขึ้นว่า
"งั้นหรือ เดี๋ยวเราโทรกลับนะ เราทำธุระก่อน"

พอวางสาย
พวกเราก็ขำขึ้นมากันใหญ่อีก
เฮ้ยคราวนี้ดูน้ำเสียงมันจริงจังขึ้นแล้วนะ
สักพัก
อยู่ๆโทรศัพท์ไอ้โชคก็ดังขึ้น
ไอ้โชคจับโทรศัพท์มาดู แล้วก็พูดว่า

"เฮ้ย... ไอ้เปี๊ยกมันโทรมาเว้ย"

เราก็ยิ่งพากันขำกัน

เสียงดาวรีบพูดขึ้น
"ปิดเครืองเลย ปิดเครื่องเลย"

ไอ้โชคก็บอกว่า
"ไม่ได้เดี๋ยวมันรู้ตัว เดี๋ยวปิดเสียงก็พอ"

แล้วหลังจากนั้นไอ้เปี๊ยกมันก็วางสายไป
แล้วมันก็โทรมาใหม่
โทรมาแล้ววางอยู่อย่างนั้น หลายรอบ
พอไม่มีใครรับอยู่หลายครั้ง มันก็เลยไม่โทรมา

รอไปเกือบๆสิบกว่านาที คราวนี้ตาผมบ้างแล้ว
ผมรีบโทรไปหาเปี๊ยก
พอมันรับสาย ผมก็ถามเปี๊ยกไปว่า

"เปี๊ยก รู้ข่าวไอ้โชคตายหรือยัง"

ไอ้เปี๊ยกตอบกลับมา  " อืม พึ่งรู้จากดาว"
ผมก็ถามต่ออีกว่า  "แล้วจะเอางัยดีวะ มันกระทันหันไม่ได้เตรียมตัวเลย"
เสียงเปี๊ยกก็ตอบกลับมาว่า
"อืม.. คงไปเจอกันที่งานคืนนี้ก่อนแหละ แล้วค่อยบอกเพื่อนๆอีกที"

"เยส์ มันเชื่อแล้ว ผมนึกในใจ"

พอวางหูเสร็จ
คราวนี้ ทุกคนก็ต่างเม้าท์กันใหญ่ ไอ้เปี๊ยก เสร็จแน่  55555555
หัวโกร๋นแน่เอ็ง..555555

ขับรถไป
รออยู่เกือบๆ ยี่สิบนาที
คราวนี้ไอ้โชค ขยับ จับโทรศัพท์ขึ้นมา
ทุกคนก็ลุ้น ว่ามันจะทำยังไงต่อ
แล้วมันก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยก
เสียงโทรศัพท์มันดัง
ตุ๊ด...ส    ตุ๊ส...... ตุ๊ส....

ดังไปเกือบสิบครั้ง

อ้าว มันไม่รับสายวะ

เสียงไอ้โชคบ่นขึ้น แล้วมันก็กดวางหูไป

เอาใหม่ เอาใหม่

ว่าแล้วไอ้โชคก็กดโทรไปอีก

แต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีใครรับสาย
พวกเราที่ลุ้นอยู่ ก็เลยคลายความเกร็งลง ถอนหายใจกันยกใหญ่

ขับมาสักพักใหญ่ ตอนนั้นบ่ายสามโมงเย็นแล้ว
หลังจากที่ทุกคนงีบหลับไปไม่รู้ตัว
เสียงไอ้โชค งวงเงีย งวงเงียขึ้นมา

"อ้าว... ใกล้จะถึงแล้วหรือวะ "
"ยังแกล้งไอ้เปี๊ยกไม่เสร็จเลย สงสัยป่านนี้มันขับตามพวกเรามาใกล้จะถึงแล้วมั้ง"

พูดจบก็ตามมาด้วยเสียงงวงเงีย งวงเงีย ของสองสาว

พอตื่นมาได้สักพัก ไอ้โชคก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีก
เสียงดังตุ๊ส... ตุ๊ส... เหมือนเดิม ไม่มีใครครับสาย

ไอ้โชคก็กดวางหูไป

"เฮ้ย.. มันเป็นไรวะ ไม่รับสาย"

แล้วโชคก็บอกให้ ฟางโทรไปหาไอ้เปี๊ยกดูซิ
ฟางก็โทรไปที่เบอร์ไอ้เปี๊ยก  ก็ดังเหมือนกันแต่ไม่มีใครรับสาย

ดาวก็เลยพูดขึ้นว่า
"งั้นเราโทรเอง"
แล้วก็โทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีกคน  แต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีใครรับสาย

พอมันไม่รับสาย เสียงไอ้โชคก็เริ่มหงุดหงิด
"สงสัยมันจะกลัวจนขี้ขึ้นสมองไปแล้วมั้งนี่"

ว่างแล้วมันก็กดโทรไปหาไอ้เปี๊ยกอีกครั้ง
พอมันดัง ตุ๊ส.. ตุ๊ส.. ได้สองครั้ง
ก็มีคนรับสาย..

เอ้ย... มันรับแล้ว ผมนึกในใจ

เสียงไอ้โชครีบพูดขึ้นทันที
"ไอ้เปี๊ยก ถึงไหนแล้ววะ"

แล้วเสียงปลายสายก็ตอบกลับมาเป็นเสียงผู้หญิงร้องไห้
"พี่เปี๊ยก  พี่เปี๊ยก เสียแล้ว ฮือ.... ฮือ... ฮือ.."

พอได้ยินผมก็ตกใจมาก
เสียงดาวกับฟางร้อง เฮ้ย..! ขึ้นด้วยความตกใจเหมือนกัน
ไอ้โชคเสียงสั่นตะกุตะกัก ถามกลับไปว่า
"ไอ้เปี๊ยกมันเป็นอะไร  มันตายเมื่อไหร่"
เสียงปลายสายก็ตอบกลับมาว่า
"เสียเมื่อกี้นี่เอง.. พี่เขาช็อคหมดสติ พามาส่งโรงพยาบาล หมอพึ่งมาบอกว่าพี่เขาไปแล้ว ฮือ...ฮือ..."

วินาทีนั้น อึ้ง เงียบกันไปทั้งคัน

จนผมทำอะไรไม่ถูกเลย

ผมรีบชะลอรถเข้าข้างทาง
หันไปมองหน้าเพื่อนในรถ

ทุกคนเงียบกันหมด

สักพักเสียงไอ้โชคก็ดังขึ้น

"เฮ้ย... กูไม่เกี่ยวนะ...มันใจเสาะเอง"

ผมนั่งคิดอยู่ ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า

ดาว เช็คดูไลน์กลุ่มซิ ไอ้เปี๊ยกมันโพสอะไรบ้างล่าสุด
ฟาง เธอโทรเช็คเพื่อนก่อนซิ ว่ามีใครคุยกะไอ้เปี๊ยกล่าสุดบ้าง

พอพูดจบ เสียงไอ้โชคก็รีบขัดขึ้น
"เฮ้ย...เฮ้ย.. ฟาง ไม่ได้นะ ถ้าเราโทรหาเพื่อน ๆ เพื่อนๆจะรู้ข่าวจากกลุ่มพวกเรา
แล้วสุดท้ายพวกเขาจะเพ่งเล็งที่กลุ่มพวกเรา ว่าไปรู้ได้ไงว่าไอ้เปี๊ยกตาย"

พอไอ้โชคพูดจบ พวกเราก็นิ่งคิดกัน
แล้วฟางก็พูดขึ้นว่า

"แล้วถ้าไอ้เปี๊ยกมันหลอกพวกเราหละ มันอาจจะแกล้งเราคืนก็ได้นะ"

ยังไม่ทันคิดอะไร อยู่ๆดาวก็พูดขึ้นว่า
เจอแล้ว ข้อความไอ้เปี๊ยกมันโพสในไลน์กลุ่ม
ตอนบ่ายโมงกว่า


มันส่งสติ๊กเกอร์ ว่า เฮงๆ รวยๆ


ผมก็รีบถามว่า "แล้วในเฟสหละ"

ดาวรีบก้มหน้าเปิดดูเฟสมัน
แล้วสักพักก็พูดขึ้นว่า
โพสตั้งแต่เมื่อคืน ตอนสามทุ่ม โพสรูปมันไปเที่ยวกับแฟน

ทุกคนเงียบคิดอยู่ครู่หนึ่ง
ผมก็อดคิดไม่ได้ มันจะแกล้งเราคืนหรือเปล่าวะ
ไอ้โชคก็พูดขึ้น
"กูว่ามันแกล้งเราคืนแน่เลยหวะ
ไม่งั้นป่านนี้แฟนมันลงโพสในเฟสแล้วว่าไอ้เปี๊ยกตายแล้ว"


พวกเราก็ คิดแบบนั้นได้แต่พยักหน้า  "อืม..."


แล้วฟางก็พูดขึ้น
"หรือแฟนมัน อาจจะกำลังยุ่งอยู่ เลยยังไม่ได้มีเวลาดูเฟส"


พูดจบ ไอ้โชคก็พูดอย่างหัวเสียขึ้น
"เอางี้ พวกเราทำตัวปกติ  ปล่อยให้พวกเพื่อนในงานมันรู้เรื่องกันเองดีกว่า"
"อีกอย่าง ถ้ามันแกล้งพวกเรา เดี๋ยวก็รู้เองในงาน"


ดาวก็รีบพูดขึ้นว่า
"เฮ้ย ไม่ได้นะ .. ถ้ามันตายจริงๆหละ เรารู้แต่เราจะไม่บอกเพื่อนเลยหรือ"
ไอ้โชคก็พยายามตัดบท
"ถ้างั้น เราจะรอจนกว่างานจบ ถ้ายังไม่มีใครรู้เรื่อง ข้าจะบอกทุกคนเอง"


เรานั่งถกเรื่องไอ้เปี๊ยกกันอยู่นาน จนสุดท้ายก็สรุปได้ว่า
ให้รอดูมันในงานคืนนี้ก่อน บางทีมันอาจจะแกล้งพวกเราก็ได้


เสียงไอ้โชคบ่นออกมาก่อนผมจะออกรถ

"แม่.. ง  มันเล่นคืนแสบ หวะ.. ปวดหัวเลยตู"


หลังจากแวะไปส่งดาวกับฟาง ที่บ้านแล้ว
ผมก็ไปบ้านไอ้โชคแล้วก็พักรอ เวลาจะไปงาน อยู่ที่บ้านมัน
ดูๆอาการมันแล้วเหมือนมันเครียดอยู่ไม่หาย ทำหน้าบึ้งตึงตลอดเวลา
หกโมงเย็น ก็เลยพากันเดินทางไปงานกัน

พอถึงงานที่โรงเรียนเก่า  เข้าไปนั่งที่โต๊ะที่เราจองก็เจอเพื่อนๆมากันแล้วสี่ห้าคน
สักพัก ดาวกับฟางก็มาสมทบ ดาวขับรถที่บ้านมาเลยแวะไปรับฟางด้วย
แล้วไม่นานเพื่อนๆก็ทยอยมากัน จนเกือบจะครบ

บรรยากาศในงานก็สนุกสนานดี มีพี่ๆน้องๆรุ่นอื่นๆมากันเยอะพอสมควร
ที่โต๊ะพวกเรา เพื่อนๆที่นานๆมาเจอกันที ก็คุยกันอกรส แซวกันไปมา
เพื่อนบางคนก็กินเหล้ากัน บางคนก็ยืนเต้นไปตามจังหวะเพลง
แต่มีพวกเราสี่คนที่ดูเหมือนจะ สนุกกันไม่เต็มที่ นั่งหน้าบึ้ง พยายามชะเง้อมองดูทางเข้างานตลอด
ว่าไอ้เปี๊ยกจะมาไหม


จนสักพักใหญ่ เพื่อนคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า
"เฮ้ย.. ยังเหลือใครยังมาไม่ถึงอีกวะ"
ไม่นานเพื่อนๆก็ต่างเช็คกันใหญ่ ว่ายังขาดใคร ที่ยังมาไม่ถึง
แล้วเสียงเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งก็พูดขึ้นว่า

เหลือไอ้เปี๊ยกกับไอ้ป๋อง

พูดจบ
พวกเราสี่คนนี้ สะดุ้งเฮือกเลย

แล้วก็มีเพื่อนๆบอกกับทุกคนในโต๊ะว่า

"ตามมันในไลน์ซิ มันถึงไหนแล้ว  มันขับหลงทางไปไหนหรือเปล่า"

พูดแบบติดตลก


ผ่านไปสักพัก เพื่อนๆมัวแต่สนุกสนานกันจนลืมเรื่องไอ้เปี๊ยกกับไอ้ป๋องไปเลย
แต่ก็มีเพื่อนคนหนึ่งมาถามดาวว่า

"ดาวเธอไลน์ถามไอ้เปี๊ยกมันยัง มันถึงไหนแล้ววะ"

ดาวก็ทำหน้า งง ๆ  ตอบไปว่า

"ถามแล้ว แต่มันไม่ตอบกลับมา"

แล้วก็มีเพื่อนอีกคนหนึ่งพูดว่า

"เราก็พิมพ์ไปถามมันตั้งเยอะ ไม่เห็นมันตอบเหมือนกัน ดูซิ"

ว่าแล้วก็ยื่นโทรศัพท์เอามาให้เพื่อนคนนั้นดู
เพื่อนคนนั้นดูเสร็จก็พยักหน้าแล้วก็ ออกไปเต้นต่อ ไม่ได้สนใจอะไร

พอเริ่มดึก เพื่อนๆก็ลุกไปเต้นกันเกือบหมด มีนั่งอยู่ที่โต๊ะ สองสามคน
ไอ้โชคบอกผม เดี๋ยวมันมา มันไปห้องน้ำก่อน

พอมันกลับมาที่โต๊ะ ดูเสียหน้ามันเปลี่ยนไป
มันดูยิ้มๆ กลั้นหัวเราะตลอดเวลา

ผมก็เลยถามมันว่า "เป็นไรวะ เมาหรือเปล่านี่"
มันก็เลยเอามือถือมันมาให้ผมดู
หน้าที่ผมเห็นเป็นข้อความคุยกันทางไลน์
ไอ้โชคพิมพ์ไปหาไอ้เปี๊ยกว่า
"เอ็งอยู่ไหนวะ ไม่ต้องฟอร์มแกล้งตายเลย ข้าไม่หลงกลเอ็งหรอก"
แล้วถัดลงไปอีกหนึ่งบันทัด เป็นข้อความของเปี๊ยกตอบกลับมา

"อิ อิ"

ผมอ่านจบก็ โล่งใจ

"อ้าว..ไอ้นี่  มันหลอกพวกเรานี่หว่า"

ก็เลยพากันหัวเราะกับไอ้โชคสองคนอยู่ที่โต๊ะ
สักพักไอ้โชคก็เอาโทรศัพท์ไปให้  ดาวกับฟางดู
แล้วพวกเราก็พากันหัวเราะออกมา
เสียงไอ้โชคพูดขึ้น
"ว่าแล้วไอ้นี่มัน แสบ"
แล้วดาวก็เลยโทรไปหาไอ้เปี๊ยก เพื่อจะบอกว่า แผนมันแตกแล้ว
แต่ปรากฏว่า เหมือนสายไม่ว่าง ดาวก็เลยวางหูไป
หลังจากนั้นพวกเราก็เลยออกไปเต้นกันกับเพื่อนๆในกลุ่ม
จนลืมเวลาไปเลย
สักพักผมกับเพื่อนสองสามคนเหนื่อยก็เลยกลับมานั่งพักกันที่โต๊ะ
แล้วก็มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง  น้ำเสียงเหมือนเมานิดๆ
เดินมาเล่าให้ผมฟังว่า
"เจอไอ้เปี๊ยกที่ห้องน้ำ เดินสวนกันกับมัน ทักมันไปมันก็ไม่ตอบ"
ผมก็ถามเพื่อนว่า
"อ้าว มันมาแล้วหรือ แล้วทำไมมันไม่มาที่โต๊ะพวกเราวะ"
เพื่อนคนที่เมาก็บอกว่า
"นั่นนะซิ  นั่นมันยืนคุยอยู่กับใครไม่รู้ตรง โน้น"
ว่าแล้วเพื่อนก็ชี้ไปแถวๆใต้ถุนอาคาร ที่มันมืดๆ มีแค่ไฟสลัวสลัว
ผมก็พยายามมองไป ก็ไม่เห็นใคร
"ไหนวะ ไม่เห็นมีใครเลย"
เพื่อนก็บอก ว่า  "นั่นไง ... มันยืนอยู่ข้างๆกลุ่มพวกที่เต้นอยู่นั่นไง"
ผมมองไม่เห็น แต่ก็ ไอ้แต่เออ ออ ห่อหมก กับเพื่อนไป
เดี๋ยวมันก็เดินมาที่โต๊ะพวกเราเองแหละ

นั่งพักอยู่สักพัก ดาว กับ ฟาง กับเพื่อนๆอีกสองสามคนก็กลับมานั่งที่โต๊ะกัน
ผมคุยกับเพื่อนแล้วก็เลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู
กะว่าจะทักไลน์ไปหาไอ้เปี๊ยกสักหน่อย
แต่ก็เห็นเป็นโทรศัพท์ขึ้น มิดคอ บอกสัญลักษณ์ว่า มีเบอร์ที่ไม่ได้รับ
ผมเลยรีบเปิดดู ว่าเป็นเบอร์ใคร ปรากฏว่าเป็นเบอร์ไอ้ป๋อง

"อ้าวไอ้ป๋องโทรมานี่ " ผมพูดขึ้น

สงสัยมันมาถึงแล้วหาพวกเราไม่เจอ
เพราะไอ้เปี๊ยกมันขับรถไปรับไอ้ป๋องมา เจอไอ้เปี๊ยก ก็ต้องเจอไอ้ป๋อง

พอดาวได้ยินผมพูดว่า ไอ้ป๋องโทรมา
ดาวก็เหมือนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เหมือนกัน แล้วก็พูดว่า

"เออ .. ของเรา ไอ้ป๋องก็โทรมา"

แล้วเพื่อนที่นั่งอยู่แถวนั้นก็พากัน ดูโทรศัพท์ตัวเอง
ปรากฏว่า ทุกคนมีมิดคอล ของไอ้ป๋องหมดทุกคนเลย

"อ้าว.. มันโทรหาทุกคนเลยหรือนี่ 55555 มัวแต่พากันเต้น ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังกันเลย"
ผมพูดพรางหัวเราะ
แล้วก็รีบกดโทรไปหาเบอร์ไอ้ป๋อง
พอได้ยินเสียง ตุ๊ส.. ตุ๊ส.. ไม่ถึงสามครั้ง
อยู่ๆ เพื่อนที่โต๊ะก็พากันลุกขึ้นหมดเลย แล้วพากันวิ่งไปที่ลาน แถวๆกลุ่มเพื่อนๆเราเต้นกันอยู่

ผมรีบหันไปมอง
เฮ้ย...ๆ เกิดไรขึ้นมีไรกัน

มองไป
เห็นเพื่อนๆวิ่งไปที่กลุ่มคนที่เขากำลังมีเรื่องกัน
ผมก็เลยวางสาย แล้วก็รีบวิ่งไปดู
พอวิ่งไปถึงก็เห็นแฟนเพื่อนผู้ชายผมคนหนึ่งกำลังถูกแยกออกจากกลุ่มเพื่อนรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิง
แล้วก็เกิดปากเสียงกันขึ้น  จนทุกคนหยุดเต้นแล้วก็หันมามองดูกลุ่มพวกเรา
ผมก็เลยถามฟางว่ามีเรื่องอะไรกัน
ฟางก็เล่าว่า  เพื่อนผมที่มันเคยชอบรุ่นน้องคนหนึ่งสมัยเรียน
พอมันเมาแล้วมันก็มาเจ๊าะแจ๊ะกับน้องคนนั้น จนแฟนสาวมันหึง ก็เลยมีเรื่องกัน

พอกลุ่มพวกเราดึงเพื่อนกับแฟนมันมาที่โต๊ะแล้ว ก็มีเพื่อนกลุ่มหนึ่งไปเคลียร์กับกลุ่มรุ่นน้องที๋โต๊ะนั้น
แต่ขณะที่เดินกันมาที่โต๊ะพวกเรา อยู่ๆแฟนเพื่อนก็ตบไปที่หน้าเพื่อนผมอย่างแรง
มันคงเมาแล้วพูดอะไรไม่เข้าหูแฟนมัน
แล้วแฟนมันก็วิ่งออกไปจากงานเลย
พวกเราก็งง
เฮ้ย..
ผมได้แต่ ยืน งง  ทำอะไรไม่ถูก
จนได้ยินเสียงเพื่อนคนหนึ่งพูดว่า "ไปตามซี่"

เท่านั้นแหละ ไม่รู้ใครต่อใครวิ่งตามแฟนเพื่อนผมไปเฉยเลย
ผมก็เลยวิ่งตามไปด้วย แบบไม่รู้ตัวอะ ว่าจะวิ่งตามไปทำไมนี่

พอวิ่งตามไปจนถึงลานจอดรถ ก็เห็นแฟนเพื่อนผม วิ่งไปที่รถ  เข้าไปในรถได้ก็สตาร์ทเครื่องทันที
แล้วก็ถอยรถขับออกไปจากโรงเรียนเลย

ผมกับเพื่อนยืน งง  เอาไงต่อ มองกลับไปที่งาน เห็นแต่เพื่อนผมมันเดินโซเซตามมาหาแฟนมัน
จนผมต้องร้องบอกมันว่า
"เร็วๆแฟนแกขับรถหนีไปแล้ว โน้น"
มองไปเห็นแต่ไฟท้ายรถกำลังจะออกจากตรงประตูโรงเรียน
ตอนนั้นมีผม ไอ้โชค ฟาง ดาว แล้วก็เพื่อนอีก สองสามคน
เอาไง... ได้แต่ยืนมองหน้ากัน
สุดท้ายผมก็เลยรีบวิ่งไปที่รถ แล้วก็ขับออกมารับพวกเพื่อนๆที่ยืนอยู่แถวนั้น
ไม่รู้ว่าใครเป็นใครพอขึ้นรถมาได้ ก็ปรากฏว่า ที่นั่งไม่พอ
ดาวก็เลยลงจากรถ ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราเอารถเราตามไปเอง

ผมก็เลยขับรถออกมา  พอมาถึงตรงหน้าโรงเรียน ปรากฏว่า
อยู่ๆเจอไอ้ป๋องยืนอยู่ข้างๆประตูเหล็กพอดี

อ้าว... เฮ้ย  ไอ้ป๋อง

ผมรีบจอดรถ หมุนกระจกลง

"เอ็งยืนทำอะไรอยู่นี่วะ  งานเขาจะเลิกแล้ว"

มองไปเห็นแต่มันยืนอยู่ข้างๆรถ  ยังไม่ทันตอบอะไร

ผมก็บอกว่า  "เดี๋ยวค่อยคุยกันเว้ย... เอ็งขึ้นรถไอ้ดาวตามมาแล้วกัน"
แล้วผมก็รีบออกรถ  มองไปกระจกหลัง
เห็นแต่รถดาวตามท้ายรถผมมา แล้วก็จอดรับไอ้ป๋อง

ผมรีบขับรถตามหาแฟนเพื่อนไปตามถนนใหญ่
โชคดีที่ถนนแถวนั้น รถไม่ค่อยเยอะมากเท่าไหร่
ขับไปไม่นานก็เจอรถเพื่อนผม ที่แฟนมันขับอยู่
เพื่อนๆในรถก็บอกมัน โทรหาแฟนมัน
แล้วมันก็รีบโทรหาแฟนมัน คุยไปคุยมา มันก็เหมือนคนคุยไม่รู้เรื่อง
เพื่อนๆก็เลยแย่งมือถือมันมาคุยเอง
กว่าจะเคลียร์กับแฟนมันได้
เพื่อนๆก็บอกว่าใจเย็นๆก่อน กลางคืนแบบนี้ ถ้าขับไปเป็นอะไรไปมันจะแย่นะ

พวกเราขับตามรถแฟนมันอยู่นาน
จนสุดท้ายแฟนเพื่อนผม เขาก็ชะลอรถเข้าจอดตรงไหล่ทาง
ผมก็ชะลอขับไปจอดต่อท้าย แล้วก็มีรถดาวตามมาอีกคัน
สักพักก็มีกลุ่มเพื่อนผมลงมายืนกันอยู่เต็มบริเวณนั้นไปหมด
เห็นไอ้ป๋องลงมายืนดูอยู่ข้างๆดาว แต่ผมก็ยังไม่ได้ทักอะไร
เพราะมัวแต่ดูเขาเคลียร์ปัญหากันอยู่
จนกระทั้งเคลียร์กันเสร็จ กลุ่มเพื่อนๆก็แยกย้ายกันไป
เพื่อนกลุ่มหนึ่งก็ติดรถไปกับ เพื่อนที่มีปัญหา
รถผมก็มี ไอ้โชค กับ ฟาง ติดรถกลับด้วย
ส่วนดาวเห็นฟางบอกว่าจะค้างที่บ้านคืนหนึ่งแล้วพรุ้งนี้เช้าจะขับรถกลับกรุงเทพ
ฟางจะกลับคืนนี้เลย เลยติดรถผมกลับมาด้วย
ส่วนไอ้ป๋องไม่รู้ว่าไปกับรถดาวหรือเปล่า
เพราะมันชุลมุนกันไปหมดไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

สุดท้ายผมก็โทรไปหาเพื่อนๆที่ยังเหลืออยู่ในงาน
บอกว่าพวกเรากลับก่อนนะ ถ้าเจอไอ้เปี๊ยกก็บอกมันด้วยว่า พวกเรากลับแล้ว

ผมขับรถกลับถึงกรุงเทพ ก็ราวๆ ตีสองได้
หลังจากแวะส่ง ไอ้โชค แวะส่งฟางแล้ว ผมก็กลับถึงคอนโด พักผ่อนจนกระทั้งหลับไป


ตื่นเช้ามา
ช่วงสายๆหน่อย อยู่ๆก็มีสายเข้า
พอหยิบมือถือขึ้นมาดู หน้าจอมันโชว์เป็นชื่อไอ้ป๋อง
ผมนึกในใจ
อ้าวไอ้ป๋อง โทรมาแต่เช้าเลย
พอกดรับสาย ผมก็ทักมันไป
"ว่าไง ป๋อง"
เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงมัน
เป็นเสียงผู้หญิง
"นี่แม่ป๋องพูดนะ... "
ผมก็ ชะงักไปนิดหนึ่ง
"ครับแม่  มีอะไรครับแม่"
แม่ป๋องก็ตอบกลับมาว่า
"ไอ้ป๋องมันตายแล้วนะ ลูก"
ผมตกใจ
"หา..! อะไรนะแม่ มันตายตอนไหนแม่"
แม่ของป๋องก็พูดออกมาแบบละล่ำละลัก
"เมื่อวาน ช่วงบ่ายๆ ตำรวจโทรมาแจ้งว่า ป๋อง โดนรถชนตาย ตอนกำลังข้ามถนน"
ผมตกใจหนักกว่าเดิมอีก " เฮ้ย..จริงหรือแม่.."
พอแม่เริ่มสะอื้น ผมก็เริ่มมือสั่น
แล้วแม่ป๋องก็เล่าว่า
เมื่อวานกว่าจะไปรับศพกลับมาก็ดึกมาก พอเจอโทรศัพท์ป๋อง
ก็เลยให้ พี่สาวป๋องเอามือถือป๋องโทรหาเพื่อนๆป๋องตั้งแต่เมื่อคืน แต่ไม่มีใครรับสายเลย

พูดจบผมก็นึกไปถึงตอนที่เจอมิดคอลเบอร์ไอ้ป๋องโทรเข้า แว๊บขึ้นมาทันที

"เฮ้ย... ไอ้ป๋อง... เชี่ยแล้ว"

หลังจากวางหูจากแม่ของไอ้ป๋องแล้ว ผมก็รีบลนลานโทรหาไอ้เปี๊ยกทันที
เพราะมันเป็นคนขับรถไปรับไอ้ป๋องเมื่อวานนี้

พอมีคนรับสาย ผมก็รีบพูดขึ้นทันที
"ไอ้เปี๊ยก.. เมื่อวานเอ็งได้ไปรับไอ้ป๋องหรือเปล่าวะ"
เสียงปลายสายเงียบไป ก่อนจะพูดกลับมาว่า
"พี่เปี๊ยกเสียแล้ว คะ ตอนนี้ตั้งสวดอภิธรรมอยู่ที่วัด..."
ผมตกใจ  ชะงัก ทันที
อ้าว..มันตายจริงๆหรือวะนี่ ไหงเมื่อคืนไอ้โชคบอกว่าไอ้เปี๊ยกมันแกล้งวะ ผมนึกในใจ

"ตกลง เปี๊ยกตายแล้วจริงหรือ"

เสียงปลายสายก็บอกว่า
"คะ เมื่อวานหลังจากไปรับเพื่อนพี่เขา ก็ช็อคไปเลย"
ผมรีบพูดตะกุตะกักออกไปทันที
"แล้วเพื่อนที่ไอ้เปี๊ยกไปรับ น้องได้เห็นเขาไหม"
ปลายสายก็ตอบกลับมาว่า
"ไม่เห็นคะ พี่เขาลงไปรอ แล้วก็คุยกันอยู่นอกรถ หนูนั่งรออยู่ในรถ
  พอคุยกันเสร็จกลับมาขึ้นรถ พี่เขาก็ช็อคไปเลยคะ"

พอเล่าจบผมก็ขนหัวลุก ขึ้นมาทันที
เฮ้ย.. ที่ไอ้เปี๊ยกช็อคตาย ไม่ใช่เพราะไอ้โชคแกล้งอำมันนี่
แต่เป็นเพราะเจอผีไอ้ป๋องมันหลอกเอาต่างหาก
คิดได้ดังนั้น ผมก็นึกถึงไอ้โชคขึ้นมาทันที

หลังจากวางสายเสร็จ ผมนี่เข่าอ่อนเลย แทบจะยืนไม่อยู่
ต้องรีบมองหาที่นั่ง
พอนั่งลงตรงโซฟา ผมก็รีบโทรหาไอ้โชคอย่างเร็ว
พอไอ้โชครับสาย ผมก็รีบพูดแทบจะไม่เป็นภาษา

"ไอ้โชค  แกรู้ยัง ไอ้เปี๊ยกมันตายจริงๆนะ มันไม่ได้แกล้งพวกเรา"

ไอ้โชคจากที่น้ำเสียง งัวเงียงัวเงีย ก็เปลี่ยนไปเป็นอีกเสียง

"หา .. อะไรนะ  เอ็งรู้ได้ไงว่ามันตายจริงๆ"

ผมก็เลยรีบบอกว่า
"ก็นี่พึ่งว่าหูจากแฟนมัน แฟนมันบอกว่าตั้งศพสวดอภิธรรมอยู่ที่วัด"

ไอ้โชคเงียบไปทันที  สักพักก็พูดขึ้น
"เชี่ย.. แล้ว ซวยแล้วตู..เพื่อนๆด่ากูเละแน่"
ผมก็เลยรีบบอกไอ้โชคมันว่า
"เอ็งไม่ต้องห่วง ไอ้เปี๊ยกมันไม้ได้ช็อคตายเพราะพวกเราไปอำเรื่องแกตาย"
ไอ้โชคทำเสียงตกใจ รีบถามมาว่า
"อ้าว.. แล้วมันเป็นไรตาย"
ผมก็รีบตอบกลับไปทันที
"มันโดนผีไอ้ป๋องหลอก นะสิ "
เสียงไอ้โชค ร้อง  เฮ้ย.! ขึ้นด้วยความตกใจ
"ไอ้ป๋องมันตายตั้งแต่ตอนไหนวะ"
ผมก็เล่าให้มันฟังว่า
"ก็ตอนที่พวกเราบอกให้ไอ้เปี๊ยกไปรับไอ้ป๋อง ไอ้ป๋องมันไปทำธุระเสร็จ
ไม่รู้มันรีบหรืออะไรนะ  ดันข้ามถนน แล้วถูกรถชนตายอะสิ"

ไอ้โชครีบถามย้ำ
"จริงหรือวะ  แล้วเอ็งรู้ได้ไง"
ผมก็เลยบอกมันไปว่า แม่ไอ้ป๋องโทรมาบอกเมื่อเช้านี่เอง

พอไอ้โชครู้ มันก็พูดขึ้นว่า

"ตายหละ ไอ้เปี๊ยกตายเพราะไอ้ป๋องหรือนี่
แล้วเมื่อคืนนี้ที่เราเจอไอ้ป๋องกัน มัน.. มันเป็นใครวะ"

ผมก็ตอบไปว่า
"นั่นนะซิ ข้าก็ยัง งง  อยู่นี่ "
นึกแล้วก็ขนลุกซู่ขึ้นมาเลย

ไอ้โชคเงียบไปก่อนจะพูดขึ้นว่า

"อ้าว.. แล้วเมื่อคืนใครไปส่งไอ้ป๋อง"

ผมกับไอ้โชคพยายามนึกถึงเหตุการณ์ช่วงที่กำลังจะกลับขึ้นรถกันตอนเมื่อคืน

สักพัก ไอ้โชคก็รีบพูดขึ้น

"ดาว... ไอ้ป๋องมันเดินไปขึ้นรถไอ้ดาว ไง"

ผมรีบบอกไอ้โชค งั้นแค่นี้ก่อน ข้าจะโทรหาดาว
พอวางสายไอ้โชคได้ ผมก็รีบโทรไปหาดาว

โทรไปสองสามครั้งไม่มีใครรับสาย
สงสัย กำลังขับรถกลับกรุงเทพอยู่

สักพักหนึ่ง
เบอร์ดาวก็โทรกลับมาหาผม
ผมรีบรับสาย ยังไม่ทันฟังอะไรก็รีบถามดาวไปว่า
"ดาว  เมื่อคืนแกขับรถไปส่งไอ้ป๋องใช่ไหม"

พอถามจบ ทางปลายสายเงียบไปพักหนึ่ง
ก่อนจะมีเสียง ผู้หญิงตอบกลับมาว่า

"เจ้าของเบอร์โทรนี้เขาเสียชีวิตแล้วนะค่ะ พึ่งตกตึกลงมาเสียชีวิตเมื่อเช้านี้เอง"

ผมตกใจทำอะไรไม่ถูก
รีบถามให้แน่ใจอีกที

"อะไรนะครับ"

"คุณดาว ตกจากคอนโดลงมาเสียชีวิตคะ ตอนนี้ยังไม่ทราบสาเหตุ
เจ้าหน้าที่กำลังตรวจสภาพห้องพักอยู่คะ ว่ามีการต่อสู้อะไรไหม"


ผมอึ้งไป จนแทบไม่มีสติ
หลังจากรู้ว่าดาวตายไปอีกคน

ใจผมต้นแรงจนสั่นไปหมด
ผมรีบพูดบอกไอ้ป๋องไปทันที

ไอ้ป๋อง เอ็งไม่ต้องรักเพื่อนมากขนาดนั้นก็ได้นะ เอ็งจะชวนไปด้วยทุกคนเลยหรือไง


สรุปแล้ว
วันคืนสู่เหย้าครั้งนั้น  ได้กลายมาเป็นสาเหตุที่ผมต้องไปงานศพเพื่อนถึงสามคนพร้อมๆกัน
พอเล่าเรื่องไอ้ป๋องให้เพื่อนๆฟัง ทุกคนก็ขนลุก จนต้องพากันไปจุดธูปบอกไอ้ป๋องว่า
อย่ามาชวนกูไปด้วยนะ

และเพื่อนๆก็หวังว่า งานคืนสู่เหย้าครั้งหน้า คงไม่เจอเบอร์ไอ้ป๋องโทรมาหาอีก นะ

จบ บริบูรณ์

เรื่องจากพันทิป วันงานคืนสู่เหย้า

เรื่องโดย สมาชิกหมายเลข 2227735