บ้านย่า........น่ากลัว

     เป็นอีกหนึ่งผลงานเรื่องเล่าที่มาจากประสบการณ์โดยตรงจากสมาชิกพันทิปหมายเลข 2364389 ที่เคยฝากผลงานไว้เรื่องไตรภาคของ บ้านเช่า......เฮี้ยน มาก , จากคนที่เคยด่าผี...กลับกลาย...เป็นคนกลัวผี (เครดิต น้ำฝน) และ อดีตชาติที่ต้องมา ชดใช้กันและกัน............ (เครดิต น้ำฝน) ขอขอบคุณเรื่องหลอนๆไว้ ณ ที่นี้ด้วย

สวัสสดีครับ 

         ถ้าคนที่เคยได้อ่านเรื่องที่ผมโพส ลงในพันทิป----------เป็นเรื่องของน้ำฝนกับ วิญญาณที่ใส่ชุดรำ (พี่จันทร์)  เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวน้ำฝนเอง ซึ่งน้ำฝนเป็นคนเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง   ผมก็เล่าซะละเอียดจัด  ทำให้น้ำฝน  อึ่งกิมกี้   ว่าทำไมผมจำรายละเอียดได้มากขนาดนี่ (ไม่จำได้ไงก็มึ..ด่ากรูในบ้านเช่า ว่าเขียนไม่ละเอียด.....กรูเลยจัดให้----หุๆ )  ถ้าใครยังไม่เคยรู้เรื่องราว ความหลอน+ความดื้อ ของน้ำฝนก็ ติดตามอ่านได้นะครับ

  แต่วันนี่ผมจะเล่าเรื่องของตัวเองนะครับ .......... เริ่มกันเลยนะครับ


           ต้องท้าวความก่อนนะครับว่าตอนเด็กๆผมไปอยู๋บ้านที่จังหวัดกำแพงเพชร(เป็นของปู่)  ตอนนั้นผมอายุ 1-2 ขวบ (ที่ผมไปอยู่บ้านที่กำแพงเพชรเพราะว่าป้าของผมท่านไม่มีลูก ท่านจึงขอผมไปเลียงเพื่อที่จะได้มีลูกอิจฉามาเกิด)  จนป้าผมมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อ จุ๋ย  เราสองคนพี่น้อง ซ่นกันมากปู่จะต้อง เอาหลังยางมา (ยางวง) มาดีดพวกเรา  จนพวกเรากลัว จนมีอยู่คืนหนึ่ง ปู่ผมก็จากไปด้วยโรคมะเร็งต้อมน้ำเหลือง วันที่ท่านเสียผมก็นอนอยู่กับท่าน เลือดที่ปากแผลของท่านไหลมาโดนที่แขนผม (ภาพวันนั้นยังติดอยู๋ในความทรงจำจนถึงทุกวันนี่...)  ทางบ้านที่กำแพงเพชรก็นำท่านไปทำพิธีที่วัดใกล้ๆ จนทำพิธีเสร็จ ทางย่าผมตัดสินใจขายที่ตรงนั้นแล้วย้ายไปอยู๋ที่ต่างอำเภอ

          บ้านหลังใหม่ที่ ย่าไปสร้างนั้น รอบๆเป็นทุ่งนา ในตอนนั้นบ้านหลังใหม่ที่พวกเราเข้าไปอยู๋ เป็นบ้านไม้สองชั้น  (ไม้ที่ได้จากบ้านหลังเก่า)  แลห่างกันไม่มากก็จะเป็นบ้าน ของ ป้าที่กำลังสร้าง ส่วนผมกับน้องสาว เราก็เล่นกันตามประสาเด็กๆ จนมีวันหนึ่งผมกับจุ๋ยเราเดินไปข้างๆบ้าน เราเห็นต้น ตะขบใหญ่มากลูกเต็มต้นเลย ผมเลยอาสา ปีนไปเก็บลูกตะขบให้น้องสาวผม  (ต้นตะขบนี่อยู่ข้างๆบ้านย่าเลยครับ) พอผมขึ้นไปผมก็เห็นบริเวณรอบๆบ้านได้อย่างถนัดตา มาก พวกเราก็สาระวนเก็บลูกตะขบกันอย่าง เมามันส์เลยที่เดี่ยว จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงเย็น พวกเราก็เข้าบ้านไปหาย่า  แต่ผมกับน้องก็ไม่เจอย่าแต่เจอป้าที่กำลังทำกับข้าว ผมก็ถามป้าว่า ย่าไปไหน  ป้าบอกว่า ย่าไปธุระ ที่ในตัวเมืองกับอา

        จากนั้นผมกับน้องก็มาทานข้าวที่ป้าทำแล้วพวกเราก็นั่งดูทีวีกัน (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ เรื่องที่ดูจะเป็นกระสือทางช่อง 7) พวกเราก็นอนดู TV ที่ข้างล่างบ้านของย่า ป้าของผมก็นอนกอดลูกสาวที่เตียงไม้ใกล้ๆกับทีวี  ผมเป็นคนที่ชอบเอาขาออกนอกหน้าต่างชั้นล่างมาก(ลมข้างนอกตัวบ้านเย็นมากเลย)  พวกเราก็กำลังดูละครกันทั้งหมดสามคน มีป้า ผมและจุ๋ย จนเวลา 4 ทุ้มนิดๆ จุ๋ยก็หลับไปส่วนป้าก็เดินไปห้องครัวผมก็นอนดูTV ไปเรือยเปลื่อย แล้วป้าก็เดินมาตอนที่เดินมาเสียงคนเดินบนชั้นสองก็ดังขึ้น ตอนนั้นผมกับป้าก็ได้ยินเสียงเหมือนกัน แต่ป้าก็ไม่พูดอะไรป้าก็มานั่งดูทีวี รอย่ากับ อากลับมา ตอนนั้นผมก็รอ ย่า เพื่อย่าจะซื่อขนมมาให้กิน แล้วเสียงฝีเท่าบนชั้นสองก็ดังขึ้นอีกตอนนี่เป็นเสียงคนเดินมาหยุดที่ทางลงบันได้มาชั้นล่าง ผมกับป้าก็นั่งมองกันว่าจะมีอะไรลงมาแต่ก็ไม่มี แล้วป้าก็เดินเข้าไปในครัว ไปเอามีด ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นมีดปลายแหลม แล้วป้าก็เดินนำพาขึ้นไปชั้นสอง พวกเราสองคนก็เดินขึ้นไป ตอนที่เดินขึ้นไป ป้าก็เดินไปเปิดไฟตรงมุมเสาแต่ก็ไม่ติด ป้าจึงให้ผมลงไปเอาไฟฉายมา ผมก็เดินลงไปเอามาจากตรงหน้าทีวี แล้วผมก็รีบขึ้นไปหาป้าทันที พอป้าได้ไฟฉาย ป้าก็ส่องไปรอบๆชั้นบน แต่ก็ไม่พบอะไร ป้าก็หันหลังกลับจะลงไปชั้นล่าง แต่ตอนที่ผมกับป้ากำลังจะเดินก้าวลงไปชั้นล่าง เสียง ประตูห้องนอนของอาก็เปิดออก ป้าเลยส่องไฟไปตรง ห้องอา แต่ก็ไม่พบอะไร จากนั้นป้าก็เดินไปตรงห้องอา แล้วก็เปิดไปในห้อง (ผมก็อยู่ข้างหลังป้านะครับ ถือมีดปลอกผลไม้ด้วย) ป้าก็ส่องไปในห้องของอาแต่ก็ไม่พบอะไร จากนั้น ป้าก็ปิดห้องอาแล้วก็เดินลงมา ตอนที่เดินลงเสียงประตูห้องของอาก็เปิดออก แล้วป้าก็เอาไฟฉายไปส่องตรงประตูห้องของอา แล้วผมกับป้าก็เห็น เป็นหน้าคนฉโงกห้วออกมา เห็นแค่แวบเดี่ยวแล้วก็หายไป ในตอนนั้นป้าก็รีบลงมาข้างล่างแล้ววิ่งไปอุ้มจุ๋ยที่กำลังหลับอยู่ แล้วเข้าไปห้องเก็บเสื้อผ้า พวกเราสามคนแอบอยู๋ในห้องเสื้อผ้า (คิดว่ามีคนแน่ๆ) เราแอบอยู่ในห้องเก็บเสื้อผ้า สักพัก เสียง ประตูห้องของอาก็เปิดออก แล้วเสียงคนเดินแบบกระทืบเท้า เดินวนไปวนมาบนชั้นสอง แล้วจากนั้นเสียงประตูที่จะลงมาชั้นสองก็ดัง พร้อมกับเสียงคนเดินลงมา ผมกับป้าล็อคห้องเก็บเสื้อผ้าเลยครับ เราสองคนพยายามเงียบให้มากที่สุด  แต่เสียงก็เงียบไปในช่วงเวลานั้นป้าเขาเอาจุ๋ยไปไว้ในตู้เก็บเสื้อผ้าครับ เราบอกผมว่า ถ้าเป็นโจรก็ต้องสู้มัน จากนั้นป้าก็เปิดประตู แล้วเดินออกไป แต่ก็ไม่พบอะไรเลย  ป้าจึงขึ้นไปข้างบน ตอนที่ป้ากับผมกำลังขึ้นบันได (ต้องอถิบายบันไดทางขึ้นก่อนครับ ถ้าเราหันหน้า ตรงบันไดทางขึ้นสามขั้นจะทำมาจากปูน แล้วหักไปขวาจะเป็นบันไดไม้ขึ้นไปบันชั้นบน คล้ายๆรูปตัว L นะครับ พอจะมองภาพออกนะครับ) ผมกับป้าก็เห็นขาของคน(เห็นแค่ตาตุ่มนะครับ) อยู่บันไดชั้นแรก  ตอนที่ป้าเห็นแบบนั้น ป้าบอกให้ผมวิ่งออกจากบ้านไป ผมก็วิ่งแล้วป้าก็ไปอุ้มจุ๋ยออกจากตู้เสื้อผ้าแล้ววิ่งไป ถนนตรงทางเข้าบ้าน  ป้าและผมนั่งรออากับย่ากลับมา...

          จากนั้นผมก็ลองหันหน้าไปมองบ้านของย่า ผมก็เห็นเงาคน ยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นสอง ผมเลยให้ป้ามอง แต่ป้าก็ไม่มอง  เงานั้นมองมาทางผมกับป้า(ในความรู้สึกตอนนั้นคิดว่าเป็นผู้ชาย)  เห็นแค่แวบเดี่ยว  จนเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆ   อาและย่าก็กลับมาตอนที่อากลับมาอกก็ขับรถมาจอดที่ทางเข้าบ้าน ถามป้าว่าทำไมเอาหลานออกจากบ้าน  ตอนนั้นผมก็วิ่งไปหาย่าเลย แล้วอาก็เอารถไปจอด ย่า ป้า  อา และผมก็เดินเข้าไปในบ้าน  ตอนนั้น ป้าก็บอกอาว่า มีคนอยู่ในบ้านแน่ๆ อาก็เดินไปหยิบมีดยาว ที่เอาไว้ข้าวบ้าน (มีดเหน็บ นะครับ) ออกมาตอนนั้น อาก็เดินขึ้นไปข้างบนไปดูว่ามีใครอยู่ข้างบนบ้านไหม (อาเป็นผู้ชายคนเดี่ยวเลยครับ ถ้าเกิดอะไรขึ้นอาน่าจะสู้ไหว) ส่วน ย่า ป้า และผม ก็รออยู่ข้างล่าง  ส่วนจุ๋ยหรอครับ หลับสนิทเลย  แล้วสักพักอาก็ร้องโวยวาย และรีบวิ่งลงมา  ตอนนั้น ย่าและป้า  เปิดประตูรอเลยครับ (ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะได้ออกจากบ้านได้ทัน) แล้วอาก็วิ่งมาอยุ่ที่ชั้นล่าง  ตอนนั้นย่าก็พยายามถาม อาว่าเกิดอะไรขึ้น  อาก็บอกด้วยหน้าตาที่ตื่นว่า ตอนที่เดินขึ้นไป (ไฟบนชั้นสองไม่ติดครับ) เอาไฟฉายส่องก็ไม่เจออะไร แล้วก็เปิดห้องเข้าไปดู ก็ไม่เจออะไร ตอนนั้นที่อากำลังจะเดินลงมา ประตูระเบียงหลังบ้านก็เปิดออก อาก็เดินไปดู แล้วเอาไฟฉายส่องสิ่งที่เห็นคือเงาคนใหญ่มาก  นั่งอยู่ที่มุมระเบียง  แล้วจากนั้น เงาดำนั้น ก็พุ่งเข้ามาหาอา แล้วอาก็วิ่งลงมา ในคืนนั้น  ย่า  อา  และป้า ไม่นอนหลับเลยครับ  ส่วนผมก็หลับไปแล้วครับ.... 

         ตอนเช้าผมก็ตื่นเพราะได้ยินเสียงรถของอากำลังขับไปข้างนอก ผมก็วิ่งไปหาย่าเพื่อที่จะได้ด้วย ย่าก็ให้ไปด้วย ย่าพาไปวัดใกล้ๆ ไปหานิมนต์พระมาทำพิธี ขึ้นบ้านใหม่ พร้อมกับตั้งศาลเจ้าที่ ให้(ตอนนั้นบ้านของย่าไม่มีศาลเจ้าทีเลยครับ ) หลังจากนั้น บ้านก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรแปลกๆเกิดขึ้นอีกเลย  จนผมขึ้น ป.4 ผมก็กลับมาอยู่ที่ นครสวรรค์ ( ได้มารู้จัก ผู้หญิงที่ดื้อที่สุด ก็คือ น้ำฝนคนด่าผี นี่แระครับ) และไม่ได้กลับไปที่บ้านย่าอีก จน จบ ป.ตรี ก็ได้มีโอกาศกลับไปเทียวบ้านย่า ได้เจอ ย่า ป้า จุ๋ย (ผู้ที่นอนหลับสนิทไม่รู้เรื่องอะไรเลยในคืนนั้น) ส่วนอาท่านเสียไปเมื่อต้นปีที่แล้วครับ   ส่วนศาลเจ้าทียังอยู่เหมือนเดิมครับ อาจจะเปลียนไปตามกาลเวลาแต่ความขลังยังเหมือนเดิม  (ข่นลุกเลยครับเวลามองไปที่ศาลเจ้าที)..........

                                             เรื่องนี่ก็ขอจบเพียงเท่านี่นะครับ................ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านกันจนจบ   

จากพันทิป บ้านย่า........น่ากลัว
เรื่องโดย สมาชิกหมายเลข 2364389