อยู่ด้วยรักและผูกพัน ตอน5

     "อยู่ด้วยรักและผูกพัน ตอน5" จะเป็นอย่างไรเมื่อ น้องชายของเธอจากบุคลิกที่2ที่เธอสันนิษฐานว่าเป็นวิญญาณที่มาดี ขอร้องให้เธอ พาเพื่อนวิญญาณอีก 5 ตน! มาร่วมอยู่ด้วย ชักจะไปกันใหญ่แล้ว เรื่องราวประสบการณ์จริงของสมาชิกพันทิปชื่อว่า TharaJF  ขอขอบคุณประสบการณ์สยองไว้ ณ ที่นี้ด้วย

              เกริ่นก่อนว่าที่บ้านเราประกอบไปด้วยพ่อ แม่ เรา น้องชาย และน้องที่เห็นตัวตนบ้างไม่เห็นตัวตนบ้างแต่รู้ว่านางมีอยู่จริง เมื่อพวกเราทั้ง 5 อยู่ร่วมกันมาได้สักระยะ วันหนึ่งขณะที่เราอยู่กับแม่และน้องชายในวันหยุด น้องก็มาแฝงแล้วบอกว่า
"แม่จ๋า หนูมีพาเพื่อนมาหา เขารออยู่หน้าบ้าน หนูอยากพาเขาเข้ามาเล่นด้วยกันจังเลย" แม่ก็บอกว่า
"ไม่ได้หรอกจะพาเข้ามาเล่นที่บ้านแบบนี้ได้ยังไง" น้องตอบว่า
"พวกเขาไม่มีบ้าน มีคนมาปล่อยทิ้งไว้ หิวก็หิว น่าสงสารนะแม่"
เราเลยถามกลับไปว่ามีอยู่หน้าบ้านกี่คนหรอ น้องก็บอก 5 !!! เรากับแม่ก็บอก ห้า!!!!!!! แม่ส่ายหน้าแล้วบอกว่าไมได้หรอก เอาเข้ามาแล้วบ้านเราจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ตั้ง 5 เลยนะ ไม่ไหว ไม่ไหว น้องก็บอกว่าหนูจะดูแลเอง เด็กพวกนี้ไม่มีพิษสงอะไร ถูกจับมาแล้วเอาเข้าหุ่นเป็นกุมาร พอคนไม่เลี้ยงดูหรือหุ่นแตก ให้หวยไม่ถูกก็เอามาวางปล่อยทิ้งไว้ เขาก็เป็นวิญญานเด็กตัวเล็ก ๆ นะแม่ แค่รอให้คนมาระลึกแล้วทำบุญให้เขาไปเกิดเท่านั้นเอง ไม่เอาไว้จริง ๆ หรอแม่
              แม่ก็เอากลับมาคิดอยู่หลายวัน เพราะไม่รู้ว่าเอาเข้าบ้านเยอะขนาดนี้จะดีหรือไม่ดีต่อบ้านและครอบครัวตัวเอง คืนหนึ่งแม่ก็ฝันเห็นเด็กมาวิ่งเล่นอยู่หน้าบ้าน หน้าตาน่ารัก จิ้มลิ้มเลยแต่ละคน ซนบ้างตามประสา หัวเราะเอิ๊กอ๊าก แล้วก็มีเด็กผู้ชายตัวเล็กที่สุดในกลุ่มและดูน่ารักผิวขาว เรียบร้อย วิ่งมากอดแม่แล้วบอก "แม่จ๋า หนูมาอยู่ด้วยได้ไหมจ๊ะ หนูจะหมดแรง ไม่ได้กินอะไรเลย" พูดจบก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น แม่ก็สงสารนั่งลงแล้วกอดเด็กคนนั้นบอกว่า "มาอยู่กับแม่แล้วจะดื้อไหม" เด็กก็ตอบว่า "หนูไม่ดื้อหรอกจ่ะ หนูจะเชื่อฟังแม่ พี่ (หมายถึงเรา) และทุกคนในบ้าน หนูจะช่วยทำทุกอย่างที่ช่วยได้" แม่เลยตอบตกลง "ได้สิ งั้นก็มาอยู่กับแม่ เป็นเด็กดีนะ ถึงเวลาเมื่อไหร่ก็ไปเกิดนะ" เด็กคนนั้นก็ร้องไห้ดีใจนั่งลงกอดขาแม่ แต่ดูท่าทางไม่ค่อยมีแรง แม่เลยบอกว่าจะทำบุญให้เยอะ ๆ เลย วันพระหมั่นไปวัดกับแม่และถือศีลนะลูกจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีขึ้น เด็กคนนั้นก็พูดว่า "แม่ใจดีจังเลย เย้ ๆ แล้วก็กอดแม่แล้วก็ร้องไห้อีกรอบ"
             ปรากฏเช้าวันนั้นระหว่างนั่งกินข้าวเช้ากันอยู่ 3 คน แม่ ลูก ลูก น้องชายเราก็มีอาการเดิมคือก้มหน้าลงไปแล้วเงยหน้าขึ้นมาใหม่ น้ำเสียง ท่าทาง แววตาก็เปลี่ยนไป เราก็เอ๊ะ!! นี่น้องมาแฝงรึ แต่ท่าทางไม่เหมือนนะ น้องชายก็พูดขึ้นว่า "อร่อยจังเลย นี้คืออะไร เอามือชี้ไปที่อาหาร แล้วนี่อะไรเหรอ เอามือชี้ ๆ แม่ก็เลยถามว่า นี่ใคร เข้ามาแฝงลูกชายแม่ได้ยังไง? น้องชายก็มองหน้าแม่แล้วปากก็เบะ ตาใสน้ำคลอออกมา แล้วปล่อยโฮ ฮือ กระซิก ๆ  แม่จำหนูไม่ได้แล้ว แม่ให้หนูมาอยู่ด้วย แต่แม่จำหนูไม่ได้" พูดจบน้องชายก็ฟุบหน้าลงไปเกือบทิ่มจานข้าว เราก็ลุกไปประคองหัวเขาไว้ แล้วน้องชายก็ลืมตาบอกว่า "อ้าว มาจับหัวทำไมอะ จะกินข้าว" แป่ววววววว
              แม่ก็มานั่งคิดทบทวนว่าเอ๊ะ อะไรจะเหมาะเจาะกับความฝันขนาดนั้น และที่สำคัญยังไม่ได้เล่าเรื่องความฝันให้ใครฟังเลย แล้วน้องชายมีอาการแบบนี้ แม่ก็นึกถึงเด็กผู้ชายคนนั้น เลยตั้งจิตในใจระลึกว่า หากเด็กผู้ชายที่มาร้องไห้อยู่หน้าบ้านกับที่มาแฝงลูกชายเป็นคนเดียวกัน ขอให้รับรู้ได้ด้วยทางใดก็ทางหนึ่งว่าแม่นี้ยอมรับให้เข้าบ้านได้ แต่ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้ว่าต้องให้คุณแก่กัน....พูดจบก็สาธุหน้าหิ้งพระ

จากนั้นก็เป็นอันรู้กันว่ามีเด็กผู้ชายอีกคนเข้ามาอยู่ในบ้าน แต่เรื่องของเรื่องคือ ที่แม่ฝันน่ะมีเด็กผู้ชาย 5 คน ตรงกับที่น้องบอกว่ามีเพื่อนอีก 5 คน รออยู่หน้าบ้านนะ ทีนี้ก็จะมีเหตุการณ์ที่แปลก ๆ เกิดขึ้น เช่น เสียงวิ่งขึ้นลงบันไดบ้าน แบบขลุก ๆ ๆ  ตึง ๆ ๆ เสียงเหมือนวิ่งไล่กันรัว ๆ ซึ่งแต่ก่อนจะไม่ได้ยินเสียงแบบนี้ บางทีของเล่นก็เปลี่ยนที่วางบ้าง เสียงก๊องแก๊งยามราตรีมักจะมาให้ได้ยินบ่อย จนเรากับแม่แปลกใจถ้ามีเพิ่มมาแค่ 1 เหตุใดเสียงถึงได้ดังลั่นบ้านขนาดนี้ ไหนว่าจะไม่ซนกันไง มาถึงบางอ้อก็ตอนฝันอีกรอบ รอบแรกเราฝันว่ามีเด็กมาเล่นอยู่ในบ้าน ชวนเราเล่นด้วย บอกว่า "พี่ ๆ มาเล่นไล่จับกับหนูกัน" แล้วเราก็เข้าไปวิ่งด้วย ตื่นมานี่เหนื่อยเลย ขานี่พาดเตียงแม่เลย ^^ ส่วนแม่ก็ฝันว่ามีเด็กมาเล่นในบ้านเต็มเลย วิ่งขึ้นชั้นบนลงชั้นล่าง แม่เลยเอ็ดไปว่าห้ามเสียงดังเดี๋ยวปู่จะตีขา (ปู่ก็คือเสด็จปู่ร.5 ที่บ้านนับถืออยู่ค่ะ) เด็ก ๆ ก็บอกว่า "จ่ะ ๆ ไม่วิ่งเสียงดังแล้ว" แล้วแม่ก็เห็นเด็กผู้ชายที่เคยมากอดแม่ขออยู่บ้าน นางก็วิ่งลั้ลลา ดูร่าเริงและแข็งแรงขึ้นกว่าเดิม

ทีนี้บางครั้งเราก็สัมผัสได้ บางครั้งเราก็สัมผัสไม่ได้ ไม่ได้รับรู้เสมอไปว่ามีใครตามไปไหนมาไหนด้วยหรือเปล่า หากไม่มีคนตาดีเห็นแล้วมาบอก
                 ครั้งหนึ่งขับรถไปเที่ยวทุ่งทานตะวันที่จ.สระบุรีกัน มี พ่อ แม่ เรา น้องชาย คนข้างบ้านอีก 2 คน รวมเป็น 6 คน บ้านเราใช้รถแวนนั่งได้ประมาณ 9-10 คน (ถ้าตัวไม่ใหญ่) เมื่อไปถึงทุ่งทานตะวันก็ทยอยลงจากรถ ลงครบ 6 คน ก็ถ่ายรูปกันสนุกสนาน มีลุงคนหนึ่งเดินมาทักพ่อเราว่า
"โอ้โหบ้านคุณลูกเยอะจังเลย ยกมาเป็นขโยง" พ่อก็คิดว่าหมายถึงเท่าที่เห็นที่มีเรา น้องชาย และเด็กข้างบ้านอีก 2 คน แต่ลุงบอกว่า "คุณโชคดีจังมีลูกชายเต็มเลย ลูกสาวคนเดียวเองหรอครับ"
พ่อเราก็บอกว่า "ผมมีลูกชาย 1 คน ลูกสาว 1 คน นั่นลูกข้างบ้าน 2 คนครับ" ลุงก็บอกว่า "อ้าวหรอ ผมเห็นเด็ก ๆ วิ่งลงจากรถตู้เต็มเลย ผมยังคุยกับเมียเลยว่าบ้านนี้ลูกดกเลยต้องใช้รถตู้"
                  พวกนางคงลั้ลลากันน่าดูกับทุ่งทานตะวัน ^o^
                  อีกครั้งหนึ่งเราไปเดินห้างกับผู้ชาย ปกติจะไม่เข้าร้านของเล่น ร้านนี้มีของเล่นโมเดลเท่ ๆ เยอะเลย ผช.ก็สะกิดเราบอกเข้าไปดูแปปนึง เราก็เออ ออ เข้าไปดูด้วย ทีนี้ระหว่างก้ม ๆ เงย ๆ ผ่านตู้กระจกก็ปรากฏหน้าของเด็กผู้ชายกลม ๆ แว่บมา เราก็ถลึงลูกกะตา เพราะกระจกต้องสะท้อนหน้าเราสิ แล้วหน้ากลม ๆ แป้น ๆ เมื่อกี๊คือใคร? เราก็เปลี่ยนมุม ไม่มองตรงนั้นละ ไปจับตุ๊กตาผู้หญิงดีกว่า แล้วเด็กคนเฝ้าร้านก็มาสะกิดแขนเราบอกว่า
"พี่คะ รบกวนบอกลูกอย่าวิ่งไล่กันในนี้ได้ไหมคะ กลัวของตกแตกน่ะค่ะ" เราก็บอกลูกใครอะ เขาก็บอกเห็นเดินตามพี่ตั้งแต่เข้าร้านมาแล้ว น่าจะเป็นลูกพี่นะคะ เราก็มองไปรอบ ๆ ร้าน ก็ไม่มีเด็ก เราก็เลยบอกว่าหนูมา 2 คน กับผู้ชายคนนี้ พูดแล้วก็เอามือชี้ไปที่ผู้ชาย แต่ เอ๊ะ ผู้ชายหาย!!! มันไปยืนรออยุ่นอกร้านค่า เราก็อ้าว อีนี่หนิ ชวนเราเข้ามาแล้วจะเดินออกก็ไม่เรียก เราก็เดินออกจากร้านแล้วไปถามว่า "เตงออกมาทำไมไม่บอก" เป็นง่ะ พูดแอ๊บแบ๊วมาก ผู้ชายก็บอกว่าออกมาสักพักแล้ว แต่เห็นเราก้มดูตุ๊กตาอยู่ก็เลยไม่เรียก เราเลยเล่าให้ฟังว่าคนในร้านทักเราแบบนี้นะ ผู้ชายก็เลยบอกว่า "อ้าว เห็นเหมือนกันหรอ" แล้วนางก็บอกต่อว่า ตอนกำลังดูโมเดลทหารที่ตั้งในตู้กระจก เขาเห็นหน้าเด็กผู้ชายสะท้อนมา เขาเลยหันไปดูข้างหลังว่ามีเด็กเดินผ่านเขาไหม ก็ไม่มี ทีนี้เลยเปลี่ยนตู้ไปดูรถถัง ก็มีหน้าเด็กโผล่มา แต่เป็นคนละหน้ากับเมื่อกี๊ ก็เลยชะโงกดูที่ร้านอีกว่ามีเด็กไหม ปรากฏว่าไม่มี ทีนี้สายตาเหลือบมาทางเราเห็นขาเด็กเล็ก ๆ แว่บ ๆ เลยเพ่งมอง ก็มีเด็กโผล่หน้ามาจ๊ะเอ๋ แบร่ แล้ววิ่งหลบไป เขาก็ตกใจปนสงสัย ว่าเด็กนี่มีกี่คนฟระเนี่ย เลยหงุดหงิดออกมารอนอกร้าน กะว่าจะรอดูว่ามีโผล่มาไหม จนเราเดินออกมาบ่นเนี่ยแหละ
              เราก็ถึงบางอ้อว่าพวกนางคงตามไปด้วยเกือบทุกที่ แต่อย่าโผล่มาแบบนี้เลย เจ๊กลัว
ปล.เวลาเราไปต่างถิ่น เราจะขอเจ้าที่เสมอว่าขอผ่านทาง นี่เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะค้า เรื่องนี้จบแล้ว

หากท่านพลาด
 อยู่ด้วยรักและผูกพันตอน1
,อยู่ด้วยรักและผูกพันตอน2
,อยู่ด้วยรักและผูกพันตอน3
,อยู่ด้วยรักและผูกพันตอน4

เรื่องจากพันทิป  อยู่ด้วยรักและผูกพัน5 (ครอบครัวใหญ่)
เรื่องโดย  TharaJF