เสียงสะอื้นที่ที่ริมคลอง

     เรื่องสั้นสุดสยองจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 4743149 หรือในนาม เสียงนกแสก ที่ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย และอย่าลืมติดตามผลงานของเขากันต่อไป

บ้านยายของฉันเป็นบ้านสวน มีคลองทอดผ่านหลังบ้าน สองฝั่งคลองก็ไม่มีบ้านคนมากนัก ตกค่ำพวกเราก็มีวิถีชีวิตแบบชนบท พอฟ้ามืดก็พากันเข้าบ้านบ้านไม่ไปเที่ยวที่ไหนยกเว้นว่ามีงานวัด หรือออกไปหาปลาหากุ้งบ้างเป็นบางคราว  ฉันมาอยู่กับพ่ออีกจังหวัดหนึ่งนานๆพ่อจะพาฉันกับแม่ไปเยี่ยมยายทุกครั้งที่ไป ก็มีแต่ความสนุก เล่นน้ำ หาปลา เก็บผลไม้ในสวนกันทั้งวัน แต่ครั้งนี้ไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็น การมาเยี่ยมยายครั้งนี้ ทำให้ฉันจำไปตลอดชีวิตเลยที่เดียว
 
      เมื่อรถจอดที่คิวรถปกติถ้าเราไม่เอารถส่วนตัวมาเราจะเหมารถสามล้อเข้าบ้านยายเพราะไม่มีรถผ่านทางนั่น ครั้งนี้รถพ่อดันเสียแต่ได้บอกยายไว้แล้วอีกอย่างก็วันเกิดยายด้วย ก็เลยต้องมา เวลาตอนนี้ก็น่าจะสี่โมงเย็น หน้าหนาวค่ำเร็ว ขอบฟ้าสีส้มๆ ลมหนามพัดโชยเราหารถสามล้อ เพื่อเข้าบ้านยาย
   
    ขณะที่เรานั่งรถถึงสะพานข้ามคลองสามล้อก็บอกว่าส่งตรงนี้นะ ค่ำแล้วรีบกลับบ้าน พ่อก็บอกว่าลุงบ้านผมห่างเป็นโลเลยนะ ส่งให้ใกล้กว่านี้ไม่ได้หรอ สามล้อเครื่องก็บอกว่าไม่ได้หรอกจะรีบกลับบ้านมืดแล้ว จะลดราคาให้ พวกเราจึงต้องลงรถที่นั้น และเดินเข้าบ้านยายหกโมงเย็นแต่ไร้ผู้คน ทุกบ้านปิดบ้านเงียบแต่ก็ยังมีแสงไฟแปลว่ามีคนอยู่ พอถึงบ้านยาย น้าเย็นน้องสาวแม่เปิดรั้วออกมารับและบอกรีบเข้าบ้านเร็วๆ เราก็ทำตาม น้าบอกว่ายายกับตารอกินข้าวอยู่ แม่ถามว่าลุงไปไหน น้าบอกว่าไปต่างจังหวัดอีกสองสามวันกลับ รีบมากินข้าวเถอะจะได้อาบน้ำอาบท่า พวกเราสังเกตเห็นท่าทีทุกคนในบ้านรีบร้อนไปหมด ยังมีลุงสามล้อนั้นอีก ขับมรก็ดีๆพอพ่อบอกทางให้เลี้ยวมาทางนี้กลับหยุดรถแล้วบอกว่ารีบกลับบ้าน

      เรากินข้าวเสร็จทุกคนก็อาบน้ำอาบท่าบ้านของยายเป็นบ้านที่ลุงสร้างใหม่แทนบ้านไม้มีห้องน้ำในตัวไม่ต้องเดินไปอาบน้ำนอกบ้านอย่างสมัยก่อน ยายบอกให้ทุกคนเข้านอน ทั้งที่ยังแค่สองทุ่มกว่าๆยายก็บอกว่าพวกเรามาเหนื่อยๆก็เลยอยากให้นอน พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน ทุกคนเข้านอนแต่ฉันนอนไม่กลับ เรานอนห้องเก่าของแม่ พ่อกัยแม่หลับไปแล้วแต่ฉันไม่ง่วงเลย ปกติก็นอนดึก เวลาตอนนี้ ก็สี่ทุ่มกว่า เสียงหมาหอนเกลียวทางหลังบ้านที่เป็นคลอง หอนมาแต่ไกลจนเข้าใกล้มาเรื่อยๆ เสียงหมาหยุดไปแต่กลับมีเสียงร้องไห้มาแทน เสียงร้องไห้อันน่ากลัวนั้นทำให้ฉัน ขนลุกไปทั้งตัวแต่ฉันก็อยากรู้ ว่าเสียงใคร ความสอดรู้ฉันจึงเดินออกจากห้องไปที่ระเบียงหลังบ้าน ฉันกำลังจะเปิดประตูระเบียง แต่ยายดึงตัวฉันไว้แล้วดึงฉันเข้ามาที่โถงกลางบ้านแล้วบอกให้ฉันเงียบๆ จนเสียงนั้นหายไปเสียงหมาหอนเริ่มขึ้นอีก และมันก็ส่งเสียงห่างออกไป ยายจึงบอกให้ฉันไปนอนฉันก็งงๆ แต่ดูหน้ายายตอนนี้จริงจังมาก ฉันเลยทำตาม
   
     เช้าวันนี้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติมีชาวบ้านทำมาหากินเหมือนอย่างเคยแต่ไม่คึกคักเท่าที่จะเป็น เสียงชาวบ้านร้องบอกกัน เจอแล้วๆ ทุกคนในบ้านเราก็รีบออกไปดู ห่างจากบ้านเราไปอีกฝั่งคลองรถกู้ภัยนำบางอย่างขึ้นรถไป แม่ถามยายว่ามีไรแม่ ฉันก็อยากรู้เช่นกัน ยายเล่าว่า นางเรียม แม่ค้าขายขนมครกหายไปเป็นอาทิตย์แล้วเห็นแต่เรือลอยมาติดอยู่ตรงสะพานโน้น นี้คงเจอศพแล้วล่ะน่าสงสาร ยายเล่ามาตั้วแต่มันกายตัวไปตอนกลางคืนจะมีเสียงคนร้องไห้ระงมทั้วคุ้มน้ำ  ฉันเลยถามยายว่า เสียงเมื่อคืนหรือยาย ยายตอบว่าใช่ บางคนสงสัยออกไปดูตอนนี้ก็จับไข้อยู่หลายคน ดีนะที่ยายมาเห็นแกก่อน

     งานศพป้าเรียมเราต้องไปช่วยงานคนน้อยมากคงกลัวป้าแก ตำรวจบอกว่าป้าแกโดนทุบหัวตอนจมน้ำยังไม่เสียเพราะมีน้ำในปอดอยู่ พอค่ำฉันกับแม่ก็ขอตัวกลับบ้านก่อน มีน้าและคนขเางบ้านอีกสามคนรวมเป็น 6 คนเดินกลับพร้อมกัน ตอนเดินกลับฟ้าก็มืดแล้ว ฉันมองไปที่ไฟถนนเห็นคนยืนอยู่ ฉันเลยเรียกให้แม่ดู แม่กับน้าตอบพร้อมกันว่า ฮือ..อย่าพูดเดินไปๆ พอเดินผ่านคนๆนั้น ฉันขนลุกเกลียว เรา 6 คนจับมือกันแน่น ป้าเรียมนั้นป้าเรียม ไฟถนนดับลงเราทั้งหมดวิ่งใส่เกียร์หมาสุดชีวิต ถึงบ้านใครบ้านมันก็รีบเข้าบ้านเสียงหมาหอนตามเรามาหยุดที่หน้าบ้านแล้วก็ผ่านไปบ้านถัดไปจนห่างออกไปเรื่อยๆ
 
    เหตุการณ์ก็เป็นอย่างนี้งานศพเสร็จก็ยังเป็นมาเรื่อยๆฉันอยากกับบ้านแต่พ่อกับแม่เป็นห่วงยายกับตาเพราะลุงไม่อยู่น้าก็เป็นผู้หญิง แต่แล้ววันสิ้นสุดเหตุการณ์ก็มาถึงเมื่อตำรวจจับคนร้ายที่ฆ่าป้าเรียมได้ เราก็ไปดูเค้าทำแผนคนร้ายคือคนขับสามล้อคนนั่น แต่ลุงแกเป็นสั่นๆกลัวไปหมด ตำรวจบอกว่าลุงแกมามอบตัวเองบอกว่าผีหลอก พอลุงเห็นพวกเราก็ต้องด่า เพราะพวกแกมันเลยเห็นข้าอุตส่าห์หนีแล้วนะ แล้วก็ร้องไห้ พวกเราคิดว่าป้าแกคงออกมาตามหาคนที่ฆ่าแกและวันนั้นที่สามล้อมาส่งเราป้าแกคนจะเห็นคนฆ่าแก จึงตามไปจนต้องยอมมอบตัว จากนั้นก็ไม่มีเสียงร้องไห้หรือหมาหอนอีก ทุกคนก็ใช้ชีวิตได้อย่างปกติ

จากพันทิป เสียงสะอื้นที่ที่ริมคลอง
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 4743149 หรือในนาม เสียงนกแสก