ผีลักซ่อน

     "ผีลักซ่อน" ความลี้ลับและความเชื่อถึฃเรื่องการหายตัวไปของเด็กๆ จากสมาชิกสมาชิกพันทิปหมายเลข 1001408 ฝากผลงานเรื่องนี้ไว้สนุกและน่าติดตามมาก ขอขอบคุณเรื่องราวสยองและขออนุญาตนำมาเผยแพร่ ณ ที่นี้ด้วย

เรื่องนี้ผ่านมานานมาก ตั้งแต่สมัยผมเองยังไม่เกิดเลย
แต่เรื่องราวก็เป็นที่พูดถึงกันมายาวนานตกทอดจนมาถึงสมัยผม
ราวสี่สิบกว่าปีก่อน
เด็กบ้านนอกสมัยนั้น กิจกรรมยามเย็นคือการเล่นกลางดินกลางทรายแถวลานวัด
วันไหนเล่นติดลมก็เพลิดเพลินจนลืมกลับบ้านกลับช่อง จนผู้ใหญ่ถือไม้เรียวมานั่นแหละ ถึงวงแตก
วันที่เกิดเหตุ คงเช่นทุกครั้ง ที่เล่นกันติดลมไม่ค่อยจะยอมเลิกรา
แดดร่มลมตก พ่อแม่มาตามเหมือนเช่นเคย ทุกคนแยกย้ายกลับบ้าน

แต่เด็กคนหนึ่งหายไป

ถามใครๆก็ไม่รู้ไม่เห็น ถามจากเด็กที่เล่นด้วยกันก็ไม่มีใครเห็น
รู้แต่เพียงว่า ตอนผู้ใหญ่มาตาม แกยังอยู่ในลานดินอยู่เลย
ตะวันใกล้จะลับ แต่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่กลับต้องปั่นป่วนวุ่นวายเพราะเด็กหายไปทั้งคน
ทุกคนพยายามหาในที่ๆเด็กมักจะไปเล่นกัน ทั้งในวัดนอกวัด บนต้นไม้ แม่น้ำ เตลิดไปถึงกลางทุ่ง
เวลาผ่านไปนับชั่วโมงก็ยังไร้วี่แวว ผู้ใหญ่จึงมารวมตัวกันกลางลานวัดปรึกษากันว่าจะเอายังไงกันต่อดี
หากปล่อยให้ผ่านไปคืนนี้ ดีไม่ดีอาจจะได้ศพกลับมาแทน
ผู้ที่ทุกข์ร้อนสุดในนั้นคงเป็นพ่อแม่ คงได้แต่ร้องไห้ฮือๆอย่างไร้ทางออก เพราะไม่รู้จะไปตามหาที่ไหนแล้ว
ท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียด ปู่อาจารย์คงนึกอะไรบางอย่างออก
แกยกมือไหว้ บ่นพึมพำเป็นคำโวหารให้ทุกคนและที่ไม่ใช่คนได้ยินโดยถ้วนทั่ว

"ข้าแต่สิ่งศักสิทธิ์ทั้งหลาย หมายมีอารักษ์บ้านผีเมือง เวลานี้ลูกหลานฝูงข้าได้หายไปคนหนึ่ง
หากเกิดแต่สิ่งอันลับลี้มองไม่เห็นบันดาลให้เป็นไป ข้าก็ขอยกโทษโปรดอภัยให้ลูกหลานข้า
ที่ได้เผลอไปล่วงเกินพวกท่านเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์ ขออโหสิให้ลูกหลาน ให้ได้เจอในคืนนี้ด้วยเถอะ สาธุ"

เหมือนถูกมนต์สะกด ทุกคนพร้อมใจกันพนมมือจบขึ้นหัว แล้วสาธุตามปู่อาจารย์
ลุงคนหนึ่งสาดไฟขึ้นไปบนต้นตาล

เหมือนปาฏิหาริย์

เด็กน้อยคนนั้นอยู่บนต้นตาล คว่ำหน้าลงกับทางใบตาล แขนห้อยขาห้อยไร้เรี่ยวแรง
ทั้งๆที่ตอนหาก็ดูกันจนทั่วแล้ว ยอดไม้ทุกต้นถูกแหงนมองแล้วมองอีก
จึงไม่มีทางที่จะรอดจากสายตานับร้อยๆคู่ไปได้เลย เหมือนผีบังตาไม่ให้เห็น
ตอนจะเอาลงมาก็ลำบากยากเย็น ต้องไปเอาพะองพาดขึ้นไปแล้วมัดติดหลังแบกลงมา
เด็กคอพับคออ่อน หมดเรี่ยวแรงเหมือนไม่ได้กินอะไรมาสักสามวัน
เด็กคนนั้นว่า จำอะไรไม่ได้เลย ครั้งสุดท้ายที่รู้ตัวคือตอนที่แม่ใครคนหนึ่งเดินมาตามกลับบ้าน
ตัวเด็กยืนอยู่กลางลาน แล้วก็วูบไป จนรู้ตัวอีกทีเมื่อเขาหามลงมาจากต้นตาลแล้วนั่นแหละ

ผ่านไปหลายสิบปี เด็กคนนั้นตอนนี้กลายเป็นช่างไฟของหมู่บ้านไปแล้ว
ถามแกเรื่องนี้ทีไรก็ได้คำตอบเหมือนเดิม คือไม่รู้ตัวเลยว่าขึ้นไปได้อย่างไร
เด็กๆที่เล่นกันตอนเย็นๆ มักโดนแกตวาดให้กลับบ้านทุกครั้ง
คนอื่นอาจมองว่ากลัวพวกแก็งลักเด็กบ้าง กลัวเกิดอุบัติเหตุบ้าง
แต่สำหรับแก หนึ่งในเหตุผลนั้น
คงกลัวเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นของแกจะกลับมาซ้ำรอย
เรื่องอย่างนี้ ถึงไม่เชื่อ แต่ก็อย่าลบหลู่เป็นดี

เรื่องจากพันทิป ผีลักซ่อน
เรื่องโดย สมาชิกพันทิปหมายเลข 1001408